Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-02-10 13:29

Geplaatst: 11-02-10 13:29

Ook altijd zeggen wanneer je komt is altijd handig

Ik heb al een paar verzorgpaarden gehad maar ik weet zeker dat ik meer van de haflingers en fjorden ben

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-02-10 16:49

Re: Zo wordt je de perfecte verzorger!!!

Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-10 16:49

Jep da's zeker handig ja, weet iedereen waar 'ie aan toe is.
Haha iris ik weet het wel heel zeker nu.

**Geplaatst**: 11-02-10 16:55

Geplaatst: 11-02-10 16:55

haha ja

**Geplaatst**: 14-02-10 19:27

Geplaatst: 14-02-10 19:27

Ik heb ook nog een tip, voor de eerste ontmoeting met de eigenaar en paard; wees niet té enthousiast! Niet bij ieder hooisprietje of paardje keihard gillen "WAT LIEEFFFF OHHH!!!" of "WAT LEUK!!" Dit is ergerlijk voor zowel paard als eigenaar. En komt een beetje penny over. Dus ook niet steeds weer herhalen dat die neus van dat ene paard zo geweldig zacht is., dat is echt niet van belang. Ik heb dit namelijk gezien toen een meisje kwam kijken voor zogenaamd "stage lopen" (zij verstond er eerder onder: met paardjes wandelen, poetsen en knuffelen en natuurlijk rijden /gaf ze op een briefje) op de stal waar ik sta met mijn pony.
Natuurlijk is het ook weer niet zo dat je verveelt moet gaan zitten kijken. Je moet gewoon gezonde interesse tonen, niet té overdreven. Dan zit je wel goed.

**Geplaatst**: 14-02-10 20:32

Re: Zo wordt je de perfecte verzorger!!!

Geplaatst: 14-02-10 20:32

Als paardeneigenaresse zou ik juist wel iemand met ervaring willen hebben.
Die persoon moet kunnen zien of er iets mis is als ik er zelf niet bij ben..
Als de verzorgster aan het rijden is, moet hij/zij kunnen rijden, minimaal beginnend lesser zijn, en dan verplicht les volgen bij mijn instructrice. Als ik iemand zoek die mijn paard beweging moet geven kan ik niets beginnen met iemand die nog niet weet hoe een zadel op een rug komt..

Als iemand ervaring heeft, dan moet het idd ook nog klikken tussen jou en de eigenaar. Als iemand zich niet kan aanpassen aan mijn manier van rijden of verzorgen, dan kunnen we niet gaan samenwerken..

En ik ben het er ook mee eens dat je ABN schrijft en praat!!

En niet rookt bij mijn paarden, of in de buurt van mijn hooi/stro opslag. Zelf rook ik niet, heb niets tegen roken, maar in je eigen ruimte dan maar...

Owja, haar op staart en geen lange oorbellen..ik ben verantwoordelijk als er iets gebeurt namelijk..

**Geplaatst**: 14-02-10 20:52

Geplaatst: 14-02-10 20:52

roken vind ik ook maar niks in de stal. Had ooit een vriendin mee en die rookte die vroeg bij stal mag ik roken zij ik gelijk nee

**Geplaatst**: 17-02-10 13:24

Geplaatst: 17-02-10 13:24

xkimmx schreef:
Even tips uit de mond van een eigenaar.
- Probeer zoveel mogelijk dingen te vragen, ga niet als je net dat paard verzorgd al metteen zonder toestemming springen. Ga niet metteen wandelen of buiten rijden. Ookal weet je al wel bijna zeker dat het mag, vraág het!
- Als je reageert op een advertentie, praat dan normaal ABN, en niet msn taal. Als ik een berichtje krijg wat zonder hoofdletters getypt is, allemaal punten, spelfouten, en een verhaal van 'Ik zit al in de gevorderde en kan poetsen,longeren,poep opruimen,stal mesten en rijden, maar dat hoeft niet persee als u dit niet wil' dan heb ik al gauw de neiging om hem opzij te schuiven. Ik wil een volwassen, verzorgster met dicipline, en die door weer en wind zal komen, voorzichtig met je spullen is en het belangrijkste, voorzichtig met je paard.
Het komt altijd goed over als je een appel ofzo iets mee neemt voor het paard als je voor het eerst komt. Stel wat vraagjes over het paard zelf , hoelang je haar al heb enzo. Vertel ook wat over wat je voor paarden allemaal hebt gereden..

Zo, nu weten jullie ongeveer hoe een eigenaar erover denkt.

Ik wil niet irritant overkomen maar jij maakt nu ook spelfouten. Dan zal ik als kandidaat-verzorger daar ook al overhaast conclusies uit trekken. Althans, als we op jou criteria beoordelen. Iemand die niet zo goed is met taal of zelfs dyslexie heeft is niet perse minder slim of niet van jou niveau. Taal is ook iets waar je talent en aanleg voor moet hebben net zoals dat met paarden is.

