Eigenaar van mijn oude verzorgpaard was alleenstaand en was
altijd wanhopig opzoek naar een vrouw. Dus telkens als je kwam
vroeg die; neem je de volgende keer je moeder mee, of; wat
is je moeders telefoon nummer. Als je hem voor het eerst ziet
denk je, iel, wat een enge vent, maar daarna wen je aan al
zijn gekkigheid. De ene keer hoor je hem keihard schreeuwen uit
een stal om niets, en de andere keer hoor hem uit zijn huis
hardop, eerder schreeuwend praten. Gelukkig was hij wel altijd
heel gastvrij en aardig, en mocht je alles met de paarden doen,
de paarden zelf waren een beetje bang voor hem omdat hij ze
met een harde manier aanpakt.