Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-04-14 09:50

Geplaatst: 15-04-14 09:50

chelle_dora schreef:
WorthTheWait schreef:
Ik ben 14 (ja ik weet het, ook nog 'slechts een kind') en zocht een leuk verzorgstertje die mijn pony af en toe wilde rijden omdat ik eigenlijk te groot ben. Iemand op stal wist dus nog wel een leuk meisje, en zij ging in het begin alleen poetsen om kennis te maken. Zij werd dus na een paar keer telkens op stal gedumpt door haar moeder en kon ik daar geen kant op omdat ik oppas moest spelen.
Long story short: ik rijd m'n pony nu lekker zelf.

Terwijl je te groot bent rijdt je je pony zelf? Had dan liever oppas gespeeld..

Ben ik het mee eens.

@Worththewait: Maar de bedoeling van een verzorgster is toch dat zij tijd (die jij niet hebt) in je pony steekt? En niet dubbel op.

**Geplaatst**: 15-04-14 16:13

Re: 'Mijn' paard, 'mijn' pony. Beschouwen als mijn eigen...

Geplaatst: 15-04-14 16:13

Met het op mijn pony passen is het net aan. Ik merk ook dat mijn pony onder mij veel fijner loopt dan bij anderen en omdat ik haar zelf heb beleerd heeft ze meer plezier als er iemand op rijdt die haar helemaal begrijpt.

@DianXX: Dat klopt, maar ik was misschien nog wel meer tijd kwijt aan bij dat meisje blijven dan dat ik zelf m'n pony pak en ga rijden. Door deze redenen rijd ik nu weer zelf.

**Geplaatst**: 15-04-14 20:01

Geplaatst: 15-04-14 20:01

Ik vind inderdaad ook dat sommigen kinderen iets te ver doorgaan.
Ik heb zelf een verzorgpony en berijd hem ook. Ik zie en noem hem niet mijn eigen pony, omdat ik maar 35 euro p/m betaal, omdat ik 1 a 2x per week kom, en omdat het gewoon niet mijn pony is.
Er zijn heel veel meiden die echt te ver gaat, zoals TS noemt.
Maar gelukkig zijn er ook een boel die gewoon met respect met de dieren omgaan. En met de spullen.
Dus niet alle meiden zijn zo, er zijn heel veel die respect tonen. En Daar ben ik (gelukkig) een van

Succes nog verder TS!

**Geplaatst**: 15-04-14 21:21

Re: 'Mijn' paard, 'mijn' pony. Beschouwen als mijn eigen...

Geplaatst: 15-04-14 21:21

Vandaag ook weer twee van die 'fantasie-meiden' bij de wei waar ik twee enterhengsten heb staan.
Gras plukken en in de wei gooien...oke, maar het voor het schriklint houden, ermee zwaaien en niet geven..
Vervolgens vragen waar de witte pony gebleven is. Fatsoenlijk als ik ben, ook nog antwoord op gegeven.
Toen wilde ze nog hun namen weten. Dus vanaf vandaag zullen zij het ook wel ergens hebben over "mijn pony's".
Zucht....

**Geplaatst**: 17-04-14 13:14

Re: 'Mijn' paard, 'mijn' pony. Beschouwen als mijn eigen...

Geplaatst: 17-04-14 13:14

Toen ik vroeger op zoek was naar een verzorgpaard heb ik ooit reactie gekregen van een vrouw van rond de 20 die hulp zocht bij het opleren van haar paard. Dat leek me een leuke ervaring dus ik ben haar voor ongeveer een maand gaan helpen. Uiteindelijk toch gestopt omdat de afstand te groot was en ik niet het gevoel dat ik haar kon helpen (niet genoeg ervaring, zowel ik als zij). Toen ik op stal van mijn huidige verzorgpaarden terechtkwam bleek er nog een andere verzorgster te zijn. De eigenaren van stal waren niet echt met haar opgezet (kon niet zelfstandig het paard van de wei halen, geen respect voor het materiaal,..), maar ik had haar nooit gezien. Op een dag was ik alleen op stal en kwam ze ineens binnen, het was dus de 'eigenaar' van mijn vorig verzorgpaard. Blijkt dat het eerste paard helemaal niet haar eigen paard was, maar haar verzorgpaard. Maar ze zei wel tegen iedereen dat het HAAR paard was. Sindsdien is ze nooit meer bij ons op stal gekomen.

