Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-07-18 22:20

Geplaatst: 14-07-18 22:20

Wat een verhalen hier zeg :')

Ik heb zelf, als kind, meerdere verzorgpaarden gehad.

Toen ik even zonder paard zat, reageerde ik op een advertentie van marktplaats, iemand zocht een extra verzorgster voor 3 friezen. Nou ik daarheen, met een andere meid (die de advertentie geplaatst had) alles bekeken en besproken en samen een buitenrit gemaakt met 2 van de friezen. Allemaal leuk en aardig en ik mocht blijven. We zouden nog contact hebben over welke dagen ik dan zou komen. Nou prima! Echter heb ik nooit meer wat gehoord. Gebeld, gemaild en gesmst, niks nada... nouja dan niet hoor! :wave:

Niet veel later kreeg ik een ander paard waar ik op mocht rijden.

Nu al (ruim) 6 jaar mijn eigen paard. En door tijdgebrek zocht ik zelf, stilletjes, een bijrijdster voor mijn paard. Maarja ik ben door alle verhalen die ik wel heb gehoord en gelezen over bijrijders/verzorgers wel huiverig geworden om een vreemde zomaar bij mijn paard te laten, zonder dat ik erbij ben.

Maar dat is gelukkig niet nodig geweest want een lief vriendinnetje van mij zocht een paard die ze mocht verzorgen en rijden. En zij rijdt mijn paard nu al bijna 2 jaar, 3 dagen in de week. Gaat super en ze is heel goed voor mijn paard. Zij blij, ik blij en paard blij

Wanneer ik een keer niet kan, dan is zij er en vice versa.

**Geplaatst**: 14-07-18 22:23

Geplaatst: 14-07-18 22:23

IHN schreef:
Grappig eigenlijk, als een bijrijder niet te goed mag zijn en niet te slecht is het toch logisch dat er spanningen ontstaan?

Ik kan wel zeggen dat mijn meeste bijrijders beter reden dan ik...ik heb er totaal geen moeite mee dat te zeggen....voordeel: gratis tips etc. Want mijn bijrijders waren op hun beurt nooit te beroerd mij verder te helpen. Ik ben er ook weleens door een instructrice ff afgestuurd dat de bijrijder erop moest van: die kan dit beter ff oplossen nu....fijn toch dat dat dan kan? En dat terwijl ik rete onzeker ben, geen fouten van mezelf accepteer etc. Maar dat ego is helemaal weg als ik met paard bezig ben.

Dat dus. Lijkt mij ook alleen maar fijn!

**Geplaatst**: 15-07-18 21:05

Geplaatst: 15-07-18 21:05

IHN schreef:
Grappig eigenlijk, als een bijrijder niet te goed mag zijn en niet te slecht is het toch logisch dat er spanningen ontstaan?

Ik kan wel zeggen dat mijn meeste bijrijders beter reden dan ik...ik heb er totaal geen moeite mee dat te zeggen....voordeel: gratis tips etc. Want mijn bijrijders waren op hun beurt nooit te beroerd mij verder te helpen. Ik ben er ook weleens door een instructrice ff afgestuurd dat de bijrijder erop moest van: die kan dit beter ff oplossen nu....fijn toch dat dat dan kan? En dat terwijl ik rete onzeker ben, geen fouten van mezelf accepteer etc. Maar dat ego is helemaal weg als ik met paard bezig ben.

Nou om toch heel eerlijk te zijn. als mijn instructrice dit zou zeggen zou ik toch echter vragen of ze mij kan helpen zodat je het de volgende x zelf kan oplossen. Daar voor betaal je toch dat ze jou verder leert en jou helpt om nieuwe dingen te leren en dingen die fout gaan goed te leren doen

**Geplaatst**: 15-07-18 21:16

Geplaatst: 15-07-18 21:16

pinkie87 schreef:
IHN schreef:
Grappig eigenlijk, als een bijrijder niet te goed mag zijn en niet te slecht is het toch logisch dat er spanningen ontstaan?

