Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-11 13:36

Wat mag/kun je als beginner van jezelf verwachten?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-11 13:36

Hierbij een vraag waar ik voor mezelf al een tijdje mee worstel:
Wat mag je en kun je van jezelf als beginner in het paardrijden verwachten? Na hoe veel tijd zou je je met welke dingen moeten kunnen gaan bezighouden, op welk niveau zou je na een jaar/twee jaar moeten zijn enz?

Ik vraag dit vanuit persoonlijke interesse: ik ben ongeveer twee jaar geleden zelf begonnen met paardrijden op een manege via de studentenpaardrijvereniging. In het begin weet je er nog niet zo veel van en hobbel je lekker rond, maar na een paar maanden begon ik me wat meer in de dressuur te verdiepen, ben ik wat meer bij anderen gaan kijken, heb wat meegediscussieerd. Op die manier bouw je al snel een beeld op van hoe je uiteindelijk zou moeten rijden.

Maar: wanneer mag je van jezelf verwachten dat je ook zo kunt rijden? Ik merk dat ik nu (na 2 jaar eens per week manegeles) nog steeds moeite heb een paard goed de hoeken door te rijden, op tempo te rijden en mooie overgangen te rijden. Laat staan dat het paard nageeflijk wordt! Maar ja, m'n benen liggen ook nog niet stil, ik hou m'n handen niet goed, ik heb moeite met 'licht' lichtrijden etc...

De meeste mensen om mij heen rijden al jaren en jaren en zijn dus van een heel ander niveau. Daarom uit interesse: wat is een 'normaal' opleidingstraject voor jezelf als nieuw begonnen manegeruiter? Ik ben benieuwd naar jullie meningen!

**Geplaatst**: 20-01-11 13:48

Re: Wat mag/kun je als beginner van jezelf verwachten?

Geplaatst: 20-01-11 13:48

Het enige wat je van een echte beginner mag verwachten is inzet en plezier in hetgeen waarmee ze mee bezig zijn.

Na 2 jaar wekelijks les ben je ongeveer op het niveau dat je het paard in alle gangen kunt rijden en zelf daarbij mee kunt gaan in de bewegingen. Je balans heb je enigszins gevonden, maar als het paard een onverwachte actie heeft, ben je die ook snel kwijt.
Je benen hoeven ook niet stil te liggen, maar moeten (tzt) ontspannen kunnen liggen vanuit het bekken. Een logisch gevolg daarvan is dat je benen stil komen te liggen. Stille benen zijn niet het doel, het doel is ontspanning.

Blijf je best doen om te leren, maar niet om alles te goed te willen doen. Daardoor ga je verkrampen en wordt het dus juist moeilijker. Het lichtrijden is een kwestie van je op laten gooien vanuit het zadel. Dit hoeft niet hoog te zijn.

**Geplaatst**: 20-01-11 13:53

Re: Wat mag/kun je als beginner van jezelf verwachten?

Geplaatst: 20-01-11 13:53

Het ligt er maar net aan hoe makkelijk je dingen op pakt. De een heeft heel veel moeite met lichtrijden en doet er maanden over om het goed onder de knie te krijgen, de ander kan het al na twee lessen.
Wat in mijn ogen ook meespeelt, is de manier van lesgeven. De ene instructeur let op heel andere dingen dan een andere, en leert bepaalde dingen op een andere manier of een ander moment aan.
Alles bij elkaar is er i.m.o. geen standaard tijdsbestek waarin je iets moet kunnen .

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-11 14:30

Re: Wat mag/kun je als beginner van jezelf verwachten?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-11 14:30

Bedankt voor de reacties!

Een standaard tijdsbestek is er uiteraard niet, maar ik ben erg nieuwsgierig naar de ervaringen van anderen. Wanneer kreeg je zelf het gevoel dat je een beetje kon rijden, wat waren de echte 'turning points' in je leerproces en wanneer vonden die plaats? En enig idee waar die dan door veroorzaakt werden?

