Ja, het begon dus allemaal tig jaren geleden toen mijn overgroot oma en opa nog een kleine kinderen waren of misschien nog wel langer bij onze familie. En ja dan raad je het al we hebben hier het paardenvirus..
Ik kreeg het dus ook, heb een eigen shetlander gehad maar is overleden aan koliek, paarden doorgereden, verzorgd en ga zo maar door. Nu vind ik het harstikke leuk op een manege maar na 6 jaar is het me gaan vervelen pff.. Het werd saai want ik houd van uitdaging (dus ik mocht een haflingertje in/-door rijden) voor de manege lessen. Daarna ben ik gestopt. Niet zomaar gestopt nee echt met de paardensport.
Maar na een paar maanden ging het weer kriebelen door bokt (grr

Kwa geduld heb ik dat best lang, maar ik zoek nu echt al heel lang een verzorgpony en nee dat is hier niet zo makkelijk hoor. Want veel mensen hebben niemand nodig *Paarden grazen alleen op land* of ben ik weer te jong. Echt het zit me dwars.. Omdat mijn eigen pony is overleden mis ik het echt heel erg. Ik ben in het begin heel spraakzaam vooral als ik alleen ben. Stel me wel netjes voor zoals ik altijd zeg : Hallo mevrouw/meneer, mijn naam is maaike en ik ben 13 jaar oud ik had een vraagje zou ik die mogen stellen?
Ik woon toch wel bij het plate land en strand.. Maar het is echt moeilijk ben echt geen penny typtje ik weet nu wel meer dan alleen rijden (hekken maken, weiland verzorgen, helpen, hoefsmit helpen, dierenarts helpen etc etc)
Sorry voor dit verhaal maarre.. Ik verwacht geen afkraak reactie's ik wil het gewoon kwijt. Het zit me dwars.