Bokt.nl

Hermelientje schreef:

Het leek eigenlijk een beetje op heel kort "knijpen" met zijn knieën (bovenbenen) wat Gal deed en het resultaat was verbluffend. We zaten er heel vlak bij en we zeiden tegen elkaar hoe doet hij dat nou precies? Volgende keer nog eens heel goed opletten wat hij precies doet.

Als een paard alles snel snapt ligt het volgens mij aan de ervaring/kundigheid van de africhter. Stel je wilt dat je paard je zit volgt. Je gaat kleiner lichtrijden en de meeste paarden zullen dan voelen dat je niet meer helemaal mee zit en gaan afremmen (al zijn er vast ook wel heel sensibele paarden die juist gaan rennen als je dat net iets teveel doet). Stel hij remt wel af en jij geeft dan onmiddellijk weer been, dan zal hij nooit maar dan ook nooit leren dat het de bedoeling is om je zit te volgen, dan zal hij leren dat hij juist altijd moet blijven lopen ongeacht wat jij daar op zijn rug met je zit aan het doen bent. En omgekeerd als een paard juist sneller gaat dan zal een ervaren ruiter dat gedrag niet belonen. Dus als je een paard niet laat merken dat de verandering in zijn gedrag de gewenste verandering is (door hem te belonen) leert hij echt niks volgens mij. Ervaren ruiters nemen vaak zoveel dingen als vanzelfsprekend aan (omdat ze de dingen altijd goed doen) dat ze helemaal niet meer door hebben dat ze toch echt gewoon aan het conditioneren zijn, ze denken dan dat het een soort natuurlijk "iets" is wat in het paard is ingebouwd. Ik denk daar anders over. Maar inderdaad Babootje de hulpen sluiten misschien wel aan bij wat voor de meeste paarden (en mensen) een logische reactie is. Een ophouding voor vooruit en een drijvende beenhulp voor halt zou je een paard vast wel kunnen leren maar ligt niet erg voor de hand. Maar bijvoorbeeld gewichtshulpen worden toch echt op twee manieren gebruikt. De eerste is dat het paard weer onder je gaat lopen dus je gewicht volgt, de tweede is dat het paard juist tegengesteld gaat, je duwt hem weg als het ware. Toch hoor ik mensen vaak van beide type hulpen zeggen dat het toch "logisch" is voor het paard, de ene heeft als verklaring dat het paard zijn evenwicht wil herstellen en de andere heeft als verklaring dat je met je zitbeenknobbels duwt en dat het heel natuurlijk is voor paarden om voor die druk aan de kant te gaan. Dus een paard is kennelijk prima in staat om het allebei te snappen, het is maar wat je beloont als ruiter en de "logische" verklaring verzint de mens er vaak bij.

Over het al dan niet aansluiten van je benen (om even een oude koe uit deze discussie uit de sloot te halen) heb ik eens iets gelezen (van een heel klassieke ruiter) dat je bij een sensibel paard je benen er iets aan moet houden. In het begin zal hij daar misschien op reageren maar dat moet je juist gewoon negeren. Na verloop van tijd went hij dat je been daar ligt en zul je hem minder overvallen met een hulp. Bij flegmatiekere paarden raadde hij juist aan om je been eraf te houden.

Mooie aanvulling Jasmijn. Ik weet precies wat je bedoelt. Er zijn mensen die op een foto perfect lijken te zitten en in levende lijve heel stijf zitten. Een functionele zit, die kreet bevalt me wel en dat zal zeker het maximaal haalbare zijn voor mij.

The_Stig schreef:

Hermelientje schreef:

.
Over het al dan niet aansluiten van je benen (om even een oude koe uit deze discussie uit de sloot te halen) heb ik eens iets gelezen (van een heel klassieke ruiter) dat je bij een sensibel paard je benen er iets aan moet houden. In het begin zal hij daar misschien op reageren maar dat moet je juist gewoon negeren. Na verloop van tijd went hij dat je been daar ligt en zul je hem minder overvallen met een hulp. Bij flegmatiekere paarden raadde hij juist aan om je been eraf te houden.

Inderdaad, ook sensibele paarden moeten het been leren accepteren. Als je af gaat steken en je komt er dan een keer met je been aan worden ze nog heter of schieterig.

vur schreef:

Toch kan het wennen aan een paard dat tot op hoog niveau is afgericht (enkele posts hierboven aangehaald) door een nieuwe amazone vrij snel gaan. Ik denk dan aan het paard van Jurgen Koschel Donperignon (sorry als ik het verkeerd geschreven heb) en de Deense als ik het wel heb, die er nu op rijdt. Jurgen heeft haar wel begeleid de eerste tijd, maar toch. Ze heeft het erg snel onder de knie gekregen en hem snel succesvol in de sport uitgebracht. Maar meestal duurt het wel eventjes voordat je bij een paard van een ander "de knopjes" hebt gevonden.

