Bokt.nl

KiWiKo schreef:

maar dan leer je toch uit de praktijk???

De eigenaren zijn ook de enigste die gecorrigeerd moeten worden......... het paard weet het allemaal wel hoor

Pensionnetje schreef:

KiWiKo schreef:

maar dan leer je toch uit de praktijk???

De eigenaren zijn ook de enigste die gecorrigeerd moeten worden......... het paard weet het allemaal wel hoor

Ik ben een groot voorstander van slaan tussen de oren. Het werkt nl altijd!
Bij de eigenaren dan hè Die hebben af en toe zo'n wakkerschudder nodig om weer even met beide beentjes om de grond te komen van waar ze nu helemaal mee bezig zijn.

Meppen dus, gericht tussen de oren van de mens die het niet boeit hoe zij hun paard fatsoenlijk en eerlijk zouden moeten opvoeden.

sanne83 schreef:

Ik vind ook dat bij een diergeneeskundige handeling je niet te kieskeurig moet zijn, het moet gewoon gebeuren
Mijn paard heeft in zo'n opvoelbox, met locaal, epiduraal en enorme sedatie het nog gepresteerd om bijna de co-schapper te raken, door het hek heen, die stond net niet helemaal achter het schot
als ze vast staat, gaat ze vechten, lijkt dominant, maar beest is zo zo bang, dat is echt niet normaal. Door de adrenaline werkt de sedatie minder ofzo, want zodra ze klaar waren viel ze bijna om. Praam werkt ook niet bij haar, beest gaat helemaal uit d'r plaat (elke dierenarts wil dat ook altijd erg graag zelf opnieuw uitvinden ).

De dierenarts wilde niet aan huis komen om de hechtingen eruit te halen, want ze moest in een box met sedatie. Ik heb dus aangeboden het zelf te doen. Heb haar gewoon losgezet, met één hand de staart omhoog gehouden, met de andere de hechtingen uit d'r vagina losknippen en eruit trekken Op dat moment dacht ik: goh, heb toch echt wat bereikt met d'r

KiWiKo schreef:

oooo dat zeker ik ben ook vrij kritisch wie ik wel en niet behandelend aan mijn paard wil niet qua kennis en kunde hoor (naja natuurlijk ook wel, maar bij de basisdingen kan niet zoveel verkeerd gaan) maar meer voor de daadwerkelijke behandeling.....

Hij laat zich echt super behandelen, laat zich makkelijk spuiten, geeft nog net niet het meest geschikte plekje zelf aan....... laat in zijn poten knijpen, zich opvoelen.... maakt allemaal niets uit, laat hij allemaal gelaten over zich heenkomen......

totdat er een onzekere dierenarts hem slechts vast wil houden dan gaat het verkeerd

detour schreef:

heb je momenteel nog leuke gevallen lopen, pensionnetje?

heb zelf bijzondere puberhonden mee gemaakt toen ik training gaf en serieus: je begeleidt de eigenaren, niet de honden.

Pensionnetje schreef:

detour schreef:

heb je momenteel nog leuke gevallen lopen, pensionnetje?

heb zelf bijzondere puberhonden mee gemaakt toen ik training gaf en serieus: je begeleidt de eigenaren, niet de honden.

Deze week komt er weer een speciaal geval (met ballen) van een bokker die zich niet nader bekend wenst te maken. Schijnt nogal een heftige te zijn, ik ben benieuwd en heb er zin in.

Vorige week een onopgevoede shettenhengst gehaald die zich niet liet vangen en sloeg naar ieder paard.Naar hartelust beet als ie zn zin niet kreeg en niet te bekappen was. Staat nu een weekje bij mijn ballen meneer en heeft uiteindelijk het onderspit moeten delven.
Ik heb 2 uur naast een waterbak gezeten alvoren meneertje naar mij toe wenste te komen, hij moest wel, hij had zo'n dorst. Bij de smid voorbeeldig braaf en na mij in mijn oorlel te hebben gebeten (een hele knappe prestatie op zich ) is ook dat verleden tijd. Nu staat hij keurig voor het hek te wachten als ik hem roep, bijten doet ie alleen nog in een wortel, geeft braaf voetjes etc etc..
In 4 dagen tijd kende hij diverse kunstjes, van voetballen, tot door een hoepel lopen, op een verhoging staan, chambette en de eerste beginselen van de lange teugel. Een wondershet!!!
Dat maakt opvoeden zo verschrikkelijk leuk!

sanne83 schreef:

Dit paard is uit zichzelf zo'n enorme wantrouwende, defensieve angsthaas, daar heb ik echt zo ontzettend veel tijd ingestoken, dat ik gewoon zeker weet dat op het moment dat ze mij vertrouwd en ontspannen is, ze niet zal trappen. Op het moment dat er ook maar enige spanning in haar zit, ga ik dit soort dingen ook echt niet doen
Ze is nu zover dat ik dit soort dingen kan doen. Ik, als vertrouwd persoon in vertrouwde omgeving. Ik in andere omgeving, of bekende omgeving met niet vertrouwd persoon, zou ik het niet aanraden

detour schreef:

Wat een geweldige verhalen weer, moet altijd smakelijk om jouw verhalen lachen hoor! je vertelt het zo droog..

Toch heb je dus weer iets bereikt, gaaf! Heb je er nu een oorbelletje bij?..
Enneh.. Hoe heb je dit gedrag gecorrigeerd?..

detour schreef:

Kiwiko, dat vind ik ook een mooi voorbeeld wat je daar vertelt; is neit hetzelfde maar ik werkte met een Volbloed, een fantastische ruin die leed aan claustrofobie. Het was een zeer intelligente ruin (ook enorm goed renpaard) en zeer sensibel, alsof al zijn zintuigen op volle toeren werkten, elke seconde van de dag.
OP een gegeven moment was de klusjesman bezig op het dak van de stal, hij ging compleet over de zeik (duwen tegen de deur, hupsen, zweten dribbelen, helemaal leip).. Als je dan toch probeerde dit gedrag te negeren, hem suste en trachtte het halster omt e doen, deken af deed (moest je lenig en vlug voor zijn) dan kon je hem al stuiterend in zijn blootje naar de wei krijgen en dan kwam hij geheel tot rust.
Wij gaven hem uiteraard zijn zin zo, maar het voorkwam verwondingen en meer stress..

detour schreef:

Ik ga ff dames in de dop kieke.
Pensionnetje, dat zijn ook een soort onopgevoede hengsten, alleen hangen de ballen elders.

KiWiKo schreef:

hahahahhahaha (ik zeg niks, nada .......... noppe)

KiWiKo schreef:

toch fijn als je van zo een paard een leuk dier kan maken waar jij fijn mee om kan gaan

Ik heb ze ook wel eens zo binnengehad, de aanval de beste verdediging........ en dan pel je de shil er vanaf en dan komt er een heel onzeker, onbegrepen, angdat is stig paard onder vandaan........ en eerlijk gezegd zijn dat altijd de grootste "victory" verhalen.... Je krijgt het er nooit 100% uit, maar het geeft je bijna een goddelijk gevoel om zo een dier te zien groeien in zijn zelfstandigheid, zijn zelfverzekerdheid...... en het vertrouwen in het wezen mens