Bokt.nl

KiWiKo schreef:

wat maakt de waarde van een paard uit

Ineke__ schreef:

KiWiKo schreef:

5 cm terughalen, noem jij niet rukken????

nouja, 5 cm is wel overdreven, maar gwn de onderkant van me hand naar achteren doen, snapje ben nogal slecht in schatten van afstanden haha, maar ik ruk egt niet tis een heel duur paard waar ik dan op rijd, met een veulen van eurocommerce berlin

Ineke__ schreef:

als ik t paard weer rond wil krijgen, speel ik een btj met de teugels, dus afwisselend aan de linker en rechterteugel 'trekken'. hier bedoel ik mee ong 5 cm terug halen. niet rukken. en het helpt perfect!

Yamcha schreef:

Starbreeze schreef:

Tjonge, sóms is een iets scherper bit nou juist wél de oplossing hoor. Ik ga er natuurlijk wel vanuit dat iedereen hier er ontzettend veel verstand van heeft en niet aan het bit gaat lopen raggen. Een ophouding moet wel doorkomen bij een paard als er verder qua gezondheid niks aan de orde is, is daar niks mis mee. Ik vind het nog veel dommer om er maar vanuit te gaan dat het standaard dikke gebroken trensje ieder paard maar past. En kijken naar hoe het bit bij jou en je paard past, is zo gek nog niet of wel?

Het is niet zo dat ieder paard maar op een dikke rvs bustrens moet kunnen lopen. Een ander bit kan soms een oplossing zijn. Ik heb een merrie die een hekel had aan rvs op een rubberen ongebroken trens gereden. Ze ontspande veel meer, en ze vond het bit heerlijk, ze kauwde er enthousiast op, en ze was op een pinkje te rijden. Met rvs was ze zo hard als beton, ze reageerde er niet op, óf stond op haar achterbenen.
Maar dat was geen scherper bit, maar ander materiaal.
Koper, argentaan of aurigan vinden veel paarden ook fijn. Dubbelgebroken of ongebroken geeft vaak ook een fijnere reactie dan enkelgebroken. BIj een enkelgebroken trens heeft het scharnier de neiging in het verhemelte te prikken, wat paarden (hoe begrijpelijk) over het algemeen niet erg waarderen.
Dan is er nog de inwerking op de tong of op de lagen (of beide) is maar net waar het paard het beste op reageert. Een goed bit wat past bij het paard is een hele zoektocht. Ik geloof niet zozeer in een scherper bit, maar kies het bit wat het beste bij het paard past.
Een paard wat een bit in heeft wat hij/zij fijn vindt kauwt meer, ontspant makkelijker en is dus fijner te rijden. Natuurlijk heb je dan nog altijd het hele rijtechnische verhaal, maar net zoals een zadel maatwerk is, is een bit dat ook, en een bit goed aanpassen is de helft van het werk.
Moraal van dit verhaal: scherper bit is niet nodig, goed passend bit wat prettig is voor paard wel.

Jannickee schreef:

Ik zie hier vaak in topics waar mensen om hulp vragen bij het aan de teugel rijden van hun paard dat mensen zeggen dat ze "kneepjes" moeten geven in de binnenteugel. Dit vat ik op als een los-vast-los-vast contact. Sinds ik fatsoenlijk les krijg heb ik geleerd dat je nóóit aan de teugels moet friemelen, je moet constant contact houden, geen los-vas-los contact. In alle boeken die ik ooit over dressuur heb gelezen heb ik ook nog nooit zien staan "Om je paard aan de teugel te rijden moet je aan de teugel friemelen."

Bedoelen deze mensen met dit kneepjes geven misschien het loslaten als je paard nageeft en het weer "tegenhouden" als je paard vastpakt? Of bedoelen ze letterlijk gewoon af en toe in de teugel knijpen? Ik ben hier een beetje in de war, wat denken jullie?

