Askja schreef:Ik vind dit soort discussies op zich best interessant, maar ik stoor me eraan dat er op basis van beperkt beeldmateriaal vergaande uitspraken worden gedaan en conclusies worden getrokken inzake of een paard gezond of niet gezond beweegt/getraind is.
Biomechanica is veel en veel ingewikkelder dan veel zelfbenoemde deskundigen hier zich realiseren. Wetenschappelijk onderzoek op dit vlak is bovendien relatief schaars en biedt daarom weinig houvast. Daarbij is het systematisch observeren van een paard in beweging echt een vak apart. Dan kun je wel met lijntjes op foto's proberen aan te tonen dat een paard al dan niet in balans beweegt, maar dat is veel te kort door de bocht. Foto's zijn momentopnames, en vaak worden de betreffende foto's bovendien nogal selectief gekozen om het eigen punt te kunnen maken, en worden er appels met peren vergeleken door moderne dressuurpaarden te vergelijken met barokke paarden die biomechanisch gewoon anders bewegen.
Deze discussie is begonnen met Totilas, en dat was in veel opzichten een extreem paard. Biomechanisch gezien was hij vooral extreem hypermobiel, en om die reden zegt het niet per se iets over de trainingsmethode dat er bij hem een duidelijk verschil zichtbaar was tussen voor- en achterbeengebruik. Bij hypermobiel paarden is de bewegingsuitslag en bewegingsmogelijkheid van het voorbeen van nature vaak zo groot dat het paard bij enige impuls al een verschil vertoont in voor- en achterbeengebruik. Ik denk dat het heel moeilijk is zulke paarden zo te trainen en te rijden dat ze gematigd blijven bewegen zonder hun lichaam.te overbelasten. Zeker als het paard in kwestie uit zichzelf erg veel inzet heeft, zoals Totilas. Het is precisiewerk op de millimeter.
Of dat onder Gal gelukt is, laat ik in het midden. Feit is wel dat het paard vroegtijdig geblesseerd raakte. Maar dat kun je m.i. niet uitsluitend wijten aan verkeerde training, daar speelt het natuurlijke bewegingsmechanisme ook een grote rol bij, plus waarschijnlijk het missen van een stukje degelijkheid in het lichaam dat er bij andere, vergelijkbaar gereden en getrainde paarden voor heeft gezorgd dat ze wel heel bleven.
Van Totilas kun je misschien vooral zeggen dat zijn enorme bewegingsaanleg, in combinatie met zijn karakter en inzet, voor hem als paard eerder een vloek was dan een zegen.
Netjes en geduldig omschreven, dat is meer dan ik kon opbrengen. Dankjewel.
Centaur Biomechanics uit Engeland doet veel wetenschappelijk onderzoek, heel interessant, vooral het feit dat hij al diverse eerdere uitkomsten van zijn eigen onderzoeken in de loop van de jaren heeft moeten weerleggen..