Ik kan wel zeggen dat mijn meeste bijrijders beter reden dan ik...ik heb er totaal geen moeite mee dat te zeggen....voordeel: gratis tips etc. Want mijn bijrijders waren op hun beurt nooit te beroerd mij verder te helpen. Ik ben er ook weleens door een instructrice ff afgestuurd dat de bijrijder erop moest van: die kan dit beter ff oplossen nu....fijn toch dat dat dan kan? En dat terwijl ik rete onzeker ben, geen fouten van mezelf accepteer etc. Maar dat ego is helemaal weg als ik met paard bezig ben.

Nou om toch heel eerlijk te zijn. als mijn instructrice dit zou zeggen zou ik toch echter vragen of ze mij kan helpen zodat je het de volgende x zelf kan oplossen. Daar voor betaal je toch dat ze jou verder leert en jou helpt om nieuwe dingen te leren en dingen die fout gaan goed te leren doen

Ik wou precies hetzelfde zeggen, je instructrice is er om jou iets te leren, niet alleen je paard. Dat je bijrijder het al kan is mooi meegenomen voor het paard, maar jij moet ook leren hoe het moet!

**Geplaatst**: 15-07-18 21:30

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 15-07-18 21:30

Soms is het beter voor het paard om door te pakken met iemand die weet wat ie doet lijkt mij. Op dat punt gaat het om het leerproces van het paard niet de ruiter.

**Geplaatst**: 15-07-18 21:47

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 15-07-18 21:47

Wat een verhalen, geloof dat ik in mijn handjes mag knijpen met mijn bijrijder, mijn ex bijrijder en mijn eigen ex bijrijdpaardjes..
Mijn hemel _O-

**Geplaatst**: 15-07-18 23:24

Geplaatst: 15-07-18 23:24

filly schreef:
Soms is het beter voor het paard om door te pakken met iemand die weet wat ie doet lijkt mij. Op dat punt gaat het om het leerproces van het paard niet de ruiter.

dat was idd even het geval..

**Geplaatst**: 16-07-18 07:57

Geplaatst: 16-07-18 07:57

filly schreef:
Soms is het beter voor het paard om door te pakken met iemand die weet wat ie doet lijkt mij. Op dat punt gaat het om het leerproces van het paard niet de ruiter.

Maar in dat geval verwacht je toch dat de instructrice er zelf opstapt?

**Geplaatst**: 16-07-18 08:06

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 16-07-18 08:06

Misschien is de instructrice wel een angstige ruiter, ondanks dat ze de "theorie" wel genoeg kent om les te geven.
De instructrice van de vereniging heeft geen haar op haar hoofd die er aan denkt om op mijn paard te stappen.

**Geplaatst**: 16-07-18 09:15

Geplaatst: 16-07-18 09:15

Sclimpre schreef:
filly schreef:
Soms is het beter voor het paard om door te pakken met iemand die weet wat ie doet lijkt mij. Op dat punt gaat het om het leerproces van het paard niet de ruiter.

Maar in dat geval verwacht je toch dat de instructrice er zelf opstapt?

waarom zou ze als de bijrijder het kan, die is er vaker dan de instructrice lijkt mij.

**Geplaatst**: 16-07-18 09:24

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 16-07-18 09:24

Als 'er vaak zijn' hetzelfde is dan rijtechnisch iets kunnen oplossen, dan zou ik onmiddellijk stoppen met les nemen en op een stoeltje de hele dag naast het paard gaan zitten, veel goedkoper en minder vermoeiend

Tenzij er een goede reden voor is (geblesseerd, zwanger, etc) vind ik het veel overtuigender dat je lesgever af en toe zelf op het paard stapt om te laten zien wat hij of zij bedoelt. Op dat moment zie je waar je paard in optimale omstandigheden toe in staat is.

**Geplaatst**: 16-07-18 09:28

Geplaatst: 16-07-18 09:28

Sclimpre schreef:
Als 'er vaak zijn' hetzelfde is dan rijtechnisch iets kunnen oplossen, dan zou ik onmiddellijk stoppen met les nemen en op een stoeltje de hele dag naast het paard gaan zitten, veel goedkoper en minder vermoeiend
Tenzij er een goede reden voor is (geblesseerd, zwanger, etc) vind ik het veel overtuigender dat je lesgever af en toe zelf op het paard stapt om te laten zien wat hij of zij bedoelt. Op dat moment zie je waar je paard in optimale omstandigheden toe in staat is.

