Citaat:
erder heb ik nog geen bijrijdpaard gehad waarbij ik lekker een binnenbak had hoor. Mijn eerste bijrijdpaard was er überhaupt geen bak, alleen een half rechthoekig stuk (zaten nog wat knikken in die rechthoek) die schuin afliep en bezaaid was met planten. Ik kon wel in de bak van de ponyclub rijden, maar daar moest ik uiteraard zelf voor betalen. Paarden stonden 24/7 in de wei en geen stromend water e.d. Niks luxe dus.
Dat heb je dus zelf voor het uitkiezen. Ik wil best betalen maar dan wil ik daar niet alleen een paard voor terug maar ook wat luxe voor mezelf. Dat is de keuze die je kan maken als bijrijder. En daar zou ik zeker naar kijken. Ik heb nu voor mijn eigen paard ook alleen een buitenbak. Is prima te doen hoor maar als ik dan geen eigen paard heb en voor een bijrijdpaard(en betalen uiteraard) zou gaan dan zou ik zeker een binnenbak erbij willen. Ga dan echt niet meer door de blub lopen sjouwen doen ik nu al genoeg en heb ik al genoeg gedaan toen ik jonger was.
Daarnaast is de klik met de eigenaar mijn inziens niet zo belangrijk als je elkaar niet zoveel ziet. Het is wat anders als je altijd samen wat gaat ondernemen. Maar als je gewoon ieders je eigen dagen hebt en je verder gewoon kunt communiceren is het prima toch. Het hoeft m'n beste vriendin niet te worden.
Citaat:
Dan vraag ik me toch af of de mensen die hier zeggen dat ze achteraf liever waren gaan bijrijden (of na dit paard willen gaan bijrijden) ook zelf al eens bijrijder geweest zijn?
Ik vind het hebben van een paard echt niet te vergelijken met het bijrijden van een paard als hobby; als eigenaar heb je misschien meet financiële verplichtingen, maar als bijrijder juist weer meer sociale verplichtingen. Persoonlijk draag ik liever die eerste. Maar misschien ben ik daar ook de enige in?
Bijrijden niet echt. Maar genoeg verzorgpaarden gehad. Maar dat was altijd dat de verzorging op 1 kwam en rijden kwam eigenlijk op de laatste plaats. Ik heb al vanaf mijn 12 jaar een eigen pony gehad. Daarvoor een hele hoop verzorgpony's. En toen mijn pony is ingeslapen ben ik bijna 1 jaar paardloos geweest. Ik had mijn verzorgpaarden waar ik mee kon rijden. Beviel eigenlijk heel goed en ik wilde in eerste instantie ook niet direct een paard maar er kwam een fries op m'n pad en tja een fries die kon ik niet weerstaan.
Inmiddels ben ik wel van mening veranderd. Ik ben gek op mijn paard en ze gaat als het financieel te betalen valt niet levend weg maar of ik er nog aan zou beginnen. Ik weet het niet lijkt me heerlijk om gewoon je vaste dagen te hebben. En verder geen geregel.
Maar misschien denk ik er dan heel anders over ik ben dan al zo lang gewend om een eigen paard te hebben dat het misschien toch een te groot gemis word.