martinev schreef:Ik snap je dilemma. Ik heb bijna 20 jaar paarden op pension gehad, en ja, overal is wat. Ik heb jaren gezocht naar de ideale stal, waar ze genoeg buiten komen, ook in de winter, en dan met voldoende ruwvoer. Het is er gewoon niet hier in de omgeving. Nu sinds 2,5 jaar hebben we de paarden aan huis, en man, wat een last valt er van mijn schouders af. Gewoon alles kunnen doen zoals wij dat willen. We hebben veel land, een perfect gedraineerde (grote!) paddock met een grote schuilstal en een bak die altijd te rijden is. Onze paarden lopen nu 24/7 buiten in een kudde van 6 met gevarieerde leeftijden, ook de Z-paarden. En man, wat zijn ze opgeknapt. Zo veel meer rust in hun kop, ook overduidelijk te merken in het werk. Ik wil echt nooit meer anders. En of het nou zoveel meer werk is, ik weet het niet. Op de pensionstallen mestte ik ook iedere dag zelf nog extra uit en ik was al bijna 45 minuten kwijt aan reistijd heen en weer. Qua voer en onderhoud hebben we het onszelf zo makkelijk mogelijk gemaakt door dingen heel efficiënt in te richten, dat scheelt enorm, en hierin verbeteren we nog elke keer.
Ik heb een heel groot huis met veel grond gekocht samen met mijn zusje en zwager. We hebben dit huis in tweeën gedeeld. Zo konden we het betalen én is de zorg voor de paarden perfect te delen, en kunnen we dus makkelijk een weekendje weg of een paar weken op vakantie. Ideaal en ik wil écht nooit meer anders!
Heel herkenbaar dit, behalve dan die gedeelde zorg 
Ik heb sinds 7 jaar de paarden aan huis, daarvoor had ik jaren een paard in volpension waarbij ik hetzelfde ervoer als TS: veel mooie beloftes, maar als puntje bij paaltje kwam met name in de winter veel te weinig buiten, soms ook slecht voer, niet houden aan afspraken (pensionstalhouder vond de supplementen voor mijn paard bijvoorbeeld maar onzin, dus gaf ze niet, terwijl het verdorie was voorgeschreven door de dierenarts 
).
Nu dus thuis: ruim voldoende land, rijbak met verlichting die eigenlijk altijd goed te gebruiken is en de paarden hebben een inloopstal met verharding, zandpaddock en dus altijd een stuk wei ter beschikking. De stal heeft verwarmde zelfdrinkers, dus altijd vers water ter beschikking en altijd dooi. Ik voer hooi in een slowfeeder, die ik in de winter twee keer per dag vul, in de zomer maximaal één keer per dag. Uitmesten is zo gepiept, maar omdat ze eigenlijk nooit in hun eigen mest staan, kan ik ook rustig een dag (of twee) overslaan.
Ik denk dat het me effectief nu minder tijd kost dan dat ik aan tijd kwijt was aan één paard op pension, want daar moet je dus ook nog reistijd bij rekenen.
Maar dat was in het begin natuurlijk nog niet zo: toen moest ik de paarden binnen en buiten zetten, iedere dag de stallen mesten (want met name mijn ruin maakte er weer een zooitje van, iedere dag), het hooi stond buiten op een onverlichte plek, etc. Dat was wel bikkelen... nu is het efficiënt ingericht en dat scheelt echt zoveel.
Geplaatst 
Daarbij zijn ze voor mij ook de stok achter de deur. De reden om mijn bed uit te blijven komen. En dat geluksgevoel heb ik ook als ik ze gewoon tevreden in de wei of stal zie staan. 