Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-02-16 23:30

Geplaatst: 17-02-16 23:30

oji schreef:
Ik snap wel wat je bedoeld, maar ik wil niet dat mijn paard al voor mij uitgaat als ik met de voorbereiding bezig ben. Ja dan snapt ze vaak precies al wat de bedoeling is en kan in haar ongeduld soms niet wachten. Ik wil dat ze echt wacht op de hulp. Voor mij is dat gewoon een kwestie van consequent rijden en hoe consequenter je rijdt, hoe fijner de afstemming naar verloop van tijd wordt.

Die herken ik inderdaad. Met ons vorige paard daar in het verleden een spelletje van gemaakt. Van het wachten. Daar werd hij zo vreselijk attent van. Erg leuk!

**Geplaatst**: 17-02-16 23:32

Geplaatst: 17-02-16 23:32

Maar Simpelman is dat dan lastiger bij paarden die in de kudde ook hoog in de rang zitten?
Want dat je als mens bepaald wat niet mag dat snap ik wel... maar bij het ene paard is dat eenvoudiger overgebracht dan bij het andere paard... zou dat een relatie hebben met waar in de rangorde het paard in de kudde heeft ingenomen.

**Geplaatst**: 17-02-16 23:37

Geplaatst: 17-02-16 23:37

Sizzle schreef:
Jannico, dat is een goede quote

Ik kwam trouwens laatst nog een oude slechte kwaliteit video tegen van Cocktail met AvG.
Ondanks de pixels kan je toch nog goed zien hoe in de loop van de jaren het rijden enorm veranderd is.
Ookal was Cocktail ook een benenzwaaier, ik vind het hier nog wel gewoon uitzien als een samenwerking tussen ruiter en paard en vind het leuk om naar te kijken.
https://www.youtube.com/watch?v=uIQw24J4Ffo

Was ook even vergeten wat voor een geweldig paard die Cocktail was

Dank voor t filmpje, erg leuk!

**Geplaatst**: 17-02-16 23:43

Geplaatst: 17-02-16 23:43

DarkoFoitzik schreef:
heerlijke verhalen van jullie beide. ik heb even een vraag tussen door... mijn pony was vorige week open kruepel vanuit de schouder. ging het steeds beter en heb ik hem maandag weer in de groep mee laten lopen. gister was hij weer kreupel, zelfde als vorige week donderdag. nu wordt hij binnen gelaten en gestapt. hoelang wachten jullie normal als er niks meer te zien is om er weer op te kruipen of als het erger wordt/ het zelfde blijft om een dieren arts te bellen?

Ik ben altijd voorzichtig om zelf een diagnose te stellen van waar de kreupelheid vandaan komt.
Als ze ineens erg kreupel zijn, laat ik eerst even de smid kijken of er geen hoefzweer is. Is er iets dik, kijk ik even of er een wondje zit. Als een been dik is neem ik voor de zekerheid ook even temperatuur op.
Ik zou eerlijk gezegd mijn paard niet "in de groep" gooien eer ik weet wat er aan de hand is.
Week a 2 weken aan de hand stappen moet - als ze zich verstapt hebben - wel verbetering geven. Als het niet betert haal ik idd de DA erbij.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-16 23:44

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-16 23:44

Evelijn schreef:
Maar Simpelman is dat dan lastiger bij paarden die in de kudde ook hoog in de rang zitten?
Want dat je als mens bepaald wat niet mag dat snap ik wel... maar bij het ene paard is dat eenvoudiger overgebracht dan bij het andere paard... zou dat een relatie hebben met waar in de rangorde het paard in de kudde heeft ingenomen.

Nee hoor het is relatief.
Het zijn symbolen waar je mee kunt werken.

Je neemt simpelweg een positie in.
Bij paarden is dit voornamelijk een kwestie van bluf, hoe meer overtuiging je in je gedrag legt hoe gemakkelijker het wordt voor je paard.

Overigens in alle 25 jaar dat ik tussen 5 en 10 paarden in wisselende bestanden bij huis had staan was er altijd een leidmerrie.
Vaak is deze wat passiever, rustig "als aarde".
De lageren in rangorde zijn vaak veel aggressiever.
De leidmerrie "komt pas voor de dag" wanneer het belangrijke zaken in de groep betreft, vaak blijft ze wat op de achtergrond als er iets gebeurt.
Alle paarden gaan waar zij gaat.

