Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-02-17 16:43

Geplaatst: 09-02-17 16:43

Anke schreef:
Wat is een reden om een bijrijder te laten betalen?

Voor mij niks. Ik heb er zelf geen tijd voor en vind het fantastisch dat iemand met liefde mijn paard komt rijden. Daar ben ik haar erg dankbaar voor. Het is voor mij super uitkomst (om deze periode te overbruggen tot ik zelf meer tijd heb) en het komt niet in me op om er geld voor te vragen.

**Geplaatst**: 09-02-17 18:46

Geplaatst: 09-02-17 18:46

Wat mij op gevallen is met bijrijders is dat ze geen idee van waarde hebben. Heb jij een zadel a 2500 euro dan zijn ze daar echt niet zuiniger op dan die manege zadels.
Hoevaak ik wel niet krassen en kapotte lepels tegen ben gekomen. Of kapotte hoofdstellen, slingeren van spul etc etc.
Daarom snap ik een bijdrage wel dan heb je iets van een buffer als het kapot gaat

**Geplaatst**: 09-02-17 21:19

Re: Ook zo moeilijk om een bijrijder te vinden, deel 4

Geplaatst: 09-02-17 21:19

Ik heb nog geen enkele reden gehoord die voor mij hout snijdt, om een bijrijder te laten betalen.

Dure pensionstal heeft de bijrijder geen invloed op, die heb je als eigenaar zelf gekozen.
Voor niets gaat de zon op?
Jouw paard toch? Dus ook jouw financiële verantwoordelijkheid. Bijrijder heeft niet voor niets geen eigen paard.

De spullen die er voor mijn pony's zijn, heb ik zelf ook nodig.
Als er iets stuk gaat door nalatigheid kan het op dat moment vergoed worden.
Gaat er iets stuk door slijtage of lomp gedrag van mijn pony, dan is dat niet mijn bijrijders schuld, dus zie ik ook geen reden.

**Geplaatst**: 09-02-17 21:24

Re: Ook zo moeilijk om een bijrijder te vinden, deel 4

Geplaatst: 09-02-17 21:24

Mijn reactie naar peelie was misschien kort door de bocht, maar als je jouw bericht waar ik op reageer goed lees, staat het er wel.
En ik lees dat je ondanks het lastige gedrag van je eenkennige paard toch steeds op zoek was naar een bijrijder.
Dat snap ik dan niet.
Als hij niet perse beweging hoeft. En het alleen maar is omdat je een bijrijder een kans wil geven. En je keer op keer een niet klikkende match hebt.
Waarom blijf je dan zoeken? Dan heb je toch blijkbaar zelf een belang bij het hebben van die bijrijder, anders zou je toch stoppen met zoeken?
Althans, zo zou het voor mij werken.

Het maakt mij verder niet uit wie wat als bijdrage vraagt of betaald.
Als beide partijen ermee instemmen is het prima.
Maar er zijn nu eenmaal verschillende types eigenaren en gelukkig ook verschillende types bijrijders.
Ik heb al jarenlang een trouwe niet betalende bijrijder waarbij netjes met mijn spullen en mijn pony wordt omgegaan, die afspraken nakomt en met mij overlegt als ze eens een andere dag wil, of als er iets niet lukt, of als de pony iets gek dees, of wat dan ook.
Dus het kan wel, ook zonder dat ze hoeven betalen.

**Geplaatst**: 09-02-17 21:31

Geplaatst: 09-02-17 21:31

Marije_jiplover schreef:
Ik heb nog geen enkele reden gehoord die voor mij hout snijdt, om een bijrijder te laten betalen.

Dure pensionstal heeft de bijrijder geen invloed op, die heb je als eigenaar zelf gekozen.
Voor niets gaat de zon op?
Jouw paard toch? Dus ook jouw financiële verantwoordelijkheid. Bijrijder heeft niet voor niets geen eigen paard.

De spullen die er voor mijn pony's zijn, heb ik zelf ook nodig.
Als er iets stuk gaat door nalatigheid kan het op dat moment vergoed worden.
Gaat er iets stuk door slijtage of lomp gedrag van mijn pony, dan is dat niet mijn bijrijders schuld, dus zie ik ook geen reden.