Zo zie je dus dat het niet alleen de kleine kinderen/ jongeren zijn maar ook volwassenen die zich een paard toe eigenen!

**Geplaatst**: 17-04-14 13:35

Geplaatst: 17-04-14 13:35

Het ergste is nog wel dat het niet alleen kinderen zijn die dit doen!
Ik heb een meid van 20 op Facebook die ook paarden aan zichzelf toeeigend. Zowel manegepaarden als verzorgpaarden.
Ze koopt hoofdstellen, zadels en andere toebehoren voor deze paarden.
Inclusief iedere dag een verslag van hoe het met 'haar proud, haar schatje, haar paardje' was. Walgelijk!
Toch blijf ik haar volgen op Facebook,het is te vermakelijk

. De statusupdates over dat zij tot haar grote verdriet niet meer op bepaalde manege paarden mag rijden wegens iets verkeerds over het paard zeggen op social media blijven prachtig. Die berichten worden namelijk altijd vervolgd door een zadel/hoofdstel wat te koop word aangeboden.

Als zij eens mee mag naar het paard van een van haar (op dat moment) vriendinnen word dat ook in een compleet verslag beschreven. Vervolgens gaat zij iedere dag langs dit paard om daar weer foto's ect. van op social media te kunnen zetten. Vriendschappen duren bij haar ook meestal niet langer dan een paar weken.

Bokkers, is dit nou een geval van wanhopig of een gevalletje eeuwige penny?

**Geplaatst**: 17-04-14 16:46

Geplaatst: 17-04-14 16:46

Sincere schreef:
Het ergste is nog wel dat het niet alleen kinderen zijn die dit doen!
Ik heb een meid van 20 op Facebook die ook paarden aan zichzelf toeeigend. Zowel manegepaarden als verzorgpaarden.
Ze koopt hoofdstellen, zadels en andere toebehoren voor deze paarden.
Inclusief iedere dag een verslag van hoe het met 'haar proud, haar schatje, haar paardje' was. Walgelijk!
Toch blijf ik haar volgen op Facebook,het is te vermakelijk . De statusupdates over dat zij tot haar grote verdriet niet meer op bepaalde manege paarden mag rijden wegens iets verkeerds over het paard zeggen op social media blijven prachtig. Die berichten worden namelijk altijd vervolgd door een zadel/hoofdstel wat te koop word aangeboden.

Als zij eens mee mag naar het paard van een van haar (op dat moment) vriendinnen word dat ook in een compleet verslag beschreven. Vervolgens gaat zij iedere dag langs dit paard om daar weer foto's ect. van op social media te kunnen zetten. Vriendschappen duren bij haar ook meestal niet langer dan een paar weken.

Bokkers, is dit nou een geval van wanhopig of een gevalletje eeuwige penny?

Ik denk allebei

Waarom zou je dat doen? Je weet heel goed dat het iemands anders paard/pony is...

**Geplaatst**: 17-04-14 22:35

Geplaatst: 17-04-14 22:35

Marith666 schreef:
Sincere schreef:
Het ergste is nog wel dat het niet alleen kinderen zijn die dit doen!
Ik heb een meid van 20 op Facebook die ook paarden aan zichzelf toeeigend. Zowel manegepaarden als verzorgpaarden.
Ze koopt hoofdstellen, zadels en andere toebehoren voor deze paarden.
Inclusief iedere dag een verslag van hoe het met 'haar proud, haar schatje, haar paardje' was. Walgelijk!
Toch blijf ik haar volgen op Facebook,het is te vermakelijk . De statusupdates over dat zij tot haar grote verdriet niet meer op bepaalde manege paarden mag rijden wegens iets verkeerds over het paard zeggen op social media blijven prachtig. Die berichten worden namelijk altijd vervolgd door een zadel/hoofdstel wat te koop word aangeboden.