Laatst bijgewerkt door Simpelman op 17-02-16 23:50, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-02-16 23:49

Geplaatst: 17-02-16 23:49

pien_2010 schreef:
Door wederzijds vertrouwen en voor elkaar willen gaan krijg je soms prachtige hulp van je paard en leer je van jouw paard opeens nieuwe dingen die van te voren niet bekend waren.
Hercule (oudste paard) en ik hebben beiden een richtingsgevoel van 0,0. Lastig dus.
Toen ik hier net woonde (twee weken) ging ik met Polie (de jongste merrie) alleen een buitenrit maken. Ik vond dat ze onderhand wel toe was om met mij alleen op stap te gaan ook al kenden we het gebied niet en gingen we zonder Hercule.

Op een gegeven ogenblik was ik totaal de weg kwijt. Ik merkte bij alle keuzes van de paadjes die we pakten, toen we al lang van huis waren een lichte aarzeling bij Polie waarna ze de kant op ging die ik haar vroeg. Toen dat weer gebeurde, zei ik tegen haar: "vertel je me, dat we de andere kant op moeten? Heb jij misschien een goed richtingsgevoel, want dat zou wel handig zijn, ik weet totaal niet waar we zitten". Zo stonden we te staan en hadden ons gesprekje , waarop ik zei: "OK, verras me dan maar en breng me thuis". Ik liet de teugels los, aarzelend draaide ze 180 graden en ging de weg waar we vandaan kwamen terug. Ik beloonde en zei nog maal: "ga je gang". Toen ze wist dat ze me goed begrepen had, vervolgde ze zeer zelfverzekerd haar weg in een kwieke vlotte stap.

Leuk verhaal Pien. Laat maar weer zien dat je op het instinct van je paard kunt vertrouwen.

Binnen een half uur kwam een bezorgde echtgenoot me tegen moet lopen, "waar bleven jullie toch zo lang"? Polie had via allerlei paadjes, de kortste route naar huis gevonden. Reken maar dat ze wist dat ze het heel goed gedaan had, want als mijn man gekund had dan had hij haar van dankbaarheid naar huis gedragen. Nu liepen we met zijn drieën naar huis en ze heeft veel knuffels gehad van ons beiden. Je kunt hier dus echt heel erg verdwalen en wij wisten dat Polie ons voortaan thuis zou brengen. Dus toen durfden we vanaf dat moment ook verder van huis te gaan, zodat zij ons naar huis kon leiden zo nodig.

**Geplaatst**: 18-02-16 09:35

Geplaatst: 18-02-16 09:35

Babootje schreef:
oji schreef:
Ik snap wel wat je bedoeld, maar ik wil niet dat mijn paard al voor mij uitgaat als ik met de voorbereiding bezig ben. Ja dan snapt ze vaak precies al wat de bedoeling is en kan in haar ongeduld soms niet wachten. Ik wil dat ze echt wacht op de hulp. Voor mij is dat gewoon een kwestie van consequent rijden en hoe consequenter je rijdt, hoe fijner de afstemming naar verloop van tijd wordt.

Die herken ik inderdaad. Met ons vorige paard daar in het verleden een spelletje van gemaakt. Van het wachten. Daar werd hij zo vreselijk attent van. Erg leuk!

Ik wil ook niet dat het paard voor me uit gaat... ik wil dat hij het doet op het moment dat ik het wil.... Doelde op het moment dat juist alles klopt en bijna als vanzelf gaat.

Ik ga even lezen over de 'body wrap' .... goedemorgen! :9k

**Geplaatst**: 18-02-16 09:53

Geplaatst: 18-02-16 09:53

jannico schreef:
[De keuze is nogal geforceerd door dierenarts kosten van de laatste weken voor mijn vriend. Maar als je kan gaan zeker doen.

Balen, maar er is hopelijk toch niks ernstigs met je paard?

**Geplaatst**: 18-02-16 09:54

Geplaatst: 18-02-16 09:54

Babootje schreef:
DarkoFoitzik schreef:
heerlijke verhalen van jullie beide. ik heb even een vraag tussen door... mijn pony was vorige week open kruepel vanuit de schouder. ging het steeds beter en heb ik hem maandag weer in de groep mee laten lopen. gister was hij weer kreupel, zelfde als vorige week donderdag. nu wordt hij binnen gelaten en gestapt. hoelang wachten jullie normal als er niks meer te zien is om er weer op te kruipen of als het erger wordt/ het zelfde blijft om een dieren arts te bellen?

