Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-12-09 19:30

Geplaatst: 09-12-09 19:30

Professor schreef:
Wat mij opvalt dat u bepaalde dingen door elkaar haalt, zonder aanleuning kan men ook geen halve ophoudingen geven, en halve ophoudingen is altijd gepaard gaande met een drijvende zit en drijvende beenhulpen, die na gelang het paard zijn africhtings stand steeds fijner gegeven worden.
......
Dus een combinatie van zit ophouding??? Dat is een beetje krom, omdat een halveophouding alleen met de hand gegeven eigenlijk niets met een halve ophouding te maken heeft, men noemt het dan trekken. (oftewel een terugwerkende hand, wat niet goed is).

Urielle schreef:
Dat ben ik niet met u eens.
Een ophouding an sich als gegeven is puur het kort sluiten van de hand (in meer of mindere mate natuurlijk, ook afhankelijk van de gevoeligheid en graad van africhting van het paard, kan ook het even bewegen van de ringvinger zijn als de teugel hierom ligt).
Dat hier rijtechnisch gezien voldoende impuls voor nodig is omdat je anders je paard praktisch gezien alleen in elkaar trekt en daarmee paslengte verkort en rek in de bovenlijn verliest, ben ik met u eens.
Maar een ophouding op zich als term staat los van beenhulpen.
Trekken/terugwerken in de hand gebeurt door de hand terug te plaatsen of een vloeiende verbinding met de mond te blokkeren door bijvoorbeeld vast te houden. Het maken van de ophouding duurt te kort en is te fijnzinnig om echt terug te kunnen werken.

Een halve ophouding is niet alleen de hand, sorry maar dan heeft u werkelijk iets gemist bij het leren van de hulp.
Een ophouding een halve is eerst de zit en been drijvend, om de achterbenen meer te laten ondertreden, en direkt bijna gelijk de hand. En direkt daarna nageven van de hand, anders is het ordinair trekken.
Zonder halve ophoudingen kan men niet rijden, dat is zozeker als het amen in de kerk.
Het wordt de laatste jaren alleen totaal verkeerd uitgelegd, en dat is jammer.
Men denkt dat het grof is, maar men kan het subtiel geven.
En wanneer paard en ruiter deze hulp niet kennen, kunnen zij ook nooit een gang werkelijk verzamelen, wel verkorten, verkorten is nog geen verzameling.

**Geplaatst**: 09-12-09 19:41

Re: Hoe verzamelt men de galop?

Geplaatst: 09-12-09 19:41

Dat kan, dan verschillen wij van mening.
Maar ik denk dat ik in de praktijk niet zo heel erg verschillend rijd, alleen categoriseer ik de 'problemen' ergens anders.
Het is nl. ook mijn doel om een paard zonder aanvullende hulpen in het gevraagde tempo en in de gevraagde activiteit door te laten gaan zonder ondersteuning. Wanneer het paard niet voldoende impuls heeft, is een ophouding nie im frage, omdat het probleem dan het gebrek aan impuls is en dus met het been opgelost dient te worden. Wanneer een paard echter met genoeg impuls loopt, kan er imo wel degelijk een ophouding gemaakt worden. Om te verzamelen zal de impuls vergroot moeten worden, maar dat staat weer los van de ophouding, want die verzameling wil ik ook kunnen bereiken zonder een ophouding te hoeven maken, op zithulp. Wanneer het paard in zijn enthousiasme te weinig reactie geeft, kan een ophouding volgen om nog eens duidelijk te maken dat ook een zithulp opgevolgd moet worden. Wanneer het paard verkort in de pas, is er sprake van gebrek aan impuls en dat is het basisprobleem wat los gezien moet worden van de inschattingsfout van de ruiter om de voorwaartse beweging op te willen vangen. Er is dan immers niet genoeg drang naar voren om op te vangen, en dan is de impuls het werkdoel van dat moment en niet de verzameling.

**Geplaatst**: 09-12-09 20:01

Geplaatst: 09-12-09 20:01

Urielle schreef:
Nee, vind ik iets totaal verschillends.

Daarom juist, dat is het verwarrende van geen vaktaal gebruiken.

Oprichting: de houding waarin het paard gereden wordt waarbij het paard door het meer dragen en verder onderkomen van de achterhand en toenemende buiging in het spronggewricht, rijst in de voorhand.

Verbinding: de volledig onderling beinvloedbare lijn die een paard maakt wanneer het door de ruiter met het been gevraagd wordt tegen het bit aan te lopen en hierop na te geven, als een soort opgespannen springveer klem tussen de impuls van achteruit en de aanleuning vooraan.

Verbinding?

Aanleuning: het gegeven dat het paard het bit opzoekt en aanneemt onder invloed van een correcte impuls.

Verbinding handen mond "spanning" teugels, zonder aanleuning geen teugelhulpen.

Ophouding: het kort sluiten van de hand met als doel het paard minder zwaar te maken op het bit, teneinde een lichtere aanleuning te krijgen of een overgang terug te maken. Soms door ruiters ook gebruikt om een paard te attenderen op het daarop volgende verzoek van de ruiter.

Ophoudingen is niet alleen maar het sluiten en opnenen van de hand? Combinatie van teugelhulpen, zithulpen en beenhulpen?