Als zij eens mee mag naar het paard van een van haar (op dat moment) vriendinnen word dat ook in een compleet verslag beschreven. Vervolgens gaat zij iedere dag langs dit paard om daar weer foto's ect. van op social media te kunnen zetten. Vriendschappen duren bij haar ook meestal niet langer dan een paar weken.

Bokkers, is dit nou een geval van wanhopig of een gevalletje eeuwige penny?

Ik denk allebei

SORRY maar hier moest ik toch wel even om lachen kun je me b'tje sturen met der naam dan heb ik ook iets om me te vermaken savond hihih
Waarom zou je dat doen? Je weet heel goed dat het iemands anders paard/pony is...

**Geplaatst**: 18-04-14 07:28

Geplaatst: 18-04-14 07:28

Sincere schreef:
Het ergste is nog wel dat het niet alleen kinderen zijn die dit doen!
Ik heb een meid van 20 op Facebook die ook paarden aan zichzelf toeeigend. Zowel manegepaarden als verzorgpaarden.
Ze koopt hoofdstellen, zadels en andere toebehoren voor deze paarden.
Inclusief iedere dag een verslag van hoe het met 'haar proud, haar schatje, haar paardje' was. Walgelijk!
Toch blijf ik haar volgen op Facebook,het is te vermakelijk . De statusupdates over dat zij tot haar grote verdriet niet meer op bepaalde manege paarden mag rijden wegens iets verkeerds over het paard zeggen op social media blijven prachtig. Die berichten worden namelijk altijd vervolgd door een zadel/hoofdstel wat te koop word aangeboden.

Als zij eens mee mag naar het paard van een van haar (op dat moment) vriendinnen word dat ook in een compleet verslag beschreven. Vervolgens gaat zij iedere dag langs dit paard om daar weer foto's ect. van op social media te kunnen zetten. Vriendschappen duren bij haar ook meestal niet langer dan een paar weken.

Bokkers, is dit nou een geval van wanhopig of een gevalletje eeuwige penny?

Wil je ook aan mij haar naam geven op pb?

**Geplaatst**: 14-05-14 15:22

Geplaatst: 14-05-14 15:22

dat is toch erg! en op die leeftijd zou je al helemaal beter moeten weten!
:Y)

ik heb het nooit echt gevraagd maar wat is TS nou?

**Geplaatst**: 14-05-14 16:35

Geplaatst: 14-05-14 16:35

lovepaard123 schreef:
dat is toch erg! en op die leeftijd zou je al helemaal beter moeten weten!
ik heb het nooit echt gevraagd maar wat is TS nou?

Topic starter

**Geplaatst**: 14-05-14 17:37

Re: 'Mijn' paard, 'mijn' pony. Beschouwen als mijn eigen...

Geplaatst: 14-05-14 17:37

hahah okee tnxx

**Geplaatst**: 15-05-14 15:20

Re: 'Mijn' paard, 'mijn' pony. Beschouwen als mijn eigen...

Geplaatst: 15-05-14 15:20

Wow... als je de verhalen van mensen hier leest... dan was/ben ik volgens mij een normale verzorger :B ik had/heb eigenlijk nooit gezeur (gehad) met de eigenaren van m'n verzorgpony's/paard. En heb er zoals heel veel 'penny's' ook niet een stuk of dertig gehad.
In het begin overlegde ik wel alles met de eigenaar van mijn verzorgpony nu. Maar omdat zij het ook druk heeft meld ik niet meer wanneer ik kom. In het begin deed ik dat wel, maar nu niet meer. Ik ben gelukkig altijd welkom