Ik ben altijd voorzichtig om zelf een diagnose te stellen van waar de kreupelheid vandaan komt.
Als ze ineens erg kreupel zijn, laat ik eerst even de smid kijken of er geen hoefzweer is. Is er iets dik, kijk ik even of er een wondje zit. Als een been dik is neem ik voor de zekerheid ook even temperatuur op.
Ik zou eerlijk gezegd mijn paard niet "in de groep" gooien eer ik weet wat er aan de hand is.
Week a 2 weken aan de hand stappen moet - als ze zich verstapt hebben - wel verbetering geven. Als het niet betert haal ik idd de DA erbij.

Bedankt voor de reactive. er zit al dik verbetering in. Als ik hem uit zijn stal haal dan kreuepeld hij. naar mate hij meer beweegt verdwijnt het volledig. ik laat hem deze week op stal ens tap 3 kee rper dna met hem. Hopleijk is hij snel beter.

**Geplaatst**: 18-02-16 09:56

Geplaatst: 18-02-16 09:56

Ik herken in beide heel veel Picasso en oji, hoe het paard reageren mag ligt er bij mij heel erg aan hoever het paard bevestigd is. Een niet bevestigd paard mag niet voor m'n hulp uit en een goed bevestigd paard mag meer en meer op m'n ' onbewuste' voorbereiding reageren. Dan is het wel zaak dat je als ruiter je ook aanpast naar t paard toe, je hulp steeds kleiner en fijner blijven maken.ga met de ontwikkeling van je paard mee.

**Geplaatst**: 18-02-16 09:59

Geplaatst: 18-02-16 09:59

DarkoFoitzik schreef:
heerlijke verhalen van jullie beide. ik heb even een vraag tussen door... mijn pony was vorige week open kruepel vanuit de schouder. ging het steeds beter en heb ik hem maandag weer in de groep mee laten lopen. gister was hij weer kreupel, zelfde als vorige week donderdag. nu wordt hij binnen gelaten en gestapt. hoelang wachten jullie normal als er niks meer te zien is om er weer op te kruipen of als het erger wordt/ het zelfde blijft om een dieren arts te bellen?

Ik stap altijd 14 dagen en als het dan niet over is dan laat ik de dierenarts komen. Als er niks meer te zien is, dan begin ik meestal met longeren en pak een drafje mee. Gaat dat goed dan bouw ik rustig weer op. Gaat dat niet goed, dan laat ik de dierenarts komen.

**Geplaatst**: 18-02-16 10:02

Geplaatst: 18-02-16 10:02

Ik heb besloten dat ik het nog weer even anders ga doen. Enkele blz geleden, werd er gesproken over het trainen met een plan/schema. Ik plan altijd alles. Het is voor mij heel moeilijk om dat echt los te laten. Maar sinds ik met een schema train, is mijn paard toch echt minder enthousiast geworden.
Hoewel plezier vroeger altijd voorop stond bij ons, merk ik dat dat de laatste tijd naar de achtergrond verdwijnt.

Dus ik ga vandaag WEL de brokjes uit de kast pakken (en hopen dat hij niet happerig wordt) en we gaan vandaag hopelijk, als ik ergens een balkje kan vinden, over een balkje draven. Hij mag dan oud zijn, maar ik vergeet soms hoe veel hij van spelen houdt.
Bedankt weer voor alle nieuwe inzichten. Ik ga weer plezier maken

**Geplaatst**: 18-02-16 10:12

Geplaatst: 18-02-16 10:12

knollentuin schreef:
Ik herken in beide heel veel Picasso en oji, hoe het paard reageren mag ligt er bij mij heel erg aan hoever het paard bevestigd is. Een niet bevestigd paard mag niet voor m'n hulp uit en een goed bevestigd paard mag meer en meer op m'n ' onbewuste' voorbereiding reageren. Dan is het wel zaak dat je als ruiter je ook aanpast naar t paard toe, je hulp steeds kleiner en fijner blijven maken.ga met de ontwikkeling van je paard mee.

Denk dat Oji en ik eigenlijk wel hetzelfde bedoelen: ik wil ook niet dat het paard voor me uit gaat... Probeer het nogmaals te beschrijven: je wilt een appuyement rijden en denkt aan de oefening die je wilt gaan inzetten, paard let op, maakt zich als het ware al klaar voor de oefening en je hoeft alleen maar heel subtiel je zit, been en hand te bewegen en hij gaat (alsof de gedachte alleen al genoeg was).... deze momenten gaan zo snel achter elkaar en verlopen zo soepel dat het klopt en als vanzelf voelt... En wacht-oefeningen: ik doe ze ook.... Wilde alleen een moment beschrijven waarop je voelt dat het paard scherp aan de hulpen staat en het lijkt alsof je niks doet en toch precies gebeurt zoals je het in je hoofd hebt. En ja, dan denkt hij mee, maar niet voor je uit.... De hulpen zijn zo subtiel op zo'n fijn moment dat de gedachte alleen al maakt dat je paard weet wat er moet gaan gebeuren....

