Bokt.nl

jerich0 schreef:

Mag ik dan zo vrij zijn te vragen of u alle verschillen kent en welke wending u dan genoot voor uw opleiding.
Ik heb me niet beziggehouden met wat wat is, maar het is de gehele gedachtengang die telt. Men moet deze verstaan en dan gaan zien waarom iets op deze wijze wordt aangeleerd...

jerich0 schreef:

Basis is dezelfde, toch ook de oude western. Belang van zit en gewichtshulpen en aanleuning. Deze aanleuning wordt ook steeds behouden. Huidige western heeft alweer ldr invloeden.

jerich0 schreef:

U genoot dus de duitse klassieke stijk. Wie was uw leermeester?
Ik heb nog mensen gezien langs minn kanten ( west vlaanderen) die meer met franse invloeden reden. Waarschijnlijk door door dicht bij de franse grens. Dit was in mijn ogen even klassiek en even mooi en in balans en in samenwerking met het pasrd en merk dat deze nog harder vasthouden aan hun klassieke stijl.
Het vooreaarts wordt te vaak misgeinterpreteerd en te letterlijk genomen.
Waar nam u dochter dan lessen?

murphy102 schreef:

Dressuur is het dusdanig gymnastiseren van een paard -die níet ingesteld is op de taak om menselijk gewicht te dragen- dat deze zijn taak, het dragen van ruitergewicht dus, alléén kan volbrengen als er geheel gehandeld wordt met kennis en kunde vanuit de anatomie en de fysiologie van het paard en er steeds rekening gehouden wordt met de psyche van het paard!
Alléén als er dus met deze 3 zaken rekening gehouden wordt is het verantwoord om op een paardenrug te klimmen.
Want alleen zó maken wij van een paard een HAPPY ATHLETE!

Het Scala heeft bewezen aan deze voorwaarden te voldoen!
Het Scala = KLASSIEK!

De Klassieke Dressuur zie ik meer als onderdeel van de Klassieke Rijkunst, de rijkunst o.a uitgevoerd door de Spaanse Rijschool. Het wedstrijdelement is hierbij niet meer aan de orde.
Het is dus de klassieke dressuur waar velen zich mee bezig willen houden en zouden moeten houden.
Deze is níet oubollig of stoffig, zoals de naam doet klinken misschien voor sommigen.
De FEI en dus ook de KNHS en de opleidingen hebben ÁLLEN het Scala als uitgangspunt!
Dat daar in de praktijk helaas weinig van terug te zien is ligt níet aan de richtlijnen van het Scala!

Klassiek, het Scala dus, is TIJDLOOS, is zowel voor Barokke paarden als de sensibele KWPN''ers van nu en alles wat daar tussen zit.
Het Scala vormt de opleidingsweg voor een paard aan de hand van de samenwerkende hulpen, dit itt de Moderne Rijderij, waar men de hulpen níet laat samenwerken, maar ze afzonderlijk geeft, omdat dat "simpeler te begrijpen zou zijn" voor het paard?!
"Onderweg" toetst men steeds aan de hand van het Scala of men nog op de goede weg zit.
Dit doet men tijdens de opleiding én in een wedstrijd.
De huidige wedstrijdsport heeft helaas de doelstelling verandert en de wedstrijd tot doel gebombardeerd.

Abacab, de MR, de Moderne Rijderij, werkt NÍET aan de hand van het Scala.
Aan alles is dat terug te zien. Daar ga ik nu inhoudelijk niet op in. Daar zijn zat topics over.
Tot op het hoogste niveau hebben de ruiters van de Moderne rijderij géén zeggenschap over het tempo bijv.
Door totale controle dwingt men het tempo aan de voorkant af met de hand, die als harde rem fungeert.
Een paard waarvan men niet eens het tempo kan controleren, zal die zich kunnen ontspannen in het lichaam, denk je?? Laatstaan dat dit paard zich mentaal kan ontspannen!
Hoe denken wij dan vervolgens een paard recht te kunnen richten en in aanleuning te kunnen krijgen om over de rest van het Scala dan maar te zwijgen, want we zijn al vast gelopen!!
Alléén door een paard "de mond te snoeren" en onze wil op te leggen kunnen zij dan nog bijv. dat tempo controleren, m.n. bij de sensibele paarden van tegenwoordig!

