Bokt.nl

bertie schreef:

Inderdaad! Van wie?

bertie schreef:

.

Het is bijvoorbeeld daarom dat ik zo blij ben dat Valegro en Charlotte de OS gewonnen hebben.
Valegro mét fout. Ben blij, BLIJ, dat de HAPPY athlete gewonnen heeft.
Ik hoop écht dat de bonden een kentering in jureren gaan stimuleren!

Weer terug naar klassiek rijden, en weg van het 'snelle' resultaat-rijden (eh .. geld).

Sanniey schreef:

Hmm, net een berichtje geplaatst, maar volgens mij is het niet overgekomen. Dus hier nogmaals!
Heerlijk topic om te lezen. Ik ben op dit moment ook bezig met het zoeken naar/ontwikkelen van de ontspanning bij mijn paard. Hij is nogal stijf en strak doordat hij verkeerd gereden is. Dit gaat op dit moment de goede kant op, alleen is het probleem dat ik zelf niet altijd ontspannen ben waardoor ik hem niet het vertrouwen kan geven wat hij nodig heeft. Hebben jullie tips? Ik wil ook graag een blije ruiter zijn, maar op dit moment wil me dat helaas nog niet zo lukken..

jes_sam schreef:

Sanniey schreef:

Hmm, net een berichtje geplaatst, maar volgens mij is het niet overgekomen. Dus hier nogmaals!
Heerlijk topic om te lezen. Ik ben op dit moment ook bezig met het zoeken naar/ontwikkelen van de ontspanning bij mijn paard. Hij is nogal stijf en strak doordat hij verkeerd gereden is. Dit gaat op dit moment de goede kant op, alleen is het probleem dat ik zelf niet altijd ontspannen ben waardoor ik hem niet het vertrouwen kan geven wat hij nodig heeft. Hebben jullie tips? Ik wil ook graag een blije ruiter zijn, maar op dit moment wil me dat helaas nog niet zo lukken..

Wat is de reden dat je zelf zo spant? Omdat je paard spant en je bang bent dat hij ontploft? Of..? Wat is daar de reden van.
Een paard kan niet ontspannen als de ruiter zelf niet ontspannen is. Ik weet zelf dat het erg moeilijk is, heb zelf ook de neiging om als het paard zijn kaak vast zet zelf ook te gaan spannen met mijn arm aan die kant maar daar wordt het niet beter van, integendeel! Daar wordt het alleen maar erger van. Probeer bewust te zijn welke spieren je aanspant. En merk je op dat je je arm aanspant, ontspan hem weer. Bewust worden van wat je doet. Dat doe ik zelf nu, mijn eigen en een pony die ik rijd pakken snel vast. Elke keer als ze dat doen denk ik, ontspannen blijven en blijven rijden. Gewoon normaal contact houden en van achter er energie in rijden, dan laten ze wel los. (In elk geval die paarden die ik rijd ) Weet niet of je er wat aan hebt maar dit is in elk geval wat ik zelf heb gevoeld

Veulen84 schreef:

Mag ik dit topic eens gebruiken om mijn ongeluk en ellende uit te storten?
Ik heb een schat van een paard, gevoelig. Ik rij haar van achter naar voren. Altijd gedaan, en er zal nooit een andere methode komen. Ik vind het fijn, zij vind het fijn. We doen het overal, ook aan de longeerlijn en tijdens het los zijn. Voorwaarts, achterbeentje er bij. Soms met een pretje, maar altijd samen.