Starbreeze schreef:

Yamcha schreef:

Het is niet zo dat ieder paard maar op een dikke rvs bustrens moet kunnen lopen. Een ander bit kan soms een oplossing zijn. Ik heb een merrie die een hekel had aan rvs op een rubberen ongebroken trens gereden. Ze ontspande veel meer, en ze vond het bit heerlijk, ze kauwde er enthousiast op, en ze was op een pinkje te rijden. Met rvs was ze zo hard als beton, ze reageerde er niet op, óf stond op haar achterbenen.
Maar dat was geen scherper bit, maar ander materiaal.
Koper, argentaan of aurigan vinden veel paarden ook fijn. Dubbelgebroken of ongebroken geeft vaak ook een fijnere reactie dan enkelgebroken. BIj een enkelgebroken trens heeft het scharnier de neiging in het verhemelte te prikken, wat paarden (hoe begrijpelijk) over het algemeen niet erg waarderen.
Dan is er nog de inwerking op de tong of op de lagen (of beide) is maar net waar het paard het beste op reageert. Een goed bit wat past bij het paard is een hele zoektocht. Ik geloof niet zozeer in een scherper bit, maar kies het bit wat het beste bij het paard past.
Een paard wat een bit in heeft wat hij/zij fijn vindt kauwt meer, ontspant makkelijker en is dus fijner te rijden. Natuurlijk heb je dan nog altijd het hele rijtechnische verhaal, maar net zoals een zadel maatwerk is, is een bit dat ook, en een bit goed aanpassen is de helft van het werk.
Moraal van dit verhaal: scherper bit is niet nodig, goed passend bit wat prettig is voor paard wel.

Ik ben het met je eens hoor En soms is dus ook een dunner (scherper) bit de oplossing omdat het paard bv te weinig ruimte in de mond heeft waardoor er protest komt in de vorm van de neus er steeds uit willen steken. Ik ben er absoluut een voorstander van dat een bit in eerste instantie moet passen, veel ruiters hangen er "zomaar" een veel te dik bit in (16mm vind ik de bovengrens) terwijl de paardenmonden steeds kleiner worden. Je ziet mede daardoor veel paarden die door verkeerd bit gebruik, of niet passende bitten zo hard in de mond geworden zijn dat een lichte ophouding niet meet doorkomt. De (uiteindelijke) bedoeling is toch dat het paard op een hele lichte hulp luistert? Als je zorgvuldig met je handen om gaat en met veel gevoel rijdt, kun je hier -in zo'n geval, dus zeker niet altijd- veel baat bij hebben.

Starbreeze schreef:

Tjonge, sóms is een iets scherper bit nou juist wél de oplossing hoor. Ik ga er natuurlijk wel vanuit dat iedereen hier er ontzettend veel verstand van heeft en niet aan het bit gaat lopen raggen. Een ophouding moet wel doorkomen bij een paard als er verder qua gezondheid niks aan de orde is, is daar niks mis mee. Ik vind het nog veel dommer om er maar vanuit te gaan dat het standaard dikke gebroken trensje ieder paard maar past. En kijken naar hoe het bit bij jou en je paard past, is zo gek nog niet of wel?

Malenka schreef:

Ik ben van mening dat je een probleem niet met een scherper bit op moet lossen. Ik vind namelijk dat dat soort problemen vaak bij de training van het paard of de hand van de ruiter liggen. Dit moet je dus of bij de ruiter op lossen of door andere training.
Ik zeg absoluut niet dat ieder paard op een enkelgebroken dikke bustrens moet lopen. Zeker niet zelfs! Ik denk dat zo'n bit voor de meeste paarden helemaal niet fijn is.
Zelf ben ik van mening dat heel veel paarden ook erg goed zonder bit getraind kunnen worden... en ja, dan kunnen ze ook aan de teugel lopen!

Venetia schreef:

Tuurlijk is dat knijpen dan nog wel nodig. Als een paard fijn is op de ruiterhand, en je houdt je hand alleen maar stil. Hoe krijg je dan stelling? Hoe vraag je een paard dan net nog wat meer door de kaak? HOe houdt je je paard los in een oefening als appuyeren? Door gewoon trekken ofzo?

Valiente schreef:

De ware intentie van dit topic is dat aan de teugel lopen alleen word behaald met het geven van kneepjes. Met mijn reactie probeer ik duidelijk te maken dat het 'aan de teugel lopen' op zich niet hoeft te worden bereikt met het geven van kneepjes of gezaag.

Maar als je inderdaad verder kijkt dan het koppie wat naar beneden moet zul je heus wel eens moeten inwerken doormiddel van het geven van kneepjes. Al komt dat in mijn vorige bericht misschien een beetje vaag over nu ik het weer overlees.