**Geplaatst**: 17-02-10 19:19

Re: Zo wordt je de perfecte verzorger!!!

Geplaatst: 17-02-10 19:19

Ik denk dat dat wel waar is Charlotte, maar dingen als sms taal enz. kan je er beter uit laten, zoals w8, ff, idd, onnodige hoofdletters, geen punten, enz enz.

**Geplaatst**: 23-02-10 15:06

Re: Zo wordt je de perfecte verzorger!!!

Geplaatst: 23-02-10 15:06

Absoluut! Daar ben ik het helemaal mee eens. Het is alleen wel belangrijk om niet zo kort door de bocht te zijn als er aan je eigen ABN-kunsten ook nog wat te poetsen is.

**Geplaatst**: 23-02-10 15:55

Re: Zo wordt je de perfecte verzorger!!!

Geplaatst: 23-02-10 15:55

Zolang je op de goeie momenten hoofdletters en punten gebruikt is het toch goed? Een paar spelfouten zoals dubbele letters waar het niet hoort (dus niet hoooooii, maar bv. mestten ofzo) kan geen kwaad. Je moet inderdaad talent hebben voor taal. Als je dyslexie hebt betekend het niet dat je geen hart voor paarden hebt. Het komt alleen niet professioneel over. Jammer dan.
Ik vind de tips echt supergoed, en dat verhaaltje ook, vooral die namen hahaha _O-

**Geplaatst**: 23-02-10 21:47

Geplaatst: 23-02-10 21:47

Ik ben dyslexisch en vind stomme spelfouten geen exuus voor een brief vol spelfouten. Als ik als paardeneigenaar een mail, die niet fatsoenlijk te lezen is door fouten en gebrek aan ABN, krijg, voel ik er weinig voor om met die persoon conact op de nemen. Er zijn vandaag de dag genoeg hulpmiddelen om een nette en foutloze mail op te stellen, ook als je dyslectisch bent (denk bv aan de spell checker in Word).

Iemand die te lam is om zijn best te doen op een "solicitatiebrief" wil ik niet bij m'n paarden hebben. Als men daar al zo slordig mee omspringt wil ik niet weten hoe die persoon om gaat met mijn kostbare tuig, laat staan m'n paarden. Het komt bijzonder ongeinteresseerd over en getuigd van weinig gevoel voor verantwoordelijkheid.

Misschien komt dit wat hard over, maar over het algemeen is dit wel de realiteit. Een slechte brief laat geen goede indruk achter. Als je iets echt graag wilt, die je daar extra je best voor. Een eigenaar wil het beste voor zijn paard, speel daar op in door extra je best te doen op een leuke, informatieve en fatsoenlijk geschreven brief. Wedden dat je een leuke reactie terug krijgt

**Geplaatst**: 23-02-10 23:29

Geplaatst: 23-02-10 23:29

Suzanne_18 schreef:
Ik ben dyslexisch en vind stomme spelfouten geen exuus voor een brief vol spelfouten. Als ik als paardeneigenaar een mail, die niet fatsoenlijk te lezen is door fouten en gebrek aan ABN, krijg, voel ik er weinig voor om met die persoon conact op de nemen. Er zijn vandaag de dag genoeg hulpmiddelen om een nette en foutloze mail op te stellen, ook als je dyslectisch bent (denk bv aan de spell checker in Word).

Iemand die te lam is om zijn best te doen op een "solicitatiebrief" wil ik niet bij m'n paarden hebben. Als men daar al zo slordig mee omspringt wil ik niet weten hoe die persoon om gaat met mijn kostbare tuig, laat staan m'n paarden. Het komt bijzonder ongeinteresseerd over en getuigd van weinig gevoel voor verantwoordelijkheid.

Misschien komt dit wat hard over, maar over het algemeen is dit wel de realiteit. Een slechte brief laat geen goede indruk achter. Als je iets echt graag wilt, die je daar extra je best voor. Een eigenaar wil het beste voor zijn paard, speel daar op in door extra je best te doen op een leuke, informatieve en fatsoenlijk geschreven brief. Wedden dat je een leuke reactie terug krijgt

Amen! Dit is wat ik bedoel! Ik kom nooit op de woorden, maar dit is heel goed uitgelegd.

**Geplaatst**: 25-02-10 01:57

Re: Zo wordt je de perfecte verzorger!!!

Geplaatst: 25-02-10 01:57

dat verhaaltje met die namen, geweldig!

ik ben trouwens met mijn verzorgpony gewoon naar de eigenaar toegestapt en gevraagd of de pony's wat extra aandacht, dus een verzorgster nodig hadden, want ze zagen er niet uit.

**Geplaatst**: 25-02-10 09:26

Re: Zo wordt je de perfecte verzorger!!!

