Nou nog maar een keer dan, misschien gaat er nu iemand op in?
beantsje schreef:Er worden hier wel twee andere begrippen door elkaar gehaald; nageeflijkheid en aan de teugel.
Dit is niet het zelfde!
Elk paard geeft na als reactie op druk. Pas als de ruiter gaat trekken, trekt het paard terug.
Bewijs?
Knup er maar een bijzetteugel aan. Binnen no time ontdekt het paard dat het hoofd naar beneden doen tot resultaat heeft, dat de druk weg is. dus gaat het paard zó lopen, dat hij geen druk meer op de bijzetteugel heeft, want dat is een stuk prettiger. met andere woorden; het paard geeft na.
Kind kan de was doen...zonder trekken zonder zagen. Want dat doet een bijzetteugel niet.
Maar...is dit 'aan de teugel' ? Nee.
Want daarvoor zijn meer dingen nodig, het paard dient nl aanleuning te zoeken.
Nageven zonder aanleuning is meestal: achter de teugel lopen. Dat gebeurt gauw, indien het paard wél de begrenzende teugel ervaart, maar niet voorwaarts gereden wordt. De ruiter zegt dan meestal dat hij niet trekt, want 'hij heeft niets in de hand'.
In feite is 'aan de teugel' een evenwicht tussen nageeflijkheid en aanleuning; het paard geeft na op een ophouding van de ruiter maar als de ruiter nageeft, zoekt het paard het bit meteen weer op. (en ja, voor die aanleuning is een actief paard nodig)
Nini_roosje; ik denk dat je te snel bent met je oordeel over Anky. het zijn juist de wannabees die 'truukjes' toepassen om een mooie krul te krijgen.
Om terug te keren bij de TS. De ruiter in kwestie legt idd uit dat begrenzen zonder trekken leidt tot nageeflijkheid.
Dat klopt.
Persoonlijk vind ik het bij een jong paard belangrijk dat hij eerst zijn balans leert te houden onder de ruiter. daarna moet hij vertrouwen krijgen in het bit en aanleuning durven te zoeken. En dan is in mijn ogen het moment gekomen, dat je nageeflijkheid kan vragen, al vind ik dat je daar heel voorzichtig mee moet zijn bij een jong paard.
Of dat na 24 rijuren kan? Hangt van het paard af, denk ik. Maar over het algemeen zie ik ze graag wat langer, omdat er dan nog geen enkele sprake kan zijn van verzameling. Dus zeker niet op of zelfs achter de loodlijn laten lopen.
Tenslotte is hier al opgemerkt dat het heel slecht is dat een paard met de kop in de lucht loopt.
Van nature loopt een paard niet met de kop in de lucht; kijk maar wat hij doet als je de teugels losgooit.
Een paard met de kop in de lucht is ofwel verreden (die trekt terug zodra hij het bit voelt; meestal het gevolg van een trekkende ruiter), ofwel hij heeft pijn.
M.a.w. dat is een brevet van onvermogen van de ruiter!