Ontspanning is inderdaad erg belangrijk. Ik vind het alleen erg moeilijk om al die ideeen van hoe het eigenlijk zou moeten los te laten en ik denk dat er meerderen zijn die daar tegenaan lopen. Eigenlijk wil je graag kunnen rennen voordat je kunt kruipen, laat staan lopen

.

**Geplaatst**: 20-01-11 15:11

Geplaatst: 20-01-11 15:11

O, dat is zó moeilijk, hé...De definitie van 'kunnen rijden', wanneer dat begint, wat je kunt en mag verwachten...Ik vind van mijzelf dat ik de laatste jaren pas een beetje begin te leren rijden, maar dan heb ik het ook over er sowieso op blijven zitten in alle gangen (en bij voorkeur ook als paard eens iets onverwachts doet), dat jij én paard dezelfde kant op gaan bij voorkeur wanneer jij dat wilt, ontspanning en vertrouwen hebben tijdens het rijden, maar ook 'iets' kunnen qua rijden en dat je een paard iets kunt bijbrengen. En dan nog...Kijk ik weleens bij anderen en dan voel ik me weer een baby...(en ik rij pas 10 jaar western, daarvoor ook al zo'n 5 jaar meerdere keren per week 'engels' en daarvoor als kind al lessen)

Wat je mag verwachten van jezelf is heel moeilijk te zeggen. Dat ligt idd aan jezelf, je al dan niet aanwezige talent, gevoel en motoriek en dan heb ik het nog niet eens over het nivo van lesgeven of op wat voor een manier je het beste leert. Een goede lesgever kan je in een jaar al een heel end op weg helpen waar eentje van een minder nivo daar veel langer over doet maar zelfs een goede lesgever kan weinig als diegene niet op die manier lesgeeft die voor jou het beste werkt.
Ik heb bv weinig met alleen theorie maar moet eerst alles voelen, uitvogelen wát je nou precies voelt en dan pas waarom. Mijn laatste lesgever was er eentje die je op bepaalde momenten vroeg wat je voelde en hoe je dacht dat dat zo kwam. Dat heeft mij heel veel geholpen, even tussendoor stilstaan, nadenken en vervolgens weer uitproberen.

Het enige wat echt sowieso werkt is, lijkt me, veel rijden, veel 'vlieguren' maken. Leren zitten, ontspannen, onafhankelijke hulpen te geven, voelen wat het met je paard doet. Zodra je meer rust krijgt om je met andere dingen dan blijven zitten bezig te houden komen de 'Ozitdatzo'momenten als vanzelf, bij mij iig.
Het allerbelangrijkste is wel het plezier er in houden, genieten van het rijden en met de paarden bezig zijn!

**Geplaatst**: 20-01-11 15:13

Geplaatst: 20-01-11 15:13

Toen ik 2 jaar reed kon ik nogsteeds alleen maar hobbelen! ik was ook nog jong dus het was meer gewoon door de bak heen rijden en een beetje sturen.

ik vind dat je geen niveau moet vastzetten van na 2 jaar moet je hier zijn en dan en dan moet je dat kunnen. als je zelf (en je instructrice/instructeur) maar vind dat je vooruit gaat, dan gaat het goed!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-11 16:29

Re: Wat mag/kun je als beginner van jezelf verwachten?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-11 16:29

Grappig dat de algemene trend toch een beetje lijkt te zijn 'na twee jaar moet je ook nog niet te veel van jezelf verwachten'. Geldt dat alleen voor manegeruiters of ook als je een eigen paard/pony hebt? Want ik kom toch vaak genoeg topics op Bokt tegen van mensen die relatief kort rijden (1 jaartje), dan een eigen paard kopen en daar na 1 jaar mee starten op KNHS wedstrijden. Dan moet je toch al wel een paard een beetje nageeflijk kunnen lopen... Leer je dan echt zo veel sneller met een eigen paard? (dus ook als je maar 1 keer per week op je eigen paard les hebt?)