Geplaatst: 25-02-10 09:26

- Kom gewoon als je dat met de eigenaar afgesproken hebt, kan je toch niet, bel dan optijd even af.
- Zoek alleen maar een verzorgpony als je echt serieus bent. Bij waar ik nu de paarden rijdt, hebben ze veel meisjes gehad die na een maandje ineens niet meer komen.

**Geplaatst**: 01-03-10 01:43

Re: Zo wordt je de perfecte verzorger!!!

Geplaatst: 01-03-10 01:43

Ik moest serieus hardop lachen om de voorbeeldnamen

Leuke en vooral handige tips!
Helaas ben ik zelf al een flinke tijd tevergeefs op zoek naar een verzorgpony/paard waar ik iets van kan leren (grondwerk etc. Op de manege wordt jammergenoeg vaak alleen gereden + gepoetst.). Ben bang dat een goede "sollicitatie"brief me niet zal helpen.

**Geplaatst**: 02-03-10 18:30

Geplaatst: 02-03-10 18:30

De "perfecte" verzorgster hoeft in mijn ogen helemaal niet perfect te zijn!
Zolang hij/zij de wil heeft om te leren en eerlijk is en zijn/haar afspraken nakomt dan moet het in mijn ogen ook te vergeven zijn als iemand eens iets "fout" doet.
Al doende leert men, en zijn we allemaal niet eens ooit als "groentje"

begonnen?

Verder vind ik persoonlijk het prettiger om iemand irl te zien dan een mailtje of brief te ontvangen, irl krijg je toch meer een indruk van hoe iemand is en of het eventueel zou kunnen klikken tussen hem/haar en jezelf en de paard(en) dan via brief of mailcontact.

**Geplaatst**: 21-03-10 23:23

Geplaatst: 21-03-10 23:23

Woow. het is wel erg lang geworden, succes met lezen

Hier dan ook een berichtje vanuit de 'verzorgers' kant

Jaaarenlang wilde ik een paardje waarmee ik wedstrijden kon rijden, die droom is sinds 1 dec. 2008 werkelijkheid geworden, maar ook daar kom je niet zomaar aan, zeker niet in de situatie waar ik inzit, denk ik dat weinig meisjes die kunnen hebben.

Ook ik ben ooit begonnen met de manegelessen, zo'n 9 jaar geleden, en ging ik wel eens mee met een vriendin uit groep 6, naar de boerderij waar zij 'werkte' en de pony's verzorgde. Ik ging wel eens mee, hielp haar en ging mee rijden, tot er gevraagd werd of ik er wilde blijven vast dus er ook wilde komen werken. Zo heb ik misschien 5 jaar lang op boerderij t 'Geertje gewerkt. op dinsdag heb ik gewerkt, en laatste paar jaar op vrijdag, eerst rondjes lopen met de paardjes met de kinderen en daarna zelf lekker naar buiten, géweldige tijden waren het! Echt mn penny tijden hihi

Nou, na een tijdje begon ik met foto's te maken, samen met een vriendin die wat verderweg woont, en die kwam een weekendje naar me toe, het was heerlijk weer dus we gingen lekker foto's maken buiten. Toen we weer richting huis gingen zagen we opeens tussen de huizen door een stalletje staan met bak erbij, en gingen erheen, nou gepraat met de eigenaresse (Die er trouwens ook woont) en de paardjes bewonderd, aangezien ik foto's had gemaakt en ze die ook graag wilde hebben had ze mij haar e-mail adres gegeven, waar het dus allemaal mee begon. Gesprekken op msn, of ik zin had om mee te gaan naar wat paardjes toe in de weekenden, ik wist nog niets af van dressuur en ging zo een beetje het wereldje in. Na een tijdje wilde ik een nieuwe camera kopen, een betere, maar ik had geen geld, ik vroeg of zij misschien iets wist, en ze stelde me voor om bij haar op stal te komen werken, ik deed de stallen uitmesten en kreeg dan 7,50 per weekend voor 2 stallen. Er stonden toen 2 paarden, Wesley en Ashka. Wesley was net toen ik er dus als eerst kwam 3 weken onder het zadel, Hij was toen 2,5. Ashka werd toen gereden door een ander meisje die hem uitbracht op wedstrijden ook, ze betaalde er niets voor, en t was dus soort van eigen paard, want ze was de enigste die er op reed, elke dag. Dat is wat ik ook wilde, en vanaf het moment dat ik er kwam was ik verliefd op Ash. Na een tijdje kreeg die vriendin van me waarmee ik altijd naar de boerderij ging der eigen paard, toen ik met haar wel eens mee ging naar stal, en ook wel eens op haar paardje reed, kreeg ik via via een paardje aangeboden om te rijden. Santos! Ik heb toen afgesproken met de eigenaresse, en met Lies (waar ik toen dus werkte) er over gehad, want ik reed ook nog op de manege, én werkte op de boerderij, én zou santos 2x perweek gaan rijden. Lies zei, manege afzeggen, boerderij afzeggen, en lekker met santos gaan knutselen. Wat uiteindelijk allemaal gebeurt is, van 2x perweek rijden mocht ik 3x per week, omdat ze niet altijd kon en ik vaak naar stal kwam omdat vriendinnen daar paarden hadden staan. Ook hier geweldige tijden meegemaakt! Heb met Santos nooit les gehad, maar veel met hem bereikt, lies legde me alles uit met de aanleuning hoe dat voelde ed, zo begon ik ook een beetje met de basis van dressuur te knutselen. Santos heb ik 1 jaar en 8 maanden gedaan, en hield altijd in een schriftje bij hoe het rijden ging, wat ik gedaan had, ed. Ook toen het sneeuwde ging ik naar stal, door weer en wind, ik ben kwa dat echt een paarden meisje, het weer houd me niet tegen om me ding te doen. Dus dan naar stal om lekker te borstelen enzo!
Ook toen hij een wond had, fietste ik 3x op een dag 6 km heen, en 6 km terug om zn wondje te verzorgen en met hem te gaan stappen, wauw ik kreeg nog eens conditie!

