Geplaatst Ik ben beeldend therapeute van beroep wat betekend dat ik voor mijn werk mensen met o.a. gedrags of persoonlijkheids problematieken behandel. Zo heb ik de afgelopen jaren therapie gegeven aan forensische patiënten maar ook aan mensen met complexe trauma verwerking, verslaving en een depressie groep.
Helaas, door de geweldige beslissingen van ons huidige en voorgaande kabinet is de zorg flink ingekrompen en ben ik weg bezuinigd binnen de grote GGZ instelling waar ik alles bijelkaar toch wel behoorlijk wat ervaring heb opgedaan.
Nu ben ik flink aan het solliciteren maar overal wordt bezuinigd, met name op de ervaringsgerichte therapieën ( dus niet de "praat therapieën" maar de "doe therapieën"...). Ik zelf heb de ervaring dat met name door te ervaren sneller komt tot beleving en zo leer je sneller signalen op te pikken die je vervolgens in je eigen heling proces kunt toepassen.
Nu valt me op, hoeveel mensen op bokt met angstklachten ( meestal vrij mild, maar soms toch ook vrij heftige) blijven lopen... ook in het rijden en de algemene omgang met hun paard. Soms neemt het plezier af, sommige mensen stoppen met wedstrijd rijden maar ik ken ook gevallen die er zelfs hun paard door verkopen. Terwijl ik de ervaring heb dat mensen uiteindelijk heel goed met hun angsten om kunnen leren gaan. Je moet alleen de tools aangereikt krijgen om dit te leren.
Zou er vraag naar zijn, bij deze mensen, om te leren met hun angsten om te gaan tijdens de omgang met hun paard?
Ik ben geen rij instructrice, die ambitie heb ik ook niet. En het zouden ook geen rij technische interventies zijn die ik doe ( behalve dan als ik dingen zie die gewoon logischer wijs niet werken, zoals trekken in de mond van het paard e.d....)
Maar ik ben wel vaktherapeut met 25 jaar aan 'paarden ervaring'. Ik ben ervoor opgeleid om spanning bij mensen te herkennen en te behandelen op verschillende manieren. Ook herken ik signalen van paarden en ben ik bekend met hun lichaamstaal. Ik heb ook ervaring in het omgaan met 'moeilijke paarden' ( wat vaak betekend dat deze paarden 'moeilijke mensen' zijn tegengekomen...
).Mijn vraag dus...
"Stel"
Je zou elke keer weer opnieuw met een knoop in je maag naar je paard gaan en je weet niet goed hoe dit komt of hoe dit op te lossen...
of
"Stel"
Je hebt dermate stress tijdens het rijden van wedstrijden dat het je punten kost en je plezier in het (wedstrijd) rijden af begint te nemen...
(2 jaar terug ben ik trouwens met een onzeker vriendin mee geweest op wedstrijd om haar hier overheen te helpen, en met succes!).
Zou je dan behoefte hebben aan een soort coach die je hier in enkele sessies van af helpt?
Eerst aan de hand van een gesprek om te zien of het ook echt angst gerelateerd is, vervolgens ook in het contact met het paard of door mee te gaan op wedstrijd... Dan zou ik enkele weken iemand hiermee zelf aan de slag willen laten gaan om vervolgens na die periode een laatste check up te doen...
Ben benieuwd
ik denk dat er heel wat ruiters zijn die toch angstiger zijn dan ze graag (aan zichzelf) toegeven. Er zijn ook een hoop ruiters die moeite hebben met "heropstarten" na een erge valpartij. En waar zoek je dan hulp? De gemiddelde instructrice kan prima rijtechnisch begeleiden, maar weet weinig van angst als psychologisch fenomeen. 
ben ik nu ook overheen. Gewoon door voordat ik op een reus stap even te longeren/grondwerk te doen 