En ik zeg ook niet dat hij mijn pony is. Of ik moet me een keer verspreken. Heb wel eens gehad dat ik mensen tegen kwam op buitenrit en die zeiden bijvoorbeeld 'Wat heb je een mooie pony!' dat ik gewoon bedankt zei, en niet vertelde het mijn verzorg is, maar ik denk niet dat dat heel erg is. Of als mensen in het bos vragen 'Hey een haflinger, is die van jou?' dat ik gewoon zei 'Ja', omdat ik geen zin heb ik kletsen maar omdat ik gewoon verder wil rijden :B

**Geplaatst**: 17-05-14 14:53

Geplaatst: 17-05-14 14:53

zelf heb ik nog nooit last gehad van dit soort mensen en ik snap dan ook echt niet hoe sommige mensen dit kunnen doen, ik zelf zou dit niet eens durven... mijn verzorgpony staat dan ook ver van de bewoonde wereld en je moet tussen allemaal huizen door over een lange oprijlaan naar hem toe, dus daar zijn geen pennys die de paarden daar eigenen. alles wat ik doe overleg ik met de eigenaar of ik doe het gewoon helemaal niet, mij is geleerd aardig en beleefd te blijven en ik ben veel te verlegen of bang dat mensen boos op me worden als ik iets doe dat niet mag. maar ik vind dit soort mensen best wel asociaal.
ook is er altijd toezicht als ik bij mn verzorgje ben en altijd iemand thuis, de eigenares heeft liever dat er iemand thuis is voor het geval er iets gebeurd, rijden doe ik sowieso niet alleen aangezien dat (nog) niet mogelijk is met mijn verzorgpony en krijg ik minimaal 1 x in de week les van de eigenaar en zo ziet zij ook meteen hoe het gaat e.d.
(ik ben net 13)

**Geplaatst**: 20-05-14 07:53

Geplaatst: 20-05-14 07:53

Ik heb nu sinds kort dan een verzorgpaard. Eigenaar heeft gezegd dat ik hem mag beschouwen als mijn eigen omdat hij zelf gewoon paarden houden leuk vind, ze in het land te zetten etc maar doet er zelf verder niks mee. Heeft ook nog maar sinds kort paarden.

Dus ja ik beschouw hem als mijn eigen, en de pony die ik doorrijd voor de verkoop ook. Maar ik heb tenminste nog wel het fatsoen om eerst te overleggen voordat ik beslissingen maak.

Zo wou ik met de pony naar een onderlinge dressuurwedstrijd. Omdat ik zelf niet met trailer kan rijden dus eerst overlegd of hij die dag ook kan, dan pas geef ik me op.

Verder overleg ik over alles. Paard staat voor op ijzers, maar ijzers gaan zo langzamerhand beetje los zitten. Eigenaar gevraagd wanneer hoefsmid komt, volgende week pas. Ik dus gezegd, ijzer zit los, is verstandiger als hij eerder komt ivm dat losse ijzer.

En over andere dingen zegt hij ook vaak dat ik het niet hoef te vragen ofzo, maar ik doe het toch, daar heb ik wel het fatsoen voor. Maarja dan ben ik ook al 20 dus ben ik meer van jouw generatie die meer is 'opgevoed'.

Die man zei zelfs dat ik stallen niet uit hoef te mesten enzo dat doet hij allemaal wel. Laatst was hij met zijn vrouw een weekend weg, dus of ik de paarden 's avonds binnen wou zetten en de volgende ochtend weer naar buiten, nouja prima, kwam van de stad dus kwam er toch langs en volgende ochtend ging ik naar mijn vriend dus kom ik er ook weer langs, kleine moeite. Ik op tijd heen, paardjes even lekker gepoetst, het land in gezet. Had nog wat tijd over voordat mijn vriend opstond dus de stallen uitgemest en opgestrooid. Kreeg ik 's avonds een heel lief berichtje op facebook van zijn vrouw dat ze dat niet verwacht hadden. Dus ik geantwoord, nouja was een kleine moeite, zou het zo weer doen.
(Ze waren naar frankrijk heen en weer geweest, 12 uur rijden, vond het wel zo fatsoenlijk om dan de stallen ook te doen als ik ze buiten moest zetten en is een kleine moeite als je ergens gratis mag rijden etc.)

