Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
Plukje schreef:Bleh, ik heb er echt een beetje de balen van!
Ik lijk mensen aan te trekken die bang zijn. Mijn merrie is voor haar jonge leeftijd echt superbraaf, maar ze heeft wel looplust en dat betekent dat je de eerste 10 minuten bezig bent om tempocontrole te krijgen. Ze draaft boven tempo, maar rent niet weg, bokt niet, springt niet weg en is heel makkelijk naar stap te krijgen. Als je vervolgens weer aandraaft gaat ze weer net zo vlug.
Als je 10 minuten lang voltes blijft draaien en overgangen gaat rijden, dan is het ook echt helemaal over. Maar als je die eerste 10 minuten verkrampt vast gaat houden, dan bereik je niets.
Al die meiden hebben de mooiste verhalen over jonge, bokkende en steigerende paarden waar ze op hebben gezeten en dan denk ik: dan is mijn paard een eitje. Puntje bij paaltje is het dan alweer wat jaar geleden, zijn ze wat ouder en wat voorzichtiger geworden enz enz enz.
Het is enorm frustrerend dat ik zelf door twee operaties aan mijn rug nauwelijks kan rijden op het moment. Paard blijft dus looplust houden omdat ze te weinig gereden wordt. Ze staat wel de hele dag op het land (met jonge paarden, dus er wordt een hoop gerend), aan de longeerlijn heeft ze die looplust niet. Ze vindt rijden gewoon erg leuk!
Century schreef:Oeh, het andere topic? Waar?
En bedankt voor je reactie, zal jullie hier dan niet langer storen
0000 schreef:Even nieuwsgierig hier. Ik zie toch wel met regelmaat mensen langskomen die eigenlijk niet zozeer een bijrijder zoeken, maar iemand die hun paard traint/in beweging houdt. Serieus tijdgebrek, zelf geblesseerd, paard met lichamelijke issues...Vervolgens blijkt het heel lastig om daar iemand voor te vinden...Eerlijk gezegd vind ik dat niet zo vreemd en ik denk echt dat sommige mensen toch wel hoge verwachtingen hebben van een (potentiële) bijrijder...Natuurlijk zitten er hier en daar superfijne ruiters tussen maar (hier in de omgeving, NB/Limburg) hebben die doorgaans echt genoeg keuze en zijn dat ook vaak de mensen die lang voor eenzelfde eigenaar blijven rijden.
Hebben jullie (maakt niet uit wie zich aangesproken voelt) wel eens overwogen het paard dan elders te stallen en te laten trainen en zelf als het ware de bijrijder te worden? Stel, je kan toch alleen maar het weekend rijden ivm studie. Dan is het (imo) ook een optie om je paard net wat verder weg te stallen bij iemand die hem heel fijn doorrijdt...je hoeft je de hele week geen zorgen te maken over aandacht, verzorging, training en je kan op de momenten dat je wel tijd hebt lekker zelf rijden én je paard leert in de tussentijd nog wat bij.
Let wel, ik heb het niet over een hele dure trainingsstal, maar over mensen die (wat ik zelf ook weleens doe) voor een echt leuke prijs gewoon rustig je paard opleiden. Kost je nauwelijks meer dan een beetje nette pensionstalling en je bent van alle zorgen af...
Anke schreef:Dan kun je hem net zo goed verkopen en voor die keer in het weekend eentje ergens huren, toch? Of in bruikleen geven met de afspraak dat je 1x/week nog zelf mag komen rijden. Lijkt me veel fijner voor de beurs.
Bijrijder worden van je eigen paard...ik vind het hilarisch!
Alhoewel, als ik dan niet meer de kosten en lasten heb, alleen de lusten van het rijden. Zie ik het wel zitten!
Maar zoals hier boven omschreven, denk dat er maar een handje vol geinteresseerd in is.
Voor groene of probleempaarden kan dat een tijdelijk uitkomst bieden.
Een vd redenen dat ik geen bijrijder meer zoek zijn de vele absurde reacties, zoals oa:
"Je kunt hem op een luxe stalling hier in de buurt zetten, 300,- en de hoefsmid en dierenartsrekening mail ik je wel door. Rijd ik je paard wel voor je"