Toevallig vanmiddag buitenrit gemaakt, met meerdere paarden waarvan we niet wisten of ze verkeersmak waren of niet. Ik als enige bitloos. En ik had ook 2 momentjes dat ze echt even stond te draaien, en ze was erg enthousiast dus kostte het me soms moeite om haar in te houden. Maar één van de andere paarden stond ook 2 keer midden op de weg geparkeerd, en een ander stak uit zichzelf de weg ineens over uit angst.
(overigens waren ze de rest van de tijd ontzettend rustig en relaxed, hoor)
Met een bit heb je net zo veel, of weinig, te zeggen als bitloos. En met geen van beide moet je naar buiten gaan als je niet eens weet of je paard er wel goed op reageert, lijkt mij.

) en ik heb erg fijn gereden, in de bak, waar ik niet zo vaak rijd, met een doodnormaal stalhalster met teugels eraan
Vos (zo heet mijn paard) reageerde er heel erg goed op en ik vond het fijn rijden, ik kon eigenlijk net zoals met bit rijden maar dan zonder 'm steeds in zijn mond te zitten
TOT het moment dat het misgaat. En dat is helaas vorig jaar een keer voorgekomen, vanuit het niks zet ze het op een lopen en blijft optrekken en optrekken. En geloof me, een draver kan ook HEEL HARD galloperen... Heb dr zelfs liever in rendraf, want daar vanuit is ze heel makkelijk terug te nemen, maargoed als ze gaat dan gaat ze in galop. En sorry dat ik het zeg, maar ik weet zeker als ik op dat moment een bit had ingehad had ze tegen de eerste de beste boom omhoog gezeten en was er niks aan de hand geweest. Helaas had ik geen bit in en heb ik vele kilometers onder me door zien schieten, biddend dat er niks of niemand op dat pad terecht zou komen. Kon heel lichtjes iets of wat zigzaggen, maar niet voldoende om haar te laten stoppen. Godzijdank stond er ergens een grote poort open (jaja midden in het bos