De Moderne Rijderij ligt om díe reden onder vuur!
Wij zien geen Happy Athletes daar.
De MR houdt géén rekening met de anatomie van het paard, noch met de fysiologische als de psychologische eigenschappen van het paard.

AR ziet er "aardig" uit, maar uit deze "aftakking" van de KR gaat het paard, net als in de MR op de voorhand, hetgeen onwenselijk is door de slijtage van het paard met ons ruitergewicht.
Dit itt de Klassieke Dressuur, waarbij men er dus juist naar streeft het paard zichzelf én de ruiter te dragen door het gewicht naar achteren te brengen. Want alleen dan kan door de vering in de sterke achterhand deze slijtage voorkomen worden en kan een paard gezond oud worden.
Dit kost echter TIJD!

Het is echter wel heel moeilijk voor de vele zoekende ruiters die écht iets anders willen dan de Moderne Rijderij om het verschil te zien tussen AR en KR.

Arent schreef:

@Abacab:
kun je een 'scherp bit' definieren? AR ruiters heb ik vrijwel uitsluitend met de kandares van Bent zelf gezien die allen 2:1 (3:1) hefboom hebben: een doodnormale ratio in de ruitersport. de absolute lengte is weliswaar langer, maar de hefboom absoluut niet. Lees guiriniere over wat de voordelen zijn van een langere kandare (uitgaande van een vergelijking van bitten met dezelfde ratio.)

bitten verschillen op meer punten dan alleen hun 'mate van gemeenheid'.
in de AR wordt duidelijk nageven als bijzonder belangrijk beschouwd en de kracht op de paardenmond is dus ondanks de stangen nog steeds VER onder het gemiddelde in de sport en minder constant.

ik kan me voorstellen dat de AR stroming wat impuls zou kunnen gebruiken, maar om te zeggen dat het dieronvreindelijk is is absolute nonsense.

Verzameling is het doel van het scala... waarom is het dan slecht?

'rechtmakende oefeningen', bedoel je daarmee schouder binnenwaarts en andere zijgangen? of bedoel je piaffe en levades? In de AR wordt wel degelijk een hele berg gedaan voordat men bij de levade uitkomt.

het spoorgebruik van AR aanhangers kan ik niet als bijzonder overdreven bestempelen, eerder bijzonder voorzichtig.

Ik kan me voorstellen dat je sprak van beginners in de AR over op de voorhand, want velen zijn het voorwaarts neerwaarts stadium nog niet ontstegen, en dat kan wellicht sneller (voor het paard) maar ik heb in de moderne dressuur in nederland nog haast nooit veel beter gezien afgezien van de absolute top. het voorhandlastige is een veel structureler probleem dan een specifiek symptoom van de AR.

veel tippen (niet slaan) met de zweep is een vrage van smaak. ik vind het soms ook wat veel, maar als iemand dat zo wil doen moet ie z'n gang gaan. (en een vraag van smaak van het paard) over het algemeen gaat het hier om bijzonder fijne hulpen. (vaak wordt er nog niet eens daadwerkelijk getipt, een 10 cm beweging in de richting vna het paard kan voldoende zijn.)

Die aanval op een specifieke website is onnodig, onvriendelijk en onverdiend.je kunt het inhoudelijk met ze oneens zijn, maar dat soort belachelijke beschuldigingen maken je niet geloofwaardiger.


voor de duidelijkheid, ik volg niet de AR...en ben ook critisch op punten maar het idee is best te verdedigen.

Sombra schreef:

Hoe kan een paard nageven als er geen verbinding is?
Wat is de waarde van zijgangen als ze niet goed uitgevoerd worden?
Hoe kunnen hulpen fijn zijn als er geen verbinding is?