Aanleuning en verbinding nodig? Ja. Ophoudingen: als correctiemiddel.

Ophoudingen zijn hulpen op zich, geen correctie middel geven onder anderen ook aan dat er een wending, figuur en oefening komt. En met halt houden hele ophouding, meerdere halve ophoudingen. Altijd nageven, anders is het geen ophouding.
Dit zijn nu precies de misverstanden die ik bedoel, de misverstanden over ophoudingen met alle gevolgen van dien. Misverstanden mede door geen vaktaal (her)kennen en gebruiken.

**Geplaatst**: 09-12-09 20:04

Geplaatst: 09-12-09 20:04

Urielle schreef:
Professor schreef:
Wat mij opvalt dat u bepaalde dingen door elkaar haalt, zonder aanleuning kan men ook geen halve ophoudingen geven, en halve ophoudingen is altijd gepaard gaande met een drijvende zit en drijvende beenhulpen, die na gelang het paard zijn africhtings stand steeds fijner gegeven worden.
......
Dus een combinatie van zit ophouding??? Dat is een beetje krom, omdat een halveophouding alleen met de hand gegeven eigenlijk niets met een halve ophouding te maken heeft, men noemt het dan trekken. (oftewel een terugwerkende hand, wat niet goed is).

Dat ben ik niet met u eens.
Een ophouding an sich als gegeven is puur het kort sluiten van de hand (in meer of mindere mate natuurlijk, ook afhankelijk van de gevoeligheid en graad van africhting van het paard, kan ook het even bewegen van de ringvinger zijn als de teugel hierom ligt).
Dat hier rijtechnisch gezien voldoende impuls voor nodig is omdat je anders je paard praktisch gezien alleen in elkaar trekt en daarmee paslengte verkort en rek in de bovenlijn verliest, ben ik met u eens.
Maar een ophouding op zich als term staat los van beenhulpen.
Trekken/terugwerken in de hand gebeurt door de hand terug te plaatsen of een vloeiende verbinding met de mond te blokkeren door bijvoorbeeld vast te houden. Het maken van de ophouding duurt te kort en is te fijnzinnig om echt terug te kunnen werken.

U kunt het wel niet eens zijn met Professor, maar het is toch echt zo. Een ophouding is nooit alleen maar een teugelhulp, dan is het kortstondig trekken en zonder nageven trekken. Waar lijft u met uw zithulpen en beenhulpen? Trekken is niet alleen door hand terug plaatsen, ook door het niet nageven. Constante teugeldruk is al trekken, dan ook nog trekkracht uitoefenen is dubbel trekken.

**Geplaatst**: 09-12-09 20:06

Geplaatst: 09-12-09 20:06

Urielle schreef:
Dat kan, dan verschillen wij van mening.
Maar ik denk dat ik in de praktijk niet zo heel erg verschillend rijd, alleen categoriseer ik de 'problemen' ergens anders.
Het is nl. ook mijn doel om een paard zonder aanvullende hulpen in het gevraagde tempo en in de gevraagde activiteit door te laten gaan zonder ondersteuning. Wanneer het paard niet voldoende impuls heeft, is een ophouding nie im frage, omdat het probleem dan het gebrek aan impuls is en dus met het been opgelost dient te worden. Wanneer een paard echter met genoeg impuls loopt, kan er imo wel degelijk een ophouding gemaakt worden. Om te verzamelen zal de impuls vergroot moeten worden, maar dat staat weer los van de ophouding, want die verzameling wil ik ook kunnen bereiken zonder een ophouding te hoeven maken, op zithulp. Wanneer het paard in zijn enthousiasme te weinig reactie geeft, kan een ophouding volgen om nog eens duidelijk te maken dat ook een zithulp opgevolgd moet worden. Wanneer het paard verkort in de pas, is er sprake van gebrek aan impuls en dat is het basisprobleem wat los gezien moet worden van de inschattingsfout van de ruiter om de voorwaartse beweging op te willen vangen. Er is dan immers niet genoeg drang naar voren om op te vangen, en dan is de impuls het werkdoel van dat moment en niet de verzameling.

Gaat niet om dat wij hier van mening verschillen, dit alles staat vast beschreven. Is geen kwestie van u of onze mening?

**Geplaatst**: 09-12-09 20:19

Geplaatst: 09-12-09 20:19

Goed beschreven mijnheer FaberSmid.
Bedankt voor de duidelijke uitleg.

**Geplaatst**: 09-12-09 20:20

Geplaatst: 09-12-09 20:20

FaberSmid schreef:
U kunt het wel niet eens zijn met Professor, maar het is toch echt zo. Een ophouding is nooit alleen maar een teugelhulp, dan is het kortstondig trekken en zonder nageven trekken. Waar lijft u met uw zithulpen en beenhulpen? Trekken is niet alleen door hand terug plaatsen, ook door het niet nageven. Constante teugeldruk is al trekken, dan ook nog trekkracht uitoefenen is dubbel trekken.