Geloof mij... de meesten betalen dan niet hoor!! Want of ze kunnen het niet betalen of ze willen het niet.
Ik snap dat je niet voor de hobby van een ander wil betalen

**Geplaatst**: 09-02-17 21:48

Re: Ook zo moeilijk om een bijrijder te vinden, deel 4

Geplaatst: 09-02-17 21:48

Geloof mij, ze bestaan wel.
Heb er zelf al 2 zo gehad.
En ben er zelf ook zo een geweest.

En in mijn eigen bijrijder-tijd hadden mijn vriendinnen ook gratis bijrijdpaarden waar spullen die door stommiteiten kapot gingen gewoon vergoed.

Er heerst onder een aantal eigenaren een beeld over bijrijders dat ik totaal niet herken.
Het zijn "allemaal" nalatige profiteurs die slordig met alle spullen omgaan en overal een slaatje uit willen slaan en die je heel goed moet opvoeden/africhten, voor ze zelfstandig met de edele viervoeter om mogen gaan.

Ik zal wel in een bijzondere omgeving wonen, maar ik ken ze niet

Ik heb een heel erg betrokken bijrijdster en dat was mijn vorige ook, tot haar school teveel tijd ging kosten (4 gymnasium) en toen besloot om ermee te stoppen.
Zeldzaam ras blijkbaar hier in mijn omgeving.

**Geplaatst**: 09-02-17 22:16

Geplaatst: 09-02-17 22:16

Ik heb nog nooit een bijdrage gevraagd.
Maar bij een eventuele volgende bijrijder zou ik het wel gaan doen.
Kijken of ik dan mensen tref die niet hooguit een uur van te voren af appen met een smoes.
Zeker omdat ik wel moeite steek in deze ruiters en mijn tijd ook anders in kan delen.
Kijken of daardoor de mensen komen omdat ze anders bang zijn dat de voor niets betalen.

Oke of ik op die manier de mentaliteit wil weet ik ook niet.

En ja ze bestaan. Maar die verhuizen.

**Geplaatst**: 09-02-17 22:17

Geplaatst: 09-02-17 22:17

Marije_jiplover schreef:
Geloof mij, ze bestaan wel.
Heb er zelf al 2 zo gehad.
En ben er zelf ook zo een geweest.

En in mijn eigen bijrijder-tijd hadden mijn vriendinnen ook gratis bijrijdpaarden waar spullen die door stommiteiten kapot gingen gewoon vergoed.

Er heerst onder een aantal eigenaren een beeld over bijrijders dat ik totaal niet herken.
Het zijn "allemaal" nalatige profiteurs die slordig met alle spullen omgaan en overal een slaatje uit willen slaan en die je heel goed moet opvoeden/africhten, voor ze zelfstandig met de edele viervoeter om mogen gaan.

Ik zal wel in een bijzondere omgeving wonen, maar ik ken ze niet
Ik heb een heel erg betrokken bijrijdster en dat was mijn vorige ook, tot haar school teveel tijd ging kosten (4 gymnasium) en toen besloot om ermee te stoppen.
Zeldzaam ras blijkbaar hier in mijn omgeving.

Helaas is jouw bijrijdersras aan het uitsterven. Uiteraard heb ik nu goede bijrijders, maar daar zijn idd een flink aantal profiteurs aan vooraf gegaan. Heb helaas genoeg dingen meegemaakt, van gemaakte afspraken niet nakomen, tot slordig omgaan met mijn spullen, paard drijfnat zonder deken hartje winter op stal knallen, stelen en alleen maar de lusten willen van het rijden en te lui zijn om even na gebruik poetsplaats aan te vegen en die ene drol uit de stal halen.

**Geplaatst**: 09-02-17 22:32

Re: Ook zo moeilijk om een bijrijder te vinden, deel 4

Geplaatst: 09-02-17 22:32

Tja een dure pensionstal kies ik zelf voor maar die bijrijder geniet daar echt wel van mee... Vind het echt wat anders als je een poedersuiker bak hebt en nieteens droog kan poetsen tegenover alles indoor kunnen doen inclusief rijden. Ik heb daar als bijrijder zelf altijd ontzettend van genoten en vond het zelf dan ook nooit erg om daar meer voor te betalen (of andersom, minder te betalen bij de eerste situatie).