Er werd gezegt in een eerdere reactie dat de bijrijder er op moest omdat die wist wat ze er op dat moment mee aan moet. Ik persoonlijk vind dat veel fijner omdat de bijrijder er vaker is en mij zo nodig er mee verder kan helpen als de instructrice er niet is.

maar natuurlijk iedereen zijn eigen mening en wensen

**Geplaatst**: 16-07-18 13:58

Geplaatst: 16-07-18 13:58

Ik vind wel dat een instructeur minimaal 1x moet opstappen om zo te voelen waar de ruiter mee te maken heeft.

Ik had vroeger les van een staleigenaresse die eerst niet opstapte, waardoor haar tips niet hielpen met het rijden. Toen ze zelf een keertje op mijn pony ging rijden, begreep ze pas waar ik mee moest worstelen. En dus hoe ze mij kon helpen.

**Geplaatst**: 16-07-18 15:30

Geplaatst: 16-07-18 15:30

emilyslaluna schreef:
Ik vind wel dat een instructeur minimaal 1x moet opstappen om zo te voelen waar de ruiter mee te maken heeft.

Na 2 zwangerschappen is mijn gewicht helaas met zon 30 kilo toegenomen. Ik zelf rij momenteel geen paard meer ivm mijn gewicht waar ik mee bezig ben (83 kg) en ik stap dus echt niet op de pony's en barbiepaardjes van mijn lesklantjes. Sterker nog ik heb al een paar jaar niet meer op een paard gezeten

en toch geef ik ze al tijden les van B t/m Z2 en ze winnen ook nog... Dus ik ben het niet eens met je stelling als iedere instructreur M/V op het lespaard moet gaan zitten zouden een hoop pony ruitertjes zonder les zitten en een boel paardenmensen ook geen les meer hebben

En ben ik werkloos (op het gebied van paardrijles geven dan).

**Geplaatst**: 16-07-18 16:50

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 16-07-18 16:50

Zullen we weer verder gaan met de bizarre verhalen en eventueel een eigen topic openen over instructeurs die al dan niet moeten rijden op hun lespaarden?

**Geplaatst**: 16-07-18 17:50

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 16-07-18 17:50

Vrij bijzondere instructeur-ervaring me mijn toen verzorgpony: NH les. Beste meneer was niet goedkoop, maar goed, lessen hielpen zeer goed. Op een goede keer moest ik afmelden; week van te voren gebeld en voicemail ingesproken. Op betreffende dag dus niet aanwezig op stal, maar had de instructeur op de stoep gestaan. Eigenaresse pony gaf aan dat ik me een week eerder had afgemeld. Ja, dat kon wel dat de instructeur dat had gemist, hij had een nieuw mobiel gekocht. En dus niet het nieuwe nr doorgegeven.

Een paar dagen voor de volgende les belde hij me op, en sprak mijn voicemail in: hij had de vorige keer voor niets op de stoep gestaan, dus deze komende les moest ik dubbel betalen. Flabbergasted weer terug gebeld, maar ook ik weer voicemail: ik had ruim op tijd afgemeld, hij had zelf nieuw mobiel en niet het nr door gegeven.
Op de dag van de les stonden pony en ik netjes op tijd klaar, warming up afgerond en alles... kwartier later niemand te zien, half uur later geprobeerd te bellen, uur later maar weer afgezadeld. Nee, de beste meneer was niet verongelukt, hij had helemaal geen ongeluk gehad, hij is gewoon niet op komen dagen en heeft nooit meer wat van zich laten horen.

**Geplaatst**: 16-07-18 18:06

Geplaatst: 16-07-18 18:06

Ik heb ooit een pony gehad toen ik 12 was als verzorgpony en ik dacht dat t voor 2x per week was maar ik kreeg opeens alle touwtjes in Haden en moest elke dag komen en alle verantwoordelijkheid (ook hoefsmid etc) Op mij nemen opeens als 12 jarige, en ik mocht geen verzorgster vinden ouzo want "Het is beter een vaste te hebben" Toen ze hier ook geld voor gingen vragen (Ik mocht btw niets anders dan poetsen en mesten geen grapje, mocht niet eens wandelen $_/-\o_$ ) heb ik gezegd zoek het uit! Ik ga geen 20,- betalen zodat ik 7x per week kom mesten.