Hoe kan een paard verzamelen als het niet losgewerkt wordt, niet in een juiste takt gaat, er geen aanleuning is, souplesse, rechtgerichtheid? Hoe kan een paard dan verzamelen?

Kortom, waar doel je op?
Is het niet dieronvriendelijk om de kwaliteiten van een paard te onderdrukken? Een paard te gebruiken als object om oefeningen uit te voeren zodat jij kunt zeggen dat je op een hoog nivo zit? Dat jij al die oefeningen al kan? Is dat niet dieronvriendelijk?

Dat is wat bij de AR gebeurd, mensen kiezen voor de AR die interesse hebben in hoge oefeningen en dan niet de interesse in de zin van het paard daar mee beter maken maar om het te kunnen zeggen dat jij het wel kan en een ander niet. Mensen hebben interesse voor de AR die niet weten wat ze willen en daarom kiezen voor 'licht' en 'zacht' maar verreden of verkeerd gebouwde paarden of juist heel goed gebouwde paarden maak je daar juist mee kapot, door niets met ze te doen. Je zit er immers wel op en jouw gewicht moet wel gedragen worden, is het dan niet logisch dat je jouw paard daar sterker voor maakt? Dat jij het lichaam van jouw paard beter maakt? Dat is jouw taak als ruiter, je paard verbeteren, de kwaliteiten van je paard benutten, samenwerken en dat met veel plezier, werklust en harmonie.

Paardrijden leer je door te rijden, je leert van je paard, de reacties op wat je wel of niet goed doet maar naast dat is een goede instructeur ontzettend belangrijk anders leer je het nooit, je paard kan het je niet vertellen hoe het moet, wel wat je doet of dat juist of niet juist is. Dat zie je zowel mentaal als fysiek.

cherie78 schreef:

Hoe een paard kan nageven als er geen verbinding is, is je eerste vraag.

Raar eigenlijk, al eens op een jong, net zadelmak paard gezeten die nog niet "verknoeid" is met bijzets?
Dan weet je dat een onbedorven paard nergens vasthoudt.
Het zijn juist die paarden die geleerd hebben zich "vast te houden" uit angst voor juist die (vaak) te harde ruiterhand.
Het is blijkbaar zo normaal die "weerstandbiedende" hand in de hedendaagse rijderij, dat men niet eens beseft, dat het symptoombestrijding is.

Wie bepaalt of die zijgangen niet goed uitgevoerd worden?
De meeste ruiters moeten "leren" om iets goed uit te voeren en gevoel hiervoor te ontwikkelen.

De hulpen zijn juist zo fijn omdat een paard vaak zelf "verbinding" zoekt, al of niet OOK met de ruiterhand.

Een paard wat goed gereden wordt, zal altijd eerst losgewerkt worden etc, maar het meest baat heeft een paard bij een langzaam tempo waarin het leert zijn passen af te mogen maken.

De kwaliteiten van een paard ontwikkelen zich juist ipv te onderdrukken.
Dat er een hele commerciële toestand rondom ontstaan is, is waarschijnlijk één van de oorzaken van die fouten die soms te zien zijn.
Maar een ieder moet toch echt alles leren.

Met je laatste aliniea kan ik het volmondig eens zijn.
Een paard laat zelf al voelen of bepaalde zaken goed gaan of juist niet.
Maar het is de ruiter die zich daar bewust van moet zijn.
En dat zijn er niet veel.

Sombra schreef:

cherie78 schreef:

Hoe een paard kan nageven als er geen verbinding is, is je eerste vraag.

Raar eigenlijk, al eens op een jong, net zadelmak paard gezeten die nog niet "verknoeid" is met bijzets?
Dan weet je dat een onbedorven paard nergens vasthoudt.
Het zijn juist die paarden die geleerd hebben zich "vast te houden" uit angst voor juist die (vaak) te harde ruiterhand.
Het is blijkbaar zo normaal die "weerstandbiedende" hand in de hedendaagse rijderij, dat men niet eens beseft, dat het symptoombestrijding is.

Wie bepaalt of die zijgangen niet goed uitgevoerd worden?
De meeste ruiters moeten "leren" om iets goed uit te voeren en gevoel hiervoor te ontwikkelen.