Toen wesley 4 was mocht lies wedstrijden met hem gaan rijden, en ze vroeg of ik haar vaste wedstrijd groom wilde worden. Toen is het echt begonnen, vaak op wedstrijden meegaan, eerste half jaar meegaan om foto's te maken en beetje helpen, daarna werd ik in alles steeds handiger, en ging ik ook de proeven voorlezen, wat ik op het begin echt spannend vond! zo hard de proef voorlezen, en mensen die zitten te kijken, niets verkeerds lezen goed opletten ed. Zoals ik al zei heb ik santos 1 jaar en 8 maanden gedaan, in die tijd ben ik met ashka een paar keer op buitenrit geweest, wat geweldig was, hij was zo leuk, zo lief, en zo een knappertje, paardje met een uitstraling wat ik altijd al wilde, en een geweldig karakter!
In de laatste maand dat ik Santos deed kreeg ik ook zelfs les met ashka in de bak! wat voor mij toen al echt werken was, want hij waszo moeilijk, en ik begon soms te twijfelen of het nou echt wel zo leuk was allemaal, ik moest hem leren aanvoelen, en hij moest aan mij wennen.. door omstandigheden ben ik met santos gestopt, met pijn in mn hart had ik de knoop doorgehakt, want het ging niet meer op stal..
een paar dagen daarna, ging ik met lies eens aan de tafel zitten, en zei ze;
"Luister, als jij mij nou wat meer helpt, met de paarden, dus soms de bak rechtgooien, paarden binnenbuiten zetten, helpen op verjaardagen met drinken inschenken ed, soms oppassen op de kleine (zoontje van der) dan geef ik jou les, op ashka, en mag jij ashka gaan rijden en als het goed gaat ook wedstrijden"
Ik wist niet wat me overkwam, mijn droom kwam toen echt uit. Lies zei me ook, dat ik een echt paardenmeisje ben, die niet zomaar afzegt en echt om de paarden geeft, daarom vroeg ze me als groom, op hetbegin heb ik ooit gevraagd of ik ashka mocht verzorgen met poetsen, maar toen werd er gezegd dat dat andere meisje hem toen deed, en we het wel zouden zien in de toekomst. Het heeft 3-4 jaar geduurd, maar het was het wachten waard want mn droom kwam uit!
Ik ben de enigste die hem rijd, niemand komt er verder op, zelfs lies rijd hem niet.
Ik heb huilend op hem gezeten omdat het echt niet meer lukte, maar ik heb ook onwijze pieken met hem gehad, wedstrijden waar we veel van hebben gewonnen, punten die steeds hoger worden, het rijden dat steeds fijner gaat, en de klik tussen mij en lies is super. Ze heeft mij vrijwel alles geleerd, en vertrouwd me álles toe. Ik pas op haar huis als ze op vakantie gaan, op der zoontje, mag alles doen met ashka wat ik wil, zij heeft onwijs veel voor mij over, en ik help haar waar ik kan helpen. Ik hoef maar te vragen of we les doen, en ze staat er gelijk, ze is onwijs fanatiek wat mij ook heel erg fanatiek maakt, lekker op wedstrijden gaan, grote wedstrijden afgaan, gewoon onwijs kicke! Ik krijg les van haar als ik wil 2x per week, een uur, wat normaal dus voor haar omgerekend 100 euro per week is. (25 euro per half uur) Dan nog natuurlijk het rijden voor ashka ed. En ik hoef er niets voor te betalen, alleen dan me wedstrijden maar dat is misschien 20-40 euro per maand.
Ik weet dat dit een kans is die niemand eigenlijk zowat heeft, en ze zei ook ooit, als ik zie dat iemand niet goed kan opschieten met mn paardjes, heeft het ook geen zin en is het dan klaar, maar als ik zie dat iemand echt alles overheeft voor de paarden net als ik, vertrouw ik die op alles toe, en sta ik der om die gene verder te helpen, en alles eruit te kunnen halen wat erin zit, dat die gene een kans krijgt om ook te kunnen spetteren, ondanks het geld er voor een eigenpaard helaas niet is.
Ik ben er vaak weekenden, en voel me gewoon echt thuis daar, tijdje terug maakte we wel eens grapjes dat het me stiefouders waren, dat ze me gingen adopteren haha, maar ik zie ze ook echt zo, en ik zou er echt werkelijk álles voor overhebben om dit zo te kunnen houden. Het is heerlijk dicht bij huis, 3 min met de scoot, 7 min met de fiets.