We hebben al maanden zadelproblemen. Dus rijden laag pitje, longeren en knuffelen op volle pit. Ze vind het heerlijk, ze houd van alles. Maar vanavond zadelfix poging 3.232. Dus ik er op. Het voelt als thuis zo'n zadel. Altijd gehad. Maar ken je dat gevoel dat als je binnenkomt en je eigenlijk al weet dat er iets niet klopt? Nu goed, dat gevoel had ik ook.
Aandraven, en ja daar was de eerste tekenen. Nukkig, kort en niet vrij. Het was het niet. Maar aan de kant word er enthousiast gereageerd. Dus je rijd nog even door. Galopje dan maar, dan weet ik het zeker. Ze komt niet van vooruit. Ze springt vrijwel recht omhoog met d'r voorbenen. Achterbenen springen op bijna de zelfde plek. Hoofd achter de loodlijn en in mijn hand voel ik de onheilspellende weerstand van een nijdig en aanwezig gekauw.

Zadelmaker vertelt dat ook dit niet goed is. Sorry, ik wil mijn paard terug, en dat is dit niet.
Verbijsterd word er gereageerd door mijn stalgenoten. Ze liep goed, ja niet ruim. Maar wel mooi aan de teugel en ze kauwt zo fijn op d'r bitje. Ze is opwaarts in galop ook nog. Wat wil ik nou toch nog meer? Ze reageerde toch niet boos? Dus zadel is prima.

Sommige rijden al jaren. Hebben meerdere paarden gehad, rijden dressuur en alles. Maar dit, dit basale concept begrijpen ze dan niet. Ze begrijpen niet wat ontspanning is en ruimte. Ze zien een houding en die houding bevalt ze wel. Die zie je overal, dus zo moet het zijn. Ze vinden mijn rijstijl wel leuk, maar het heeft toch niet zo veel met dressuur te maken werd mij vanavond vertelt.
Een combinatie zijn? Niet nodig, het paard werkt voor jou. Hij moet zich aanpassen.

Ik kijk soms met pijn in me hart naar dat soort mensen, weten ze eigenlijk wel wat ze missen?

Ik ben afgestapt vanavond. Er komt wel weer een moment (hoewel met haar, misschien ook niet). Heb d'r losgezet en we hebben gespeeld. Samen rennen en gek doen... Ruime passen en een tevreden bries. Heb ik liever dan dat gespannen gehups.

Evelijn schreef:

Zij is teleurgesteld in het paard als die zijn dag niet heeft. Ik ben teleurgesteld in mezelf als ik te hoge eisen aan mijn paard heb gesteld.

Jotoma schreef:

Evelijn schreef:

Zij is teleurgesteld in het paard als die zijn dag niet heeft. Ik ben teleurgesteld in mezelf als ik te hoge eisen aan mijn paard heb gesteld.

MOOI omschreven!

Sanniey schreef:

Bedankt allemaal voor jullie reacties.

LoveUggs, het is inderdaad wel weer tijd voor een lesje. Heb dat al een tijd niet gehad. Gister was er op het moment les (ikzelf had geen les). De mensen die in de bak reden zeiden dat ik het goed had opgelost, maar op dat moment kan ik dat even niet inzien. Hij heeft het alleen niet altijd om een bepaalde reden (voor mijn en mijn instructeurs gevoel), het gaat dan een hele tijd goed en uit het niets komt er dan zo'n ontploffing. Ik ben tot nu toe gelukkig wel nog blijven zitten, ondanks dat mensen dachten dat niemand dat zou lukken. Dus dat is toch weer een compliment.

@jes_sam, ja inderdaad dat vergeet ik ook. Als er zo'n ontploffing is geweest ben ik zo gespannen dat ik niet meer rij. Probeer het soms nog wel, maar door mijn eigen spanning reageer ik toch anders. Soms zou ik willen dat er zo'n knopje op je verstand zat. Ff uitzetten en dan weer door, helaas is het niet zo'n feest

@Evelijn, ja de angst zit behoorlijk diep. Probeer door mijn paard te belonen bij alles wat hij goed doet mezelf op dat moment ook te belonen, omdat ik dan op dat moment de juiste aanwijzingen heb gegeven. Het is ook een tijd minder geweest, maar met die kou heeft'ie weer een paar rare sprongen gemaakt waardoor de angst weer terug is. Misschien dat mediteren inderdaad wat voor me is. Toch eens naar kijken.