
Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
sanne83 schreef:Ik denk dat je mijn vraag verkeerd begrijpt. Het gaat niet om het waarom van vwnw, maar waarom zo constant alleen maar in die super diepe vwnw houding, zoals Will Faeber dat doet. Ik zie daar zelf nog steeds het nut niet heel erg van in. Ik wissel liever iets meer van hoogte (uiteraard als het vwnw goed bevestigd is).
In mijn ervaring is vwnw verkrijgen niet moeilijk. Als een paard eenmaal laag loopt met zijn hoofd, dan blijft hij daar vrij makkelijk. Het "naar beneden gaan" is moeilijker. Niet alleen mentaal, maar ook fysiek. Mentaal kan je je voorstellen dat het paard vrij weinig ziet in vwnw positie en dus niet afgeleid is en daarnaast ook endorfine aanmaakt. Fysiek is ook dieper juist makkelijker. Het laten zakken van het hoofd is het zware moment.
Ik wil dus dat het paard in arbeidshouding (voor de duidelijkheid, arbeidshouding is voor mij gewoon de normale houding waarin het paard zelf loopt met de neus vér voor de loodlijn) net zo ontspannen is als in vwnw houding, vandaar dat ik graag afwissel. Ik gebruik het vwnw dus om meer ontspanning te verkrijgen in de normale houding. Ik heb veel paarden gezien met het struisvogel-syndroomDie zich alleen nog maar met hoofd laag echt fijn voelen.
Dat "naar beneden gaan" moment is ook het moment wat je uiteindelijk aanleuning gaat geven.
Milkberry schreef:Ik wissel ook graag af van houding. Ik begin en eindig in de stretch. En na elke oefening een paar rondjes laag.
Bij Kilian lijkt het wel alsof juist het naar beneden gaan heel makkelijk gaat. Maar daar blijven, een paar passen en dan weer omhoog. Het lijkt voor mij alsof Kilian juist het beneden blijven zwaarder vindt. Of is dit gek?
Murosch schreef:Mag ik even jullie mening nav onderstaande 2 foto's? Ik lees al een tijdje mee in dit topic en ben wel benieuwd wat jullie van "ons" vinden. We zijn op dit moment met name aan het werk met de activiteit. Het zadel ligt wel iets te ver naar voren op deze foto's, daarvan ben ik me bewust.
[ [url=m/gs78dd.jpg]Afbeelding[/url] ]
[ [url=m/5FzzpB.jpg]Afbeelding[/url] ]
sanne83 schreef:Milkberry schreef:Ik wissel ook graag af van houding. Ik begin en eindig in de stretch. En na elke oefening een paar rondjes laag.
Bij Kilian lijkt het wel alsof juist het naar beneden gaan heel makkelijk gaat. Maar daar blijven, een paar passen en dan weer omhoog. Het lijkt voor mij alsof Kilian juist het beneden blijven zwaarder vindt. Of is dit gek?
Nee hoor, het is allemaal veel individueler natuurlijk in de praktijk. Het kan een mentale reden hebben: paard wil het wel proberen, maar gaat constant weer omhoog als het iets hoort/ziet/gespannen wordt. Het kan ook een fysieke reden hebben. Soms "trekt" het paard z'n hals naar beneden om aan het beheerste zakken te ontkomen. Soms zijn de bovenste halsspieren gespannen en pijnlijk en vinden ze het überhaupt niet fijn om daar te blijven.
Biomechanisch is het zo dat het hals ligament het grootste deel van de kracht van de halsspieren overneemt, dat gebeurt geleidelijk tot het paard ongeveer de neus op kniehoogte heeft. Op kniehoogte (in stap) heeft het ligament 50% van de kracht van de halsspieren overgenomen! Halsstrekken is dus daadwerkelijk ontspannend, omdat de spieren minder werk hoeven te verrichten.
Alsnog moeten de bovenhalsspieren 50% werken, dus het kan best zijn dat jouw paard dat alsnog zwaar en/of pijnlijk vind.
Simpelman schreef:Binnen de comfortzone blijven?
[***] schreef:Simpelman schreef:Binnen de comfortzone blijven?
Nee.
Ik probeer een middenweg te vinden tussen zaken die veel spanning oproepen en zaken waarbij ze ontspant. Dat kan bij mijn paard per dag verschillen.
Want laten we wel wezen; dat is toch steeds hetgeen waar het in dit topic over gaat? Eerst ontspanning? Daar zal ik een weg in moeten vinden. Dat betekent met regelmaat uit de comfortzone gaan, maar proberen om het niet zo spanningsopbouwend te laten zijn, zodat er geen land meer mee te bezeilen is.
"Voelen" wanneer het genoeg is.....