Babootje schreef:@Murosch, heb niet het hele filmpje gekeken want moet zo weer weg. Maar alvast 1 tip voor het achterwaarts:
Laat in het halthouden je paard aansluiten zodat hij 4-kant staat met zn achterbenen "aangeschoven". Daarbij zou je het jezelf (en je paard) makkelijker maken als je stapt of draaft met wat meer impuls. Je hoeft hem daarbij niet rond of nageeflijk te vragen maar gewoon contact/begrenzing, zodat hij aansluit.
Als hij zo uit elkaar staat met zijn achterbenen "achter" de massa, kan hij (fysiek) niet of maar heel moeizaam achteruit en komt hij zowiezo tegen de hand.
Dank je voor je reactie. Ik begrijp wat je bedoelt en wil het aansluiten van de achterbenen wel meenemen als tip voor het achterwaarts gaan! De impuls ben ik nu in zoverre niet mee bezig omdat ik eerst meer gelijkmatigheid in de ontspanning erin probeerde te krijgen in de afgelopen maanden en dat begint de goede kant een beetje op te gaan. De komende tijd wil ik meer overgangen mee gaan nemen en van daaruit weer richting wat meer impuls werken.
_xrose schreef:@Murosch, het ziet er mooi ontspannen uit en je hebt inderdaad een heel braaf paard onder je! Ik vind wel dat ze wat op de voorhand valt, dit viel mij vooral op in stap. Wat ik op die momenten doe is even een kleine ophouding maken en het paard weer wat te liften, om het paard dan zo weer op de achterhand te zetten. Het kan zijn dat ze dan wel weer omhoog komt met haar hoofd, maar dan kan je vanuit daaruit weer naar ontspanning werken.
Wat mij ook opviel is dat je wat veel aan je binnenhand zit om stelling te vragen. Dit had ik zelf ook heel erg en dat gaat nu steeds beter. In principe om door een bocht te komen heb je maar een klein beetje stelling nodig en de voor de rest heb je meer buiging nodig. Wat ik zelf heel erg deed is veel te veel stelling vragen, waardoor het paard eerder weg viel naar buiten en totaal niet zakte. Je hebt eigenlijk maar een klein beetje stelling nodig en voor de rest moet je dan met buiten teugel, binnen been bezig gaan. Ik denk dat dit voor jou ook zou helpen. Als mijn paard nu met het hoofd omhoog komt geef ik mijn binnenteugel eigenlijk volledig mee en gebruik ik alleen binnenbeen en buitenteugel. Vanuit daar kan ik dan weer aan meer stelling gaan werken, misschien helpt dit voor jou ook.

Mocht hij dan trouwens achter de teugel kruipen, dan kan je het hoofd even liften en vanuit daar weer aan de ontspanning werken.
Correct me if I'm wrong hoor, dit zijn alleen maar observaties!

Bedankt voor de reacties trouwens!
Het klopt inderdaad dat hij wat sneller lui is dan moe als hij ontspannen loopt. We zijn nu nog steeds heel veel bezig met voorwaarts neerwaarts en zodra hij ontspannen loopt gaan we bezig met de overgangen. Ik ga er fijn mee door.

Ook bedankt voor jouw reactie _xrose. Het voorhand-achterhand verhaal is eigenlijk wat ik hierboven ook al uitlegde. Daar heb ik me tot nu toe even niet mee bezig gehouden. Eerst ontspanning en een paard die zich losser durft te laten, wat nu al op stukken gebeurt en daar ben ik heel blij mee (dat was het eerste doel). Dit paard liep voorheen erg achter de teugel, gebruikte haar rug praktisch niet en lijkt misschien een heel braaf en relaxed paard maar dat is ze juist niet. Echt een zenuwenpaardje, dus dat je dit zegt zie ik als een compliment, want de ontspanning is meer zichtbaar
.
Vwbt het stelling vragen, ik probeer dat eigenlijk niet te doen maar betrapte mezelf daar inderdaad ook op hoor vandaag! Op de één of andere manier was ik daar toch onbewust mee aan het frutselen en dat moet niet idd!
knollentuin schreef:Murosch je filmpje 3 x bekeken en het eerste wat me dan opvalt is dat je paard bloot is, weinig bespiering heeft. Hoe jong is ze?
Dan valt me je zadel op, ik vermoed dat het eigenlijk te klein voor uw poep is, en ik verdenk het ervan dat t teveel voorop de schoft em schouder ligt.
Dan je stap, in mijn filmpje wisselt de afspeel snelheid en ik vermoed dat op de momenten dat ik denk, ja! Dit is goed actief stap dat hij de goede afspeelsnelheid had, lijkt me dat je paard makkelijk stapt, fijn.
De eerste overgang naar halt gaat eigenlijk al verkeerd omdat jij vanaf t moment dat je denkt aan halthouden al stopt met rijden maar alleen maar aan stoppen denkt, je paard gaat in de rem en Ho, rug weg hoofd eruit achterhand er niet bij.
In de vraag even verder naar achterwaarts zie ik je je been omhoog halen. Probeer het eens anders, stik staan vanuit voorwaartse overgang, dus met achterhand erbij, en dan je hele been een fractie naar achter, niet aleen je onderbeen omhoog trekken, dan lift je je billen iets, en met een kleine ophouding aan de teugel en een houdingsverandering die achterwaarts aangeeft ( achteruit stappen) neem je je paard mee achterwaarts.
In de draf valt me de besluiteloosheid op, daar bedoel ik mee, vrijblijvend contact- los vast en geen duidelijke activiteit. Ook rij je (zo lijkt t) maar een beetje lukraak lijntjes door je baan, is dat zo?
Zo hele lijst... Heb je er wat aan?
Ze is 13 en heeft vorig jaar een veulen gehad, wat nogal veel van haar heeft gevergd (deze gaat er volgend weekend na 11 maanden vanaf) en dat is wel zichtbaar inderdaad
Ik heb toevallig net 2 maanden geleden een nieuw zadel (18 inch) gekocht omdat mijn vorige zadel (17,5 inch) te klein voor mij was en net te nauw in de boom waardoor hij naar voren schoof. Deze ligt gelukkig wel stabiel en is ook wat ruimer (ik heb broekmaat 42 en dit zadel heeft een handbreedte ruimte achter mijn bips) dus ik laat het graag zo
.
Het filmpje is helaas schokkerig geworden waardoor het beeld niet echt ideaal is inderdaad. Maar ik was al lang blij dat iemand bereid was om te filmen, dus het is maar even niet anders haha. Je tips voor het achterwaarts ben ik erg blij mee, daar ga ik mee aan het werk, bedankt!
Lukraak rondrijden doe ik eigenlijk niet hoor
, ik heb de afgelopen maanden heel veel in stap gewerkt en maar heel weinig gedraafd. Pas sinds kort draaf ik langere stukken en neem dan veel voltewerk en omstellen, hand veranderen enz mee om eigenlijk in 1 tempo in ontspanning rond te kunnen rijden zonder dat ze begint te rennen. Ze heeft nogal de neiging om wanneer ze gespannen is hard te gaan rennen, onder het werk uit en dat wil ik niet.