c_alsemgeest schreef:Zonder teugels was dat wat lastig... omtrekken, terugrijden op zit ook
Tel daarbij op dat het een onbekend paard voor mij was.
Op de zit terugrijden kun je sowieso wel vergeten met een paard dat echt in paniek is.
Hoe heb je hem dan toch geremd als je helemaal geen teugels meer had? Of had je nog wel gewoon een teugel en was het meer een kwestie van de juiste plek vinden om hem om te trekken? Als je alleen een rechterteugel hebt en je hebt alleen links ruimte om te draaien dan wordt dat inderdaad wat lastig ja.
Citaat:Als een paard schrikt en een sprintje trekt, is dat gewoon weg schieten. Echt aan de kletter gaan is iets anders imo.
Absoluut waar. Als jij zegt dat je écht op hol bent geslagen en dat jouw rengalopervaring helemaal niets hielp, moet ik dat net zo goed geloven als wanneer ik zeg dat ik ook verschillende keren echt op hol bent geslagen en mijn rengalopervaring me wel hielp. Voor de ander invullen dat als die niet echt bang was het dan ook geen echt aan de kletter gaan was is zinloos.


Die denkt dan echt: "Ja jongens, zo hard kan ik niet hoor, ik zie jullie zometeen wel weer".
.
. Heb hem 3 keer met de grootst mogelijke moeite kunnen stoppen vlak voor hij de weg op rende. Dit wil ik echt niet buiten mee maken. Rennen doet hij maar lekker op de wei met zijn vrienden. Daar heeft hij een flinke track waar hij lekker tempo kan zetten
). In langzamere gangen kreeg ik (ook in de winter binnen) meer vertrouwen dankzij de ervaring van een snelle galop buiten (ook voor als je paard aan de kletter gaat). Als ik nog zou rijden én als ik hard galopperen níet leuk zou vinden, zou ik voor mezelf toch wel heel af en toe het harde galopperen buiten 'oefenen' om het gevoel te houden, maar dat is enkel voor mijn eigen vertrouwen.