**Geplaatst**: 20-01-11 16:55

Geplaatst: 20-01-11 16:55

Sofy, er zit natuurlijk wel een verchil tussen manegeruiters die 1 keer in de week rijden, of iemand met een eigen pony/paard die 5-7 keer per week rijdt. Dat maakt echt heel veel uit qua leren hoor!
*edit: ja, ook als je maar 1 keer per week les hebt met eigen paard. Dat wat je in de les oefent met de instructrice, kun je de rest van de week zelf dooroefenen.

**Geplaatst**: 20-01-11 22:38

Re: Wat mag/kun je als beginner van jezelf verwachten?

Geplaatst: 20-01-11 22:38

Als je een eigen paard hebt en je hebt het idee dat je misschien
te weinig bereikt in een manegeles eens per week waarom
ga je dan niet over op priveles? Het kost misschien wel
meer maar de aandacht is meer op jou gericht.

Met mijn pony reed ik binnen 1,5 jaar M terwijl ik daarvoor
nog nooit paardrijles heb gehad.. heb als klein meisje
een paar keer met regenlaarzen aan een bosritje
gemaakt met mams en paps. En mijn pony kon ook
niet nageeflijk lopen die was geboren om te springen.
Vond het knap dat ik haar M dressuur bij heb gebracht..
maaaaaar dan zeg ik erbij.. ik had 2x per week dressuurles
en 1x per week springles en de rest van de week hamerde
ik ontzettend door op wat in mn lessen gezegd werd.

Met mn paard had ik 1x per week dressuurles en die was
groen (was wel al een tijd zadelmak maar niets mee gedaan)
en die heb ik in 2 jaar starten (2,5 jaar met kennismaken
en elkaar leren kennen erbij) op Zniveau mogen gaan
starten.. en ik startte nieteens zo vaak.

Maar ik ben dan ook heeeeeel erg fanatiek, misschien
een beetje te. Moet nu met mn nieuwe paard weer terug
naar af en daar moet ik best wel aan wennen.

Anyway.. ik vind dat je je niet te druk moet maken, het
gaat er uiteindelijk om dat jij en je paard allebei plezier
hebben in het werk. Al doe je er 10 jaar over om beiden
iets te leren, zolang het leuk is ist toch goed?

Probeer niet teveel druk op jezelf te leggen.

**Geplaatst**: 20-01-11 23:01

Geplaatst: 20-01-11 23:01

Tjah, volledig afhankelijk van of je een eigen paard hebt waar je elke dag op rijdt, of op een manege 1 uurtje per week. Bij een manege is de kwaliteit van de instructie en de paarden ook geen te onderschatten punt, en jij zelf (aanleg, leeftijd) werkt ook nog eens mee.

Weet je wat ik het allermooiste vond toen ik begon met rijden (ik was net 9)? Na 10 lessen had ik het gevoel dat ik al goed kon rijden, na 2 jaar had ik het gevoel dat ik toen pas écht goed kon rijden en na vijf jaar manege kwam ik tot de conclusie dat ik verdraaid goed had leren zitten, maar nog steeds moest leren rijden

Die laatste les leerde ik van mijn eerste eigen paard, een onbeleerde driejarige merrie met een heel eigen mening die fungeerde als een opgevoerde boomerang; alles wat ik verkeerd deed kreeg ik de volgende keer drie keer zo hard terug :Y)

Ik rijd nu zo'n 16 jaar en leer nog steeds bij, je bent nooit uitgeleerd!
Goed rijden hoeft in mijn ogen geen wedstrijdniveau-kaartje aan te hangen, maar gaat over in harmonie samenwerken met je paard. Over een band opbouwen. Over naar je paard luisteren en samen toewerken naar een correct dragend, soepel paard met plezier in het werk. En dat alles op een manier waarop lijkt (en vaak voelt) alsof het vanzelf gaat.