En dingen vergoeden on the spot als het al gebeurd is zou ik nóóit doen. Krijg je gezever over en uiteindelijk is de bijrijder foetsie en kan jij fluiten naar je geld. Als het om een peeskap gaat is dat hooguit vervelend maar als je zadel gemolesteerd is door nalatigheid is dat gewoon super super super zonde.

**Geplaatst**: 09-02-17 23:32

Geplaatst: 09-02-17 23:32

Anoniem schreef:
enamorada schreef:
Ik heb het over in zn algemeen, niet per se over deze situatie.
Natuurlijk zijn er situaties waarbij het volstrekt logisch is dat iemand de deur wordt gewezen, maar het lijkt wel alsof je nu voor elke komma die je verkeerd zet naar huis wordt gestuurd.

Ik mijn geval zeker niet Maar wat mij ook heel erg opvalt is dat de bijrijders tegenwoordig ook enorm veel eisen en brutaal zijn, tenminste, met een soort "arrogantie", dat de eigenaar maar blij moet zijn dat zij hun paard willen rijden.

Noem het arrogantie, ik noem het waar...

...een betrouwbare en fijne bijrijder is goud waard! En ja, dat zeg ik nu als eigenaar, ik ben jaren zo'n bijrijder geweest. Ik was er altijd, heb bijrijdpaard doorgereden omdat de eigenaar dat niet kon, deed het paard fulltime als zij op vakantie gingen en nam regelmatig vrij als er iets dringends was....naar de kliniek, mee op wedstrijd..

en met veel liefde en plezier! Eigenaren waren dolblij met me, ik help nog steeds waar ik kan....
En nu ik zelf een paard heb en langdurig geblesseerd ben ik dolblij dat een fijne en handige ruiter mijn paard tegen betaling wil rijden... :')

Een bijrijder zoals ik zelf was vinden? Gaat denk ik niet gebeuren, maar ik hoop dat het meisje wat morgen kennis komt maken er dicht bij in de buurt komt en dan ben ik super content: ik vraag dan ook geen bijdrage. Zoals iemand al zei, de 'fijne' zijn schaars...

Wel een goede opmerking mbt social media....daar ben ik niet in thuis en heb ik zelf allemaal niet, als dit wat wordt dan moeten we daar maar afspraken over maken.

**Geplaatst**: 10-02-17 00:00

Geplaatst: 10-02-17 00:00

Heb nog nooit een bijrijder gehad die moest betalen.
De bijrijdster van mijn shet is goud waard. Meisje komt 3/4x per week en als ze vakantie heeft dagelijks.
Zij was een echt manegeruitertje met een moeder die er zeer weinig van wist en het ook wat eng vond.
Moeders heeft zich overal in verdiept, pony wordt voor en na het rijden, losgooien wat dan ook, volledig nagekeken op eventuele plekjes of wondjes. En dat zonder dat ik daarom vroeg. Ze zijn zo verantwoordelijk en voorzichtig met mijn pony.
Sinds kort een nieuwe verzorgster voor mijn paard, hoop dat het ook zo een gouden meid is.
Klusjes hoeven ook niet. Ook al sta ik op een doe het zelf stal.
Ik wil dat ze de tijd die ze hebben besteden aan het paard of pony. Niet aan klusjes. Mag als ze zin hebben maar hoeft niet.

**Geplaatst**: 10-02-17 00:18

Re: Ook zo moeilijk om een bijrijder te vinden, deel 4

Geplaatst: 10-02-17 00:18

Wel of niet laten betalen is per persoon verschillend. Ikzelf ben geen buiten rijder maar als ik een bijrijder zou hebben die dit wel wilt zal de hoefsmid duurder worden doordat er ijzers onder moeten, dit zou ik betalen van de bijdrage. Ik sta all-in dus klusjes zijn er niet behalve het onderhoud van het zadel en hoofdstel. Vind een bijdrage heel normaal.

