Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
Dus dan zou je tegelijk zeggen dat kinderen nog niet op les mogen.
dan galopeert hij weg)gummie schreef:In navolging van verschillende topisc waarin mensen vragen "hoe moet ik mijn paard aan de teugel rijden", "hoe kan ik voorkomen dat mijn paard zijn hoofd omhoog gooit", "is het goed om een slofteugel te gebruiken", vroeg ik mij af waarom nu juist dit de meest vorkomende vragen zijn..... Dus gericht op de voorkant van het paard, het hoofd, in de krul rijden, etc. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik mij soms groen en geel erger aan de zeer beperkte kennis van de theorie, aangezien het wel een levend dier is waar we op stappen en dit dier wel degelijk hinder kan ondervinden of erger, van wat weinig onderlegde ruiters toepassen.
Citaat:Dus ja ik snap je punt, maar ik denk dat dat lastig wordt omdat veel termen te moeilijk zijn voor kinderen. Dus wanneer ga je dan welke theorie geven?
Ik had in mijn hoofd meer het plaatje van de pubers of volwassenen die een verzorgpony hebben, of een paard van pa en ma krijgen (of er zelf een aanschaffen) en die vervolgens 5x per week op een niet passend zadel, met een te scherp bit en lange sporen plus zweep proberen hun dier, dat wellicht ook nog artrose in de nek of hoefkatrol heeft "met zijn kop naar beneden te laten lopen" door er een slofteuegl aan te hangen.....En dan ergens de vraag stellen: mijn paard doet het niet, wat moet ik nu?

HippoLogic schreef:Ik denk dat er al veel paarden geholpen zijn met ruiters die beginnen op een ervaren paard, aan de longe en zonder teugels. Eerst leren zitten voor je leert sturen.
HippoLogic schreef:Ik denk dat er al veel paarden geholpen zijn met ruiters die beginnen op een ervaren paard, aan de longe en zonder teugels. Eerst leren zitten voor je leert sturen.
nombrado schreef:Enige waar ik een voorstander van ben, vooral met beginners, is de kennismaking paard.
Ik merk vaak bij kinderen, dat ze bang zijn voor het hoofd, als ze er naast staan. Maar ze stappen er wel op om te rijden. Leer ze eerst een paard kennen ernaast, poetsen, aanraken, met ze praten, contact maken. En dan pas gaan denken over rijden.
Het meeste leert men van de paarden zelf.
Ben zoooo blij dat mijn kids eerst met een shet hebben gewerkt (ooghoogte zeg maar) en daarna de fijnere kneepjes van ons geweldige leerpaard Jippe. 650 kilo zwarte Friese vriendelijkheid, maar zo'n open boek. Dochter van 6 krijgt dan ook grondwerklessen met en vooral van dit paard. Als ik kijk welke zit zij nu heeft op haar eigen pony dankzij de zitlessen zonder teugels en beugels en zadel (met voltigesingel) op onze Jippe had ik echt gewild dat ik vroeger zo begonnen was. Zij heeft vanuit het gevoel van de ritme van een paard zich zelf lichtrijden geleerd en deed het als van nature. En is probleemloos over gestapt op het ritme van haar Welsh x Arab van 134 cm hoog.Urielle schreef:Geen voorstander.
Ten eerste vraag je veeeeel te veel van de kinderen, die kunnen dat absoluut niet bevatten en hun sterke punt zit ook eerder in het snelle aanleren van motoriek dan in het cognitieve gebied. Paardrijden is bestaat uit allemaal dingen die verband met elkaar houden maar pas rond de 14-16 jaar ga je grote verbanden kunnen leggen. Tot die leeftijd zou je het hebben over ingewikkelde termen die allemaal los van elkaar staan in de beleving van het kind.
Ten tweede geloof ik vanuit mijn didactische achtergrond in het aanleren van dingen door gebruik te maken van verschillende leerstijlen. Als we uitgaan van Kolb bijvoorbeeld, dan ben ik te paard een dromer/doener. Ik moet een plaatje meekrijgen waar het naartoe moet en dan moet ik simpelweg gaan voelen wat het goede gevoel is, en dat in mijn eentje terug oproepen. Jouw verhaal van theorie past bij denkers. Een dromer, doener of beslisser krijg je zo niet aan het beter paardrijden omdat die cognitieve kennis niet goed (kunnen) koppelen aan de handelingen. Ga je uit van Gardner dan heb je nog veel andere dingen die je erin op kunt nemen. Ik ben kinesthetisch (de fysieke handeling, het gevoel) dus dat sluit aan bij het rijden, maar een muzikaal-ritmisch persoon zal de hoefslagen en golfbeweging in het paard willen horen/voelen of beter rijden met muziek die de beweging ondersteunt. En zo zijn er nog wel wat leertheorieen.