Japeloup schreef:Grote probleem is denk ik dat vele ruiters blind zijn voor hun eigen rijden en blind varen op hun instructeur.
Plus dat hun paard zo bijzonder is dat het allemaal anders werkt dan bij de rest. En het daardoor geoorloofd is om het wel aan de voorkant op te lossen.
Wat ik vaak zie is een ruiter die met een gebrek aan gevoel, kennis en ervaring, maar wat doen met de focus op de voorkant.
Ga je veel ruiters aanspreken op hun gevoel, of het gebrek er aan, dan is mijn ervaring dat die voorkant ineens minder het aandachtspunt wordt. Ze zich ineens gaan beseffen dat als het achter klopt het voor gaat kloppen. En dat het achter pas kan kloppen als het middenstuk klopt, dus dat jij als ruiter zo moet gaan zitten dat je het paard niet hindert in zijn beweging etc..
Een ruiter met de juiste kennis, ervaring en vooral gevoel, weet heel goed wat wel en vooral wat niet te doen. Maar hoeveel ruiters kennen we in onze omgeving die van alle 3 de factoren voldoende heeft? En stel je zelf ook eens de vraag of je zelf genoeg hebt van die drie, zonder met een roze bril naar je zelf te kijken.
En hoe zit dat met jou Jappeloup?
De mensen die hier zo van achteren uit "denken". Doen die vanvoor helemaal niks?
Hoe rijdt je hem naar ontspanning als je er vanvoor totaal af moet blijven?