**Geplaatst**: 10-02-17 00:24

Re: Ook zo moeilijk om een bijrijder te vinden, deel 4

Geplaatst: 10-02-17 00:24

Als ze geen klusjes doen, vind ik een bijdrage wel zo netjes.

**Geplaatst**: 10-02-17 00:28

Geplaatst: 10-02-17 00:28

Of je moet er zelf zo'n plezier aan hebben dat je het de ander compleet gunt, alleen lusten en geen lasten.

Helaas. Ben ik dan toch anders daarin. Ik heb de pony's, betaal alles en doe alles. Zou het 10 keer niks vinden om sponsor en stalknecht te moeten zijn voor een ander zijn plezier. Minste dat ik verwacht is dat ze hetzelfde aan taken doen wat ik ook doe. Ben geen liefdadigheidsinstelling. Moet er zelf hard voor werken en veeeel dingen laten.
Kun je zeggen, eigen keus. Klopt. Net zoals ik ervoor kies om dit niet zomaar met iemand te delen.

**Geplaatst**: 10-02-17 00:41

Re: Ook zo moeilijk om een bijrijder te vinden, deel 4

Geplaatst: 10-02-17 00:41

Ik geloof dat ik wel zo'n sponsor en stalknecht ben maar hier vinden ze t allemaal te ver fietsen

**Geplaatst**: 10-02-17 00:54

Geplaatst: 10-02-17 00:54

Marije_jiplover schreef:
Geloof mij, ze bestaan wel.
Heb er zelf al 2 zo gehad.
En ben er zelf ook zo een geweest.

En in mijn eigen bijrijder-tijd hadden mijn vriendinnen ook gratis bijrijdpaarden waar spullen die door stommiteiten kapot gingen gewoon vergoed.

Er heerst onder een aantal eigenaren een beeld over bijrijders dat ik totaal niet herken.
Het zijn "allemaal" nalatige profiteurs die slordig met alle spullen omgaan en overal een slaatje uit willen slaan en die je heel goed moet opvoeden/africhten, voor ze zelfstandig met de edele viervoeter om mogen gaan.

Ik zal wel in een bijzondere omgeving wonen, maar ik ken ze niet
Ik heb een heel erg betrokken bijrijdster en dat was mijn vorige ook, tot haar school teveel tijd ging kosten (4 gymnasium) en toen besloot om ermee te stoppen.
Zeldzaam ras blijkbaar hier in mijn omgeving.

Oh ik kan wel een paar voorbeelden noemen hoor.
Zonder toestemming naar buiten gaan?
Zonder toestemming het vriendje(terwijl wij al besproken hadden dat ik eerst het vriendje leer kennen voordat hij kennis maakt met mijn paard) laten rijden of mijn paard laten longeren omdat je perce de perfecte shot voor je foto wilt...
(En dan vervolgens je vriendje moet redden omdat het paard hem aanvalt)
Hoofdstellen van 150 euro aan de neusriem op hangen?
Kieffer Wien Deluxe dressuurzadel, je weet wel, die niet meer gemaakt worden, omgekeerd op de zadelstang hangen zodat de kamer op het breedste gedeelte van de zadelstang hangt.
Peesbeschermers kapot terug leggen zodat ik op het crossterein kapotte beschermers heb en dus niet kan mee trainen.
Moet ik nog even door gaan?

Mijn paard kost geld ja. Geld wat ik prima zelf op kan hoesten. Dat doe ik al sinds ik hem heb en dat zal ik ook altijd blijven doen.
Maar na alle bovenstaande ervaringen zie ik niet in waarom ik nog de hobby van een ander moet spekken terwijl die bovenstaande geintjes mij een godsvermogen kosten...

Daarnaast ben ik al lang niet meer op zoek.
Ik heb een bijrijdster waar ik heel tevreden over ben.
Mijn vorige bijrijdster is 4 jaar lang mijn bijrijdster geweest en heeft niks hoeven te betalen.
Helaas is mijn vertrouwen wel een paar keer flink beschadigd.