Zo ben ik dus eraan gekomen, onwijs veel geduld hebben, maar ook heel veel geluk hebben! Eerlijkheid is het belangrijkste, net zoals het vertrouwen hebben,voor de 'verzorger'-eigenaar kant, maar ook verzorger-paard kant, ik vertrouw ashka blindelings, en ik weet dat we een band hebben, hij laat me niet zitten, maar laat me vaak genoeg even herinneren dat ik moet blijven rijden, omdat we anders nergens komen, dan hebben we even ruzie, en kenik er echt om janken, maar daarna komen we er weer beter uit. Hij weet alles, en ik leer het van hem, en met hem :+:

Woow. het is wel erg lang geworden, succes met lezen

**Geplaatst**: 21-03-10 23:40

Re: Zo wordt je de perfecte verzorger!!!

Geplaatst: 21-03-10 23:40

Woow! Ik moet zeggen dat jij ook wel over komt als een echt paardenmeisje

Al wordt dat van mij ook vaak gezegd

Ik zal mijn verhaal hier ook wel eens neerzetten, helaas heb ik nu geen tijd, dan zit ik hier namelijk om 12 uur nog en ik heb weer school morgen :Y)

Maar een ding weet ik wel, het bijrijpaardje wat ik nu heb is mijn alles, en wil ik nooit meer kwijt, net als de eigenaar! Ik ben zo onverwoordbaar gelukkig met ze!

**Geplaatst**: 22-03-10 00:03

Geplaatst: 22-03-10 00:03

Zo hee wat een verhaal! Ik herken wel heel veel dingen van mezelf en 'mijn' verzorgpaardjes erin!

Ik zou de paarden en de mensen ook voor geen goud meer kunnen missen!

**Geplaatst**: 22-03-10 19:26

Geplaatst: 22-03-10 19:26

Niemand is perfect, de perfecte verzorgster is voor iedereen anders.
Het ligt er maar aan wat voor eisen de eigenaar heeft.
Natuurlijk zullen tips altijd wel wat helpen

**Geplaatst**: 29-03-10 20:21

Geplaatst: 29-03-10 20:21

Wat ik vooral mis is enthousiasme! Oke, 10x zeggen dat ie zo'n snoezig zacht neusje heeft is misschien wat overdreven

maar ik heb nu al meermaals meegemaakt dat andere dingen tóch belangrijker waren en ik mijn verzorger moest gaan motiveren. Sorry maar ik verwacht dat je gaat verzorgen omdat je gék bent op paarden en daar dolgraag mee bezig bent. Ik krijg met gemak het gevoel dat de paardenmeisjes van vroeger, typje 10 stallen mesten voor 10 minuutjes uitstappen, gewoon niet meer bestaan...

Door verschillende zaken, o.a. ligging stalling kan je bij mij eigenlijk niet alleen naar mijn pony, als verzorger ga je dus altijd samen, maar dat wéét je als je bij mij komt, daar ben ik meteen heel eerlijk in.
Staat wel een stuk luxe tegenover, ik haal je op (geen gefiets in de regen), je hebt beschikking over een binnenbak, en ik sta full service dus je hoeft alleen lekker te poetsen en te rijden.
Daarvoor vraag ik géén vergoeding, slechts enthousiasme, inzet en leergierigheid... en blijkbaar is dat al teveel gevraagd...

Ik neig ernaar een advertentie te zetten als:

Gezocht: Paardengek die op regenachtige dagen mijn strontvervelende pony wil komen poetsen. Je mag ook zijn stal uitmesten, eigenlijk móet dit. Met mooi weer poets ik zelf, want dan rij ik ook, maar je mag dan wel uitmesten. Rijden mag je niet, maar als je goed je best doet mag je er af en toe mee wandelen....

Wie dáárop reageert heeft misschien de juiste instelling

Nog ter aanvulling, ik zoek dus niet iemand wegens tijdgebrek, maar omdat ik het gezellig vind en het leuk vind om iemand de kans te geven die zich geen eigen pony kan veroorloven. Het is dan héél frustrerend als je verzorger je het gevoel gaat geven dat zij dan wel meegaat om jóu een plezier te doen..

