Bokt.nl

modie schreef:

gaellehtc schreef:

Het leren op hele kleine hulpen (of zo goed als niets) te reageren, begrijpen paarden binnen een uur. Of wel : een paard zadelmak maken, 10 keer 10 min rijden en paard begrijpt voorwaarts, halt, zijwaarts en nageeflijkheid. Nooit meer problemen met een paard, behalve de rijtechnische.

Da's een duidelijke verklaring

Hoe los je het dan op, de balans voor beweging?

Kadankovitch schreef:

Hetgeen Mevrouw Abenes, bschrijft lijkt zeer sterk op hetgeen Baucher leert in zijn Tweede Methode, of J.C. Racinet beschrijft in zijn boeken.
Maar ook Ernest van Loon paste dit idee toe; waarbij het verschil tussen Baucher en Racinet, in vergelijking met van Loon, daarin ligt dat van Loon een lager ingestelde hals wenste, met een geopend kaak-en-nek-gewricht. Maar ook hij wilde de impuls maar heel voorzichtig versterken, om vooral te voorkomen dat het paard (letterlijk en figuurlijk) 'overdreven' zou worden, zich zou gaan spannen en daardoor de opgelegde houding en balans daarin zou verliezen.
Maar Ook Klaus Balkenhol, een ruiter die echt alleen in Duitsland gevormd is (sprak in 1998-1999 geen enkel woord over de grens), en naar men zegt autodidact is, hanteerde een aanpak die toch veel weg heeft van die benadering, vandaar die uitspraaak onder mijn berichten. Heel veel belonen en zeer voorzichtig zijn met het drijven.
Dat behoeft wel een extra opmerking: Hij, Balkenhol, wilt wel dat de paarden zeer scherp aan de beenhulpen staan. Daarvoor wilt hij ook wel een harde klap uitdelen met de vlakke kuit, MAAR dan is de hand ver naar voren zodat het paard weg kan, niet in de mond gestoord wordt en het gevraagde voorwaarts ongehinderd uit voeren kan (waarbij het dier al tijdens de sprong naar voren beloond wordt). Maar de drijvende hulpen in samenwerking met de hand zijn uiterst subtiel.
Het is de rijstijl die mij het meeste aanspreekt (even de aanpak van Balkenhol weggelaten, ik geloof dat ik dat zelfs niet meer kan met mijn stijve knoken). Waarmee ik niet bedoel dat een andere aanpak niet goed zou zijn.

LiVetime schreef:

Ik vind het eigenlijk meer dan logisch dat je paard in balans moet zijn voordat je erop gaat zitten.
Daarom ben ik ook eerst aan de lange lijnen bezig geweest met mijn paard voordat ik op dr ging zitten en ben nog steeds met de lange lijnen bezig. Vind dat erg belangrijk.
Zijn nu sinds een paar weken bezig met rijden en vooral heel veel stapwerk. Tot nu toe nog maar 1 keer gedraafd en alleen korte stukjes op de lange zijde. Zodra zij dr balans even verliest (of ik) dan neem ik dr gelijk terug en beginnen we overnieuw.
Ik vind dat zó belangrijk! Kan mijn paard wel gaan pushen om door te lopen op zo'n moment, maar waarom?
Vanaf het eerste moment stopt ze ook gelijk wanneer ik uit balans raak. (We rijden boomloos vanaf t eerste moment.)
Het gaat niet alleen om het wel of niet in balans zijn, maar het vertrouwen te hebben in elkaar en het moet voor ons beide goed aanvoelen. Is dat niet het geval, dan moeten we daar gelijk wat aan doen.
Feit is nu wel dat ik nu al een paardje heb die constant met koppie lekker naar beneden loopt te proesten en vanuit die ontspannenheid kunnen we verder bouwen.
Het duurt even, maar ik ben er van overtuigd dat ik op deze wijze een krachtig paard onder me heb lopen die over een paar maand nog even gevoelig op mijn hulpen reageert als nu.
Alles is samenspel

FaberSmid schreef:

Kan professor wel begrijpen, omdat militair en politie onderschat worden. En er dan van alles van gemaakt wordt, een gedegen opleiding, theorie en praktijk bezit. Is heel wat anders dan iemand na kunnen doen?