Nee, een hobby kost geld. Wil je daar niet investeren? Prima... Maar dan kom je niet op mijn paard.
Noem mij arrogant, noem mij hart...
maar ik betaal mij scheel aan fouten van een ander terwijl ik ook als eis had dat diegene die iets kapot maakt ook betaald.
Zie maar eens te bewijzen dat jij die dingen niet zelf verkeerd hebt gedaan? Het is mijn woord tegen dat van een ander. Ik weet dat iets wat kapot is ik meteen weg gooi en vervang. Maar dat kan ik niet bewijzen dus moest ik het zelf weer gaan betalen.

Mijn bijrijdster betaalt nu netjes elke maand en dat gaat op de spaarrekening van het paard.
Daar worden alle dingen die kapot gaan van vervangen.
Zoals afgesproken.

**Geplaatst**: 10-02-17 08:35

Re: Ook zo moeilijk om een bijrijder te vinden, deel 4

Geplaatst: 10-02-17 08:35

Zoals hierbovenstaande heb ik dus ook meermaals moeten ervaren helaas.
Ik begin nu met mijn nieuwe paard met een schone lei en vraag geen bijdrage en probeer het kaf van het koren zo goed mogelijk te scheiden voor ik mensen laat komen!

En zoals gezegd de goeie vinden is gewoon heel lastig vooral omdat de mensen daarvoor in de rij staan. Dan sluit je achteraan in de rij.

Ik snap dus dat mensen een bijdrage vragen maar het moet wel reeel zijn.
100 euro voor 2 dagen pw en 150 euro stalgeld vind ik best wel veel en die zie ik ook vaak voorbij komen.

**Geplaatst**: 10-02-17 08:57

Re: Ook zo moeilijk om een bijrijder te vinden, deel 4

Geplaatst: 10-02-17 08:57

Eens, ik vind eigenlijk ieder bedrag boven de 50 euro veel. Voor mij is 50 euro een bijdrage, meer dan dan ben je m.i. eigenlijk al meer leaser en heb m.i. ook al meer rechten.

Voor mij is de reden voor een bijdrage trouwens dat ik het toch een beetje raar vind om iemand anders z'n hobby te bekostigen. Ik heb 2 paarden staan en eerlijk is eerlijk, als je er dan 2 aan het werk moet houden dan stap je wel eens met tegenzin op. En dan denk ik, het is toch zonde dat ik hier met tegenzin op mijn paard zit terwijl een ander er enorm veel plezier aan zou beleven om dit paard te mogen rijden. Maar als we dan naast elkaar een buitenrit aan het maken zijn, waarom zou ik dan degene zijn die alle kosten draagt en die ander totaal geen kosten aan het paard waar ze op zit heeft? En als ik nou geld zat had dan was het wellicht een ander verhaal, maar ik moet ook hard werken om mijn geld bij elkaar te sprokkelen.
Overigens is de bijrijdster die ik heb echt werelds! Een betere kan ik me niet wensen. En zij is ook super blij met deze constructie, ze heeft zelf ook een eigen paard gehad en realiseert zich dus wat een paard kost. Ze is gek op zowel het friese als het spaanse paard, laat ik daar nu van ieder 1 hebben, dus ze kan haar beide favoriete rassen rijden voor een relatief laag bedrag. Daarnaast leert ze van mij eea over grondwerk, VD, trainen etc en heeft al een boel leuke dingen mee gemaakt met mij en de paarden. Dus wat dat betreft is het bij ons echt een win-win situatie waar we beide enorm blij mee zijn

**Geplaatst**: 10-02-17 09:17

Geplaatst: 10-02-17 09:17

Ik heb (als bijrijdster) nooit een vast bedrag per maand hoeven te betalen. Ik nam soms bijna de volledige zorg van het paard op me als de eigenaresse weer eens in het buitenland zat (werk of vakantie). Natuurlijk zijn er wel eens wat dingetjes stuk gegaan in de tijd dat ik voor het paard zorgde. Bijv. Een halster(touw), weidepaaltjes en 1 keer is ook het riempje van het hoofdstel geknapt. Daarom heb ik als compensatie wel eens een nieuw halster setje gekocht en de kosten van een nieuw hoofdstel hebben we toen gedeeld. Zo konden wij het altijd goed oplossen

**Geplaatst**: 10-02-17 10:25

Re: Ook zo moeilijk om een bijrijder te vinden, deel 4

Geplaatst: 10-02-17 10:25

Dat dingen stuk gaan hoort erbij...ik zorgde zelf vaak voor vervanging en zei het ook altijd als iets stuk was gegaan. Maarja, als dat komt door onzorgvuldigheid zou ik daar ook niet van gediend zijn, ik ben zelf heel zuinig op m'n spullen en heb een paard wat overal aanzit en met liefde m'n knetterdure zadel op de grond gooit....