**Geplaatst**: 29-03-10 20:24

Geplaatst: 29-03-10 20:24

@Alwiene, als je dicht bij mij zou wonen zou ik je pony dolgraag willen verzorgen hoor

enneh, zulke meisjes bestaan er nog wél, want ik vind het niet erg om 10 stallen te mesten om vervolgens 10 minuten uit te stappen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-03-10 20:28

Geplaatst door de TopicStarter : 29-03-10 20:28

Vervelend Alwiene!
Lijkt mij luxe, ik mest namelijk wel uit enzo.

Vind het super, me ouders snappen het niet, die denken dat je mensen al een gunst verleent als je het paard voor ze rijd. Dat is dan denk ik ook de instelling van die meiden...

**Geplaatst**: 29-03-10 22:38

Geplaatst: 29-03-10 22:38

En dat is dus iets wat ik totaal niet snap...
Laat mij gewoon lekker 10 stallen uitmesten, alle daagse stress kwijtraken en daarna lekker ontspannen bezig zijn met een paardje. Een bak hoeft niet eens, geeft mij een verlaten stuk weg en ik ben tevreden, al regent dat het giet (een zandpad met flinke plassen is natuurlijk helemaal geweldig :))

)

Als ik dit zo lees ben ik zo ontzettend blij dat ik ben terecht gekomen waar ik nu ben (was ik al wel hoor, ben ik me nog steeds iedere keer van bewust).

Het is een heel verhaal geworden, maargoed, een ervaring is een verrijking dus succes met lezen

Vanaf 2004 ben ik begonnen met paardrijden. Altijd samen met mn zusje (toen groep 7 en ik brugklas) 20 minuten heen én 20 minuten terug fietsen. En elke woensdagmiddag haast uit school om voor de les zélf de ponys uit het land te mogen halen en te mogen borstelen, dat was bijna nog mooier dan het rijden zelf. Na de les zo lang mogelijk blijven hangen en zelf paardje terug zetten in het land, daarna weer haasten om niet te laat thuis te komen. En ook in het weekend konden wij niet zonder de pony's. Uit het land halen mochten wij ze dan niet, maar we konden uren bij ze in het land zitten. Toen de manege begin 2007 sloot heb ik het zwaar gehad, maar gelukkig mochten we bij de pony's en paarden in het land blijven komen, en nog steeds ga ik af en toe een paar uurtjes het land in.

Toen deze manege sloot zijn mijn zusjes en ik terecht gekomen op een iets luxere manege, qua uitstraling, aangesloten bij de fnrs, aantal lessen, aantal pony's, wedstrijdmogelijkheden. Maar toch voelde ik me hier niet thuis. Waarom niet? 6 dagen in de week lessen, een dag verboden toegang, dus ravotten met de paardjes was er niet bij. Uit stal halen om te borstelen of te wandelen (ook de ponys die amper gebruikt werden) werd niet zo gewaardeerd, de jongere kinderen zouden dit op onverantwoorde manier na gaan doen (en wie heeft ooit beweerd dat ik te broert ben om ze te helpen net zoals op de andere manege

), de lessen waren uitsluitend gericht op het rijden. Opzadelen en afzadelen werd verwaarloosd, genoeg kinders die het na een half jaar lessen nog niet zelf konden, en ook niet wouden kunnen. Na een jaar en een paar maanden ben ik dus maar gestopt op deze manege (dit was in mijn ogen puur geldklopperij, leren deed ik er niet meer)

Toen ben ik dus in het verzorgerswereldje terecht gekomen. Te beginnen op een kleinschalige handelsstal in de omgeving. Maar als manegemeisje zijnde die gewoon al spelende wou leren was jonge ponys uitbrengen op wedstrijden toch niet echt een haalbaar doel, dus met een week of 5 is er toch maar een punt achter gezet. Toen ben ik terecht gekomen op een andere handelsstal, ik had het idee dat hier iets meer ruimte was voor andere dingen dan trainen. Helaas wou het met de eigenaar niet klikken dus ben ik ook daar weer na een paar weken gestopt. Toen ben ik op zoek gegaan naar een paardje bij een particulier, die stallen lag mij toch niet zo. Ik heb onder andere contact gehad met de eigenaresse van het paardje waarvoor mijn zusje nu zorgt. Paardje is een oudere merrie op 11 km afstand (mijn zusjes en ik fietsen altijd!) waarbij er alleen beschikking is over een weiland om te rijden. Dit heb ik toen om de afstand (dat rijden maakte me niet uit) niet aangenomen. Maar, toen werd ik getipt over een Haflinger op 15 km afstand. Tjaa, 15 km was een beetje ver, maar de woorden Haflinger mét een bos manen besloten mij op z'n minst te gaan kijken. En vanaf moment een was ik weg van Amadeus, hij was zeker niet de makkelijkste, maar ik had wel een klik met hem. 10 maanden lang heb ik hem mogen verzorgen en rijden, ik mocht er alles mee, lessen (zelf betalen, maar heb ik niet gedaan), buitenritten, naar de bak bij de achterbuurman, tutten, wandelen, en noem maar op. Enige wat er tegenover stond was een beetje gezelligheid (wat ik maar al te graag wou geven

