Bokt.nl

Pion schreef:

Ik wil graag even inhaken op slofgebruik.
Want ik moet eerlijk bekennen dat ik er ook 2 of 3x mee gereden heb.
Reden?
Paard zette me compleet buiten spel, nam een loopje met me en ik was rijtechnisch niet handig/snel genoeg.
Eenmaal gereden met slof, daarna kon ik weer zonder.
Later kwam het probleem weer tevoorschijn.
Nogmaals met slof gereden en daarna niet meer nodig gehad.

Echter om het paard 'naar beneden te werken', daar is de slof absoluut ongeschikt voor.

Ik ga dit topic weer vaker bijlezen. Erg interessant en leerzaam.

xxbritttxxx schreef:

Denk laat ik ook nog eens een foto plaatsen.. Is alweer ff geleden in het eerste topic ergens!
Toen heb ik deze foto geplaatst..
[ Afbeelding ]
Ik reed het paard hier pas een paar maandjes en dit was mijn eerste privélesje, opzich geen verkeerd beeld, maar nog een beetje op de voorhand naar mijn mening, en mijn houding is nog niet zo super.
Deze foto is van de laatste westrijd.
[ Afbeelding ]
Handjes iets te hoog en niet gelijk.. mijn aandachtspuntje. De houding is naar mijn mening al een stuk beter.

jolienvdb schreef:

Hey iedereen,

Heb hier al een paar keer gepost en iedere keer kreeg ik hele interessante reacties, maar nu zit ik met een 'nieuw probleem' waar ik tegenaan loop en graag jullie mening over had gehad. Even de situatie schetsen: Mijn verzorgpaard Tudor (1m80), heeft een scheef bekken, is reeds behandeld door ostheopaat (maar dat gaat nu eenmaal niet in 123 weg) en nu hebben we gisteren voor het eerst er weer op gekropen. Daarvoor deed ik longeerwerk (ook met dubbele longe) om hem wat 'losser' krijgen aan de kant waar hij het volgens de dierenarts het lastigst had: hij kon moeilijk links plooien. Ik heb wel beide kanten telkens goed gelongeerd (niet dat ik alleen maar 1 kant deed). Maar bij het rijden, merkte ik nu dat het vooral moeilijk was om op rechterhand te rijden, hij buigt niet zo makkelijk en op die kant houdt hij zn staart echt scheef, terwijl dat op de andere hand bijna niet is. Ook durft hij in de bocht indien ik hem iets te kort rijdt of te traag, nog eens bokken (hij kropt zich dan zo wat uit), maar dan vermoed ik dat het bij hem gewoon van niet 'kunnen' is, want Tudor doet altijd 100% zijn best, ookal heeft hij last van iets.. Ik probeer hem daarom echt goed voorwaarts te rijden, maar ik heb het gevoel dat dat soms ook niet helpt, want dat hij dan toch vertraagt..
Enkele foto's op rechterhand, waarbij ik hem eigenlijk niet zo slecht vind lopen, maar zijn staart hangt er zo scheef bij, dat ik graag enkele tips had gehad. Schouderbinnenwaarts kan hier waarschijnlijk wel al wat bij helpen? Maar is dat niet té belastend om dat van de eerste keer te doen?

Hier loopt hij precies wat 'verkrampt', zeker met zijn achterbenen, is waarschijnlijk ook omdat ik op een volte zat (wat hij zo moeilijk vindt). Ook mag zn neusje er iets meer uit.
[ Afbeelding ]

Hier vind ik dan wel dat hij een fijn achterbeen gebruik heeft en loopt hij wat meer 'door' zijn lijf, maar ik trek wat teveel aan de binnenteugel (hij durfde op die hand vaak naast de hoefslag te vallen, als in links van de hoefslag te lopen)
[ Afbeelding ]

Hier had hij iets gezien, maar vind ik het er wel goed uitzien (zeker qua beengebruik)
[ Afbeelding ]

Alvast bedankt!

zéker niet gemakkelijk om te doen! n

bertie schreef:

Hoi,

plaatjes van het paard zijn zo slecht nog niet.

Nu jij, nog.

