Na mijn eerdere topc over de ondergeschoven hielen/verzenen. En beroerde stand van mijn paard. Zoek ik nu een goede kundige hoefsmid die dit kan verhelpen. Jaap tuininga heb ik al gehoord Wie weet er 1 die naar arnhem komt en hier verstand van heeft?
Akvast dank
Ik heb geen therapie nodig ik moet gewoon paardrijden! ❤️
8 weken is te lang met deze voeten zo te zien. Even de vorm en mankementen daargelaten: hoe is de voeding op dit moment? Gezien de ribbels en verschillende “fases” die er te zien zijn heeft je paard het ook moeilijk (gehad) in de nutriënten.
Ik denk dat de interval van het bekappen ook echt belangrijk is
Altijd netjes om de 8 weken bekapt
Helaas weet ik geen goede smid die naar arnhem komt. Wil je wel de tip geven om qua interval niet op een bepaalde tijd af te gaan maar gewoon bekappen wanneer nodig. Bij mijn paard zit ik in de winter soms wel op de 11 a 12 weken en in de zomer juist op 6 of 7 weken. Het is heel paard en seizoens afhankelijk. Waarbij 8 weken wel ongeveer gemiddeld is.
Succes met de zoektocht, er zijn vast bokkers die een goede tip voor je hebben
Dimona Tamboerijn x Hoogheid Wenslady Sirius x Wilhelmus Rosaly O2 Mandienio WL x Alexandro P
Vraag eens aan Jan Hoogendoorn in Kootwijkerbroek of hij bij jou in de buurt komt. Het is een fijne rustige smid die heel eerlijk is en je geen dingen aansmeert die niet nodig zijn. Hij kijkt naar het hele paard en zal je ook vragen stellen wat en hoe.
Terwijl je inhoudt om iets ernstig te overwegen, fladdert de gelegenheid vaak vrolijk voorbij.
Mijn paarden hebben ook in Arnhem gestaan. Mijn Smid was toen en nu nog steeds Frithjof Bekius uit Laag-Soeren. Een goede vakkundige smid en fijn in de omgang naar het paard.
Dit zijn geen mega slechte voeten maar wel te lang. Vooral in de zomer zit je al snel aan om de 6 weken en door droge weer brokkelen ze ook nog sneller. Hoe zijn de voeten na bekappen? Wellicht is je huidige smid prima maar moet die gewoon eerder komen.
Die van mij wordt nu zelfs elke 6 weken beslagen.
Life is a balance of holding on, and letting things go…