liljebo schreef:Wie is ook bekend met de denkwijze over trainingsprincipes van Andrew Mclean en heeft daar een onderbouwde mening over?
Ik denk niemand... Men lijkt het alleen maar over LDR te willen hebben? De trainingsmethode voor de ruiter die ik eerder beschreef heeft blijkbaar ook niemands interesse 
Moll schreef:Goed lezen wat ik schrijf, ik heb het niet over aanleuning, ik heb het over het paard op de voorhand rijden door middel van het extreem rond instellen .
Nou en? Het paard loopt iid in een LDR houding meer op de voorhand. Dat doet hij met bijvoorbeeld halsstrekken en uitgestrekte stap toch ook? Daarom kan het toch nog wel een goede oefening zijn?
Als je je paard LDR rijdt en je krijgt hem daarna vervolgens niet meer in de verzameling/oprichting dan doe je iets niet goed.
Moll schreef:De ruiter móet luiersisteren naar wat het paard aangeeft, en niet andersom.
Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar bij mij is het nog altijd twee-richtingverkeer. Mijn paard moet luisteren naar wat ik aangeef, en ik moet luisteren naar wat hij aangeeft. Ik moet zorgen dat ik zijn (mentaal en fysiek) grenzen niet overschrijdt, maar mijn doel is wel om zijn/onze grenzen steeds weer een beetje te verleggen. Dus ik zoek die grenzen wel regelmatig op. En soms geven ze even aan dat ze het daar een beetje moeilijk mee hebben. Geeft niks. Alle begin is moeilijk, geld voor mensen en ook voor paarden. Dus ik wordt niet zo snel zenuwachtig van een momentje van spanning of zo. Zolang je die spanning maar weer af kunt laten vloeien...
freeride schreef:Je leert je paarden dat HAND remmen is en BEEN gas geven?
Doe ik ook. Less is more... Voor mij is dat wel een beetje het ultieme. Dat je je paard zo goed aan de hulpen hebt staan dat ze niet als een plumpudding in elkaar storten als je je been eraf haalt. En dat ze terug komen op een hele lichte ophouding zonder dat je je been er aan moet houden in de overgang omdat hij anders uit elkaar dondert... Ik hou van logisch en simpel. Als ik een overgang inzet wil ik niet een reeks hulpen in volgorde/tegelijkertijd moeten geven... Veel mensen interpreteren het als schoppen en trekken, maar dat is het 'stop en go' principe allerminst. Het is ultieme verfijning van je hulpen. Ik wil niet zo veel moeten werken met mijn lichaam op een paard. Ik wil stil zitten en het paard het werk laten doen. Lukt nog niet altijd, maar de momenten dat het lukt zijn de momenten waar ik het voor doe.
freeride schreef:Het niveau ligt volgens mij ook echt niet hoger nu, alles moet in de krul in de B verschijnen anders krijg je geen punten, waarom heet het dan in hemelsnaam nog de B?
Als je geen aanleuning kunt bewerkstelligen hoor je imo niet thuis in de B, maar thuis in de bak om nog even verder te oefenen. In B en L staan de aspecten aanleuning, ontspanning en impuls cq horizontaal evenwicht centraal. Dat is wat er getoetst wordt. Terecht dat je geen punten krijgt als je dat niet kunt laten zien.
Helaas lijkt wel eens het idee te bestaan dat je vooral van de teugels en de voorkant af moet blijven. Je moet er juist wel aanzitten (op de juiste manier) Je moet kunnen begrenzen mbv een weerstandbiedende hand, anders krijg je een paard nooit in enige aanleuning. Dan krijg je van die paarden die volledig uit elkaar door zo'n proef wandelen. Heel ontspannen vaak (want ja, zo wordt geen enkele inspanning van het paard verlangd) Maar rijtechnisch slaat het nergens op. Dan wordt er gewoon passief door een proefje meegelift door een ruiter. En de omstanders die weinig kaas hebben gegeten van dressuur snappen dan niet dan die ruiter niet wint, want ja het ging zo ontspannen? En dan ontstaat afgunst richting de ruiter die thuis wel een beetje beter heeft geoefend en wel in staat is zijn paard in de proef te rijden, en misschien zelf een beetje extra kan laten zien.