k zal het hele verhaal wel vertellen 
we kwamen aan bij stal, courage stond een beetje te kwijlen hele vieze dikke kwijl, we wisten niet wat het was en haalde hem even uit stal omdat het daar wat donker was.. toen was het even over, wij ff poetsen zat hji weer te kwijlen en heel zielig voor zich uit te staren!! wij dus snel lisett gebeld en ze kwam heel snel naar ons toe.. Zij eerst ff gekeken of ze wist wat het was maar had het nog nooit gezien.. ze belde gelijk de dierenarts maar die kwam pas een half uur later, omdat dat de dichtsbijzijnde veearts was.. dus even gewacht en courage zat zo zielig te kijken
heel dof maar wel met zijn oren naar voren, en helemaal niet zo speels als hij meestal is(happen enzo
) je zag echt dat er wat mis was.. toen kwam de dieren arts en die deed zo'n pruim? (volgens mij heette dat zo) en deed dat om zijn boven lip en toen zo'n klem erin en kijken wat er mis was..
Ik heb nog nooit zo'n harde nek bij hem gevoelt 
Er zat een splinter in zijn wang, en hij had scherpe hoekjes op zijn kiezen, dus hij had die splinter eruit gehaald en toen moest hij even vijlen, terwijl hij net weer wat ontspannender was, en hup weer die nek 
maar het had allemaal wel geholpen, want daarna was het weer de lieve oude courage 
k maak de laatste tijd wel wat mee bij courage 
dierenbescherming voor die zwanen, en nu weer dit..
maar gelukkig was het niet iets ernstigs 
toen nog maar de stal uitgemest en me rug vern**kt
en toen olfert losgegooit..
op het eind nog even uit gestapt tot het ging donderen en ik bijna een paard over me heen had haha 
Gelukkig maar dat we er waren geweest anders had hij misschien wel iets ergers gekregen