Staar je niet blind op het plaatje van anderen of hun voortgang. Stel je open voor de adviezen van je instructeur, luister naar je eigen gevoel, focus op de vooruitgang en geniet van het rijden!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-01-11 11:33

Re: Wat mag/kun je als beginner van jezelf verwachten?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-01-11 11:33

Even voor de duidelijkheid: ik heb dus geen eigen paard. Wel een tijdje een verzorgpaard gehad voor 2 keer per week maar na m'n verhuizing heb ik nog geen nieuw verzorgpaardje kunnen vinden (dus als iemand nog iets weet? in een straal van 30 min. fietsen vanaf Eindhoven centrum?).

Leuk om al die verhalen van anderen te lezen! Ik probeer bij mezelf me inderdaad ook wat meer te focussen op m'n vooruitgang, maar ja, als je slechts 1 x per week rijdt is dat toch moeilijk te zien soms. Aan de andere kant, als ik mezelf nu moet vergelijken met 3 maanden geleden heb ik toch al wel weer veel bijgeleerd... Maar ja je wil altijd meer he?

**Geplaatst**: 21-01-11 11:36

Re: Wat mag/kun je als beginner van jezelf verwachten?

Geplaatst: 21-01-11 11:36

Wat een handige tip is, die mijn instructrice mij ooit gaf:
Hoe loopt het paard als je er net op gaat zitten, en hoe loopt het paard na een uur rijden? Zit er verbetering in? Dan was het een nuttig uurtje rijden. Zo kun je ook naar jezelf kijken. Hoevaak zegt de instructrice (hetzelfde) iets tegen je, en hoe vaak zei ze dat vorige week? (voorbeeld, benen stiller). Is dat minder? Dan ben je vooruit gegaan.

**Geplaatst**: 21-01-11 11:45

Geplaatst: 21-01-11 11:45

Mijn 'turning points' waren moeilijkere paarden die niet zo maar deden wat er van ze verwacht werd. Daar leer je van en dat merk je ook in je rijstijl, je zit automatisch beter en stabieler.

@Kleinvosje: Die is inderdaad heel goed zeg!

**Geplaatst**: 21-01-11 13:10

Re: Wat mag/kun je als beginner van jezelf verwachten?

Geplaatst: 21-01-11 13:10

Dankje StillAngel, ik gebruik em ook heel veel. Heb een heel wisselvallig paard, dat ook wel eens iets anders wil als ik wil. Merk ik bijvoorbeeld dat ik aan het eind van de rit wèl die enge hoek door kwam, ben ik tevreden. Lukte het niet, baal ik ...

**Geplaatst**: 21-01-11 13:18

Geplaatst: 21-01-11 13:18

Het ligt ook heel erg aan je insteek

Er zijn zat mensen die het prima vinden elke week een uurtje te "hobbelen" op een paard, daar hun plezier uit halen en na 10 jaar nog op hetzelfde niveau rijden dan na 1 jaar. En er zijn mensen die echt bij willen leren, extra informatie opzoeken, clinics bezoeken, proberen meer te rijden door bijvoorbeeld een verzorgpaard te zoeken etc. Die laatste groep zal veel meer leren dan de eerste.
Hoeveel je kan na 2 jaar hangt daar dus ook voor een groot deel vanaf, net als van je talent, je instructie, de paarden waar je op rijd etc.

Ik denk dat je na 2 jaar vooral nog bezig bent met jezelf. Netjes in balans zitten, ook als je paard een keer wegspringt, benen en handen stil, in de goeie versnelling de goeie kant op sturen etc

Vergelijk het maar met autorijden, eerst leer je alleen de auto bedienen (schakelen, sturen, remmen).
De omslag naar echt paardrijden komt voor mij op het moment dat je in plaats van alleen met jezelf bezig te zijn, bezig gaat om het paard te trainen. Je gebruikt het paard niet alleen meer om zelf van te leren, je bent ook in staat het paard wat te leren. De vergelijking met autorijden, het bedienen van de auto gaat goed, nu kan je je gaan richten op deelnemen aan het verkeer.

