Oh bokkers.. Ik hoor aan de schandpaal
Het is eigenlijk al van vorige vrijdag bezig, sinds lange tijd terug les gehad met mijn lieve paardje, hij ging goed, het is dan ook een schat van een paard met een gouden hart. Zondag gaan wandelen en het was lekker feest in zijn bolleke, steigeren hoort daar ook bij
de vooruit zat er lekker op. Dinsdag is het balkjes dag, arme jongen helemaal opgespannen, kleine pasjes, niet ontspannen te krijgen, vooruit weglopen.. De laatste balkjes gingen uiteindelijk super.
Maar het werd teveel voor mijn arme vriend.. Woensdag nog een grotere brok spanning met telkens een surieuze taktfout en wat ik ook probeerde om het op te lossen, het lukte niet.
Op zo'n moment las ik altijd een denkpauze in, wat heb ik al geprobeerd, heb ik daarbij niks over het hoofd gezien, wat zou de oplossing zijn..
Uiteraard moet je streven naar perfectie, maar een foutje maken is niet het einde van de wereld, je realiseerd je het en gaat aan het werk om het te verbeteren, wel serieus uiteraard, maar als je dat doet, raak dan niet gefrustreerd van een foutje van jouw kant.
Je baalt van je serieuze taktfout, joh, met zwartje taktfout is soms door alle bochten, en de galop is soms als er weer meer van hem gevraagd wordt net een shaker, maar als je weet dat het een fase is op weg naar, is dat niet erg.
Jij bent ook bezig met veranderen, dan gaat niet zomaar, dat kost tijd.
Je paard moet ook de nieuwe rijregels leren begrijpen. Uiteindelijk het besluit gemaakt 'keep It simple'.
Voltes, slangevoltes, hoefslag, binnenhoefslag,.. Op een traag tempo, half lange teugels en ik keek alleen naar waar ik wou gaan. Binnenbeen op de singel, buitenbeen erachter, binnenhand open en naar voor.
En warempel, hij liep terug correct! En met mooie grote rustige passen met een zelf opgezocht contact
Je zegt het zelf, het werkt! Alleen moet je niet verwachten dat het elke dag even goed werkt, hoewel dat wel net zo leuk zou zijn.Met een bang hartje zijn we vandaag naar de clubles gegaan, die zijn wat rustiger en daar kan ik onder begeleiding meer mijn ding doen op het gemak. De spanning vloeide snel weg, alles rustig en braaf, tot de galop.. Al lang is dat ons knelpunt, maar vandaag was het de druppel, ik verloor het
Eigenlijk was je dus heel blij! want je ging met een bang hartje en de spanning vloeide snel weg en hij was rustig en braaf.
Kon je hetzelfde wat je erboven beschrijft in het stukje Keep it simple? Of toch niet?Op links doet hij iets zoo vreemd, het voelt alsof hij zich dubbelplooit rond mijn been, maar valt daarbij serieus naar binnen.
Op rechts heb je dit probleem dus niet of minder? Want dat zou beteken dat hij gewoon heel scheef is. Klinkt namelijk alsof hij linksom niet netjes kan galoperen, ook al zou hij het willen.
Hoeveel kan je met hem als hij aan het galoperen is? Kan je hem dan nog rechter maken? Stukje schoudervoor zetten? Of is het gewoon hard door de bak scheuren?Eens terug op draf is het hek van de dam en kan ik er niks mee aanvangen, hij zet zich compleet vast en is voor niks ontvankelijk..
De meeste paarden worden juist lekker los door een galopje, bedenk maar eens hoe de bewegings afloop is in galop, heel anders dan in draf. Dus raar dat die van jou er juist heel strak van wordt. Heb je een flimpje van zo'n stukje? En liep hij voor je aan galopeerde helemaal naar je zin? En hoelang heb je gegaloppeerd? 1 rondje of 20, kan zijn dat je er juist korter of langer moet galoperen, maar wel met iets van nuttige oefeningen, niet hard door de bak uiteraard. Zo gaat het altijd.. En vandaag was ik het zat, altijd braaf een oplossing zoeken, zo simpel mogelijk, maar het maakt het alleen maar erger. Een hardere por en een paard in 2 geplooid, zo ging ik 2 voltes in galop. Hij valt dan niet naar binnen, zet zich niet vast en wanneer ik hem doorstel tijdens mijn overgang naar draf is er daarachter niks aan de hand
Hij kan het dus wel, gulden midden weg een optie? Dus langzaam aan hem beter aan je hulpen krijgen, zodat je niet meer met noodmaatregelen hem in het gareel moet houden? Als hij dan braaf die voltes galopeerd met je noodmaatregelen, kan je dan ook weer zachter worden in je hulpen? En blijf hij dan lekker lopen? Want dan zou je ervoor kunnen kiezen even streng te zijn (weet uiteraard niet wat je precies bedoeld met hardere por paard in 2 geplooid en doorstellen, voor de een is dat paard echt dubbelvouwen, voor de ander is stukje doorvragen al hard, dus vind ik moeilijk te beoordelen. Hij zal vast die ene kant wel moeilijker vinden dan de andere, maar BLIJ rijden is niet gelijk aan paard alle initiatief laten nemen, zodat jij buitenspel wordt gezet, het is dan namelijk wel BLIJ rijden voor hem, maar niet voor jou!
Dus ik snap je reactie volkomen, ga vanuit dit werken naar zachtheid. Ik weet dat ik eraan moet werken hem te leren dat hij zich ook lang kan maken aan rechts als ik hem links geef en hem voor het linkerbeen doe wijken, dat hij zo lengte krijgt, maar het is frusterend dat wanneer ik het juist wil doen hij die overduidelijke taktfout geeft en wanneer ik niet lief ben hij lekker verder draaft
Die taktfouten zijn wel vervelend, maar vergeet niet dat het ene paard taktmatig ook handiger is dan het andere paard en veel paarden in oefeningen even uit balans zijn en zo die taktfout krijgen. Dat uit balans zijn is dan vaak weer de schuld van de ruiter die een foutje maakt. Let er wel op dat je bij het wijken op de buitenkant zit en met je buitenteugel begrenst, anders gaat het ook niet.Nog geen fractie van een seconde na mijn domme actie had ik spijt, maar het is zooo dubieus als het op die manier wel werkt..
Ik heb een heerlijk paard dat zo graag wilt, maar ik kan het ook zo hard verpesten
Iets minder hard voor jezelf mag ook wel, je hebt spijt, bent hard aan het proberen en Rome is ook niet in 1 dag gebouwd.
BlIJ RIJDEN, zit al wel tussen je oren, alleen je lijf en je paard zijn lijf en tussen de oren moeten er nog even mee leren omgaan. 
Geplaatst: 22-02-13 22:07 
uitwaaien was, 
