
Mijn eerste verzorgpaardje was er 1 van 30 jaar oud en de eigenaar was blind. Paardje was dus super braaf en deed geen stap verkeerd, zij had inmiddels een nieuw paardje en ik geloof dat mijn mams daar 50 euro per maand voor betaalde. Uitmesten hoefde niet dat werd gedaan.
Als 12/13 jarige advertentie op marktplaats gezet en regelmatig voor de gek gehouden. "Ja we hebben een een blabla paard en staat daar." Kom ik daar is er nergens geen paard te bekennen en ook geen eigenaar, vervolgens gewoon niet meer reageren op de telefoon

Nieuw aanbod een mega grote knol, die uit de dressuur kwam en mega bomproof was

Mocht dit paard gratis verzorgen en beschouwen als mijn eigen, veel geleerd, veel vertrouwen opgebouwd, heerlijke buitenritten gereden. Wel alle mest ruimen, had ik er graag voor over. Helaas werd hij na 4 jaar verkocht .
Tijdje zonder gezeten en via via bij een 4,5 jarige fries terecht gekomen. Eigenaar hielp het paard meer naar zijn grootje dan dat ze hem omhoog hielp. Geloof dat ze pas net begonnen was met rijden en meteen maar 2 paarden had aangeschaft, 2e paard was toch te pittig dus meteen weer in de verkoop gezet en met de ander kon ze soms wel wat hulp gebruiken. Normaal aanspringen lukte haar niet terwijl het beestje echt onwijs fijn te rijden was en absoluut bomproof! Toch was ze bang en zag overal spoken (door de drugs). De basis van het paard er in gehouden en haar soms geholpen, hoefde verder niets te doen. Op de dag dat afgesproken was dat ik zou komen om te rijden riep de staleigenaar mij omdat ze had gehoord dat eigenaar zal komen. Toen was ik niet amused dat ik lekker 3 kwartier mocht fietsen om vervolgens naar huis gestuurd te worden. Prima als je mij even een smsje stuurt dat je zegt dat jij die dag komt, dan kom ik niet, jou paard jou plezier, serieus no big deal. Maar niks laten horen vind ik dus echt niet kunnen.
Dus had even opgebeld hoe en wat, toen mocht ik mijn spullen pakken en nooit meer terugkomen

Vervolgens tegen een andere fries aangelopen en hier zit ik helemaal op mijn plek

Ben hier terecht gekomen omdat ze een "oppas" zocht voor in haar vakantie. Dus eigenlijk al vrij snel gehele verzorging over het paard. Super fijn dat iemand zoveel vertrouwen in je heeft.
Verder heeft ze niemand nodig, paard staat 24/7 buiten dus hoeft niet los gegooid te worden oid op de dagen dat ze niet kan komen. Mestbeurten worden onderling geregeld maar hoef eigenlijk bijna nooit te mesten, wil ze zelf niet

Hier in Zweden heb ik het ook weer getroffen. Ex eventing paard maar met blessure waarmee ze niet meer in de sport kan. Paard had een half jaar stil gestaan en ik mocht haar weer op gaan pakken. Eerste keer er op een paar minuten aan de longe gezeten omdat ze haar benen uit gooit en ik niet wist wat ik moest verwachten. Rustig aan opgebouwd. Eigenaar hielp wel nog vaak met opstappen om ervoor te zorgen dat ik zekerheid had dat ze niet in een vliegende bokkensprong weg schiet.
Ik doe haar stal op de dagen dat ik er ben en de doordeweekse dagen (in het weekend gaat er maar 1x in 2 uur een trein) pak ik meestal ook nog meerdere stallen erbij, maar ik word vaak weg gestuurd omdat ik dat toch helemaal niet hoef te doen. Daarnaast houdt ik het tuig bij en help ik met binnen en buiten zetten als ze niet aanwezig zijn. Of als ze toch alles binnen/buiten zetten en ik ben er.
Ook een paar verbaasde blikken gehad dat ik ben gekomen met windkracht oneindig (ben 1 uur aan het fietsen en 20 minuten in de trein). Verder gaat het werk nu ook in de sneeuwstormen door maar ik heb het er helemaal voor over!
Dus voor degene die zeggen dat gratis bijrijders niet door weer en wind komen, oh jawel

En just saying dat niet alleen bij de bijrijders kronkels zitten maar ook bij de eigenaren...
Ook zag ik voorbij komen dat het niet meer uit bed komen en naar paard gaan is. Zeker in het weekend is het wel degelijk zo dat ik mijn bed uit kom en na het paard ga. Alleen dit is om 12 uur en sta toch met mn brakke hoofd stalletjes te doen en paard te rijden.
Oeps beetje lang geworden