**Geplaatst**: 21-01-11 14:35

Geplaatst: 21-01-11 14:35

Blijheid schreef:
Het ligt ook heel erg aan je insteek
Er zijn zat mensen die het prima vinden elke week een uurtje te "hobbelen" op een paard, daar hun plezier uit halen en na 10 jaar nog op hetzelfde niveau rijden dan na 1 jaar. En er zijn mensen die echt bij willen leren, extra informatie opzoeken, clinics bezoeken, proberen meer te rijden door bijvoorbeeld een verzorgpaard te zoeken etc. Die laatste groep zal veel meer leren dan de eerste.
Hoeveel je kan na 2 jaar hangt daar dus ook voor een groot deel vanaf, net als van je talent, je instructie, de paarden waar je op rijd etc.

Ik denk dat je na 2 jaar vooral nog bezig bent met jezelf. Netjes in balans zitten, ook als je paard een keer wegspringt, benen en handen stil, in de goeie versnelling de goeie kant op sturen etc Vergelijk het maar met autorijden, eerst leer je alleen de auto bedienen (schakelen, sturen, remmen). De omslag naar echt paardrijden komt voor mij op het moment dat je in plaats van alleen met jezelf bezig te zijn, bezig gaat om het paard te trainen. Je gebruikt het paard niet alleen meer om zelf van te leren, je bent ook in staat het paard wat te leren. De vergelijking met autorijden, het bedienen van de auto gaat goed, nu kan je je gaan richten op deelnemen aan het verkeer.

Amen!
Dit is precies op welk punt ik nu ben! Rij nu 2 jaar ongeveer, eerste jaar flink hard gevallen (op buitenrit 3x eraf gebokt) dus was toen echt alleen maar bezig met mijn enorme angst overwinnen en blijven zitten.(uiteindelijk heel erg in de angst blijven hangen, duurde ruim 3kwartjaar)

Afgelopen jaar wél enorme sprongen vooruit gemaakt, wedstrijden gaan rijden, F-proeven. En dan stomverbaasd zijn als het goed gaat en je weer doormag naar het volgend niveau.
Ik heb gewoon het probleem dat ik niet zie dat ik vooruit ben gegaan, ik vergelijk me enorm met andere mensen (die misschien al 10 a 15 jaar rijden met eigen paard) en vind dan dat ik het erg slecht doe.
Niet een goed gevoel, kan ik je zeggen.

Helaas laatst toch weer flink gevallen, dus zal wel een terugval hebben de komende tijd. Maar nu weet ik gewoon beter hoe ik het moet oplossen en hoop ik sneller over die angst heen te komen. En dus weer te gaan ríjden ipv hobbelen.

Ga zometeen F4 doen, dus moet dan wel rijden, niet hobbelen.
Die drempel is voor mij enorm, van F3 naar F4, net alsof je van de kleuterklas naar de basisschool gaat!

Het duurt gemiddeld allemaal wat langer bij mij; slechte motoriek, geen gemiddelde manegerijder, maar ook ik kom er wel.

Dat probeer ik mezelf voor te houden en ook dat ik tevreden moet zijn met hoe ik rij... Tot nu toe nog nooit tevreden geweest. Ben extreem kritisch naar mezelf toe. Vandaar dat ik mezelf ook wou pushen over die angst heen, dan werk je jezelf alleen maar tegen.
Dat is wel een tip die ik kan meegeven... Niet proberen te pushen, het komt vanzelf wel!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-01-11 15:28

Re: Wat mag/kun je als beginner van jezelf verwachten?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-01-11 15:28

Die angst dat herken ik wel, ik had een hele slechte ervaring de eerste keer dat we gingen galopperen en daarna heeft het idd wel een jaar geduurd voordat ik een beetje ontspannen kon rond galopperen. Dan voel je je zo'n ontzettende kneus...

F-proeven rijden zou ik eigenlijk ook wel willen doen, omdat de stappen daarbij kleiner zijn en je dus meer je eigen vooruitgang van 'niks' naar 'iets' ziet. Helaas doet mijn huidige vereniging alleen KNHS proeven, dus ik rij altijd in de laagste klasse mee... Wel leuk hoor, zo'n B-proefje rijden, maar je ziet in je eigen puntenaantallen toch met name verschil in jury terug en niet zozeer verschil in mijn eigen rij-niveau. En al helemaal omdat ik hiervoor ook telkens op een ander paard reed, dus dan was het ook nog eens erg paard-afhankelijk hoe mijn punten uit zouden pakken.