Aan mij de taak om te zorgen dat een ander dat weet. Vervelend dat sommige van jullie zulke nare ervaringen met bijrijders hebben, hoop maar dat dat mij niet gebeurt.....

**Geplaatst**: 10-02-17 12:02

Geplaatst: 10-02-17 12:02

Ik ben wel benieuwd hoe jullie, als eigenaars, hierover denken..

Na mijn vorige bijrijdpaard verkocht was (circa 2 jaar terug) ging ik op zoek naar een nieuw bijrijdpaard. Ik ben reactief ruiter, maar heb ook de wens om verder te komen in het springen. Eventueel op termijn wedstrijden. Na een aantal maanden zoeken gevonden!

Ik rijd nu ongeveer 1,5 jaar een paard bij. Sinds de start is hij drie keer verhuist doordat de stallen niet aansloten bij de wensen van de eigenaresse voor het paard. Ik ben elke keer meegegaan, vanwege de klik met het paard, hoewel de huidige locatie eigenlijk te ver is voor mij qua tijd. Het eerste halfjaar ging redelijk. Rijden ging goed en had tweewekelijks les met hem. Veel grondwerk e.d., paste perfect.. Af en toe wel kleine blessures of problemen, maar na een week zorg ging het vaak veel beter.

Een jaar geleden begon hij te kwakkelen, meerdere blessures. In die tijd veel met hem gewandeld, ochtend en avond koelen oid. Na drie maand kreeg hij cushing geconstateerd. In de drie maanden is zijn conditie extreem achteruit gegaan en moesten we daarna rustig opbouwen met medicatie. Medicatie bleek totaal niet aan te slaan. We staan nu op dat punt, medicatie werkt niet en elk klein wondje kan een probleem worden. Het afgelopen jaar weinig kunnen doen qua rijden of grondwerken oid.. elke keer als hij weer een beetje opgeknapt was, kwam de volgende blessure.

Het lastige nu vind ik dat ik ze absoluut niet in de steek wil laten, maar ik ergens ook niet doe wat ik graag zou willen doen, waarvoor ik gestart ben. Ik vind het geen probleem om te helpen bij revalideren en begrijp goed dat het erbij hoort.. maar momenteel is er geen perspectief op herstel of verbetering. Wat voorlopig (en misschien wel de komende jaren) inhoud dat het meer 'zorg dragen voor' dan plezier is..

Ik twijfel heel erg wat ik zal doen..

**Geplaatst**: 10-02-17 12:39

Re: Ook zo moeilijk om een bijrijder te vinden, deel 4

Geplaatst: 10-02-17 12:39

Het verbaast me echt wat voor brutale bijrijders jullie hebben gehad..
Als ik dat zo lees snap ik veel beter waarom er soms van die absurde bedragen worden gevraagd..

Bizar zeg.. Dit vind ik vooral omdat ik zelf absoluut niet zo ben. Tuurlijk maak ik ook wel eens mijn fouten, maar indien ik iets kapot maak, of kapot gaat terwijl ik er mee bezig ben meld ik dit altijd netjes en kom ik er met de eigenaresse wel uit hoe we het oplossen. Ligt er net aan of iets al langer aan een dun draadje hangt dat het kapot gaat of dat ik bijvoorbeeld een gloednieuw halster weet te slopen. Maar indien ik zie dat het halster bijna kapot is ga ik er rustig op uit om een halster te halen. Ga ik naar een paarden zaak, stuur ik altijd een appje: joh, ik ga nu daar en daar heen, heb je nog wat nodig? Dan neem ik het mee. Gaat het om iets kleins, laat maar zitten dat geld. Gaat het bijvoorbeeld om een deken of hoofdstel komen we daar ook wel over uit..