U leest niet FaberSmid of ik begrijp u verkeerd.
Voor mij is voldoende impuls een voorwaarde om een ophouding te kunnen maken (althans, wat men met die ophouding wil bereiken, of dat nu een overgang is, het verzamelen van het paard of het paard hoger instellen) en ik verwacht van mijn paarden dat ze die impuls zelf ook volhouden. Ik geef dus geen beenhulp of zithulp in combinatie met het sluiten van de hand. Het doel van deze beenhulp is immers om voldoende impuls te creeeren zodat het paard niet verkort in de pas of in de bovenlijn. Wanneer deze impuls er niet is en het paard zou verkorten, ben ik een stap te ver. Dan ligt het basisprobleem in de impuls die niet goed bewaard is gebleven.

Dat trekken ook 'niet nageven' is, schreef ik al zoals u terug kunt lezen. Maar bij een ophouding is het 'niet nageven'/sluiten van de hand zo'n korte en snelle aktie dat dit geen trekken of blokkeren is.

**Geplaatst**: 09-12-09 20:21

Geplaatst: 09-12-09 20:21

Overigens: het waarschuwen met een halve ophouding doe ik niet, ik wil mijn paarden 100% attent hebben en het is niet zo dat ze in de training wakker gemaakt zouden moeten worden om te melden dat er iets belangrijks komt.
(en nu ben ik echt weer even aan het werk, lees later weer bij)

**Geplaatst**: 09-12-09 20:26

Geplaatst: 09-12-09 20:26

Urielle schreef:
FaberSmid schreef:
U kunt het wel niet eens zijn met Professor, maar het is toch echt zo. Een ophouding is nooit alleen maar een teugelhulp, dan is het kortstondig trekken en zonder nageven trekken. Waar lijft u met uw zithulpen en beenhulpen? Trekken is niet alleen door hand terug plaatsen, ook door het niet nageven. Constante teugeldruk is al trekken, dan ook nog trekkracht uitoefenen is dubbel trekken.

U leest niet FaberSmid of ik begrijp u verkeerd.
Voor mij is voldoende impuls een voorwaarde om een ophouding te kunnen maken (althans, wat men met die ophouding wil bereiken, of dat nu een overgang is, het verzamelen van het paard of het paard hoger instellen) en ik verwacht van mijn paarden dat ze die impuls zelf ook volhouden. Ik geef dus geen beenhulp of zithulp in combinatie met het sluiten van de hand. Het doel van deze beenhulp is immers om voldoende impuls te creeeren zodat het paard niet verkort in de pas of in de bovenlijn. Wanneer deze impuls er niet is en het paard zou verkorten, ben ik een stap te ver. Dan ligt het basisprobleem in de impuls die niet goed bewaard is gebleven.

Dat trekken ook 'niet nageven' is, schreef ik al zoals u terug kunt lezen. Maar bij een ophouding is het 'niet nageven'/sluiten van de hand zo'n korte en snelle aktie dat dit geen trekken of blokkeren is.

Dan geeft u geen ophoudingen, zo simpel is dat. Dat alles heb ik niet verzonnen, maar de grootmeesters die alles uitgevonden hebben en beschreven. Het is niet mijn wijsheid, maar de wijsheid van de grootmeesters die het paardrijden voor ons ruiters uitgevonden en beschreven hebben. Dan begrijpt u dus niet wat ophoudingen zijn, hoe kan u dan een mening hebben over ophoudingen? Dat laatste wat u schrijft is onzin, niet nageven bij ophouding wat bij u geen ophouding is is en blijft ook trekken. Nu begrijp ik modie en aquarijden beter, weet waar hun fouten en misverstanden zitten.
Verbinding begrijp ik niet en uw aanleuning ook niet?

**Geplaatst**: 09-12-09 20:29

Geplaatst: 09-12-09 20:29

Urielle schreef:
Overigens: het waarschuwen met een halve ophouding doe ik niet, ik wil mijn paarden 100% attent hebben en het is niet zo dat ze in de training wakker gemaakt zouden moeten worden om te melden dat er iets belangrijks komt.
(en nu ben ik echt weer even aan het werk, lees later weer bij)

Denk dat u eens werkelijk vaklitaratuur moet lezen, aangezien u werkelijk niet weet wat een ophouding doet, een halve wel te verstaan.

**Geplaatst**: 09-12-09 20:33

Geplaatst: 09-12-09 20:33

Urielle schreef:
Overigens: het waarschuwen met een halve ophouding doe ik niet, ik wil mijn paarden 100% attent hebben en het is niet zo dat ze in de training wakker gemaakt zouden moeten worden om te melden dat er iets belangrijks komt.
(en nu ben ik echt weer even aan het werk, lees later weer bij)

Dan begrijpt u niet de halve ophoudingen, de hulpgeving, de werking en gevolgen etc.

**Geplaatst**: 10-12-09 00:08

Geplaatst: 10-12-09 00:08

In afwachting van het vervolg op mijn bijdrage:
Ik vind niet dat het zover afwijkt: het gaat immers om ophoudingen. En die zijn essentieel in nagenoeg elke vorm van rijkunst. Ook als idealiter men wil uitkomn bij 'onzichtbare' hulpen.

