Bokt.nl

Lienek schreef:

Ik denk dat je net zoals ik haar opties moet geven of ze veranderd haar mentaliteit of ze zoekt een ander paard.
Je zegt het zelf al als je paard iets over komt vergeef je het je zelf nooit.

En het is wel de leeftijd die zien zulke dingen niet in denk.

hanneke32xx schreef:

Ik ben als 14 jarige ook begonnen met paarden te verzorgen. Ik begon met een wat oudere d-pony. Omdat dat beest zo ontzettend braaf was heb ik ook wel eens de risico's opgezocht. Nu zou ik dat niet zo snel meer doen maar het is wel iets wat bij de leeftijd past. Bij mij heeft het toen geholpen dat ik een keer de gevaren onder ogen heb gezien (pony die door de trailers los op het terrein loopt en wondjes heeft opgelopen). Sinds toen denk ik veel beter na over dingen.

Peelie schreef:

Je kan er ook voor kiezen om het bewust een keer fout te laten gaan (mits het nog veilig genoeg blijft zeg maar) ik weet niet precies wat ze doet?

Maar als je het een keer fout laat gaan, misschien dat ze dan wel inziet waarom je zo hamerd op veiligheid

darkadia schreef:

Lastig inderdaad. Het is wel een leeftijd waarin je nog wat minder risico ziet. En daarnaast door vriendjes/vriendinnetjes vaak wel beetje wordt opgestookt/uitgedaagd om dingen te proberen (die hoeven er niet eens ter plekke bij te zijn, maar kan ook al zijn voordat ze naar paard gaat). In deze leeftijd zijn ze vaak ook wat meer onzeker, en kan het ook zijn dat ze daarom misschien niet vraagt of dingen goed overkomen. Daarbij heb je dan ook nog verschillende leerstijlen, plus natuurlijk dat de een makkelijker leert dat de ander.

Heeft ze les? Is het een idee dat ze bijv eens paar grondwerk/loswerk/rij lesjes krijgt van iemand? Een instructeur is vaak op de hoogte van verschillende leermethodes en kan miss makkelijker tot haar doordringen.

0000 schreef:

darkadia schreef:

Lastig inderdaad. Het is wel een leeftijd waarin je nog wat minder risico ziet. En daarnaast door vriendjes/vriendinnetjes vaak wel beetje wordt opgestookt/uitgedaagd om dingen te proberen (die hoeven er niet eens ter plekke bij te zijn, maar kan ook al zijn voordat ze naar paard gaat). In deze leeftijd zijn ze vaak ook wat meer onzeker, en kan het ook zijn dat ze daarom misschien niet vraagt of dingen goed overkomen. Daarbij heb je dan ook nog verschillende leerstijlen, plus natuurlijk dat de een makkelijker leert dat de ander.

Heeft ze les? Is het een idee dat ze bijv eens paar grondwerk/loswerk/rij lesjes krijgt van iemand? Een instructeur is vaak op de hoogte van verschillende leermethodes en kan miss makkelijker tot haar doordringen.

Grondwerk les is misschien wel een leuk idee! Dan leren ze toch wat meer over het paard als persoonlijkheid denk ik. Zal eens kijken of ik iemand kan vinden en of ze dat eventueel ziet zitten. Het rijden begeleid ik vooral zelf en daarin loop ik tegen een soortgelijk probleem aan, het komt gewoon niet aan. Daar zit inmiddels wel iets van verbetering in gelukkig, maar was ook de omgang met het paard een groot deel van het probleem, lang niet zacht genoeg waar het kan en niet duidelijk genoeg waar nodig. Waarop paard zich ontzettend ging afsluiten want dat is wel iets waar hij slecht tegen kan. Maar op dit moment wil ik eigenlijk eerst dat het veilig is in het algemeen en is de rest ondergeschikt daaraan.
Ze is ook totaal niet brutaal of een durfal, dan was het misschien zelfs makkelijker geweest want dan liet ik ze dus wel bewust een keer net over die grens heengaan en dan trapt paard wel op de rem. Merk dat het moeilijk is om uit te leggen (ik ben er zelf ook nog steeds niet achter waar het nou precies uit voortkomt dus misschien niet zo gek...) De optie bestaat zelfs nog dat het gewoon complete laksheid is en ze het simpelweg niet eens is met hoe ik met de paarden omga/train en dus ook niks aan wil nemen...Dat is niet waar ik vanuit wil gaan hoor omdat ik denk dat ze dan de moeite niet zou nemen om te blijven komen ik haar zo ook niet helemaal vind overkomen. Maar goed, er moet wel iets gebeuren.

0000 schreef:

Lienek schreef:

Ik denk dat je net zoals ik haar opties moet geven of ze veranderd haar mentaliteit of ze zoekt een ander paard.
Je zegt het zelf al als je paard iets over komt vergeef je het je zelf nooit.

En het is wel de leeftijd die zien zulke dingen niet in denk.