Ik voel me alleen vaak nogal schuldig richting het paard, die moet mij telkens weer een uur dragen zonder dat ie z'n rug gaat gebruiken. Lijkt me toch vrij zwaar...

**Geplaatst**: 21-01-11 15:39

Geplaatst: 21-01-11 15:39

Pff, nou, ik rij nu 1 jaar op een manege 2 keer in de week en kan wel zeggen dat je alleen intensief iets leert als je toch wat meer zelf op zoek gaat. Ik lees veel dingen, vraag veel dingen, en ga ze dan uitproberen. vaak is het toch erg persoonsgebonden, bij ons rijden veel mensen met ruim 20 jaar ervaring, en iedereen heeft zijn eigen dingen en verbeterpuntjes, zo heeft elke manegepaard ook zijn eigen trukje of ding om zijn uurtje rondrijden in de bak wat leuker te maken, aangezien beginners ze toch niet echt bezig houden. dat stap naar paard bezig houden maakt iedereen volgens mij ook op verschillende momenten van de ruitercarriere..

Ik zat laatst op een ruin van 20 jaar oud, een echt bom-proof manege goedzak. De een zei dat ie ongelofelijk braaf was. De andere zei dat ie wel eens een stapje opzij wilt doen in galop. En ik heb 1 uur lang gevochten met overgangen en figuren. Dus go figure. Iedereen zegt wat anders, je moet voor jezelf gewoon stap voor stap uitvinden hoe jou relatie met paardrijden in elkaar steekt.

**Geplaatst**: 21-01-11 15:47

Re: Wat mag/kun je als beginner van jezelf verwachten?

Geplaatst: 21-01-11 15:47

Ja, daar heb je absoluut gelijk in.
Ik ga ook niet eens meer aan andere mensen vragen hoe een bepaald paard is als ik er nog niet op heb gereden. Ze hebben ieder hun eigen mening, paard is elke dag anders...
Ik zie wel wat ik kan verwachten.

Ik heb verschillende mensen in mijn groep zitten die al vele jaren rijden. Waaronder een paar met eigen paard. Nu is dat voor hun ook al jaren geleden, dus ze moeten zelf ook weer beetje opnieuw beginnen. Toch vind ik het verschil erg opvallend. Ze zijn beduidend een stuk beter of pakken het sneller weer op.

**Geplaatst**: 21-01-11 16:11

Geplaatst: 21-01-11 16:11

Sofy schreef:
Ik probeer bij mezelf me inderdaad ook wat meer te focussen op m'n vooruitgang, maar ja, als je slechts 1 x per week rijdt is dat toch moeilijk te zien soms. Aan de andere kant, als ik mezelf nu moet vergelijken met 3 maanden geleden heb ik toch al wel weer veel bijgeleerd... Maar ja je wil altijd meer he?

Erg herkenbaar hoor. Zelfs al rij je vaker...Ik moest van mijn lesgever maar eens na elke les opschrijven waar we tegenaan liepen en wat we hadden gedaan. Hij was het niet eens met mijn mening dat dat galopperen met mijn toenmalige verzorgpaardje maar niet netjes genoeg wilde, aangezien ik nog geen maand daarvoor datzelfde paardje niet eens in een tempo kon laten galopperen waarbij niet bij iedereen spontaan de scheiding uit het haar woei (paardje kon maar één tempo: moordend hard). Was ik effe vergeten...

Sofy schreef:
Die angst dat herken ik wel, ik had een hele slechte ervaring de eerste keer dat we gingen galopperen en daarna heeft het idd wel een jaar geduurd voordat ik een beetje ontspannen kon rond galopperen. Dan voel je je zo'n ontzettende kneus...

