Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
TinGu schreef:Lastige situatie TS!
Ik heb ooit in zo'n zelfde situatie gezeten: laatste jaar opleiding, scriptie schrijven naast fulltime werken. Paardje waar het om ging was een manegepaard wat ik al een aantal jaar reed, en ze moest weg.
Ik heb mijzelf toen maar 1 vraag gesteld: waar krijg ik meer spijt van?
Zou ik spijt krijgen van het paard kopen en kijken waar het schip strandt, of zou ik meer spijt krijgen van het niet proberen?
Lastige in jouw situatie is dat je een 'alternatief' plan hebt, ik wilde helemaal geen eigen paard op dat momentSpoiler:
ik heb haar gekocht en nooit spijt gehad
Duhelo schreef:ik hoefde daar niet over na te denken en heb mijn oude merrie direct gekocht.
Die was dan al 18 (maar verzorgde en reed ik al 10 jaar), met een grote gebruiksaanwijzing én cpl. Maar ik ben gek op haar en wilde haar niet in de handel zien verdwijnen. Nu moet ik wel zeggen dat de prijs voor mij goed te doen was en de eigenaar niet het onderste uit de kan wilde halen, dat maakt de zaak uiteraard gemakkelijker.
Maar ik heb zeker geen spijt van mijn keuze, ze is ondertussen 22 en loopt lekker op pensioen bij me, ik heb in de jaren dat ze écht van mij was nog héél veel gedaan met haar, nog superfijne tijden gehad en onze band is alleen maar sterker geworden.
KWa prijs voor het paard uit je OP zou ik persoonlijk max 1000 geven, het paard kent niks behalve dat je erop kan zitten en er een stuur op zit, heeft niks bereikt, heeft geen fokwaarde en is al iets ouder.
TinGu schreef:Kan je hem dan niet bijvoorbeeld een maand op de nieuwe stal zetten en daar kijken hoe hij is? Al is een maand misschien kort voor hem om te wennen, je krijgt dan toch al een idee hoe hij gaat zijn.
Al heb ik het idee dat je liever voor de Tinker gaat als ik dat zo lees
Misschien nog ter overweging: bij deze weet je wat je hebt, bij een nieuw gekocht paard kan het altijd anders uitpakken dan je dacht.
Mijn huidige paardje was waar ik hem kocht en de eerste maand thuis doodbraaf. Nu hij weet dat hij zijn emoties mag tonen, is het een paardje dat snel overprikkeld raakt en zich compleet afsluit als je hem teveel pusht (= het doodbrave van de eerste maand). Dat was dus doeidoei voor mijn sportambities, paard kan totaal niet tegen de drukte op een wedstrijd
Ik hoop dat je een keus kan maken, moeilijk hoor!
hengstveulen schreef:Ik zou dus ook voor de droomtinker gaan omdat je bijrijdpaard je nu min of meer oogedrongen word omdat hij in de verkoop moet maar normaal gesproken zou je hem dus nooit kopen
Monique1963 schreef:Ik heb de reacties van andere bokkers niet gelezen, dus misschien zeg ik iets dubbel.
Ik heb ooit een paardje van 18 overgenomen van iemand omdat die er ook door zijn leeftijd niet meer voor kon zorgen en hij zelfs zei dat hij haar liever liet slachten dan dat hij niet wist waar ze terecht kon komen. Uiteindelijk was er niemand die haar wilde en als ik haar niet zou nemen, zou ze geslacht worden. Dat vond ik verschrikkelijk dus heb ik haar genomen. Ik heb haar circa tien jaar nog gehad toen is ze overleden, maar ik heb er jarenlang spijt van gehad. Ze mankeerde van alles bleek en ik kon er al heel snel niet meer op rijden, naast het feit dat ze een moeilijk karakter had op buitenritten. Ik had graag een ander paard gekocht naast mijn eigen paard wat ouder begon te worden. Maar nu ik haar had, ging dat financieel niet. Maar ik wilde haar niet wegdoen, wetende dat niemand zo'n oud paardje met gebreken zou willen. Uiteindelijk is ze gebleven als graasmaatje en was ze toch uiteindelijk wel lief, maar als ik van te voren had geweten wat me te wachten stond, had ik het niet gedaan. Het is altijd erg moeilijk om nee te zeggen als iemand dan zegt van: dan gaat ie naar de slacht of dan gaat ie de handel in. Dat is een soort van emotionele chantage zeg maar.
En je droom voor een tinker snap ik helemaal. Ik heb er ook eentje. Maar tinkers zijn niet altijd de slome lieffies zoals hun reputatie zegt.