_Penotti schreef:Popstra schreef:Heel eerlijk, ik denk als al die paarden die voor hun ,,veiligheid,, hulpteugels om moeten er al heel wat verkeerd gaat met de manier waarop ze gehouden worden. Geef ze eens meer bewegings vrijheid zodat ze hun energie kwijt kunnen. Dan word trainen een stuk relaxter want je hoeft niet eerst 20 min te vechten omdat ze zo sterk en exprlosief zijn
Ligt er aan wat onder veiligheid word verstaan.
Ga even wat voorbeelden geven.
Ik reed vroeger de sensibele sportpaarden. Heerlijk vond ik deze paarden.
En heb nooit een slof of welke hulpteugel dan ook onder het rijden gebruikt.
Paarden stonden overigens 8 uur of langer per dag in de wei.
Dus in die vorm waren ze niet explosief. Maar opzij springen van een bakkabouter of bermkabouter was er natuurlijk wel bij. En daar helpt een slof sowieso niet tegen.
Met buitenrit regelmatig een snorkelend piafferend paard onder me gehad, maar nooit het gevoel van controle kwijt gehad.
Ik heb een ongeval gekregen, niet op het paard.
En daardoor ben ik balans en kracht kwijt geraakt. Niet kracht om aan de teugels te trekken, maar om me stabiel te houden. Moeilijk uit te leggen. Maar een paard een half uur rijden is voor mij nu echt sport, terwijl ik er voorheen makkelijk 4 achter elkaar reed en dan echt voor de sport ipv het gehobbel van nu.
Ben daardoor overgestapt naar de koudbloeden omdat ineens opzij springen voor mij nu ook moeilijker is om te volgen.
In de bak lopen ze gewoon ze licht als de sportpaarden eerder. Heb daar wel meer werk in moeten steken, merk ook dat ze wat meer als een diesel op gang moeten komen. Maar uiteindelijk lopen ze op zit en weinig hand. Ondanks de korte pootjes en de dikke nek en stevige kaak verbinding.
Maar dan ging ik met mijn jonge paard op buitenrit.
Joehooooo dat is leuk!!!
Daar waar de sensibele paarden onder me snorkelde op de plaats, stak hier meneer die dikke speknek in de lucht en ik had het idee dat mijn teugels aan een muur bevestigd waren.
En gaf me echt het gevoel dat hij er elk moment tussenuit kon klappen.
Nooit gedaan overigens, maar het gevoel is niet fijn.
En ik wilde dus gaan voorkomen dat hij dit wel ging doen en zo ging leren dat hij over mijn hulpen heen kon walsen.
Slof gekocht, want na 25 jaar sport had ik die dus geen.
Die was veel te lang. En continue 2 teugels in de hand doen mijn vingers ook niet meer.
Dus op de poetsplaats er al een knoop in gelegd zodat hij los hing, maar niet gevaarlijk tussen de benen bungelde.
En zo ben ik toen een poos gaan buitenrijden.
Kilometer met de slof niet in de hand. Maar als meneer dacht wel even te blij te worden eerst nog zo proberen weer naar normaal te krijgen. Maar als hij dan zijn middelvinger opstak pakte ik de slof erbij. En je zag hem denken, f*k, hoe kan dat nu?!
Ik heb hem er denk ik 3 keer bij gepakt en daarna nooit meer nodig gehad. Hij wist toen van oke dat grapje gaat niet meer.
Dus ja voor de eigen veiligheid, paard dat hele dagen buiten staat.
Dus daar zit niet altijd het probleem.
Sorry veel tekst geworden.
Dit vind ik eigenlijk een van de weinige echt geldende redenen om een hulpmiddel te gebruiken, vanwege lichamelijk gebrek. Maar dan zie je ook dat je hem na 3x aan de kant hebt kunnen leggen, dus hij is gebruikt om te trainen en niet om te dwingen.