Ik ben het echt helemaal met je eens dat de kinderen van tegenwoordig echt totaal niet meer opgevoed worden en de pony's als creche of oppasser zien. Qua omgang met dieren vind ik dat ze al helemaal niks geleerd hebben. Ik was laatst op buitenrit, gaan veel mensen op buitenrit in die omgeving dus zou je denken dat die kinderen wel weten dat ze niet te dicht achter een paard moeten gaan fietsen toch? Nou echt niet, ze konden zijn staart nog net niet pakken, ik heb wel 3 keer gewaarschuwd dat ze niet te dicht bij moesten fietsen omdat mijn paard nogal onvoorspelbare sprongen maakt. (Blaadjes die anders hangen zijn heel spannend zeg maar). Krijgen ze bijna een trap of een flinke slag met de staart is je paard ineens agressief. Yeah right.. Luisteren ho maar.. :Y)

**Geplaatst**: 20-05-14 19:12

Re: 'Mijn' paard, 'mijn' pony. Beschouwen als mijn eigen...

Geplaatst: 20-05-14 19:12

Het heeft helemaal niks met de opvoeding te maken zoals de meeste 20 plussers dat hier zeggen. Nee, het ligt niet aan de opvoeding, het heeft ermee te maken of je gevoel hebt voor paarden. Als je de passie niet hebt dan is het idd lastig als verzorger. Maar dat kinderen zogenaamd niet opgevoed zijn is totale onzin

**Geplaatst**: 20-05-14 21:24

Geplaatst: 20-05-14 21:24

LoesjeDenice schreef:
Het heeft helemaal niks met de opvoeding te maken zoals de meeste 20 plussers dat hier zeggen. Nee, het ligt niet aan de opvoeding, het heeft ermee te maken of je gevoel hebt voor paarden. Als je de passie niet hebt dan is het idd lastig als verzorger. Maar dat kinderen zogenaamd niet opgevoed zijn is totale onzin

Ik denk dat het redelijk wat met opvoeding te maken heeft.
Niet geheel, maar wel deels.
Als jij opgevoed bent om respect te hebben voor andermans spullen, en dieren, dan zeg je niet dat het van jou is. Je gaat met respect met de dieren om, en doet niks zonder het eerst te vragen. Want het is niet JOUW pony. Zo ben ik opgevoed, ik heb geleerd dat ik eerst dingen moet vragen, en dat ik niet zomaar dingen mag roepen etc.

**Geplaatst**: 20-05-14 22:03

Geplaatst: 20-05-14 22:03

Ik heb altijd gezegd 'mijn' pony, of de pony die ik verzorg/rijd.. Maar sinds vanavond is het echt míjn pony

$*\o/*$ $*\o/*$

**Geplaatst**: 20-05-14 22:41

Geplaatst: 20-05-14 22:41

Ik heb volgens mij een top verzorgster gehad als ik at zo lees allemaal $*\o/*$ .

Ik had op een dag 2 meisjes aan de deur staan die vroegen of ze de paarden mochten verzorgen.
Aangezien de B-pony oud genoeg was om in te rijden en ik er zelf te groot voor was, heb ik van de situatie gebruik gemaakt om te vragen of ze ook konden rijden.

Een bleek een stuk meer ervaren te zijn als de ander (die ook nog eens dingen deed met de pony waar ik niet zo blij van werd), dus is er uiteindelijk maar een gebleven...de beste uiteraard... en die heeft de pony jarenlang zelf mogen berijden, ging er mee op ponykamp, reed ermee in de clublessen. Totdat ze op een gegeven ogenblik helaas te groot voor de pony werd. Toen heeft ze nog heel even op het paard van mijn schoonzus gereden, maar door prive-omstandigheden is ze uiteindelijk helaas moeten stoppen. Ze is dus jarenlang van kind tot volwassen jongedame bij mij aan huis geweest. Was wel zo gezellig.