Met betrekking tot de theorie die Modie voorstaat: Men kan van alles beweren, maar het is toch niet teveel verlangt minstens een afdoende uitleg te krijgen, nog beter zou een demonstratie zijn (maar dat laatste heeft Modie zelf, en niemand anders, van de hand gewezen). Zolang ik geen van beide te zien krijg, leg ik een dergelijk verhaaltje naast mij neer. Ik wil over van alles en nog wat praten/schrijven, bekvechten, desnoods met de Zeeredel en hooggeleerde Heer Professor en ook nog over het 'geslacht der Engelen'. Maar dan moet er wel op een volwassen manier geantwoord worden op vragen, ander is het niet serieus.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

**Geplaatst**: 10-12-09 06:37

Geplaatst: 10-12-09 06:37

FaberSmid schreef:
Urielle schreef:
Overigens: het waarschuwen met een halve ophouding doe ik niet, ik wil mijn paarden 100% attent hebben en het is niet zo dat ze in de training wakker gemaakt zouden moeten worden om te melden dat er iets belangrijks komt.
(en nu ben ik echt weer even aan het werk, lees later weer bij)

Dan begrijpt u niet de halve ophoudingen, de hulpgeving, de werking en gevolgen etc.

Ik sta altijd open om bij te leren hoor! Ga uw gang

**Geplaatst**: 10-12-09 06:42

Geplaatst: 10-12-09 06:42

Professor schreef:
Urielle schreef:
Overigens: het waarschuwen met een halve ophouding doe ik niet, ik wil mijn paarden 100% attent hebben en het is niet zo dat ze in de training wakker gemaakt zouden moeten worden om te melden dat er iets belangrijks komt.
(en nu ben ik echt weer even aan het werk, lees later weer bij)

Denk dat u eens werkelijk vaklitaratuur moet lezen, aangezien u werkelijk niet weet wat een ophouding doet, een halve wel te verstaan.

Wellicht kunt u dan uitleg geven, waarom een ophouding zo essentieel is ter voorbereiding van het inrijden van een volte? Ik lees RT-D met name bij om meer te kunnen leren nl.
Het is steeds gemakkelijk om te zeggen wat anderen verkeerd doen, maar de goede didacticus zegt niet wat zijn leerling fout doet, maar juist wat wel het gewenste gedrag is en waarom

**Geplaatst**: 10-12-09 08:43

Geplaatst: 10-12-09 08:43

Tja, Zeerwelhoogedelgeleerde Heer Professor daar heeft vorige schrijfster toch volledig gelijk in. Het is wat al te gemakkelijk iemand op (volgens U) rijkunstige fouten te wijzen om dan deze door te sturen naar literatuur. Als ik Phillips II van Spanje (in twistgesprek met Willem van Orange) mag paraphraseren: Niet de Staten (=de literatuur) , Maar GIJ,... GIJ!,waarde professor moet dat zo grondig uitleggen, dat het begrepen wordt. Natuurlijk moogt ge altijd verwijzen naar literatuur dat uw stelling ondersteund, maar U hebt het leeswerk al gedaan; U beweert het beter te weten; dus U kunt het uitleggen.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

**Geplaatst**: 10-12-09 09:47

Geplaatst: 10-12-09 09:47

Geachte en Zeerhoog-en-edelgeleerde Heer Professor.

Ik vrees dat U wederom vasthoud aan het begrip 'parade' (=ophouding) zoals dit in de 'Heresdienstvorschrift' van 1904' is vastgelegd. U gaat er geheel aan voorbij dat er in de wereld ook andere rijdende naties zijn, die een andere, en eveneens geldende opvatting hebben over 'ophoudingen'.
Ofschoon van Baucher afkomstig, is de opvatting 'Main sans jambes, jambes sans main' (handen zonder benen, benen zonder handen) algemeen aanvaard in de franse rijopvatting. Dit beginsel heb ik overigens (en hij sprak in die tijd geen woord over de grens) Klaus Balkenhol luid en duidelijk horen verklaren in het DOKR in Warendorf tijdens een A- en B- kader training, alwaar ik aanwezig was om zelf van hem les te krijgen: vrij vertaald: Nooit handen en benen gelijktijdig, maar in samenwerking, nooit meer drijven als je voor kunt loslaten. Dit komt, met naar mijn mening tamelijk overeen met hetgeen Urielle hierboven schrijft. Indien er voldoende impuls is, zou het onzinnig zijn, omwille van een ophouding nog eens impuls toe te voegen. Wel komt hier een sterk ontwikkeld rijkunstig gevoel om de hoek kijken, en zal de ruiter een minimaal ongewenst impulsverlies onmiddellijk moeten opvangen/corrigeren. Het is mijns inziens ook de bedoeling dat een paard, gedurende de africhting steeds MEER leert begrijpen dat het een gegeven aanwijzing dient te onthouden, daar ligt ook een groot probleem voor het paard. Het korte termijn geheugen (voor niet levensbedreigende situaties) van het paard is op z'n zachts gezegd zwak. Daarom zal een paard ook zeer regelmatig gemaand moeten worden de aangegeven impuls te behouden. Daar kom ik dicht in de buurt van hetgeen U stelt. Vaak, maar niet absoluut noodzakelijk, zal een drijvende inwerking moeten worden gegeven, dus ook in de 'TIJDS-'buurt van een teken met de hand (hoe men dat ook wilt noemen). Maar dan spreekt U, mijns inziens, eerder over een paard waarvan de africhting verre van voltooid (en nog vaak een 'drijvende-aanmaning nodig heeft) is, Terwijl Urielle schrijft over een paard dat in ieder geval geleerd heeft de aangegeven impuls te behouden. U zou zich op dit vlak halverwege tegemoet kunnen komen.