) en stal uitmesten. Voor de rest had ik zo goed als een eigen paard (al kon ik door de afstand vaak maar eens per week komen, wat ook geen groot probleem was). Ik ben de eigenaren voor altijd dankbaar dat zij mij deze tijd gegunt hebben, zoveel als ik van Amadeus geleerd heb en zoveel steun als dat ik aan hem gehad het is mij onbetaalbaar veel waard! En ook de eigenaren zijn geweldig, buiten alle kansen die ze mij op paardengebied gegeven hebben waren ze ook mensen waarbij ik me echt thuis voelde, en terecht. Mijn hart luchten over mijn moeilijkheden thuis kon daar, toen het thuis even echt niet meer ging kon ik daar een nachtje logeren, de eigenaresse is met mij mee geweest naar een maatschappelijk werkster, ik heb er 10 dagen gelogeerd toen mijn ouders op vakantie waren, enz enz, in een woord geweldig!

Vanaf de zomer begon ik in te zien dat het niet eerlijk was tegenover Amadeus om na de zomer met hem verder te gaan, aangezien ik in normale schoolweken maar eens per week kon komen. Amadeus was immers pas vier en kon best ver komen met de goede ruiter. Ik heb dit toen voorzichtig aangegeven bij de eigenaren, maar omdat ik zelf nog niet zeker van mijn zaak was en gewoon wou kijken hoe het ging is hier verder niet echt op door gegaan (behalve voor mij een keer kijken bij een andere Haflinger dichterbij huis, om tot de conclusie te komen dat ik ook met Amigo de klik wel had maar toch alles bij Amadeus echt niet kon opgeven). De eigenaren hebben toen (buiten mijn weten om) de knoop door gehakt en besloten Amadeus weg te doen, het andere meisje wat er reed had er geen klik mee en ik kon gewoonweg niet vaak genoeg komen. Ik kreeg dit op een donderdag te horen gekregen, en kon zaterdag pas weer komen. Deze zaterdagochtend hoorde ik dat er die middag al mensen zouden komen kijken en dat deze zelf een trailer mee zouden nemen. Amadeus stond blinkend van schoonheid in zijn stal, dus rijden heb ik maar uit mijn hoofd gezet, en ik heb een stuk met hem gelopen langs de weg. Dit was mijn afscheid van Amadeus, het paardje wat mij 10 maanden alles heeft gegeven wat ik wou hebben. Die middag is hij inderdaad met die mensen mee naar huis gegaan, iets wat ik eigenlijk twee dagen later pas echt besefte. Hoe dit gegaan is vind ik enigszins spijtig, ik weet dat de eigenaren er niks aan konden doen dat hij al zo snel verkocht was, maar ze hadden het besluit aan het begin van de week al genomen, hem op donderdagmiddag op marktplaats gezet, en mij op donderdagavond gebeld met de mededeling dat hij te koop was. Hij is op vrijdagmiddag/avond helemaal van top tot teen gewasssen en alles door de twee andere meiden die daar reden, zonder dat ik iets wist, anders had ik zo goed als kwaad als het ging mijn ouders wel weten over te halen mij voor een keer te halen en te brengen (en anders reed er nog wel een bus).

Maargoed, buiten dit om hebben de eigenaren zo ontzettend veel voor mij gedaan, altijd het beste met mij voort gehad, mij zoveel mogelijkheden gegeven met Amadeus dat ik ze daarvoor voor altijd dankbaar zal blijven!

Nadat Amadeus verkocht was moest ik dus weer op zoek naar een nieuw paardje, en ik had er al een op het oog. De Haflinger Amigo, waar ik van de zomer al eens geweest was. Met deze Haflinger leek ik wederom als een van de weinige een klik te hebben. Helaas was het wegens omstandigheden (lees een moeder die niet in kon stemmen met de tijd die erin gestoken moest worden, namelijk beide dagen in het weekend een uurtje of 2, het ging puur alleen om het paardje, geen mesten oid) niet mogelijk Amigo te gaan bijrijden.

Ik heb toen een advertentie gezet op marktplaats en op bokt ([EA-VP] [PG] 0528, omgeving Hoogeveen, Ervaren bijrijdster). Ik wil hier wel bij zeggen dat over dit stukje tekst echt is nagedacht, ik denk dat hoe je jezelf presteert in zo'n stukje van grote invloed is op wat je aangeboden krijgt.

Op deze advertenties heb ik veel reacties gehad, sommige heb ik gelijk gezegd dat ik er niet wat in zag, andere ben ik wel wezen kijken, maar eigenlijk waren ze geen van allen wat ik zocht, en dus ben ik ook nergens maar serieus mee verder gegaan.