Zo te zien heb je een wat lage spiertonus. Sommige mensen hebben dat, en andere mensen hebben dat niet. Niets mis mee, dus! Je kent dat wel, sommige mensen zijn altijd strak, en andere wat losser. Beide varianten komen met voor- en nadelen

Bij paardrijden is een lage spiertonus lastig.

Wat bedoel ik met 'lage spiertonus' in jouw geval?
Je kromme rug, je stoelzit..

Als je goed wilt paardrijden moet je echt iets gaan doen aan die kromme, slappe rug!
Zoals je nu zit kun je weinig aan je paard overdragen .. je bent niet leidend, sturend ..

Een wat rechtere, actieve rug van jou - zéker niet gemakkelijk om te doen! n - geeft waarschijnlijk een paard dat gemakkelijker loopt!
Probeer het eens!

melody7 schreef:

ik heb alleen een filmpje, hoop dat dat hier ook mag?
ik wil graag weten wat jullie hier van vinden, dit is de eerste keer nageeflijk dus ik ben er allang trots op, ik rij niet op teugels, enkel door haar voltes te laten lopen, goed in de hoeken te rijden, en teugel geven en met been terug vragen

http://www.youtube.com/watch?v=qkmjNT8cEmQ

jolienvdb schreef:

bertie schreef:

Hoi,

plaatjes van het paard zijn zo slecht nog niet.

Nu jij, nog.

Zo te zien heb je een wat lage spiertonus. Sommige mensen hebben dat, en andere mensen hebben dat niet. Niets mis mee, dus! Je kent dat wel, sommige mensen zijn altijd strak, en andere wat losser. Beide varianten komen met voor- en nadelen

Bij paardrijden is een lage spiertonus lastig.

Wat bedoel ik met 'lage spiertonus' in jouw geval?
Je kromme rug, je stoelzit..

Als je goed wilt paardrijden moet je echt iets gaan doen aan die kromme, slappe rug!
Zoals je nu zit kun je weinig aan je paard overdragen .. je bent niet leidend, sturend ..

Een wat rechtere, actieve rug van jou - zéker niet gemakkelijk om te doen! n - geeft waarschijnlijk een paard dat gemakkelijker loopt!
Probeer het eens!

Ik probeer altijd in de auto mij mooi recht te zetten (ik loop in het dagelijkse leven ook zo met mijn schouders), maar op mijn paard let ik veel te veel op hoe mijn paard loopt ipv hoe ik zit, zeker als ik weet dat hij misschien pijn heeft. Terwijl ik maar goed genoeg weet dat het begint bij de zit van de ruiter.. Jarenlang heeft er niemand op gehamerd, dus ben ik zo gaan zitten en het is niet makkelijk om het af te leren
Ik zal denk k een bandje opnemen en het een hele les gewoon afspelen, zodat k het zeker niet vergeet
Bedankt voor je bijdrage!

ArGieVai schreef:

@ Bertie; grappig wat je zegt over spiertonus... Volgens mijn Fysio is mijn spiertonus extreem hoog, zo hoog dat mijn spieren niks meer aankunnen zeg maar, maar wordt elke dag beter. Heb jij hier misschien nog tips voor dit beter te krijgen?

bertie schreef:

xxbritttxxx schreef:

Denk laat ik ook nog eens een foto plaatsen.. Is alweer ff geleden in het eerste topic ergens!
Toen heb ik deze foto geplaatst..
[ Afbeelding ]
Ik reed het paard hier pas een paar maandjes en dit was mijn eerste privélesje, opzich geen verkeerd beeld, maar nog een beetje op de voorhand naar mijn mening, en mijn houding is nog niet zo super.
Deze foto is van de laatste westrijd.
[ Afbeelding ]
Handjes iets te hoog en niet gelijk.. mijn aandachtspuntje. De houding is naar mijn mening al een stuk beter.

Hoi!

je hebt wat commentaar gehad over je schouders.
Dat vond ik heel leuk! Super commentaar!
Het zegt meer dan 'kapstokjes', of zo.

De eerste foto is natuurlijk wat ongelukkig, omdat de horizon niet horizontaal is.
Eigenlijk kun je ook best tevreden zijn met de tweede foto. Neusje ervoor, grijpend achterbeen.

