Ben zelf instructrice richting klassieke lijn. Krijg zelf les volgens de klassieke lijn.
Ik ga nog wel vrij regelmatig mee met vriendin op concours, maar het doet erg pijn om het grootste deel van de paarden te zien lopen...

Een paard met een correcte lengtebuiging is toch de basis, zou je denken... Ondertredend achterbeen op volte en in wendingen zie ik nauwelijks gebeuren?!
Een paard naar de hand toe gereden ipv in de krul getrokken zijn er ook zeldzaam weinig van.
Paarden met een actieve achterhand? Paarden die met een losgelaten rug lopen?
Paarden die zelfstandig in correcte eigenbalans lopen? Lijkt wel erg veel gevraagd.
En de jury's maar hoog waarderen. Vriendin kreeg gewoon over de 200 punten in de L2 voor een paard ZONDER lengtebuiging..
Ik wil graag deze concoursen blijven bezoeken om mezelf er steeds weer aan te herinneren hoe ontzettend veel er nog aan werk verzet moet worden om ruiters op een andere manier te laten rijden.
Mensen willen snel op een niveau kunnen komen en het ontbreekt heel erg veel ruiters aan zelfreflectie.
Het paard moet het doen. Nee, de ruiter moet het goede voorbeeld geven!
En tijdsgebrek... Mensen willen snel van niveau naar niveau springen, terwijl voorbij wordt gelopen aan de techniek.
Gebrek aan kennis is een groot probleem.