Uit een eerdere uitleg, door U gegeven in het topic 'Nageeflijkheid', legt U uit hoe U 'aannemen' en 'nageven' ziet. Deze beschrijving legt mijns inziens het 'abstossen' uit. VOOR ALLE DUIDELIJKHEID: IK BESTRIJD DEZE RIJKUNSTIGE OPVATTING NIET. Deze is sterk verankerd in de duitse traditie en heeft haar waarde zeer wel getoond. ABER ES GIBT NOCH RICHTER IN PARIS

, (vrij naar naar de molenaar die Frederik de Grote voor de rechter daagde) . Dit beginsel is niet te verenigen met het hierboven beschreven beginsel van Baucher (uit te spreken als Boosjéé, en niet Bouger, geachte Professor). In Uw opvatting zijn de han- en drijvende-inwerking olosmakelijk verbonden voor het begrip 'OPHOUDING. In die andere, van oorsprong Franse, opvatting, worden hand- en drijvende inwerking meer onafhankelijk van elkaar gezien, weliswaar in samenwerking, maar NOOIT GELIJKTIJDIG. In die opvatting wordt de ophouding ook meer gezien als een uitsluitende handeling van de hand.
Aangezien men in beide opvattingen hetzelfde wilt bereiken, zou men met welwillendheid ook kunnen besluiten dat het slechts om definties gaat, en ook hier elkaar halverwege tegemoet kunnen komen: Overeenkomen dat men het niet eens is. IMMERS
Na twee verloren wereldoorlogen (voor alle partijen) wilt U toch niet gaan beweren dat de één beter is dan de ander.
Er zijn ruiters die heel goed en mooi rijden naar uw opvatting. En er zijn ruiters die heel mooi en goed rijden op een andere manier. U hoeft natuurlijk een andere opvatting niet aan te nemen of zelfs over te nemen. U zou de hoffelijkheid kunnen hebben te erkennen dat ze bestaan en ook hun waarde hebben. Erkenning kan men alleen krijgen van iemand die ook erkend wordt, in dit geval door U.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

**Geplaatst**: 10-12-09 19:07

Geplaatst: 10-12-09 19:07

Kadankovitch schreef:
In afwachting van het vervolg op mijn bijdrage:
Ik vind niet dat het zover afwijkt: het gaat immers om ophoudingen. En die zijn essentieel in nagenoeg elke vorm van rijkunst. Ook als idealiter men wil uitkomn bij 'onzichtbare' hulpen.

Met betrekking tot de theorie die Modie voorstaat: Men kan van alles beweren, maar het is toch niet teveel verlangt minstens een afdoende uitleg te krijgen, nog beter zou een demonstratie zijn (maar dat laatste heeft Modie zelf, en niemand anders, van de hand gewezen). Zolang ik geen van beide te zien krijg, leg ik een dergelijk verhaaltje naast mij neer. Ik wil over van alles en nog wat praten/schrijven, bekvechten, desnoods met de Zeeredel en hooggeleerde Heer Professor en ook nog over het 'geslacht der Engelen'. Maar dan moet er wel op een volwassen manier geantwoord worden op vragen, ander is het niet serieus.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

Ik denk dat modie nog wel op uw vraag terug komt en op uw vraag in gaat. Modie kan alleen maar winnen bij het tonen van het rijden zonder aanleuning en ophoudingen. Laten we er van uit gaan dat modie dat daadwerkelijk kan, dan is er een evolutie gaande. Dat zou een wereld uitvinding zijn voor de paarden en het rijden. Maar dan doel ik op het echt rijden, niet het slenterend sloffend hobbelen met de slijtage van de rug en lendenen bijvoorbeeld. Nee echt rijden zoals de dressuur, klassiek of modern daar gelaten. Modie is overtuigd van het kunnen rijden zonder aanleuning en ophoudingen, cap af respect. Kan wel begrijpen dat modie kopschuw is dat rijden zonder aanleuning en ophoudingen te bespreken en te tonen. De reactie zijn ook niet mis, bij deze stellen wij ons open en blijft de uitnodiging staan. Om uw rijden modie ons uit te leggen en te tonen. Weet alleen niet welke anderen ruiter het anderen rijden weer zal tonen. Kadankovitch u weet dat vast en zeker, u was volledig oplettend met uw aandacht aanwezig bij de bespreking?
PS modie ik meen oprecht wat ik schrijf.

**Geplaatst**: 10-12-09 19:12

Geplaatst: 10-12-09 19:12

Urielle schreef:
FaberSmid schreef:
Dan begrijpt u niet de halve ophoudingen, de hulpgeving, de werking en gevolgen etc.

Ik sta altijd open om bij te leren hoor! Ga uw gang

Dat is niet aan mij u te leren, krijg al genoeg commentaar de les te wijzen en leren zonder dat ik dat doe. In de handleiding ten behoeve van Nederlandse ruiters en hun instructeurs, staat alles beschreven. Bent u bekend met dat kleine rode boekje? Vraag het eens ook na bij uw instructie, ben benieuwd of u mij dan gelijk kan geven, of nog beter een discussie met mij kan aan gaan? Het zal vast een combinatie worden, daar zie ik erg naar uit.

