Poekkie schreef:Goh, ik begrijp wel dat de manegevergelijking niet helemaal opgaat, maar het is wel ergens de meest voordehandliggende.
Als ik voor mezelf zou spreken... ik werk met mijn paard 3 maal per week, max 4 maal. We delen hem nu met 2, maar moest dat niet zo zijn zou ik dus tijd over hebben voor een bijrijder 1-2 dagen in de week. Dat zou dan zonder klusjes zijn, alleen rijden of wandelen of longeren met een goed verzorgd paard met passend tuig in een goede buitenpiste. Dus ik zou een bijdrage vragen, maar die zou bij mij ook sterk afhangen van het niveau van de ruiter en de hoeveelheid lessen.
Bvb een meisje met 6 maand ervaring Zou bij mij sowieso minstens 1x per week les moeten nemen + bijdrage. Wil ze alleen onder begeleiding rijden, dan zou ik die bijdrage bvb halveren.
Een betere ruiter daarentegen zou ik al een veel lagere bijdrage vragen en deze nog laten zakken icm les.
Een echt goede gratis maar die zouden denk ik niet zo snel op een haflinger afkomen.
De mensen die denken dat ze gratis kunnen rijden als ze les nemen begrijp ik niet altijd. Als je zelf niet zo’n topruiter bent, dan word het paard toch niet beter van die lessen? (Wel veel minder verreden dan zonder les, dat wel). Waarom zou een eigenaar dat dan gratis doen? In mijn geval bvb is er wel beweging genoeg zonder bijrijder.
Ik vind dat een bijrijder eigenlijk al betaalt door middel van tijd en verantwoordelijkheid. Ik denk dat dat door vele paardeneigenaren ook onderschat wordt. Dat hoe leuk een bijrijdpaard ook is, het soms ook wel echt een verplichting kan zijn. Het is eigenlijk de laatste tussenstap naar een eigen paard.
En ik kan daar echt over doordenken. Als je bv. met een bijrijder afspreekt dat donderdagavond de vaste avond van de bijrijder is. Eigenlijk leg je dan als paardeneigenaar beslag op iedere donderdagavond van die bijrijder. Uiteraard in een engagement dat door beiden aangegaan wordt. Maar die persoon geeft een vast deel van zijn tijd aan jou. Zelfs in die mate dat wanneer die met die donderdagavond eens iets anders wilt doen, dat aan de eigenaar van het paard op voorhand moet laten weten. De enige bij wie ik dat moet doen is mijn werkgever en die betaalt mij.
Plus ook de verantwoordelijkheid die je als bijrijder toch hebt. Als ik op een manege rondloop en ik zie dat een paard koliek heeft, wordt niet van mij verwacht dat ik zoiets opmerk, meld en actie onderneem. Uiteraard als dierenliefhebber is het wel zo netjes als je dat zou doen, maar de manege-eigenaar VERWACHT het niet van me. Als ik wegloop en het paard met koliek laat staan, gaat niemand mij op het matje roepen, omdat ik niet de verantwoordelijke persoon ben. Als ik op donderdagavond merk dat mijn bijrijdpaard koliekerig is, word ik wel geacht dat op te merken, te melden en indien gevraagd, actie te ondernemen. En kan het zijn dat ik een uur lang aan het wandelen ben met een paard dat niet van mij is. Uiteraard, nogmaals, als dierenliefhebber doe je dat met een glimlach, maar het is dus wel iets wat van je verwacht wordt, dat je niet zomaar naar huis gaat zonder het te melden.
Voor een paardeneigenaar klinken bovenstaande alinea's als 'duh, dat is toch heel normaal'. En dat is het ergens ook. Maar toch vraag je best wel wat van een persoon die als puntje bij paaltje komt, helemaal niets over dat paard te zeggen heeft. Als je er zo even bij stilstaat. Vind ik. En dan zou daar nog een financiële bijdrage bij moeten komen? Ik vind het gek, maar genoeg mensen die het doen, dus zo gek zal het wel niet zijn.
Geplaatst: 06-01-21 13:09 Met de laatste berichten die ik hier lees weet ik weer waarom mijn paarden op dit ogenblik heerlijk vakantie aan het vieren zijn ipv dat ik een nieuwe bijrijder voor ze zoek.
Maar ik zou het wel fijn vinden als niet alles zomaar als vanzelfsprekend wordt beschouwd. Sommige redenaties gaan me echt te ver. Zowel deze als sommige van eigenaars (laten betalen voor jaarlingen verzorgen bvb). Er zijn veel hartstikke onlogische dingen in de paardenwereld. 
Al is de juiste match nog zo lastig te vinden... 