De eerste reactie op de boktadvertentie linkte mij door naar de advertentie van Amigo, toeval. Maar ik heb dit meisje wel even gePb't waarom ze juist deze advertentie van marktplaats plukte, omdat ze dacht dat ik Haflinger wel leuk vond (wegens Amadeus in mijn profiel) dus ik stuur terug dat ik eigenlijk meer van de Tinkers ben. Nou, dan wist ze nog wel wat...

En toen werd er een duiveltje in mij wakker, een Tinker, dat was mijn droom, daar zou ik alles voor doen. Uiteindelijk heb ik het msn-adres gekregen van de eigenaar van de Tinkers die zij in gedachte had. Het ging in eerste instantie om twee Tinkers, een hengstje van toen ruim 1 jaar en een merrie van toen bijna een half jaar, volle broer en zus. Moeders van 13 (echt Iers) was ook op stal aanwezig, maar had in principe al een ruiter (die toen al twee maanden niet geweest was). Toen ik de eerste keer kwam kijken was ik al helemaal verliefd, en toen ik die middag ook nog op de volwassen merrie mocht rijden was mijn dag compleet. Hier zou ik niet meer weg gaan! Zolang de ruiter van de merrie niet zou komen mocht ik haar wel rijden. En inmiddels is na heel wat gepraat toch duidelijk geworden dat voor die ruiter een Tinker niet was wat ze zocht en rijdt zij inmiddels een ander paardje (wat ze al eerder had gereden) bij dezelfde eigenaar. Lady is dus nu mijn vaste bijrijdpaardje, en dat niet alleen. Lady is mijn beste vriendin, mijn steun, mijn droom die uitkwam, mijn alles. Voor Lady ga ik door het vuur, net als andersom. En ook met de eigenaar klikt het erg goed, al dan wel op een andere manier als met de eigenaren van Amadeus. Bij deze meneer ben ik nog nooit binnen geweest, terwijl ik bij die andere mensen wekelijk mee-at. Maar met deze eigenaar heb ik dagelijks contact(msn), terwijl ik de andere eigenaren buiten de dagen dat ik kwam om nauwelijks sprak. Deze manier van relatie de eigenaar om gaan bevalt me eigenlijk wel, hij heeft zodanig veel vertrouwen in mij dat ik volledig me gang mag gaan. Van mijzelf uit ben ik gewend van te voren te laten weten als ik kom en wanneer ik geweest ben dezelfde dag nog te laten weten hoe het gegaan is. Ik hoef eigenlijk niks (behalve mn troep achter mn kont aan opruimen, mesten is niet nodig, paarden staan 24/7 buiten), en mag alles. Er is een buitenbak bij huis, maar die gebruik ik zelden, op tien minuten afstand ligt namelijk de heide, waar ik zonder problemen urenlang met Lady kan ronddwalen, als de zon schijnt maar ook als het regent. Omdat ik zelf ontzettend graag bij Lady ben ken ik geen belemmeringen als weer of geen zin, ook toen het -10 was fietste ik 10 km naar stal (vanaf school 13 km) en ging gerust op buitenrit met Lady, sneeuw, regen, kou, het maakt me echt niet uit, we wonen in Holland, dan heb je dat, en geef toe, alleen zon is maar saai. Buiten de heide hebben we nog geen km verderop ook een ponyclub waarbij een springbak aanwezig is, kortom van alle gemakken voorzien. Omdat de eigenaar zelf fanatiek menner is is ook een vrachtwagen aanwezig, dus als ik ooit eens met paardlief op stap wil is ook dat nog mogelijk.

Dat ik veel voor Lady over heb blijkt alleen al uit het feit dat ik er toch zo'n drie keer per week sta. Ik mag dan wel 18 zijn, ik mag van mijn moeder momenteel helemaal niks met paarden te maken hebben (straf, thuissituatie is niet echt standaard, daarvoor heb ik al hulp via school, maar ook daardoor heb ik Lady zo hard nodig). Als ik volgend jaar op kamers ga wil ik in Assen wonen, waarom? Dat is op de helft tussen waar Lady staat en Groningen, waar ik naar school zal gaan. En ook wil ik het opgroeien van de andere twee Tinkers niet missen, want ook die komen niks te kort, eens in de zoveel tijd door de poetsstraat en lekker rennen in de bak, en altijd als ik er ben krijgen ze minstens een knuffel.

Kortom, ik heb de perfecte paardjes met een perfecte eigenaar gevonden (die trouwens ook op de hoogte is van thuis en dat ik eigenlijk niet mag komen), en heb besloten hier nooit meer weg te gaan!

**Geplaatst**: 30-03-10 09:46

Re: Zo wordt je de perfecte verzorger!!!

Geplaatst: 30-03-10 09:46

Fijna tips bedankt.
Maar wat ik mij wel afvroeg er staat beter te veel vragen dan te weinig. Ik heb morgen mijn eerste kenningsmakingsgesprek, ik wilde een paar snoepjes meenemen voor de pony. Maar moet je dan ook vragen of je een snoepje mag geven.. Of moet je dat dan gewoon doen?