**Geplaatst**: 10-12-09 19:25

Geplaatst: 10-12-09 19:25

Kadankovitch schreef:
Geachte en Zeerhoog-en-edelgeleerde Heer Professor.

Ik vrees dat U wederom vasthoud aan het begrip 'parade' (=ophouding) zoals dit in de 'Heresdienstvorschrift' van 1904' is vastgelegd. U gaat er geheel aan voorbij dat er in de wereld ook andere rijdende naties zijn, die een andere, en eveneens geldende opvatting hebben over 'ophoudingen'.
Ofschoon van Baucher afkomstig, is de opvatting 'Main sans jambes, jambes sans main' (handen zonder benen, benen zonder handen) algemeen aanvaard in de franse rijopvatting. Dit beginsel heb ik overigens (en hij sprak in die tijd geen woord over de grens) Klaus Balkenhol luid en duidelijk horen verklaren in het DOKR in Warendorf tijdens een A- en B- kader training, alwaar ik aanwezig was om zelf van hem les te krijgen: vrij vertaald: Nooit handen en benen gelijktijdig, maar in samenwerking, nooit meer drijven als je voor kunt loslaten. Dit komt, met naar mijn mening tamelijk overeen met hetgeen Urielle hierboven schrijft. Indien er voldoende impuls is, zou het onzinnig zijn, omwille van een ophouding nog eens impuls toe te voegen. Wel komt hier een sterk ontwikkeld rijkunstig gevoel om de hoek kijken, en zal de ruiter een minimaal ongewenst impulsverlies onmiddellijk moeten opvangen/corrigeren. Het is mijns inziens ook de bedoeling dat een paard, gedurende de africhting steeds MEER leert begrijpen dat het een gegeven aanwijzing dient te onthouden, daar ligt ook een groot probleem voor het paard. Het korte termijn geheugen (voor niet levensbedreigende situaties) van het paard is op z'n zachts gezegd zwak. Daarom zal een paard ook zeer regelmatig gemaand moeten worden de aangegeven impuls te behouden. Daar kom ik dicht in de buurt van hetgeen U stelt. Vaak, maar niet absoluut noodzakelijk, zal een drijvende inwerking moeten worden gegeven, dus ook in de 'TIJDS-'buurt van een teken met de hand (hoe men dat ook wilt noemen). Maar dan spreekt U, mijns inziens, eerder over een paard waarvan de africhting verre van voltooid (en nog vaak een 'drijvende-aanmaning nodig heeft) is, Terwijl Urielle schrijft over een paard dat in ieder geval geleerd heeft de aangegeven impuls te behouden. U zou zich op dit vlak halverwege tegemoet kunnen komen.

Uit een eerdere uitleg, door U gegeven in het topic 'Nageeflijkheid', legt U uit hoe U 'aannemen' en 'nageven' ziet. Deze beschrijving legt mijns inziens het 'abstossen' uit. VOOR ALLE DUIDELIJKHEID: IK BESTRIJD DEZE RIJKUNSTIGE OPVATTING NIET. Deze is sterk verankerd in de duitse traditie en heeft haar waarde zeer wel getoond. ABER ES GIBT NOCH RICHTER IN PARIS , (vrij naar naar de molenaar die Frederik de Grote voor de rechter daagde) . Dit beginsel is niet te verenigen met het hierboven beschreven beginsel van Baucher (uit te spreken als Boosjéé, en niet Bouger, geachte Professor). In Uw opvatting zijn de han- en drijvende-inwerking olosmakelijk verbonden voor het begrip 'OPHOUDING. In die andere, van oorsprong Franse, opvatting, worden hand- en drijvende inwerking meer onafhankelijk van elkaar gezien, weliswaar in samenwerking, maar NOOIT GELIJKTIJDIG. In die opvatting wordt de ophouding ook meer gezien als een uitsluitende handeling van de hand.
Aangezien men in beide opvattingen hetzelfde wilt bereiken, zou men met welwillendheid ook kunnen besluiten dat het slechts om definties gaat, en ook hier elkaar halverwege tegemoet kunnen komen: Overeenkomen dat men het niet eens is. IMMERS
Na twee verloren wereldoorlogen (voor alle partijen) wilt U toch niet gaan beweren dat de één beter is dan de ander.
Er zijn ruiters die heel goed en mooi rijden naar uw opvatting. En er zijn ruiters die heel mooi en goed rijden op een andere manier. U hoeft natuurlijk een andere opvatting niet aan te nemen of zelfs over te nemen. U zou de hoffelijkheid kunnen hebben te erkennen dat ze bestaan en ook hun waarde hebben. Erkenning kan men alleen krijgen van iemand die ook erkend wordt, in dit geval door U.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