Als haar iets overkomt ook niet

Ik vind het gewoon echt heel lastig. Vind het een leuke meid en wil haar graag helpen maar wat ik ook zeg, het komt niet binnen. Als ik één specifieke situatie neem en zeg 'dat mag niet' dan zal ze dat ook niet meer doen. Alleen in de dagelijkse omgang zijn er zoveel dingen die niet iedere dag hetzelfde zijn dat het onmogelijk is van te voren alles uit te sluiten op die manier. Ze zal daarin echt een stukje verantwoordelijkheid moeten nemen. Heb haar inderdaad al uitgelegd dat het risico op deze manier niet aanvaardbaar is voor mij, ook al meerdere keren uitgelegd dat het niet de bedoeling is dat het paard op haar past, maar dat het paard veilig moet zijn bij haar. Eigenlijk al heel veel uitgelegd maar er gebeurt nog weinig. Ik heb dit, ook op deze leeftijd, nog nooit zo meegemaakt dus ben vooral benieuwd of dat dan iets is dat gewoon wel of niet in iemands karakter zit, of dat daar toch een langere tijd voor nodig is om het te leren bijvoorbeeld. Of als iemand bijvoorbeeld nog een fijn boek/video weet met uitleg over hoe een paard de wereld bekijkt, waarom een paard zelf meestal niet snapt dat hij zijn benen niet in een halster/kruiwagen/opstapkrukje moet planten als jij dat voor zijn neus laat staan/hem er overheen laat lopen etc.
Merk dat ik er best wel van baal, met name omdat ik ergens toch het idee heb dat ze best wel wil. En met een stukje onervarenheid kan en wil ik best wel omgaan maar het continu risico's opzoeken gaat mij toch wat ver.

hanneke32xx schreef:

Ik ben als 14 jarige ook begonnen met paarden te verzorgen. Ik begon met een wat oudere d-pony. Omdat dat beest zo ontzettend braaf was heb ik ook wel eens de risico's opgezocht. Nu zou ik dat niet zo snel meer doen maar het is wel iets wat bij de leeftijd past. Bij mij heeft het toen geholpen dat ik een keer de gevaren onder ogen heb gezien (pony die door de trailers los op het terrein loopt en wondjes heeft opgelopen). Sinds toen denk ik veel beter na over dingen.

Dank voor je eerlijke reactie! Ik moet bekennen dat ik ook weleens stiekem gedacht heb 'laat het dan maar eens mis gaan want misschien als hij wel een keer goed schrikt van wat ze doet en ze ligt ernaast, dat het kwartje valt' maar ik durf het daar niet op aan te laten komen. Je kunt 99x goed vallen en weer opstaan, zal je zien dat dit net die 100e keer is...

nuscaniels schreef:

Lastige situatie. Denk dat het een stukje leeftijd maar zeker ook karakter is.
Bij mij op stal lopen er 2 jonge meiden (12 en 13) die meer verantwoordelijkheid laten zien dan sommige van 19 of volwassenen.
Op mijn werk veel te maken met jongeren tussen de 15 en 20.
Sommige zien dingen snel, pikken snel wat op en denken verder. Anderen hebben na een jaar nog geen inzicht of zeer minimaal.

Ik zou dan toch heel duidelijk grenzen gaan stellen en daar consequenties aan gaan verbinden.

Ladygiroc schreef:

Met bovenstaande eens. Is echt een stukje karakter. Ik was op mijn 12e bezig met hengsten, en dan geen shetlanders maar gewone KWPNers. Met zulke paarden kun je het je helemaal niet verantwoorden om 1 steek te laten vallen.
Maar ik zie inderdaad volwassenen soms bezig zijn dat ik denk... uhhhh.. echt handig is dat niet.
Vergeet ook niet dat áls er iets mis gaat jij ten alle tijden verantwoordelijk bent voor eventuele schade, dat was voor mij een rede om niet zomaar alles toe te laten.

Lienek schreef:

Ik heb ook een jonge bijrijdster.
Ik snap wat je bedoelt. Voor mij hier na ook nooit meer.

Ik had vorige week zondag afgesproken om haar moeder te ontmoeten, ik wil graag weten wie ze is en lijkt me dat je dat andersom ook wil. Weten bij wie je dochter rijdt.

Ik heb die zondag vrij gehouden en de avond er voor de friese hengsten keuring afgezegd want ik wil wel fit zijn.
Krijg ik op zaterdag avond kwart over 8 bericht dat haar moeder niet kan want die moest naar Amsterdam.
Mijn bloed kookte. Ik hou er rekening mee en dan zo laat af zeggen.

Ze zou zondag haar moeder vragen wanneer we wel konden afspreken. Zondag niks meer gehoord dus maandag bericht gestuurd met 2 opties. Of ze is pas welkom als ze met haar moeder komt. Of ze zoekt een ander paard.

Ik heb geen bijrijdster om daardoor stress te krijgen. Ze dient dat juist weg te nemen.

Ze komt nu vanmiddag om half 1 met haar moeder. Ben benieuwd hoe het gaat want dit is de laatste kans.