De hulpen zijn juist zo fijn omdat een paard vaak zelf "verbinding" zoekt, al of niet OOK met de ruiterhand.

Een paard wat goed gereden wordt, zal altijd eerst losgewerkt worden etc, maar het meest baat heeft een paard bij een langzaam tempo waarin het leert zijn passen af te mogen maken.

De kwaliteiten van een paard ontwikkelen zich juist ipv te onderdrukken.
Dat er een hele commerciële toestand rondom ontstaan is, is waarschijnlijk één van de oorzaken van die fouten die soms te zien zijn.
Maar een ieder moet toch echt alles leren.

Met je laatste aliniea kan ik het volmondig eens zijn.
Een paard laat zelf al voelen of bepaalde zaken goed gaan of juist niet.
Maar het is de ruiter die zich daar bewust van moet zijn.
En dat zijn er niet veel.

Sorry wat is dit voor lariekoek?
Hoezo verknoeid met bijzetteugels? Heb je enig idee wat de werking is van een bijzet teugel en hoe je daar een paard mee traint?
Ik begrijp je antwoord niet maar ik doe een poging het wel te doen. Jij meent dus dat een paard kan nageven als er geen verbinding is? Hoe geeft een paard dan na? Leg me dat uit in plaats van de hele toestand er omheen.
En hoe kan een paard verbinding zoeken als de ruiter niets doet, dat is namelijk wat je eerder aangeeft, nageven doet een paard volgens jou uit zichzelf, maar hoe kan er dan verbinding ontstaan? Komt dat alleen vanuit het paard? Hoe kun je dan hulpen geven? Hoe kun je dan rijden??

Wie het bepaald of de zijgangen juist of niet juist uitgevoerd worden dat kan een goede ruiter zelf en het paard laat dat zien. Bij de AR gaan alle paarden op de voorhand, de oefeningen zijn verre van juist, dat kun je zien aan de uitvoering en aan de bespiering van het paard en nog aan vele andere factoren.
Dat ruiters het moeten leren om juist uit te voeren te voelen hoe het goed uitgevoerd is dat is waar. Maar een oefening rijd je omdat je paard daar beter van wordt, deze oefening hoeft niet perfect te zijn maar wel zijn waarde afgeven aan het paard. Door dit te herhalen voor ruiter en paard leert de ruiter het vanzelf te voelen. Daarom is juiste begeleiding vanaf de grond onmisbaar, die leert je namelijk inzien wat je moet voelen om het je te laten ervaren. Een goede instructeur kiest de juiste oefeningen voor ruiter en paard, om uit te voeren om de ruiter wat te leren.

cherie78 schreef:

Op het eerste ga ik niet eens meer in als iemand het bij voorbaat al "lariekoek" noemt.

Ten tweede; niet alleen bij de AR lopen paarden op de voorhand, getuige de foto's van jericho.

jerich0 schreef:

Een jong paard die niets gewoon is zal niet zomaar reageren op wat je vraagt. Aanleuning is niet enkel een weerstandsbiedendie hand. Het is een hand die stil is tov de paardenmond waarbij nageven het belangrijkste is, het bereiken van een licht cintact zonder enige weerstand. Een jong paard doet dit namelijk heel gemakkelijk uit zichzelf. Vertelt u mij dan eens welke symtpomen wij bestrijden ermee en hoe dan?

Een gevoel kan verkeerd zijn als u nooit gecorrigeerd wordt en u aanneemt dat iets juist voelt.

Een langzaam tempo is niet altijd goed. Het paard moet kunnen de achterbenen onder de massa te brengen. Dit is heel moeilijk op een langzaam tempo, daarom dat de verzameling hoger moet zijn als u langzame oefeninge.

Die paarden op de foto liepen in rijkunstig evenwicht, dat is een verschil met op de voorhand te lopen. De schouders kregen vrijheid, wat niet gebeurd bij een paard op de voorhand. Wat goed zichtbaar is van de mate waarin de voorbenen door de koot plooien tov de achterbenen.