Wat u schrijft staat niks anders beschreven in de Nederlandse handleiding, hoe zou dat nu toch komen? Nederlands rijden afkomstig van Frans rijden en Duitsland is toch eigenlijk niet anders en hetzelfde? Niet tegelijkertijd klopt helemaal mee eens, maar niet het een zonder het ander. Die hulpen te samen vormen een hulp waar wij over schrijven, de ophouding. Dat kan ik, u of de Professor of wie dan ook niet veranderen. Dat zijn vast beschreven feiten, die zich inhoudelijk onderbouwd zijn. Door de misverstanden van de mens, gaat het fout en ontstaan de fouten met alle gevolgen van dien. Het is niet een kwestie van een beetje goed of een beetje fout, nee het is goed of fout zwart of wit. Grijs is een factor die de mens er van maakt, net als vrij rijden en dan toch les krijgen? Hoe kan de instructie dan controle hebben over zijn les geven? De ruiter rijdt en denkt het goed te doen, instructeur denkt het goede te zien maar beide hebben het fout. Hoe kan de instructie dan ingrijpen en het corrigeren?
Maar bijvoorbeeld aanleuning en ophouding staan vast beschreven en zijn feiten, daar kunnen we het hopelijk alleen maar over eens zijn. Zo niet, dan is aan ons te achterhalen waar onze fouten zitten?

**Geplaatst**: 10-12-09 20:30

Geplaatst: 10-12-09 20:30

Kadankovitch schreef:
Geachte en Zeerhoog-en-edelgeleerde Heer Professor.

Ik vrees dat U wederom vasthoud aan het begrip 'parade' (=ophouding) zoals dit in de 'Heresdienstvorschrift' van 1904' is vastgelegd. U gaat er geheel aan voorbij dat er in de wereld ook andere rijdende naties zijn, die een andere, en eveneens geldende opvatting hebben over 'ophoudingen'.
Ofschoon van Baucher afkomstig, is de opvatting 'Main sans jambes, jambes sans main' (handen zonder benen, benen zonder handen) algemeen aanvaard in de franse rijopvatting. Dit beginsel heb ik overigens (en hij sprak in die tijd geen woord over de grens) Klaus Balkenhol luid en duidelijk horen verklaren in het DOKR in Warendorf tijdens een A- en B- kader training, alwaar ik aanwezig was om zelf van hem les te krijgen: vrij vertaald: Nooit handen en benen gelijktijdig, maar in samenwerking, nooit meer drijven als je voor kunt loslaten. Dit komt, met naar mijn mening tamelijk overeen met hetgeen Urielle hierboven schrijft. Indien er voldoende impuls is, zou het onzinnig zijn, omwille van een ophouding nog eens impuls toe te voegen. Wel komt hier een sterk ontwikkeld rijkunstig gevoel om de hoek kijken, en zal de ruiter een minimaal ongewenst impulsverlies onmiddellijk moeten opvangen/corrigeren. Het is mijns inziens ook de bedoeling dat een paard, gedurende de africhting steeds MEER leert begrijpen dat het een gegeven aanwijzing dient te onthouden, daar ligt ook een groot probleem voor het paard. Het korte termijn geheugen (voor niet levensbedreigende situaties) van het paard is op z'n zachts gezegd zwak. Daarom zal een paard ook zeer regelmatig gemaand moeten worden de aangegeven impuls te behouden. Daar kom ik dicht in de buurt van hetgeen U stelt. Vaak, maar niet absoluut noodzakelijk, zal een drijvende inwerking moeten worden gegeven, dus ook in de 'TIJDS-'buurt van een teken met de hand (hoe men dat ook wilt noemen). Maar dan spreekt U, mijns inziens, eerder over een paard waarvan de africhting verre van voltooid (en nog vaak een 'drijvende-aanmaning nodig heeft) is, Terwijl Urielle schrijft over een paard dat in ieder geval geleerd heeft de aangegeven impuls te behouden. U zou zich op dit vlak halverwege tegemoet kunnen komen.

Uit een eerdere uitleg, door U gegeven in het topic 'Nageeflijkheid', legt U uit hoe U 'aannemen' en 'nageven' ziet. Deze beschrijving legt mijns inziens het 'abstossen' uit. VOOR ALLE DUIDELIJKHEID: IK BESTRIJD DEZE RIJKUNSTIGE OPVATTING NIET. Deze is sterk verankerd in de duitse traditie en heeft haar waarde zeer wel getoond. ABER ES GIBT NOCH RICHTER IN PARIS , (vrij naar naar de molenaar die Frederik de Grote voor de rechter daagde) . Dit beginsel is niet te verenigen met het hierboven beschreven beginsel van Baucher (uit te spreken als Boosjéé, en niet Bouger, geachte Professor). In Uw opvatting zijn de han- en drijvende-inwerking olosmakelijk verbonden voor het begrip 'OPHOUDING. In die andere, van oorsprong Franse, opvatting, worden hand- en drijvende inwerking meer onafhankelijk van elkaar gezien, weliswaar in samenwerking, maar NOOIT GELIJKTIJDIG. In die opvatting wordt de ophouding ook meer gezien als een uitsluitende handeling van de hand.
Aangezien men in beide opvattingen hetzelfde wilt bereiken, zou men met welwillendheid ook kunnen besluiten dat het slechts om definties gaat, en ook hier elkaar halverwege tegemoet kunnen komen: Overeenkomen dat men het niet eens is. IMMERS
Na twee verloren wereldoorlogen (voor alle partijen) wilt U toch niet gaan beweren dat de één beter is dan de ander.
Er zijn ruiters die heel goed en mooi rijden naar uw opvatting. En er zijn ruiters die heel mooi en goed rijden op een andere manier. U hoeft natuurlijk een andere opvatting niet aan te nemen of zelfs over te nemen. U zou de hoffelijkheid kunnen hebben te erkennen dat ze bestaan en ook hun waarde hebben. Erkenning kan men alleen krijgen van iemand die ook erkend wordt, in dit geval door U.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

