Ja, ik stap op een paard voor een ander. Op twee zelfs, een pony die van een geestelijk+lichamelijk beperkte man is. Als ik de pony niet rij kan hij er ook niet op rijden. Als ik hem niet mee neem naar stal kan hij zijn pony niet zelf poetsen en kroelen. Hem een leuke dag bezorgen is voor mij waardevoller dan het rondje in de bak

daarnaast ben ik voor hem niet alleen de bijrijder van zijn paardje, ik ben een maatje voor hem.
Hij vraagt elke dag of ik kom aan zijn ouders. En als ze omhoog zitten mogen ze altijd brengen of kom ik die kant op.
Daarnaast rij ik het paard van zijn moeder, ze rijdt zelf bijna niet meer en geniet er net zoveel van om haar paard door mij te laten rijden als dat ze er zelf mee rijdt. Ondertussen doet het paard met mij wedstrijdervaring op en is het rijden voor deze vrouw geen moeten meer. Ze stapt op als ze wil en rijdt niet als ze niet wil of niet kan. Verder krijg ik af en toe een lesje cadeau, rijden ze me naar wedstrijden en krijg ik de spullen die ik nodig heb om te rijden.
ik neem de zorg van alle 5 de paarden op me als ik er toch ben.. Even allemaal buiten zetten, voeren en mesten. daarnaast zorg ik voor de paarden als hun weg zijn.
Zo iets noemen wij een win-win situatie. Ik ben ontzettend blij met de paarden waar ik voor zorg en op mag rijden. Hun zijn erg blij met de zorg die ik uit handen neem van zowel de paarden als van hun zoon.
Vandaar ook dat ik niet betaal en dat hun mij ook niet betalen.
Rij ik het paard omdat ik het leuk vind? Ja. Ontwikkel ik me op het paard? Ja, maar ik ontwikkel het paard ook.
Is de eigenaar er mee geholpen? Ja