Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-03-07 13:43

Re: [HK] We are the Miepjes ... of the world! - Vzm 10

Geplaatst: 07-03-07 13:43

pakt ander pak cakjes van albert Heijn merk*

**Geplaatst**: 07-03-07 13:43

Re: [HK] We are the Miepjes ... of the world! - Vzm 10

Geplaatst: 07-03-07 13:43

oehhh, lekkahh

**Geplaatst**: 07-03-07 13:44

Re: [HK] We are the Miepjes ... of the world! - Vzm 10

Geplaatst: 07-03-07 13:44

Kun je mij ook cakeje geven? Haha!

**Geplaatst**: 07-03-07 13:44

Re: [HK] We are the Miepjes ... of the world! - Vzm 10

Geplaatst: 07-03-07 13:44

x_moontjuh_x schreef:
pakt ander pak cakjes van albert Heijn merk*

daar werk ik Tong uitsteken

**Geplaatst**: 07-03-07 13:44

Re: [HK] We are the Miepjes ... of the world! - Vzm 10

Geplaatst: 07-03-07 13:44

Ik moet trouwens gaan, want ik zit eigenlijk zogenaamd aan godsdienst Nagelbijten / Gniffelen

Oja, zat ik ook Clown

**Geplaatst**: 07-03-07 13:44

Re: [HK] We are the Miepjes ... of the world! - Vzm 10

Geplaatst: 07-03-07 13:44

Oh hip

Ik werk nergens Haha!

**Geplaatst**: 07-03-07 13:45

Re: [HK] We are the Miepjes ... of the world! - Vzm 10

Geplaatst: 07-03-07 13:45

Maar goed, baaj Kusje

**Geplaatst**: 07-03-07 13:45

Re: [HK] We are the Miepjes ... of the world! - Vzm 10

Geplaatst: 07-03-07 13:45

hier een greep uit me web-log:

Ik blijf maar rennen...
Daar gaat die, dat kreng. Ik draai me vlug om en ren erachter aan. Het blijft me voor, maar ik zie een fiets staan. Ik spring erop en race achter het aan. Het komt binnen handbereik, bijna, bijna, nog een klein stukje. BAM, daar lig ik tegen een muur. Het was vlug de hoek om geslagen en ik kon niet op tijd remmen. Ik sta op en kijk om me heen. Vanuit mijn ooghoek zie ik iets. Ik draai me razendsnel om, maar het is al weg. Ik loop naar een bank en ga zitten. Daar zit ik dan, verslagen en uitgeput door mijn eigen leven. Sinds de middelbare school ren ik er al als een gek achteraan, maar ik kan het nooit bijhouden. En nu, nu ben ik moe. Verdien ik geen pauze? Opeens word ik me bewust dat er naar me gestaard wordt. Ik kijk op en wat zie ik daar. Mijn ouders die me door dik en dun steunen. “Hou vol, na deze drukke periode heb je in ieder geval je doel bereikt. Blijf rennen en op een gegeven moment zal je zien dat jij je leven voorbij rent. Maar pas op dat je niet roekeloos erachter aan rent, anders zou het wel eens kunnen zijn dat je je leven nooit meer in het zicht krijgt om erachter aan te rennen.” Terwijl ze dat zeiden liet ik mijn hoofd hangen. Ik kijk weer op, maar ze zijn er niet. Wie heeft dat dan gezegd? Naast me zit mijn leven. “Je binnenste,” antwoord het. “En hoe weet jij dat”, kaats ik terug. Ik kan het nog niet vergeven dat het me zo heeft laten rennen. “Omdat ik je binnenste ken, net zoals je volharding”, terwijl het dit zegt staat het op en zet het op het lopen. Binnensmonds begin ik te vloeken. Ik sta op, rek me uit, check of mijn veters goed zitten en ik begin weer als een gek achter mijn leven aan te rennen.

© verography