**Geplaatst**: 18-02-16 10:16

Re: Dressuur-rijkunst-discussie-foto-film-beoordeling

Geplaatst: 18-02-16 10:16

Eens met Picasso! Ik denk dat dat precies is waar we allemaal graag naartoe zouden willen.
Ik zelf ben al lang blij dat meneer op mijn zit een gebroken lijn en een volte rijd... voorlopig mag ik nog niet meepraten over meedenken of vooruit denken

**Geplaatst**: 18-02-16 10:18

Geplaatst: 18-02-16 10:18

Klopt Picasso, dat bedoel ik ook, maar dan is het paard dus al zover bevestigd dat hij de oefening en de hulp snapt, en gaat de oefening die je rijden wil zeer ws zoals je wil, en alles wat je nog in de oefening veranderen, verbeteren wil kan je doen omdat je daar de ruimte voor hebt en je hulp doorkomt bij je paard
Een paard dat voor je hulp uitgaat omdat hij ijverig is en denkt te gaan herkennen wat er gebeurden moet is feitelijk niet gehoorzaam en mijn ervaring is dat er op dat moment ook moeilijker m'n opvangende of corrigerende hulp doorkomt en er dus lastig iets te redden valt :')

**Geplaatst**: 18-02-16 10:23

Geplaatst: 18-02-16 10:23

Milkberry schreef:
Eens met Picasso! Ik denk dat dat precies is waar we allemaal graag naartoe zouden willen.
Ik zelf ben al lang blij dat meneer op mijn zit een gebroken lijn en een volte rijd... voorlopig mag ik nog niet meepraten over meedenken of vooruit denken

Maar dat heb ik met de bijna 4 jarige ook.... En dat is een goede voor het testen van mijn geduld....(en de andere soms ook...) .... Het zijn van die momenten waarop je denkt: Ja, zo moet het! Heerlijk vind ik dat. Kan daar heel blij van worden....

**Geplaatst**: 18-02-16 10:25

Geplaatst: 18-02-16 10:25

knollentuin schreef:
Klopt Picasso, dat bedoel ik ook, maar dan is het paard dus al zover bevestigd dat hij de oefening en de hulp snapt, en gaat de oefening die je rijden wil zeer ws zoals je wil, en alles wat je nog in de oefening veranderen, verbeteren wil kan je doen omdat je daar de ruimte voor hebt en je hulp doorkomt bij je paard
Een paard dat voor je hulp uitgaat omdat hij ijverig is en denkt te gaan herkennen wat er gebeurden moet is feitelijk niet gehoorzaam en mijn ervaring is dat er op dat moment ook moeilijker m'n opvangende of corrigerende hulp doorkomt en er dus lastig iets te redden valt

Precies! Dat bedoel ik.

**Geplaatst**: 18-02-16 10:27

Geplaatst: 18-02-16 10:27

Tsja, geduld.. heeft iemand over? Dan graag opsturen naar Den Helder.. ik kan wel wat extra gebruiken. Vreselijk om zelf pietje precies en ijverig te zijn. Dat helpt mijn paard helemaal niet, en ik zit als een soort van stok op mijn paard. Ik kijk zelfs gefrustreerd tijdens het rijden..

Dus wat gaan we vandaag doen? Ontspannen =__="

**Geplaatst**: 18-02-16 10:30

Re: Dressuur-rijkunst-discussie-foto-film-beoordeling

Geplaatst: 18-02-16 10:30

Goed plan Milkberry, je lat iets lager leggen, dan ga je wat je wil eenvoudiger bereiken, jij blij. Paard blij, en dat werkt
Zitten als een stok en kijken als een oorwurm werkt niet allemaal negatieve energie waar je paard niks mee kan en waarvoor hij zich zal afsluiten. - En daardoor niet meewerkt om je doel te behalen

**Geplaatst**: 18-02-16 10:39

Re: Dressuur-rijkunst-discussie-foto-film-beoordeling

Geplaatst: 18-02-16 10:39

I know! Ik ben al jaren bezig mezelf aan te leren om niet zo streberig te zijn en plezier te hebben in alles. Gelukkig helpt dit topic me onwijs inzien hoe het ook kan.
Juist minder je best doen, levert meer resultaat. Ik moet mezelf gewoon dwingen te minderen.. moeluk moeluk

