Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
beantsje schreef:LiSSy schreef:kijk voor de gein even naar de foto's in mijn profiel... vasthouden doe ik absoluut niet. paarden die ik rij zijn allemaal op 2 pinken te rijden
Kijk, daar zit hem nou net de crux...mag ik vragen hoe jouw paard het halsstrekken doet?
Urielle schreef:driebergen schreef:Ik pak even jouw foto erbij, Urielle.
Ik kies liever voor een houding, ongeveer als op deze foto, maar dan met de neus iets voor de loodlijn. het is daarbij niet erg als het paard zijn hals wat lager gaat houden. (dus nog geen oprichting.)
ik voel dan dat mijn paard zijn rug meer gaat gebruiken dan wanneer hij met zijn neus achter de loodlijn gaat.
waarom kies je er dan toch voor om m erachter te laten lopen?
Prima hoor, daarvoor plaats ik hem ook.
Zoals ik geschreven heb washet achter de ll instellen geen keuze, maar iets wat door mijn eigen spanning veroorzaakt werd.
Ik postte de foto omdat ik nog in de veronderstelling was dat het ging over een paard lager instellen dan het ideale proefplaatje.
Een foto van binnen datzelfde kwartier:
Paard is weer voor de loodlijn.
Foto is neerwaarts genomen en paard heeft last van balansverlies want er zaten horrorvogels daar in de bosjes te ritselen![]()
(afgezien van wederom mijn vreselijke zit daar) daarom plaats ik deze niet zo vaak.
Sonja_B schreef:modie schreef:Te diep bevordert nooit het ruggebruik, net zomin als het de achterhand bevordert. Neusje eruit bevordert de tact en de balans.
Precies en dan kan ik lief en met fluweel omkleed gaan reageren, maar te diep rijden heeft geen enkel zin.
Ja, waanzin!!
Ennuh ons Ank doet het ook.
Citaat:Voor deze oprichting wordt de bovenlijn aangespannen, wat ervoor zorgt dat de schoft en hals omhoog gaan, en de neus wordt voor de loodlijn 'getrokken' door deze bovenlijn-spieren.
Miriam schreef:LiSSy schreef:ik rijd de paarden die ik rijd en heb gereden in de traning eigenlijk ook allemaal iets ronder. en daarmee bedoel ik dus niet de kin op de borst, maar met een middellage hals en de neus net iets achter de LL.
ik merk dat eigenlijk alle paarden hierin de rug beter loslaten en met mee schwung gaan lopen. je moet echter wel opletten dat het achterbeen daarin actief blijft, anders krijg je een duikboot.
ik heb liever een paard wat iets achter de LL loopt en ontspannen en fijn door zijn lijf loopt. dan een paard wat op of net voor de LL loopt en niet loslaat in zijn lijf.
Juist, dat bedoel ik.....
Goofy44 schreef:Citaat:Voor deze oprichting wordt de bovenlijn aangespannen, wat ervoor zorgt dat de schoft en hals omhoog gaan, en de neus wordt voor de loodlijn 'getrokken' door deze bovenlijn-spieren.
Als dat de manier van rijden en het spiergebruik van het paard is, dan is er geen sprake van oprichting door het paard. Het paard werkt op die manier zichzelf in de beweging meer tegen dan mee.
Oprichting komt vanuit de achterhand. Het steunende achterbeen werkt via het bekken. Het paardenlijf voor de achterhand moet omhoog gebracht worden. Dat wordt gedaan door het aanspannen van spiergroepen, die vanuit de achterhand en het bekken naar de lendestreek lopen en vandaaruit langs de wervelkolom naar de basis van de hals. Dat is het harde gedeelte van de wervelkolom waar de basis van de hals gedragen en omhoog gebracht wordt door het aanspannen vanuit de achterhand. De hals van het paard is lang en de wervels hebben een speciale vorm die het mogelijk maakt om een S-curve met de halswervels te kunnen ontwikkelen. Dit is een natuurkundige en mechanische reactie van constructies die op deze manier belast worden. Hieraan ontleent het paard in de bovenlijn van de hals de karakteristieke gebogen lijn. De bovenlijn komt door deze belasting onder spanning te staan. Het oprichten gebeurt niet aktief vanuit de bovenlijn. De voorwaarde voor oprichting is dat de achtervoet van het paard voor het SI gewricht (bekken-aan-lendestreek) wordt geplaatst. Alleen op die manier kan het paard het lijf via hefboomwerking via de achterhand naar voren toe iets omhoogbrengen. Doordat de wervelkolom vanuit de achterhand omhoog gebracht wordt door aanspannen van spieren, komt bij de boeg de halsbasis omhoog en komt de bovenlijn meer omhoog en meer boven de schouders te liggen. Door die verplaatsing ontstaat de spanning in de bovenlijn. Die spanning in bovenlijn ontstaat als gevolg van de oprichting, en is er niet om de oprichting mogelijk te maken! Omdat de schouderbladen niet met gewrichten verbonden zijn met de wervelkolom, kan de voorhand dus omhoog komen, waardoor de lichtheid op de voorhand ontstaat met daarbij grotere manouvreerbaarheid met het paard.
Als de hals van het paard voor de schoft zo diep mogelijk komt te hangen, is de uitwerking om rekken van spieren minimaal. Als je de hals meer omhoog brengt onder de horizontale lijn door de schoft dan komt het hoofd meer naar voren. Het gewicht van hoofd en hals komt dan verder naar voren te liggen en daarmee wordt het moment rondom de schoft aanzienlijk groter. Dat betekent dat door het uitstrekken op deze manier de bovenlijn wordt opgerekt en strakker komt te staan. Dat effect wordt groter naarmate de hals meer gestrekt is voor de schoft uit. De spieren in de bovenlijn kan je tot in de lendenstreek op die manier adresseren.
Een andere effectieve hefboom om het paard te gymnastiseren is de achterhand. Als je de hoeven van de achterhand voor het SI gewricht (lenden-bekken-overgang) weet te krijgen dan ontstaat in dat gebied een maximaal moment, dat groter is dan met het hoofd en de hals aan de voorkant kan worden bereikt.
Als je beide zaken combineert, heb je de ideale gymnastiek in beweging van een paard. Rekken en strekken, in het patroon van een harmonische beweging. Dat patroon vind je in het spiergebruik van het paard terug.
Een paard met de hals vlak voor het lijf en het hoofd dus laag (neus onder de knie), is bezig met stofzuigen en kan ontspannen. Er is geen sprake van een gymnastische werking met diep rijden.
Het dieprijden wat je op de foto's ziet, is gezien vanuit de beweging van het paard een crime. Een paard hoort los, soepel, lenig en krachtig te zijn. Dit moet in onderling het juiste verband gebeuren, dat heet harmonisch. Vanuit een harmonische inspanning ontstaat een harmonische beweging.
In de meeste moderne trainingsmethoden vind je dat nauwelijks terug. Het lijkt meer op krachttraining, waarbij je het paard zwaarder belast dan in een proefje. Het paard kan het proefje dan gemakkelijker aan. Het is alleen geen harmonische beweging, wat duidelijk te herkennen is aan tal van zaken. Vertraagt afdraaien van videobeelden toont dit aan.
LiSSy schreef:aparte modetrend... ik rijd al een jaar of 6 op deze manier en ik merk dat het voor bijna alle paarden werkt