Niet doen...Het is heel normaal om je na een slechte ervaring angstig te voelen, juist als je als volwassene begint met rijden. Volwassenen denken nou eenmaal teveel. Toen ik na jaren weer begon met rijden durfde ik niet eens te galopperen. Heb een aantal lessen aan een longeerlijn gegaloppeerd voordat ik weer los durfde zonder me te willen vastklemmen aan wat ik maar kon grijpen. Had destijds niet durven dromen dat ik ooit nog op een losgeslagen Haflinger zou rondracen...

Sofy schreef:
Ik voel me alleen vaak nogal schuldig richting het paard, die moet mij telkens weer een uur dragen zonder dat ie z'n rug gaat gebruiken. Lijkt me toch vrij zwaar...

Kun je voor of na de les ook nog wat met je rijpaard doen? Dan lekker extra vertroetelen met wat massage achtige aaierij of gewoon nog een borstelbeurt. Laat merken dat je waardeert dat paard dat toch maar weer allemaal pikt, al is het maar even een vriendelijke aai over het hoofd na het rijden. Zelfs manegepaarden pikken dat best op hoor!

**Geplaatst**: 21-01-11 16:15

Geplaatst: 21-01-11 16:15

Judith_H schreef:
Ik heb verschillende mensen in mijn groep zitten die al vele jaren rijden. Waaronder een paar met eigen paard. Nu is dat voor hun ook al jaren geleden, dus ze moeten zelf ook weer beetje opnieuw beginnen. Toch vind ik het verschil erg opvallend. Ze zijn beduidend een stuk beter of pakken het sneller weer op.

kijk, dit vind ik ook zo verschillend. Het is dus aan een kant wel normaal om van een half gevorderde ruiter te verwachten dat hij in alle gangen alle figuren kan rijden.

maar op de zelfde paarden wordt aan de andere kant van een gevorderde ruiter verwacht dat hij aan de teugel rijdt, en overgangen en figuren heel netjes uitvoert.
maar waarom kan het niet andersom?

bij ons op de manege staat een prachtige merrie die heel moeilijk aan de teugel loopt. bij beginners nooit en bij gevorderde bijna nooit

nou zag ik een gevorderde ruiter daarop 30 minuten lang in halt houden bezig met nageeflijkheid.
daarna ging ik erop, en heb heerlijk (niet aan de teugel) maar wel lekkere tempo gereden 1 uur lang, in alle gangen.

maar waarom is het dan zo nodig voor iemand die 5 jaar rijdt om een paardje aan de teugel te hebben lopen, terwijl dat paardje ook prima mooi een uur gymnastiek kan hebben zonder hoofd naar beneden?
ze loopt overigens vrij ontspannen en over de rug.

dan krijg ik zo een gevoel dat ik dat ook moet kunnen over een aantal jaar, want dat is waar het allemaal naartoe gaat bij maneges - kunnen na laten geven!
en dan ga ik nu ook mee bezig houden, want ik wil niet minder kunnen dan anderen, ook al weet ik niet zeker dat het de beste aanpak is...

**Geplaatst**: 21-01-11 16:19

Geplaatst: 21-01-11 16:19

@pluizebolplum: Ja, dat laatste puntje vind ik een hele goede inderdaad!
Ik merk zo vaak dat mensen op de manege echt alleen maar komen voor het rijden zelf, die springen er 10 min van te voren op, gaan na de les meteen er weer af, dumpen paard in stal en hup weer naar huis.

Ik heb mezelf aangeleerd eerst mijn paard zover mogelijk droog te stappen/maken en daarna te borstelen, daarna dekentje op (ligt aan temperatuur) en dan nog even lekker kroelen (iets lekkers, wel verantwoord) en dan ga ik pas naar huis.
Ben retelaat thuis, maar voel me wel voldaan omdat paardje tevreden weer op stal staat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-01-11 16:22

Geplaatst door de TopicStarter : 21-01-11 16:22

Haha, ja dat sjeezen in galop als enige tempo heeft mijn huidige manegepaard dus ook, maar gek genoeg ga ik daardoor juist meer ontspannen zitten in galop. Ik moet wel, anders komen we nooit meer tot stilstand, dus in die zin is het voor mij een perfect leerpaard