Laatste paardje ging in training voor een maand. Ze stond daar een dag en toen had de eigenaresse een overledene in de familie. Ik heb mijn poetstas uitgezocht en alle dubbele borstels gingen in een plastic tasje en mee naar stal zodat ze haar 'eigen' poetsspulletjes had. Uiteindelijk is ze daar vandaan verkocht en de verkoop ging zo snel dat ik niet meer langs kon.. Ik was thuis met flinke koorts, mijn vriend had de auto mee naar zn werk dus ik had ook geen vervoer.. Ach, die paar poetsspullen.. Of ze op die stal zijn gebleven of dat eigenaresse ze mee heeft genomen weet ik niet, maar die spullen kan ik missen.

@miramii, Ik had er een waarvan ik van te voren wist dat hij artrose had. Door de jaren heen heb ik zelf besloten dat ik er niet meer op wilde omdat hij zo struikelde. Ik voelde me er niet fijn bij. Ik kwam er op een gegeven moment ook achter dat ik het rijden ontzettend miste. Ik ben er een paardje bij gaan zoeken en lange tijd heb ik het zo opgelost. Ik kwam op een gegeven moment tijd te kort, dus ben van 3 naar 2 dagen gegaan. Later, omdat ik op stage moest (5 maanden naar limburg, woon in den haag) moest ik dus helemaal stoppen en ben ik zo nu en dan eens langs geweest als ik thuis was. Eenmaal thuis wilde ik hem weer gaan oppakken, ging de auto kapot, dus had ik geen vervoer meer. Ik heb toen besloten dat het niet eerlijk was tegenover mij, als tegenover het paard om mij een half uur te laten rijden voor enkel poetsen, stal mesten en aan de hand of los wat met hem doen. Je bent dan een uurtje, 1.5 uur bezig en aangezien het vroeg donker is was dit gewoon geen doen. Dan zou ik pas rond 10 uur weer van stal vertrekken omdat ik er pas rond half 9 kan zijn, en dat is daar gewoon te laat. Ik mis hem heel erg, wil graag eens langs, maar niet meer vast. Bij mij is het nu zo gelopen, maar je kan er ook voor kiezen een dagje minder te gaan en iets erbij te zoeken.

Het is misschien l*llig maar dat is wel het voordeel van bijrijden. Een paard koop je voor het leven vind ik, maar als bijrijder kan je ook de keuze maken minder te gaan (als de eigenaresse hiermee akkoord gaat) of te stoppen en wat anders te zoeken.

Maar vergeet niet dat je van dit soort paarden ook heel veel kan leren. Ik heb bijvoorbeeld heel erg geleerd om naar mijn paard, maar ook naar mijn gevoel te luisteren. Ik reed een draver, goud eerlijk, maar enorm doorzettingsvermogen. Hij zou doorgaan tot hij zich stuk loopt, wat in het begin dus ook wel eens gebeurd is. Ik vroeg te veel van hem. Ik heb bij hem dus wel heel goed geleerd te luisteren naar mijn gevoel en naar mijn paard.

**Geplaatst**: 10-02-17 13:59

Geplaatst: 10-02-17 13:59

@Loveuggs daar heb je ook helemaal gelijk in hoor.. ik leer nog elke dag bij. Zeker ook door te zorgen voor hem, nieuwe manieren van medicatie toedienen, sympomen herkennen en toepassen van middelen. Vind het ontzettend interessant en doe het met liefde.. alleen ik mis het 'aan de slag gaan' wel gewoon ontzettend. Grondwerken en dergelijk zit er voorlopig ook niet in, wanneer wel weer is onduidelijk. Hij lijkt geen pijn te hebben (volgens DA), maar ivm de blessures en het zoeken naar juiste medicatie is het belangrijk dat hij rust heeft. Is nu dus enkel zorgen en wandelen, tot dat het beter gaat. En daarna is het maar de vraag of het meer gaat worden..