**Geplaatst**: 16-07-18 18:10

Geplaatst: 16-07-18 18:10

Juut schreef:
Vrij bijzondere instructeur-ervaring me mijn toen verzorgpony: NH les. Beste meneer was niet goedkoop, maar goed, lessen hielpen zeer goed. Op een goede keer moest ik afmelden; week van te voren gebeld en voicemail ingesproken. Op betreffende dag dus niet aanwezig op stal, maar had de instructeur op de stoep gestaan. Eigenaresse pony gaf aan dat ik me een week eerder had afgemeld. Ja, dat kon wel dat de instructeur dat had gemist, hij had een nieuw mobiel gekocht. En dus niet het nieuwe nr doorgegeven.

Een paar dagen voor de volgende les belde hij me op, en sprak mijn voicemail in: hij had de vorige keer voor niets op de stoep gestaan, dus deze komende les moest ik dubbel betalen. Flabbergasted weer terug gebeld, maar ook ik weer voicemail: ik had ruim op tijd afgemeld, hij had zelf nieuw mobiel en niet het nr door gegeven.
Op de dag van de les stonden pony en ik netjes op tijd klaar, warming up afgerond en alles... kwartier later niemand te zien, half uur later geprobeerd te bellen, uur later maar weer afgezadeld. Nee, de beste meneer was niet verongelukt, hij had helemaal geen ongeluk gehad, hij is gewoon niet op komen dagen en heeft nooit meer wat van zich laten horen.

Zo ging een volwassen man mijn paard beleren voor het mennen. Ging allemaal heel netjes, alleen moest er altijd achteraan omdat hij vaak niet op kwam dagen. Toen hij weer kwam ging hij voor de eerste keer met de wagen oefenen toen ik er niet bij was. Ik kreeg een filmpje toegestuurd en het was allemaal goed gegaan. Hartstikke fijn natuurlijk. Maar daarna kon ik nooit meer een afspraak met hem maken.
Hij woonde tegenover mijn stal en zijn paarden werden ook wel eens bij ons in de bak gereden. Maar hij liep dan om de stal heen om mij te ontwijken. Ik was 15 jaar en hij durfde gewoon de confrontatie niet aan. Ik vond dat zo’n raar gedrag.

Een ex-stalgenoot heeft heel naar haar paard moeten verkopen omdat ze het niet meer kon betalen. Ze mocht toen een paard van een andere stal bijrijden. Dit heeft ze een aantal maanden gedaan, totdat ze 100 euro per maand ging vragen omdat het paard volgens haar beter van haar werd. Als je zelf weet wat paarden kosten, dan ga je er toch geen geld voor vragen om er een bij te rijden

**Geplaatst**: 16-07-18 18:59

Geplaatst: 16-07-18 18:59

Het gekste wat ik heb meegemaakt is nog niks in vergelijking met al die verhalen die ik hier lees. Op mn 11e, ik was bijna 12, kwam ik al 3 of 4 jaar bij mn huidige verzorgpony daarbij staat nog een kwpn merrie van inmiddels 23. De eigenaresse had gezegd van die en die dag kan je wel een x op haar rijden en dan als het goed gaat kan het vaker. Ik paard opgezadeld en zij de fiets na een kleine kilometer ze ze: ik zie het al. Dit komt wel goed rij maar zus en zo dan zie ik je met 45 min wel weer. Ik vond het ergens wel apart maar ik vertrouw blindelings op dat paard al slaat ze op hol omdat ze heel rustig is en anders heel makkelijk terug te nemen is.

