Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Citaat:Hoe reageren jullie als jullie verzorgster 100 keer hetzelfde zegt of doet tegen het paard zonder dat dit effect heeft? Ze moet toch zelf ook zien dat het niet werkt wat ze doet? Maar toch blijft ze stug steeds hetzelfde doen. Zij heeft het nog niet door, maar mensen op stal kijken haar wel aan daarom hoor, wij zijn meer het type van "iets vragen en dan geen reactie van paard = duidelijkere vraag". Niet 100 keer "ho, niet doen" zeggen, maar na de 2e of 3e keer eens een reactie van "en nu is het goed!" Snappen jullie? Maar dat doet ze dus niet, en als je daar dan over praat kom je echt niet ver .. en steeds alles maar blijven herhalen en over hetzelfde blijven zagen heb ik ook geen zin in
capopjekop schreef:Tjah ik blijf gewoon herhalen. Je wilt niet weten hoe vaak ik per les op de manege niet te horen kreeg dat ik mijn ellebogen geknikt moest houden en na 10 minuten ging het weer zijn eigen leven leidenMijn bijrijdster mag ook wat strenger zijn met rijden, ik zeg altijd eerst vriendelijk je been aandrukken om het te vragen, reageert hij niet dan vraag je strenger. Dat vindt ze moeilijk, maar ik blijf haar daar aan herinneren, voor die meiden is het ook omschakelen als je enkel manegepony's bent gewend en je moet dan op een andere manier gaan rijden of op een andere manier in de omgang bezig zijn.
capopjekop schreef:Ik denk dat ze gewoon nog wat onzeker is wanneer ze strenger mag ingrijpen en wanneer niet. Dat is een gevoel dat je krijgt naarmate je meer ervaring hebt. Ik denk dat je dat bedoelt of niet marijepagter? Ik probeer mijn bijrijdster ook altijd te vertellen waarom ik wil dat ze het zo of zo doet, het gaat steeds beter, echt jammer dat ze nu begint te groeien.
[***] schreef:Eigenlijk was ze er gisteren beter wel bijgeweest .. zal wel met een huilende verzorgster gezeten hebben, maar dan wist ze wel tot wat hij in staat was als hij echt zou willen ... Zit erover te denken om haar morgen als ze komt te zeggen van "poets hem maar en dan ga je maar even hetzelfde rondje wandelen van vorige keer en kunnen we daarna nog wat anders doen" en dat ik dan iets met Cobe ga doen ofzo waardoor ik haar echt niet kan helpen ... Of is dat heel cru?![]()
[***] schreef:@ Sylvia_B : dat grammofoon-gevoel, word je daar niet ontzettend moe van?
Is misschien ook doordat ik zelf niet helemaal gezond ben hoor, maar ik word dus echt moe van 100 keer hetzelfde zeggen, mentaal moe dus ... Had ik gisteren ook na die hele hoefsmidervaring, toen was ik echt mentaal compleet op ... Misschien zit daar ook wel een (groot) stuk van mijn probleem ...
Eigenlijk was ze er gisteren beter wel bijgeweest .. zal wel met een huilende verzorgster gezeten hebben, maar dan wist ze wel tot wat hij in staat was als hij echt zou willen ... Zit erover te denken om haar morgen als ze komt te zeggen van "poets hem maar en dan ga je maar even hetzelfde rondje wandelen van vorige keer en kunnen we daarna nog wat anders doen" en dat ik dan iets met Cobe ga doen ofzo waardoor ik haar echt niet kan helpen ... Of is dat heel cru?![]()
Citaat:[***] heeft spiertjespijnHoop dat het met een paar dagen weer over is, maar z'n lichaam (z'n benen) hebben toch een enorme optater gehad met zijn gedoe, en dat breekt nu uit natuurlijk (gisteren was hij verdoofd, toen voelde hij dat zo niet
).
Heb vandaag toch wel wat met hem gedaan, vond dat ik moest. Meteen al de weide in met halster maar ik mocht gewoon naar hem toe gaan en halster aandoen, eerste stap was al genomenToen richting poetsplaats, maar toen we in de buurt kwamen van waar die hoefstal gisteren stond werd het toch andere koek. Hij deed niks speciaals hoor, maar hij begon echt te snuiven en hij vond het maar helemaal niks die plek. De mensen die er gisteren ook waren waren er nu ook en die zeiden ook meteen "ach, hij heeft nog bang, arm beest". Dus even op die plaats blijven staan, gewoon staan en met de mensen praten, er was immers niks aan de hand. Hij bleef fijn in de buurt, wel beetje ronddraaien en kijken en snuiven maar niks spectaculairs. Daarna op de plaats vastgezet waar hij gisteren heeft gestaan om de verdoving te laten inwerken, ook daar werd druk gesnoven. Ben de poetsspullen gaan halen en zelfs dat vond hij ineens maar een eng ding
Maar gewoon geborsteld, staart uitgekamd, tussendoor nog met mensen gepraat etc. etc. Het ging allemaal wel, maar je merkte dat hij toch op z'n hoede was. Normaal staat hij op die plaats lekker in het zonnetje te suffen tijdens het poetsen, vandaag niet, en iedereen die voorbij liep was een mogelijke hoefsmid in zijn ogen had ik het idee
Hij heeft ook 3x gemest, wat hij anders normaal niet doet, dus hij had echt stress (in het begin deed hij dat ook op de poetsplaats en dan op een bepaald moment niet meer en nu dus weer wel).
Heb hem daarna even meegenomen naar de roundpen en daar nog friendly gedaan met de leadrope. En daarna ook nog met een ander touw. De leadrope hing dan gewoon voor hem (alsof iemand hem vast had) en dan met een ander touw werd hij aangeraakt. Liet hij gewoon toe, totaal geen probleem. Heb ook het touw om z'n benen geslagen en ook zoals een beenlonge, dus dat ik de 2 uiteinden vast had en dan zo over z'n been gewreven, vooral in z'n kootholte enzo. Hij gaf geen kick (letterlijk en figuurlijk niet). Heb daarna ook alle 4 z'n hoeven even opgetild, geen idee waarom, vond dat dat moest kunnen
Daarna even met hem gaan grazen en dan nog een klein rondje wandelen, toen we halverwege waren hoorde ik dat er een steen in z'n hoef zat .. z'n rechterachterhoef .. dus de achterhoef aan de kant waar hij blind is .. Hij wilde op dat moment ook echt niet lopen, liep er echt kreupel op .. dus toen stond ik daar, kon ook echt niet beter
Dus ja, wat doe je dan? Paardje gewoon laten staan en hoef optillen en steen eruit halen, dat heb ik gedaan
Eigenlijk toch straf allemaal ... Maar het ging dus wel, en hij vond mij nog steeds lief had ik het idee![]()
Een stukje verder had ik weer het idee dat er een steentje in een hoef zat, dus weer alle hoeven opgetild om te kijken, ik hoorde spoken blijkbaar, maar ik merkte wel dat hij weer weerstand begon te geven op het voetje optillen (ik was 'm eigenlijk ook echt aan het pesten natuurlijk, maarja) dus toch even doorgedaan tot ik kon optillen en zelf kon neerzetten en daarna voor de zekerheid nog even naar de roundpen omdat ik weet dat hij daar op z'n gemak is en daar nog even rustig alle 4 de hoeven even opgetild en hem daar uitgebreid voor beloond. Dus wel heel goed afgesloten
Alleen loopt hij echt wel moeilijk, dus nu krijgt hij even een paar daagjes rust en hopelijk is het dan over