mijn eerste verzorgpaarden kreeg ik dankzij een vriendin. Zij verzorgde al op het adress en ik ging altijd met haar mee (ze verschilt 6/7 jaar met mij)
Er was nog 1 paardje wat wel wat extra aandacht kon gebruiken, en al snel werd mij gevraagd of ik op de woensdag middag en zaterdag dat paardje wilde poetsen.
Mn 2de verzorgpony die ik overigens niet meer verzorg kreeg ik dankzij dezelfde vriendin. Ze werkte aan de overkant in het bedrijf. Ze hebben daar een haflinger en ze hoorde dat de verzorgster stopte. Ze heeft overlegt en ook met mijn ouders, en mij vervolgens opgebeld als verassing dat ik nog een verzorgpaardje zou hebben, maar waar ik ook op kon rijden.
Handig was, deze haflinger verhuisde later naar het adres van de eerste, Maar goed. Ik heb wat gepraat en mocht eens een fries rijden, (het is een friezenfokkerij) Omdat het er zo goed uitzag mocht ik haar vaker rijden. En op een dag was het van ;he, je mag haar wel verzorgen.
En nu met die vieze weer kon ik vaak niet rijden, samen met de nieuwe verzorgster van de haflinger ging ik ook de andere paarden poetsen. Maar 1 paardje doe ik altijd, en ik ben ook bezig met vertrouwen en dergelijke. Zij is nu ook mijn verzorgpaardje. Maar dat ging dus ook vanzelf.
Ik heb dus erg veel geluk gehad!