Ach, wat doet het mij toch weer deugd om zo'n mooi stuk proza van uw hand te mogen lezen. Zo relativerend en opbouwend, daar kan elke goede ruiter naar mijn mening een voorbeeld aan nemen. Maar goed, dat is mijn persoonlijke mening. Ik heb inmiddels geleerd dat er veel manieren zijn om hetzelfde uit te leggen. Misschien is het waar dat het beter zou zijn om allemaal dezelfde benamingen te gebruiken en daar dan ook hetzelfde mee te bedoelen. Dan zou het voor onze leerlingen ook allemaal sneller te begrijpen zijn, maar ja, de perfecte mens is nog niet uitgevonden, dus dat zal wel een utopie blijven. Om ernaar te streven, vind ik zeer nobel, maar als men daarin te ver doorstreeft, raakt men misschien wel gefrustreerd en negatief ingesteld. Daarmee stoot je mensen van je af en raak je verder van je doel. Daarom is het van belang om echt goed te omschrijven wat je doet als je uitlegt hoe het moet en als je daarbij omschrijft wat het doel is wat je probeert te bereiken, dan wordt het voor menigeen al een stuk duidelijker waarschijnlijk. Daarom dus vind ik uw uitleg zo te waarderen en hoop ik dat veel bokkers dit zich zullen aantrekken.

**Geplaatst**: 10-12-09 21:13

Geplaatst: 10-12-09 21:13

Kadankovitch schreef:
In afwachting van het vervolg op mijn bijdrage:
Ik vind niet dat het zover afwijkt: het gaat immers om ophoudingen. En die zijn essentieel in nagenoeg elke vorm van rijkunst. Ook als idealiter men wil uitkomn bij 'onzichtbare' hulpen.

Met betrekking tot de theorie die Modie voorstaat: Men kan van alles beweren, maar het is toch niet teveel verlangt minstens een afdoende uitleg te krijgen, nog beter zou een demonstratie zijn (maar dat laatste heeft Modie zelf, en niemand anders, van de hand gewezen). Zolang ik geen van beide te zien krijg, leg ik een dergelijk verhaaltje naast mij neer. Ik wil over van alles en nog wat praten/schrijven, bekvechten, desnoods met de Zeeredel en hooggeleerde Heer Professor en ook nog over het 'geslacht der Engelen'. Maar dan moet er wel op een volwassen manier geantwoord worden op vragen, ander is het niet serieus.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

Ikzelf gebruik daarvoor 'bügeltrit'. Maar dit hier uitleggen is erg moeizaam. Het komt er op neer dat het paard leert, zonder inwerking van de hand, 'terug te komen' of bij de 'ruiter te blijven'. Het dier leert zich daardoor te concentreren op de zit.

Denkt u hier nogeens over na??

**Geplaatst**: 10-12-09 21:47

Geplaatst: 10-12-09 21:47

Modie, kun je eens een foto of filmpje plaatsen van jouw rijden?
Ik probeer ook met minimale hand te rijden maar zonder handinwerking kan je volgens mij niet dressuur rijden.
Ik ben erg benieuwd naar hoe jij een dressuurproefje rijdt. Op welk nivo rijdt je?
Alvast bedankt.

**Geplaatst**: 10-12-09 21:49

Geplaatst: 10-12-09 21:49

FloortjeS schreef:
Modie, kun je eens een foto of filmpje plaatsen van jouw rijden?
Ik probeer ook met minimale hand te rijden maar zonder handinwerking kan je volgens mij niet dressuur rijden.
Ik ben erg benieuwd naar hoe jij een dressuurproefje rijdt. Op welk nivo rijdt je?
Alvast bedankt.

Foto's of filmpjes hebben geen "nut", dat verandert de mening toch niet zo vlug.

Ik rijd niveau "BOSCROSSER' :')

Kan en kun jij dat ook?

Maar daar heeft men tegenwoordig wel een "gedegen opleiding" voor nodig

**Geplaatst**: 10-12-09 21:55

Geplaatst: 10-12-09 21:55

Ow, sorry Modie, ik wist niet dat je recreatief rijdt. Dat is inderdaad wel wat anders dan dressuurwedstrijden. Ik mag graag een buitenritje maken maar verder ben ik meer een dressuurruiter.
Dan denk ik toch dat we op twee heel verschillende manieren rijden. Mij lukt het niet om een paard in het Z of hoger te rijden zonder teugelhulpen. Een buitenrit zal op een hele brave misschien wel lukken zonder aan de teugels te zitten.

**Geplaatst**: 10-12-09 21:56

Geplaatst: 10-12-09 21:56

modie schreef:

Ikzelf gebruik daarvoor 'bügeltrit'. Maar dit hier uitleggen is erg moeizaam. Het komt er op neer dat het paard leert, zonder inwerking van de hand, 'terug te komen' of bij de 'ruiter te blijven'. Het dier leert zich daardoor te concentreren op de zit.

Denkt u hier nogeens over na??

Legt u eens de bügeltrit uit?