Ailill schreef:

vur schreef:

Toch kan het wennen aan een paard dat tot op hoog niveau is afgericht (enkele posts hierboven aangehaald) door een nieuwe amazone vrij snel gaan. Ik denk dan aan het paard van Jurgen Koschel Donperignon (sorry als ik het verkeerd geschreven heb) en de Deense als ik het wel heb, die er nu op rijdt. Jurgen heeft haar wel begeleid de eerste tijd, maar toch. Ze heeft het erg snel onder de knie gekregen en hem snel succesvol in de sport uitgebracht. Maar meestal duurt het wel eventjes voordat je bij een paard van een ander "de knopjes" hebt gevonden.

Klopt helemaal, al die jaren van trainen vergeet een paard echt niet vanwege een andere ruiter. Maar als het paard een goede basis/training achter de rug heeft zie ik weinig problemen, pas als het paard een andere training/werkwijze heeft dan de (nieuwe) ruiter komen er obstakels. Maar die obstakels kan je op twee manieren bekijken; problemen of uitdagingen

Wat betreft het rijden met de onderarmen/teugels: Ik zeg altijd het volgende, er moet als het ware een veer in je onderarm zitten. Arm/hand gaat vaak mee met het paard, rekt mee, maar trekt nooit terug. D'r is een heel groot verschil tussen een begrenzende hulp en een terugtrekkende/tegenwerkende hulp.

vur schreef:

Toch kan het wennen aan een paard dat tot op hoog niveau is afgericht (enkele posts hierboven aangehaald) door een nieuwe amazone vrij snel gaan. Ik denk dan aan het paard van Jurgen Koschel Donperignon (sorry als ik het verkeerd geschreven heb) en de Deense als ik het wel heb, die er nu op rijdt. Jurgen heeft haar wel begeleid de eerste tijd, maar toch. Ze heeft het erg snel onder de knie gekregen en hem snel succesvol in de sport uitgebracht.

Ailill schreef:

vur schreef:

Toch kan het wennen aan een paard dat tot op hoog niveau is afgericht (enkele posts hierboven aangehaald) door een nieuwe amazone vrij snel gaan. Ik denk dan aan het paard van Jurgen Koschel Donperignon (sorry als ik het verkeerd geschreven heb) en de Deense als ik het wel heb, die er nu op rijdt. Jurgen heeft haar wel begeleid de eerste tijd, maar toch. Ze heeft het erg snel onder de knie gekregen en hem snel succesvol in de sport uitgebracht. Maar meestal duurt het wel eventjes voordat je bij een paard van een ander "de knopjes" hebt gevonden.

Klopt helemaal, al die jaren van trainen vergeet een paard echt niet vanwege een andere ruiter. Maar als het paard een goede basis/training achter de rug heeft zie ik weinig problemen, pas als het paard een andere training/werkwijze heeft dan de (nieuwe) ruiter komen er obstakels. Maar die obstakels kan je op twee manieren bekijken; problemen of uitdagingen

Wat betreft het rijden met de onderarmen/teugels: Ik zeg altijd het volgende, er moet als het ware een veer in je onderarm zitten. Arm/hand gaat vaak mee met het paard, rekt mee, maar trekt nooit terug. D'r is een heel groot verschil tussen een begrenzende hulp en een terugtrekkende/tegenwerkende hulp.

Twist1991 schreef:

Nou ik heb Anky horen zeggen dat zij haar paarden niet zelf opleid hoor. In ieder geval zeker niet zelf inrijdt.

[pien_2010] schreef:

Het gekwetste en boze paard dat ik nu rijdt reageert zo spits als ik ook maar iets fout doe. Zoals Yamcha schreef daar leer je veel van, maar het luistert zo nauw. Als ik ietwat te strak wordt in schouder of bovenlijf, als ik net te laat ben met been hulp geven, als ik net niet “spons” genoeg ben met mijn handen, of niet genoeg mee rek met arm/ hand, als ik net even uit balans kom met mijn bovenlijf en ga zo maar door dan spant hij rug en geeft hij terug zijn boosheid van: “ik vertrouw je niet”.