**Geplaatst**: 18-02-16 10:41

Re: Dressuur-rijkunst-discussie-foto-film-beoordeling

Geplaatst: 18-02-16 10:41

Lessen is more idd. Is inderdaad heel erg moeilijk om dat bij je zelf te herkennen als Je aan het rijden bent.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-16 10:42

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-16 10:42

knollentuin schreef:
Een paard dat voor je hulp uitgaat omdat hij ijverig is en denkt te gaan herkennen wat er gebeurden moet is feitelijk niet gehoorzaam en mijn ervaring is dat er op dat moment ook moeilijker m'n opvangende of corrigerende hulp doorkomt en er dus lastig iets te redden valt

Ik denk niet dat dat ijver is.
Wanneer we bezig zijn het paard dingen aan te leren dan veroorzaakt dat een zekere mate van mentale druk.
Door voor het gevraagde uit te gaan ontdoet hij zich van die druk.
De ijver is in weze vluchtgedrag. "Ik doe het al"

Wat zo een paard nodig heeft is een vermindering van de mentale druk, dus minder en minder frequent doen tot een punt dat hij zichzelf kan beheersen.
Andere dingen gaan doen en wachten tot het goede moment, dat is een moment van kalmte en ontspanning, dan opnieuw proberen, één keer goed opgelost is "stop" en een blije ruiter.
Wanneer hij zo eenmaal écht begrepen heeft wat er gevraagd wordt en geleerd heeft dat hij dat zélf kan uitvoeren dan blijft hij kalm vanuit zelfvertrouwen.

Een opvangende corrigerende hulp zal als direct resultaat een zekere mate van contrôle opleveren, maar we ontnemen het paard nu de mogelijkheid zélf de juiste oplossing te vinden.
Nogmaals wanneer hij die zélf gevonden heeft dan zijn de vraag en de oplossing écht begrepen en is het paard "groter" geworden.

Goed is iets datgene er een beetje op lijkt, perfectionering komt later.
Wanneer het eerste stapje vanuit kalmte en door het paard zélf is gezet dan is het perfectioneren relatief gemakkelijk, het paard heeft zelfvertrouwen gekregen en gaat aandachtig luisteren en opletten wat er nog meer gevraagd wordt.

**Geplaatst**: 18-02-16 10:59

Re: Dressuur-rijkunst-discussie-foto-film-beoordeling

Geplaatst: 18-02-16 10:59

Ik denk dat dat waar is: mijn 3 jarige doet dit ook... Gaat letterlijk voor me uit rennen soms... En soms gaat hij zelfs stilstaan en z'n hoofd schudden. Op die momenten weet ik dat ik teveel gevraagd heb en dus te ongeduldig ben geweest. Hij snapt het niet meer en vlucht voor mij... De fout die ik bij hem ook maak is: hij voert gevraagde goed uit en ik denk dat dan nog een keer te moeten bevestigen door het nog een keer te doen... Genoeg is genoeg heb ik hier geleerd. Morgen weer een dag.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-16 11:03

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-16 11:03

Waar verhaaltje.

Tom is op zijn 14e begonnen om zijn brood te verdienen met het zadelmak maken en africhten van paarden samen met zijn vader.
Tom heeft zijn hele leven niets anders gedaan, hij is er beroemd mee geworden, bij Tom Dorrance geen geweld, kalm, alles gaat als vanzelf.

Op zijn 84e, Tom is oud en moe geworden en geeft alleen nog maar af en toe workshops, krijgt hij bezoek van een journalist van een paardenblad.
Ze kletsen wat over van alles over paarden, aan het eind van het interview stelt de journalist een Tom belangrijke vraag:
Tom als je alle ruiters van de wereld een een kort advies zou moeten geven bij de africhting van hun paard, het allerbelangrijkste waar ze zich aan zouden moeten houden, wat zou jouw advies dan zijn?
Tom kon het heel kort samenvatten:

Always quit at the right moment.

Het advies dat het minst opgevolgd wordt.

**Geplaatst**: 18-02-16 11:05

Geplaatst: 18-02-16 11:05

Klopt simpelman, maar het is zeer zeker paard - karakter gerelateerd.
Ik heb er ondertussen genoeg gereden om t verschil tussen ijver en vluchten te herkennen.
En het blijft altijd bij de ruiter om zoals ik al eerder hier op blz postte om te voelen en proberen of je al met minder (verkeerd woord) kracht in je hulp Afkan of minder grote voorbereiding.