Op de vorige stal had ik meer mogelijkheden gehad om bijvoorbeeld een ander paard bij te rijden.. hier staan ze aan huis en hij is het enige rijpaard. Dan zou ik dus naar een andere stal moeten. 3 dagen per week zorgen voor mijn huidige bijrijdpaard, veel reistijd, studie, werk en daarnaast nog een ander rijden (op een andere stal), is bijna niet mogelijk voor mij.

Vandaar dat de keuze ook zo moeilijk is. Enerzijds wil ik hem en de eigenaresse blijven steunen. het voelt alsof ik ze dan in de steek laat.. anderzijds beoefen ik mijn hobby niet zoals ik graag zou willen.. met weinig hoop dat dat nog gaat veranderen.

**Geplaatst**: 10-02-17 14:06

Geplaatst: 10-02-17 14:06

Pallatin schreef:
Anoniem schreef:
Ik mijn geval zeker niet Maar wat mij ook heel erg opvalt is dat de bijrijders tegenwoordig ook enorm veel eisen en brutaal zijn, tenminste, met een soort "arrogantie", dat de eigenaar maar blij moet zijn dat zij hun paard willen rijden.

Noem het arrogantie, ik noem het waar... ...een betrouwbare en fijne bijrijder is goud waard! En ja, dat zeg ik nu als eigenaar, ik ben jaren zo'n bijrijder geweest. Ik was er altijd, heb bijrijdpaard doorgereden omdat de eigenaar dat niet kon, deed het paard fulltime als zij op vakantie gingen en nam regelmatig vrij als er iets dringends was....naar de kliniek, mee op wedstrijd.. en met veel liefde en plezier! Eigenaren waren dolblij met me, ik help nog steeds waar ik kan....
En nu ik zelf een paard heb en langdurig geblesseerd ben ik dolblij dat een fijne en handige ruiter mijn paard tegen betaling wil rijden... Een bijrijder zoals ik zelf was vinden? Gaat denk ik niet gebeuren, maar ik hoop dat het meisje wat morgen kennis komt maken er dicht bij in de buurt komt en dan ben ik super content: ik vraag dan ook geen bijdrage. Zoals iemand al zei, de 'fijne' zijn schaars...

Wel een goede opmerking mbt social media....daar ben ik niet in thuis en heb ik zelf allemaal niet, als dit wat wordt dan moeten we daar maar afspraken over maken.

Ik ben zelf ook zo'n bijrijder geweest

(half jaar lang elke dag mijn bijrijdpaard gedaan terwijl deze na 2 maanden niet meer bereden kon worden (wat dus ook een aantal dierenartsbezoeken opgeleverd heeft) maar de eigenaresse door privé omstandigheden niet in staat was naar stal te komen) Maar echt niet dat het in mij op kwam om met zo'n additute tegen de eigenaar te praten als zij met haar paard een weekje/weekendje weg ging... IK moet als bijrijder blij zijn een paard te mogen rijden, niet andersom (ja in zekere zin wel, maar niet zoals helaas de meeste bijrijders tegenwoordig over zichzelf denken, alsof ze Anky zijn en ik blij moet zijn dat zij mijn paard willen rijden.. En ja, ik heb 2 van zulke bijrijders gehad

)
Ik had niks te willen en eiste al helemaal niks, was blij met elke kans die ik kreeg. Dus ja, zoals zo'n houding tegenwoordig normaal gevonden wordt valt dat voor mij zeker onder arrogantie.

**Geplaatst**: 10-02-17 16:22

Geplaatst: 10-02-17 16:22

miramii
Ik zou dat als eigenaar wel begrijpen als je er dan mee stopt.
Niet als het een blessure is die redelijk snel over is. Dan zou ik zoiets hebben van, ooh een paar weken alleen maar kunnen poetsen en ik zie je niet. Dus het gaat alleen om het rijden. Dan zou ik me best bezeken voelen.
Maar in een geval zoals dat van jou zou ik het wel begrijpen.
En als het zo is dat je haar ook wel eens uit de brand helpt met een dagje weg en dat misschien nog eens wilt blijven doen in ruil voor een reep lekkere chocolade. Dan hou je het ook open voor als ze eens een ander paard aanschaft en misschien rijden ook weer kan.