. De eerste lessen kon ik hem alleen maar naar draf krijgen door hem achter een ander paard te parkeren, vervolgens lukte het alleen maar door voltes met een doorsnede van een meter of 5 te gaan rijden (ik was echt bang om om te vallen) en nu krijg ik het al voor elkaar door een grote volte in te zetten. Liever gezegd, ik moet nu juist gaan oefenen op door galopperen op de grote volte tot ik een tempowisseling vraag. Nou nog op het lange eind kunnen wisselen en we zijn al weer een stukje verder

. Vooruitgang zit er dus misschien toch wel in...

Achteraf kan ik m'n paardje helaas niet belonen, dan wordt ie overgenomen, maar vooraf probeer ik wel lief te zijn. Helaas vindt ie borstelen niet helemaal geweldig, trekt z'n rug super hol dan... Vandaar dat ik dus extra medelijden heb, dan ga ik daar ook nog eens bovenop zitten terwijl die spieren al niet geweldig zijn. Maar ik ben iig wel een paar kilo's afgevallen, het is nu misschien minder erg dan in het begin

.

Wat betreft nageeflijk lopen: dat vraag ik me dus idd ook af Elena, of ik daar nu al wel mee bezig zou moeten gaan. Maar ja, daar willen we naar toe toch? Overigens is het in mijn geval denk ik idd beter voor het paard, maar ik ga het niet vanuit halt proberen te bereiken. Dat lijkt me overigens ook een rare manier, nageeflijkheid komt toch vanuit een goed van achter naar voren gereden paard? Dus goed tempo, kont eronder, actief? Lijkt me vrij moeilijk in halt... maar misschien heb ik de principes wel verkeerd begrepen.

**Geplaatst**: 21-01-11 16:46

Geplaatst: 21-01-11 16:46

Sofy schreef:
Wat betreft nageeflijk lopen: dat vraag ik me dus idd ook af Elena, of ik daar nu al wel mee bezig zou moeten gaan. Maar ja, daar willen we naar toe toch? Overigens is het in mijn geval denk ik idd beter voor het paard, maar ik ga het niet vanuit halt proberen te bereiken. Dat lijkt me overigens ook een rare manier, nageeflijkheid komt toch vanuit een goed van achter naar voren gereden paard? Dus goed tempo, kont eronder, actief? Lijkt me vrij moeilijk in halt... maar misschien heb ik de principes wel verkeerd begrepen.

Ja, weet je, aan de ene kant is dat inderdaad de richting waar we op willen, maar aan de andere kant soms heb ik een uur gereden (ik heb geen vaste paard, is altijd anders) waarbij ik denk: nou dat is dus een uur gehobbeld, en niks uitgevoerd, gaat zo moeizaam, echt een uur lang een gevecht. Dan denk ik - ik moet echt niet richting ontspanning, maar richting goeie basis!

Ik wacht nog steeds op een moment (net als je 18 of 25 wordt) dat je denkt: en nu zie ik het helemaal, snap ik het, en ben ik wijs!
In praktijk is het echter wachten, maar nooit het moment echt mee maken...
Volgens mij is dat gewoon leven...

**Geplaatst**: 21-01-11 17:04

Geplaatst: 21-01-11 17:04

Je paard hoeft niet aan de teugel te lopen om nageeflijk te zijn. Het nageeflijk rijden kan je best nu al aan gaan werken. Dat bereik je idd niet door een half uur stil te gaan staan. Dat klinkt meer als een "geen gelul, in de krul!" en heeft geen enkel effect. Als je op de goede weg bent komt die nageeflijkheid wel en als je dat hebt gevonden komt het aan de teugel lopen ook wel.

Even voor mijn beeldvorming (als oud-cocoer en kind aan huis op Sonniushof), rijd je nu nog steeds in Enschede of ben je na je verhuizing naar Eindhoven ook bij de Eindhovense studentenvereniging gaan rijden? Of elders in Eindhoven? Dat kan ik niet helemaal uit je verhaal opmaken.