Maar we hebben ook het andere uiterste meegemaakt met de shetlandpony van schoonvader. De 2e verzorgster was echt een schat van een meid. Zij heeft uiteindelijk ook de shetlander gekregen toen schoonvader hem weg moest doen. Het was of € 75 van de handelaar of meegeven aan het meisje wat zoveel van de pony hield, er veel mee gedaan had en een paar huizen verderop woonde...nou toen was de keuze snel gemaakt

. Nu kunnen we nog altijd even naar de pony roepen als we voorbij fietsen

.

De 1e verzorgster echter ging gewoon met de pony er van door zonder iemand op de hoogte te stellen. De halve familie heeft een keer uren naar haar en de pony gezocht, toen ze met haar zomaar was gaan uitrijden (zonder zadel, wat dat hadden we toen nog niet). En dan hebben we het dus over een meisje dat eigenlijk al veel te groot was om op het dier te rijden. Nu vonden we een kwartiertje in de wei hobbelen niet zo'n ramp, maar ze was uuuuren weg. De wei ligt langs een drukke weg, dus je weet niet of er wat gebeurt kan zijn.
Bleek dat ze naar het bos was gereden (minimaal een half uur van de wei, enkele reis).
Pony was kletsnat toen mijn schoonvader haar eenmaal tegenkwam OP de pony uiteraard.
Tja, ze had de pony (zogenaamd?) in de beek gewassen, vandaar dat ze zo nat was. Arme dier was helemaal over de rooie, was er helemaal niet op getraind om een rit van uren te maken, laat staan met een te groot persoon op haar rug.
Schoonvader heeft haar gezegd af te stappen en de rest met de pony naar huis te lopen.
En dan nog commentaar geven, dat de pony dat best aankon, dat het zelfs goed voor haar was! }:0

Thuis gekomen heeft schoonvader gezegd dat hij niet meer wilde dat ze met de pony de straat op ging, en al helemaal niet zonder iets te zeggen.
Nog in dezelfde week pakte ze de pony en wilde net op weg, toen mijn schoonzus haar zag vertrekken. Die wist dat het niet mocht en zei er iets van, maar die 14-jarige miep was zo sluw dat ze mijn schoonzus overdonderde, en zei dat ze het gezegd had en dat het goed was. En weg was ze. Was ook meteen de laatste keer. Toen ze terugkwam heeft mijn schoonvader haar zowat het erf af moeten schoppen. Ze wilde niet gaan, wist alles beter, wist precies wat goed was voor de pony en blablabla. Blijkbaar was de boodschap dat ze niet meer welkom was en ze niet meer hoefde te komen voor de pony toch wel duidelijk. We hebben haar gelukkig nooit meer gezien.

**Geplaatst**: 24-05-14 14:28

Geplaatst: 24-05-14 14:28

Dianxx schreef:
Ik denk dat het redelijk wat met opvoeding te maken heeft.
Niet geheel, maar wel deels.
Als jij opgevoed bent om respect te hebben voor andermans spullen, en dieren, dan zeg je niet dat het van jou is. Je gaat met respect met de dieren om, en doet niks zonder het eerst te vragen. Want het is niet JOUW pony. Zo ben ik opgevoed, ik heb geleerd dat ik eerst dingen moet vragen, en dat ik niet zomaar dingen mag roepen etc.

Je scheert "kinderen van deze generatie" wel over een kam zo hoor. Ik ben met genoeg kinderen, verzorgers etc. In aanraking gekomen om te weten dat het gros niet zo is.

**Geplaatst**: 24-05-14 14:35

Geplaatst: 24-05-14 14:35

denisesilver schreef:
[quote=Dianxx]Ik denk dat het redelijk wat met opvoeding te maken heeft.
Niet geheel, maar wel deels.
Als jij opgevoed bent om respect te hebben voor andermans spullen, en dieren, dan zeg je niet dat het van jou is. Je gaat met respect met de dieren om, en doet niks zonder het eerst te vragen. Want het is niet JOUW pony. Zo ben ik opgevoed, ik heb geleerd dat ik eerst dingen moet vragen, en dat ik niet zomaar dingen mag roepen etc.

