Hallo,
hier een verzorgster

.
Erg interessant om de reacties te lezen, vooral de reactie van Cassidy.
Ik ben het volkomen eens met de paardeneigenaren. Ik verzorg nu sinds mijn 14e verzorgpaarden, allemaal stuk voor stuk leuke beesten, elk op hun eigen manier. Ik heb al vroeg geleerd wat paardenhouden inhoudt, op mijn 15e om precies te zijn, omdat de eigenaresse van de verzorgpaarden die ik toen had (lees, 14 paarden als statussymbool) haar paarden volledig verwaarloosde. Als ik niet kwam voor 2 dagen stonden ze in een halve meter stront met hun kont de lucht in in hun stands (1,5x2m).
Nu ben ik 27, en heb door de jaren heen heel veel verzorgpaarden gehad en ook heel veel andere verzorgsters mee gemaakt. En inderdaad, niet allemaal hoor, maar een hoop met hoge verwachtingen en die dan ook snel weer vertrokken en anderen die hun poot gewoon echt niet uitstaken om te voeren, te mesten of paarden buiten te zetten/binnen te halen. Erg zonde! Want die maken het natuurlijk nergens...
En dan de andere kant... Als ik zo even tel heb ik een stuk of 50 verzorgpaarden gehad. Daarvan kan ik er van 2 of 3 zeggen dat ik totaal geen klik had met het paard en er dus mee ben gestopt. Bij die persoon met 14 paarden was er een grote roulatie, in totaal hebben daar zo'n 25 verschillende paarden gestaan. Zodra ze doorgereden waren, of de hyper pieken eruit waren gereden en ze wat rustiger waren geworden door broodnodige beweging werden ze verkocht. Of stond er ineens iemand aan het hek te kijken hoe ik mijn favoriete verzorgpaard reed... De volgende dag was ze verkocht.
Dit heb ik een keer of 15 meegemaakt bij verschillende eigenaren. Bij ééntje was ik mede-eigenaresse geworden van mijn verzorgpaard. 5 Maanden zo door gegaan toen de huidige eigenaresse ermee stopte en mij de keuze liet: Paard verkopen of zelf overkopen... Tsja... Ik ben niet voor niets mede-eigenaar natuurlijk... Zou daar nooit voor kiezen als ik het geld voor een eigen paard had.
Dan het dubieuze onderwerp: Paard inrijden. Halsbrekende toeren als 2-jarige, levensgevaarlijk paard, viel eigenaresse aan, geen respect... Eigenaresse als de dood voor het paard, ik heb het paard voor haar onder de duim gekregen. Enige voorwaarde die ik had gesteld (lees, zelf een oproep geplaatst op marktplaats) was de mogelijkheid om buiten te rijden. Was mee ingestemd, geen probleem. Totdat ik de eerste keer op het paardje mocht rijden. De instructrice die het paard had ingereden merkte op tegen de eigenaresse dat ik zo goed communiceerde met het paard.... Tsja, dat kon de eigenaresse niet zo goed hebben... Dus een paar weekjes later was het einde verhaal.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben door de jaren heen enorm genaaid, ik heb vandaag de dag enorme moeite om me te binden aan een paard.
Gelukkig sinds een jaar heb ik een geweldig verzorgpaard die ook echt precies bij mij past qua karakter. Ik mag alles met haar doen en word volledig vrij gelaten, ik hoef niks te betalen en met de eigenaresse kan ik het heel goed vinden. Ik ben via via bij hun terecht gekomen dus ze hadden al goede referenties van mij, dat is mijn geluk. Maar zelfs nu heb ik nog moeite om me te binden aan dit paard, ondanks het feit dat ik er van overtuigd ben dat dit paard nooit verkocht zal worden en ik er hier nooit uit gegooid zal worden. Ik werk er wel aan, maar het juiste knopje vinden blijkt moeilijk, ik kan me gewoon nauwelijks open stellen... Maar dit zal wel een proces zijn van een paar jaartjes.
Maar ik kan god zij dank eindelijk wel zeggen dat ik me volledig op mijn plaats voel.
Ik hoef niks te betalen voor dit paard en met uitzondering van 1 avond per week voeren en mesten hoef ik ook verder niks te doen. Maar persoonlijk vind ik wel dat, als je een paard van een ander verzorgt, betaald of niet, maar ZEKER als je er niet voor hoeft te betalen, dat je ook echt mee helpt in de dagelijkse bezigheden. In mijn geval staan er 4 paarden van 3 eigenaressen op het terrein. 3 van de paarden zijn van dezelfde eigenaresse als mijn verzorgpaardje, en omdat het hun terrein is is er voornamelijk in het voorjaar en het najaar een hoop werk te leveren. Hier help ik dan ook bij mee. Zo neem ik ook af en toe diensten van anderen over, controleer het weiland altijd als ik er ben, het water, doe een voering tussen de middag als ik er toch ben, veeg zo nu en dan aan, zorg voor de kippen en de katten en koop met regelmaat wat voor de paarden (uitrusting/voedingssuplementen etc) en ik vind dat normaal. Persoonlijk vind ik dit een goede balans en vind de eisen die de jeugd van tegenwoordig stellen ook meer dan belachelijk....
Maaaarrrr..... Dat is ook iets wat ik terug zie bij de stagelopers van zo rond de 14 tot 18 jaar in mijn werk (horeca)..... Ze gaan er allemaal van uit dat een beetje staren naar een tafel vol met rotzooi genoeg is en dat ze gerust kunnen zegen dat het k*twerk is en ze liever thuis zitten te niksen. Iets van deze tijd denk ik.... Zo verwend en gepamperd als ik weet niet wat.
Geldt uiteraard niet voor elke tiener, maar wel voor een goeie 70%....