[pien_2010] schreef:

Zo ook als hij over de hoefslag met mooi rug gebruik door de baan gaat (wouw wat een vertrouwen geeft hij me dan) en wij willen een klein stapje verder gaan dan is wijken nog te hoog gegrepen maar zelfs met stelling vragen dan voel je gelijk dat wantrouwen, onzekerheid en boosheid naar boven komen bij hem.

superwoman schreef:

[pien_2010]: waarom heb je dit paard gekocht? Merkte je dat niet bij aankoop?

superwoman schreef:

Ik denk dat het niet zozeer de naam is van de trainingsmethode, maar de uitvoerder, die het paard kan maken of breken...

superwoman schreef:

pien_2010: waarom heb je dit paard gekocht? Merkte je dat niet bij aankoop?

Ik denk dat het niet zozeer de naam is van de trainingsmethode, maar de uitvoerder, die het paard kan maken of breken...
Wanneer ik een paard koop (hopelijk, pas in de verre toekomst weer) voel ik of ik er mee verder wil en kan. Wanneer het paard niet fijn is gereden, ben ik ook bang voor slijtage etc en zal ik hem zeker laten staan... Al zou ik ook weer voor een relatief groen paard kunnen gaan. Echter heb ik ook 1 ervaring waarbij ik de gangen op de grond leuk vond, maar ze uiteindelijk niet echt lekker reed voor mij. croste wel zo de wedstrijden door, dus ook andere vonden het er leuk uit zien, maar mijn voorkeur lag daar niet.

nombrado schreef:

Het omscholen van een verreden paard is niet simpel....hij zal eerst de juiste spieren moeten gaan aanspreken als ze teveel op hand zijn gereden.

jasmijn78 schreef:

En dat is dan precies wat je krijgt. Zolang je niets bijzonders vraagt, dan blijven ze wel 'ontspannen' doorlopen.

Oliefanter schreef:

ik heb niet de hele discussie gelezen, maar op deze laatste wil ik graag verder ingaan.
Ik probeer regelmatig opleidingen te volgen (trainersopleidingen) en hoewel ik nog geen 'wow' ruiter ben, ken ik wel goed de theorie. Deze zegt dat de houding in midden- en uitgestrekte gangen afhankelijk is van de leeftijd en graad van africhting. Er zijn twee soorten midden- en uitgestrekte draf en galop. Er is geen van beide 'beter' dan de andere, maar ze zijn zoals vermeld afhankelijk van de africhting.
-ruimere passen maken, vertrekkende vanaf een evenwichthouding in een normaal arbeidstempo, zou inhouden dat het paard in horizontaal evenwicht (50/50 regel) blijft en ietwat verlengt in het lichaam (lagere graad van africhting)
-echter, wanneer de uitrekking gevraagd wordt vanuit een verzamelde draf of galop, moet die 'verzameling' -hiermee bedoel ik het meer verheven zijn van de voorhand, door een verder ondertredens achterbeen en een eerder 60/40 verdeling van het lichaamsgewicht- behouden blijven.

Geen van beide zijn dus fout, maar het op de voorhand vallen is we steeds fout. Door te trainen en te oefenen kan je van het ene naar het andere overgaan... Bij de ene manier mag dus de hals wat zakken, bij de andere manier is dat not done...

nombrado schreef:

Mooi

Babootje schreef:

Bij jonge paarden, paarden die verreden zijn of paarden die niet ideaal, dressuurmatig zijn gebouwd, zul je altijd "wat meer" moeten doen dan het boekje voorschrijft. Uiteraard wel met het doel van "meer" naar "minder" te gaan.

Babootje schreef:

Door zijn bouw was het voor hem ook moelijk(er) de rugspieren aan te spannen en was het ook nog es heel moeilijk om hem recht tussen twee teugels en benen te houden. Gewoon begonnen bij het halthouden en wegstappen. Dat ie bij het halthouden steeds het achterbeen naar achteren uitzette (zodat ie zijn buik kon laten "hangen").

nombrado schreef:

pien_2010 heeft een verreden KPWN er.

Citaat:

Mijn punt is; dat we snel geneigd zijn te denken dat wij het moeilijkste, meest getraumatiseerde, slechts gereden (natuurlijk door de vorige ruiter) paard op stal hebben. Dat is ook een vorm van de schuld ergens anders zoeken dan bij jezelf. Verder is paardrijden gewoon moeilijk. Dus als het jaren duurt voordat je een paard op de rit hebt, dan zal een deel van de oorzaak ook wel liggen in het feit dat je als ruiter dan zelf nog handigheid/kennis/ervaring mist.