Je scheert "kinderen van deze generatie" wel over een kam zo hoor. Ik ben met genoeg kinderen, verzorgers etc. In aanraking gekomen om te weten dat het gros niet zo is.[/quote]

Ik heb het niet over 'kinderen van deze generatie'?

**Geplaatst**: 24-05-14 23:08

Re: 'Mijn' paard, 'mijn' pony. Beschouwen als mijn eigen...

Geplaatst: 24-05-14 23:08

Ze groeien tegenwoordig anders op, dit merk je in motivatie en betrokkenheid.
Gelukkig zitten er ook nog wel goede meiden tussen!

**Geplaatst**: 24-05-14 23:33

Geplaatst: 24-05-14 23:33

Er wordt hier idd wel veel over een kam geschoren...

Ik was als 13 jarige ook altijd trouwe verzorgster/bijrijder, tot m'n 16e geweest ook. En nu elke dag trouw naar m'n eigen knol!
Eigen paard of bijrijd/verzorgpaard, ik kwam door weer en wind, was betrokken én gemotiveerd om ook echt wat met t beest te bereiken

**Geplaatst**: 25-05-14 01:03

Geplaatst: 25-05-14 01:03

Tsja, ik zeg van mijn verzorgpaarden ook wel 'de mijne' in een gesprek of dergelijke. Meeste mensen weten dat dit mijn vzp zijn en als ze ernaar vragen zeg ik dat het de paarden van mijn oom zijn.

Maar ik weet nog steeds dat dit mijn paarden niet zijn

Verder mag ik ook altijd gaan wanneer ik wil, mag ik doen wat ik wil en heb ik zo goed als geen grenzen. Ik moet hier echt mijn gezond verstand gebruiken over kan, mag en helemaal uit d'n boze is. Paarden staan bij hun thuis en ze werken hele dagen en zijn in het weekend vaak weg. Ze kennen niets van paarden, maar houden er wel van (hun eigen woorden, heb ze in die 3 jaar dat ik ze verzorg ook nog nooit op hun eigen paarden gezien)
Verder ben ik er in de vakantie bijna elke dag te vinden en probeer ik doordeweeks/weekend ook te gaan. (op dit moment niet, want zit in het buitenland

)

Vertrouwen is er aan beide kanten wel heel goed, afspraken worden duidelijk gemaakt en heb er nooit problemen mee gekregen.

**Geplaatst**: 25-05-14 02:34

Re: 'Mijn' paard, 'mijn' pony. Beschouwen als mijn eigen...

Geplaatst: 25-05-14 02:34

Ik vond het zelf helemaal niet erg toen mijn verzorgstertje vroeger zei "de mijne" over mijn pony.

Zolang ze maar goed was voor het beestje. Ik merkte wel in het rijden dat ze niet consequent genoeg was, want er waren duidelijk slechte gewoonten ingeslopen. Niet handig dat dat ineens erg duidelijk werd toen ik hem juist aan het voorrijden was voor potentiële kopers :')

had er zelf al een maand niet meer op gereden, maar het voorrijden wilde ik voor alle zekerheid toch zelf doen. Ponylief gooide alle remmen toe steeds we bij de poort van de bak kwamen (blijkbaar stond meisje dus heel vaak te kletsen met vriendinnetjes en stil te staan daar terwijl ze eigenlijk moest rijden) en nog zo van die dingen die wijzen op typische fouten van de ruiter en te veel toelaten aan de pony.

Ik kan je wel zeggen dat ik er niet erg blij mee was. Dus ik heb de samenwerking ook stopgezet en ponylief zelf terug gecorrigeerd alvorens te verkopen. Maar ach, ze was eigenlijk gewoon te lief en zacht om een jonge pony (ook al was ie doodbraaf) correct en consequent te rijden, ze bedoelde het goed. En ik vond het zo schattig dat haar profiel vol stond met "mijn liefste schat" etc. En steeds zijn naam verkeerd schrijven, want dat was toch écht te moeilijk :')