**Geplaatst**: 16-07-18 19:00

Geplaatst: 16-07-18 19:00

Jeetje wat een verhalen komen hier voorbij! Ik mag als ik sommige verhalen hoor zeker erg gelukkig zijn met mijn vorige/huidige verzorgpaarden/pony's

Hier ook iets 'bizars' meegemaakt, maar dan juist in positieve zin. Ik verzorg momenteel bij een vrouw in de buurt haar Fries en haar trekpaard, en ik wist dat ze al een lange tijd nog twee paarden erbij wilde. Nu heeft ze mij toestemming/opdracht gegeven om twee leuke paardjes voor haar te zoeken, en als zij ze ook leuk vindt koopt ze ze! Dit vind ik toch wel heel bijzonder, en ontzettend lief van haar. Van haar mag ik haar paarden als ik er ben als eigen beschouwen, en ze wil me zo veel mogelijk nieuwe/aparte dingen laten doen om zo ervaring op te doen voor later. En dat allemaal voor niets, alleen in ruil voor een hoop gezelligheid

Dus heel wat anders dan sommige verhalen die ik hier las.

**Geplaatst**: 16-07-18 20:48

Geplaatst: 16-07-18 20:48

Ah ja ze zijn niet allemaal slecht. Maar ja, sommige.... Ik heb ook paarden gereden waarbij erbij de eigenaar een steekje los zat. Bij een zorgboerderij bijv ging ik de paarden verzorgen. Ik was ?13? Ik mocht op twee van de paarden rijden. Kreeg ik na twee weken te horen dat ik op zondag niet meer mocht rijden op de kwpner want die was altijd gereserveerd dan voor zo een meisje die kennelijk autisme had (Ze had ondertussen gewoon een eigen paard en nog twee paarden om bij te rijden geregeld door moeders maar goed) dus ik denk prima. Dan ga ik wel op zaterdag. Dus ik vrolijk steeds op zaterdag die haflinger rijden en daarna die kwpner als ik daar nog zin in had. Komt na een maand of twee dat meisje opeens op zaterdag. Moeder van dat kind woest dat ik op dat moment reed. Ik snapte er al geen bal van en kreeg vervolgens nog op m'n kop van de leiding ook. Toen was ik helemaal flabbergasted. Ja ik moest die twee twee jarige haflingers maar mak maken aan de hand en voor de hoefsmid. Naja ik deed ze een voor een. En de merrie was wat sensibeler dan de hengst. Ze had gewoon meer tijd nodig.
Ik een half jaar bezig geweest en merrie ging langzaam met babystapjes voorruit. Maar ik kreeg steeds gemopper want het ging niet snel genoeg met de merrie ze was gevaarlijk voor de kinderen vonden ze. Dus ik kwam op een gegeven moment nog maar 1 dag want ik voelde me steeds zo naar.
Even later werd ik naar het kantoortje ingeroepen... Ik moest het nieuwe meisje maar wegwijs maken en dan kon ik oprotten.

Naja onnodig te zeggen dat ik die dag met tranen ben weggegaan en nooit meer teruggegaan ben.

Maaaaaarr..

Nu rijd ik bij een man met veel te veel geld. Die heeft het echt top geregeld voor z'n beestjes kwa stalling aan huis

. Mooie paddock voor in de winter met automatische drinkbak. En een stalletje met verwarming voor als het koud is en airco voor als het echt te warm is buiten.
Mooi weiland waar ze lekker op kunnen zomers. En een buitenbak met zo een fijne bodem dat je bijna het hele jaar door wel kan rijden.

Heb eerst de arabier een tijd gereden. Maja die zat helemaal vast die had gewoon pijn door jarenlang verkeerd gereden te zijn voor ik kwam en dan is hij ook nog neerwaarts gebouwd. Dus om een osteopaat gevraagd en zadelmaker laten komen. Hij moest toen drie maanden behandeling zonder rijden. Toen een aantal maanden fijn gereden en gelongeerd en hij werd steeds soepeler, het begon een heel ander paard te worden. Maar vervolgens kreeg hij eind oktober een scheur in de diepe buigpees(oorzaak weten we niet) en stond hij vijf maanden stil.
In die tijd dat de arabier behandeld werd aan zijn rug is de fries zadelmak gemaakt. Maar daarna is er tot oktober niks mee gebeurd. Dus die ben ik oktober maar begonnen te beleren. En dat gaat heel fijn en ik heb er ontzettend veel plezier in. Ik heb wel m'n eigen tuig voor het beestje want de eigenaar had nog niks voor hem. Maar dat vind ik eigenlijk wel fijn. Ik rijd als enigste op dat beestje

