Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
[***] schreef:Heb inderdaad wat jongere meiden.. hoewel jong.. 2 zijn er 12 of 13 denk ik, de 3e denk ik iets ouder, weet het eigenlijk niet Maar als je ziet hoe 'de jeugd van tegenwoordig' aan de mobiel hangt...
Bij mij is het ook puur interesse, vind het leuk om even te lezen wat ze gedaan hebben en of het goed is gegaan, meer zit er ook niet achter. Maar uiteraard is het wel fijn als ze op z'n minst laten weten als ze niet kunnen op hun dagen.. en dan liefst op voorhand (tenzij er echt iets last minute gebeurt natuurlijk maar vaak weet je het wel op voorhand). Ik kan dan ook niet altijd zelf, maar dan kan ik wel de dagen ervoor/erna anders inplannen zodat hij dan eens extra aandacht krijgt ofzo.
Ook heb ik het idee dat ze de pony 'leuk voor erbij' vinden maar als het anders uitdraait dat ze hem ook sneller laten staan (bv werd iemand op een dag gevraagd om nog 2 paarden extra te doe omdat die eigenaar eens niet kon, en dus had ze geen tijd meer voor die van mij.. hoorde ik dan achteraf.. ). Nu wil ik ook niet de moeilijkste zijn want ben blij met elke keer dat hij extra aandacht krijgt.. maar ik vind het voor mezelf toch maar moeilijk zo...
[***] schreef:Maar wil ze ook niet afschrikken want dan heb ik niks meer.. Het is geen pony waar ze voor in de rij staan jammer genoeg. En zij kennen hem al en weten waar ze rekening mee moeten houden enzo.
Straks nog maar eens kijken om het er over te hebben.. Een boekje of dergelijke gaat niet werken want ze gebruiken geen spullen van mij dus heb geen plaats om het te leggen. En zo'n groepsapp lijkt me ook simpeler want je mobiel heb je 'altijd' bij dus kan je eventueel thuis nog.. Misschien zelf wat meer 'er achteraan zitten' inderdaad.
RedKiwi schreef:Lees al een tijdje mee en had niet gedacht dat ik een eigen verhaal ooit had gepost, maar moet even mijn hart bij jullie luchten, bij voorbaat excuses voor het lange verhaal, zal proberen het kort te houden...
Van het weekend heb ik de bijrijder die bijna 18 is, voor het gemak nu X genoemd, de deur moeten wijzen. Ze liet al een tijdje wat steken vallen, en ik begon me af te vragen of het wel goed ging komen (waren namelijk echt basic dingen die je toch echt hoort te weten als je al een jaar de paardenhouderij opleiding doet). Ik probeerde haar vriendelijk op wat dingen te wijzen, ook steeds uit te leggen waarom dit of dat want dan begrijpt ze ook waarom, maar het kwam niet altijd aan. Maar afgelopen vrijdag was de druppel. Paard heeft op dit moment een peesblessure, dus haar been moet 's ochtends en middag en/of avond gekoeld worden en dan een stuk met haar wandelen en de rest van de tijd boxrust. Die blessure is ontstaan toen X reed, daarvan heb ik gezegd van "ok, kan een keer gebeuren, we gaan er gewoon voor zorgen dat het paard goed herstelt".
Afgelopen vrijdag zou X in de ochtend de zorg op zich nemen, dat heeft ze zelf voorgesteld, niks moet maar alle hulp is natuurlijk welkom. Ik ga er echter wel van uit dat als er afgesproken is dat X gaat, X daadwerkelijk ook zou gaan. Maar daar dacht X dus anders over, ze is niet gegaan, en heeft dat ook niet gemeld, het kwam per toeval aan het licht.
Als ze nu langs zou gaan voor een knuffel geven en that's it, dan heb ik er geen erg in, maar in dit geval zit er een medische reden achter en zijn afspraken nog een stuk belangrijker. En iedereen kan zich verslapen of iets (ze heeft dus niet eens uitgelegd waarom ze niet is gegaan), maar dan meldt je dat even zodat ik er alsnog voor kan zorgen dat mijn paard de nodige zorg krijgt.
Het niet melden en dat ik er per toeval achter moest komen was voor mij wel het moment dat mijn vertrouwen in X wegviel, en al helemaal toen ik een reactie kreeg van "ja, was toch maar 1 keertje dat ik niet ben gegaan, saaawwrryyy", dan ben je zo niveau penny-meisje dat het voor mij klaar is.
Ik wilde het nog netjes afsluiten, niet met een smsje uitmaken zeg maar, dus voorgesteld om elkaar bij stal te treffen voor een gesprek. Eerst had ze daar geen tijd voor, dus zondag ochtend pas, en toen ook rustig en heel vriendelijk uitgelegd dat er zonder vertrouwen voor mij geen toekomst is en ik dus graag wil dat ze stopt. Ze gaf aan dat ze het begreep, vroeg alsnog om nog een kans, was wel wat verdrietig maar al met al vond ik dat ik het wel erg netjes had afgehandeld, ben niet boos op haar geworden en ook gewoon de tijd gegeven om afscheid te nemen van mijn paard.
Maar nu kreeg ik van haar moeder een niet al te vriendelijk berichtje of ik de maandelijks bijdragen voor de hele maand even terug wilde storten. Die bijdrage had ik al gehalveerd omdat er op dit moment niet gereden kon worden. Het gaat mij niet om het geld, maar om het principe van en de manier waarop. Als ze nog had gevraagd of ik een derde wilde terugstorten, dan snap ik dat, maar de hele maand terwijl X dus drie weken lang van mijn paard heeft kunnen genieten, zich niet aan afspraken hield en dus als gevold daarvan wordt weggestuurd... ik zou mij doodschamen om mijn kind...
Nu vraag ik mij wel af of X thuis helemaal eerlijk is geweest over waarom ze niet meer mag komen, want dat zou de toon van het berichtje wel kunnen verklaren, en dat idee maakt mij echt misselijk. Ik heb echt nogal wat tijd en energie in X gestopt, niet aangerekend dat zij die blessure heeft veroorzaakt en dan voelt dit echt als stank voor dank.
Ik weet niet wat jullie ervan vinden, is het heel normaal om de hele maand terug te vragen in deze situatie? Hoe hiermee om te gaan? Gewoon laten gaan? (vind ik lastig, zit er echt mee)
Sorry voor het lange verhaal!!
Gizeppie schreef:Ik snap dat je in zo'n situatie graag op je bijrijder wilt vertrouwen.. Dit is zeker geen fijne situatie.
Als het geld je niet interesseert zou ik het terug storten.. Dan ben je klaar met die discussie en kan je door..
Lovebirds schreef:Hier iemand gehad,na 10 keer uitleggen snapte ze het nog niet!!!.
Ze zei wat moet ik dan doen?.
Ik zei rijden in ruil voor helpen op stal,en dat is vroeg ze?''
Tja jullie kunnen begrijpen,dat ik daar dus een punt achter heb gezet.
Dat kreeg je haar niet geleerd,iemand van 22 jaar dus.