Je hebt wel een probleem(pje) waar je op kunt letten.
Je paard lijkt nogal lang in de rug.
Dan is het héél belangrijk om steeds maar die achterhand aan te spannen, waarbij de rug aangespannen blijft en niet weggedrukt wordt.
Niet gemakkelijk, maar wel belangriijk!

ArGieVai schreef:

Melody7; wat ik op het filmpje zie, is een traag paard, welke zich erg lang in het lijf maakt. Op zich heel relaxed en ontspannen, wat ook heel veel waard is, maar zou haar toch graag wat actiever zien. Ze is nu eigenlijk net even té ontspannen. Voor mij zouden je teugels wat korter mogen, iets meer contact en proberen inderdaad door dan been bij te geven en veel bochtjes te rijden. In mijn ogen heb je zeker een heel goed begin, en helemaal de eerste keer nagevelijk zie je niet vaak dat jonge meiden dat op zo'n ontspannen en relaxte manier aanpakken. Absoluut respect daarvoor!! Heb je ook draf filmpjes misschien? Ik denk dat die makkelijker te beoordelen zijn

• het paard is wat traag

• het mag wat actiever

• wat meer aangespannen

• de teugels kunnen wat korter

• iets meer contact

• meer aan het been

• meer bochtjes rijden

Veulen84 schreef:

Iemand hier vroeg, waarom kun je met een slof een paard overtuigen van het feit dat hij z'n hals kan laten zaken, zelfs al heeft hij pijn gehad.
De nadruk in dit geval ligt op goed gebruik. Je plaatst het paard voor een keuze. Bovenin kan, maar dat is lang niet meer de fijne plek. Daar voelt hij de weerstand van de ruiterhand op de slof. Komt hij een fractie naar beneden, dan is die weerstand weg... Maar er komt niks onaangenaams voor in de plaats. Immers, hij heeft geen pijn meer en we trekken er ook niet aan hem. Natuurlijk gaat hij eerst nog z'n oude leerpad volgen en gaat hij weer omhoog. Maar herhaling van het zelfde zal plaatsvinden er is daar weerstand. Steeds sneller en steeds vaker zal hij naar beneden zakken. Tot je hem na een tijdje hebt geleerd dat het daar beneden goed is.
Maar ga je het fout doen, dan ga je hem niks leren. Ga je drukzetten op de slof en blijf je die druk houden ook als hij beneden is. Dan leer je hem dat waar hij ook is, het onaangenaam is. Immers, nergens is een ontspanningspunt te vinden. Hou je dit in stand, dan zal hij leren dat de slof betekend dat hij in een onaangename houding wordt gezet. Hij zoekt daar dan een manier om zich te handhaven (denk aan paarden die slofkreupel zijn, of diep achter de loodlijn lopen), en zal hij dit gedrag gaan koppelen aan de slofteugel.

Voor mensen werkt dit leerprincipe onbewust ook. De slofteugel heeft je 1 of 2 keer als rem geholpen. Je hebt snel geleerd dat het probleem van remmen niet meer bestaat met slof. Gevolg met slof ben jij meer ontspannen dan zonder.

Citaat:

Aanleuning is een begrip waarover de FEI in de internationale doelstelling niet spreekt. Internationaal wordt niet het begrip „aanleuning‟ gebruikt, maar „in de hand gesteld‟. De FEI zegt daarover: “Bij al het werk, met inbegrip van het halthouden, moet het paard „in de hand gesteld‟ zijn. Men zegt, dat een paard „in de hand gesteld is‟, wanneer het bij juist geplaatste spronggewrichten met meer of minder opgeheven hals, verband houdend met de snelheid van de gang, met een stil hoofd en een vriendelijke mond, geen enkele weerstand biedt aan zijn ruiter. De houding van het paard, wanneer het „in de hand gesteld‟ is, hangt af van zijn bouw, en graad van africhting.” In Nederland en vooral ook in Duitsland wordt juist wel met het begrip „aanleuning‟ gewerkt. En dan blijkt dat dit begrip een veel bredere context heeft dan het begrip van de FEI. Coby van Baalen zegt erover in het boek “Basisboek Dressuur” van Tineke Bartels: “Ik vind aanleuning met het paard eigenlijk iets wat op drie punten tot stand komt. Het eerste contactpunt is voor mij het been. Tussen jouw been en het paard moet een voortdurend contact zijn, dat door het paard begrepen wordt. Dat begrip van het paard is al een soort aanleuning. Het tweede punt is de zit: je zitvlak, je knie en je heup. Met je zit heb je contact met het paard en geef je hulpen, die door het paard met een reactie worden beantwoord. Dat antwoord zou je aanleuning kunnen noemen. En tenslotte heb je nog het teugelcontact, waaruit de aanleuning van de mond en de ruiterhand ontstaat. Dat is het derde contactpunt. Met andere woorden, de ruiter begint met contact, het paard antwoordt met aanleuning.” Johann Hinnemann, Duitse dressuurtrainer zegt erover: “Ik wil goed benadrukken dat een ruiter in de eerste plaats met benen en zit zijn paard rijdt, terwijl de teugelhulp daar als derde als ondersteuning nog bij komt. Die drie samen bepalen dan de kwaliteitsvolle aanleuning die tot een volkomen harmonie en begrip van paard en ruiter leiden. Het paard neemt het bit aan en treedt als het ware „aan de hand van de ruiter‟. Zo ontstaat aanleuning. Er wordt ook wel gezegd dat het paard de aanleuning zoekt en dat de ruiter het paard toestaat deze aanleuning te vinden.” Een goede aanleuning is een logisch resultaat van het voorwaarts rijden en het streven naar een altijd goede takt en naar ontspanning in de bewegingen. Uit die tevreden houding en losheid en ontspanning bij het paard, ontwikkelt zich een zekere en constante aanleuning. Natuurlijk moet voor een ideale aanleuning de verbinding met de ruiterhand altijd aanwezig zijn. Wie steeds teruggaat naar de basis van takt en ontspanning en naar het contact maken met kuit, zit en hand, zal vroeg of laat het antwoord van het paard krijgen waarop hij wacht: aanleuning!
Een goede aanleuning
Een goede aanleuning is een voorwaarde om het paard op de juiste manier te trainen. We kunnen het zien als de basis voor het uiteindelijke hogere dressuurmatige werk zoals het verzamelen van het paard. Daarentegen kunnen er ook dressuurmatige oefeningen gereden worden om het paard in de aanleuning te verbeteren. We kunnen hierbij denken aan tempowisselingen en wendingen.

ArGieVai schreef:

Wil nog heel even snel reageren op je foto Manouk, vind het namelijk een best interessante foto.. Wat mij heel erg opvalt is dat je je teugels echt erg kort hebt, helemaal bij een paard dat van zichzelf al de neiging heeft in een hoger "houdinkje" te gaan lopen. Ik zou dan ook juist gaan oefenen met lang en laag, dat is waar zij veel moeite mee zal hebben, maar wat haar denk ik ook heel veel zal helpen sterker te worden.

Daarnaast vind ik je zadel echt veel te ver naar voren liggen en hij hangt naar achter (denk door te krap op de schoft, zo te zien), wat resulteert in dat het zadel naar achter kiept, en jij dit gaat compenseren met jouw lichaam. Ik denk dat een goed zadel heel veel houdingsproblemen bij je zal oplossen

jolienvdb schreef:

Oke bedankt voor de info, ik weet dat er voor zo'n problemen geen snelle oplossingen bestaan, dus we gaan dat op het gemakje doen, zodat tudor der ook nog altijd zn plezier aan heeft Dus ik ga best op rechterhand af en toe wat linkerstelling nemen? Daarom dat de veearts ook zei dat hij vooral links goed los moest gewerkt worden, omdat hij dan dat been meer moet gebruiken?

(Weet niet of je het herinnert, maar had jou al eens gePB't een tijdje geleden over zijn probleem Dankzij jouw antwoord, die ik destijds heb getoond aan de eigenaars, zijn ze trouwens overgegaan tot 'actie' om er een veearts bij te halen, dus nogmaals bedankt )