. De eigenaar vind 'm vooral heel erg mooi en leuk als maatje voor zijn arabier waar hijzelf wel helemaal gek mee is.En hij vind het leuk om te zien dat ik zoveel plezier van z'n beestjes heb. Maar i.v.m die pees heb ik toen zelf gezegd dat ik die arabier liever niet meer oppak onder het zadel omdat ik best een fors meisje ben. Dus we hebben een lichtgewicht meisje van 16 gevonden die ik help met hoe ze de arabier moet rijden(heb een hele handleiding van die osteopaat gehad toen ik weer mocht rijden dus dat leer ik haar nu) . Paardjes blij. Eigenaar blij. En ik heb het echt machtig naar mijn zin de afgelopen 1,5 jaar

.

**Geplaatst**: 24-07-18 13:46

Geplaatst: 24-07-18 13:46

Nooit echt hele gekke dingen meegemaakt en overal wel een flinke tijd met veel plezier gereden.

Meest gekke wat ik dan heb meegemaakt is het volgende. Laatst zag ik via Facebook een advertentie voorbij komen, iemand zocht een bijrijder voor haar haflinger voor ongeveer 2-3x per week. Omdat ik een studente ben, kan ik alleen eigenlijk op zaterdag, maar toch gereageerd. Laten weten dat ik maar 1x per week, soms met uitzondering 2x per week kon, maar omdat het klikte met de haflinger mocht ik haar komen bijrijden.

De vrouw zelf was bang geworden van de haflinger, omdat ze er wel eens vandoor ging. Maar de 3x dat ik haar heb gereden ging het goed. Kreeg op een gegeven moment een berichtje dat ze zelf weer ging rijden op de haflinger, omdat haar eigen pony nu werd ingereden en dat ze het wel liet weten als ik de haflinger weer kon rijden. Nooit meer iets van gehoord... :')

**Geplaatst**: 24-07-18 14:38

Geplaatst: 24-07-18 14:38

De titel van dit topic doet wel zijn naam ter ere.. wat een verhalen

Het ergste wat ik heb meegemaakt is dat mijn cap en laarzen gestolen zijn, door een betreffende Bokker waarvan ik de naam niet zal noemen

(mocht je het lezen, ik wil ze nog steeds terug)
Ik ben 1 keer gaan rijden en een keertje gaan helpen met mesten en verzorgen en uiteindelijk in goed contact aangegeven dat de afstand van mijn huis tot die van haar te ver was. Duidelijk aangegeven en no hard feelings. Resulteerde in dat ik mijn cap en laarzen niet meer terug kreeg -O-

Vervangbaar maar toch jammer, je werkt er uiteindelijk hard voor.

Ik mag van geluk spreken met mijn voormalige bijrijders. Door stom toeval ontmoet omdat ze de paarden aan de overkant van de wei wortelen wouden voeren. De eigenaar was hier geen fan van maar ik verwees ze door naar mijn maflinger die wel een worteltje luste. Van verzorgen kwam rijden en 1.5 jaar later hebben ze haar van mij overgekocht. Ze zijn zo ongelofelijk goed met haar dat ik me nog geen seconde druk heb gemaakt.

**Geplaatst**: 25-07-18 08:35

Geplaatst: 25-07-18 08:35

Ik had Mn spullen persoonlijk gaan halen denk ik Maureen.....

**Geplaatst**: 25-07-18 08:40

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 25-07-18 08:40

Mij is het ook wel eens overkomen dat iemand mijn spullen had gestolen, die ´had niet door dat ze van mij waren en had ze voor de veiligheid achter gehouden´. Ze had ze nog in de kast op stal maar had ze ook al te koop staan op marktplaats.

Met de hulp van de stalbaas is dat toen netjes opgelost en heeft ze ze teruggegeven. Misschien kan je ook aan iemand om hulp vragen Maureen?