Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-07-18 15:06

Geplaatst: 11-07-18 15:06

Huh? Dus op basis van een aanname die je doet, stop je ermee? Dat vind ik op zijn zachtst gezegd heel bijzonder. Verwacht je dan dat als je een paard bij gaat rijden die nooit meer verkocht mag worden?

**Geplaatst**: 11-07-18 15:20

Geplaatst: 11-07-18 15:20

Dus als een merrie geïnsemineerd wordt, wordt het bij voorbaat al verkocht?
Misschien kan de eigenaresse er geen afstand dan doen en laat het insemineren, om het veulen daarna te verkopen?

En als de merrie verkocht zou worden, en je misschien een van die andere jongen dieren verder kan rijden?

**Geplaatst**: 11-07-18 15:25

Geplaatst: 11-07-18 15:25

En wat dan nog als het dier verkocht word? Heb jij toch een aantal maanden fijn kunnen rijden, en van zo'n jong dier leer je zelf ontzettend veel en het is gratis?! Waar staat het dier? Ga ik haar wel rijden

**Geplaatst**: 11-07-18 15:31

Geplaatst: 11-07-18 15:31

Ik begrijp hem ook niet helemaal....
Als je een paard insemineert en niet drachtig/met veulen verkoopt, heb je dat dier sowieso nog 1,5 jaar. Je gaat een paard dat je niet wilt aanhouden niet nog 1,5 jaar op stal laten staan toch? Of het dier moet een blessure hebben waardoor die niet verkoopbaar is, maar dan kan je ook niet rijden.
Dat insemineren geeft volgens mij juist zekerheid.
Heb je het al nagevraagd of trek je nu zelf een conclusie? Want als je zelf een conclusie trekt, bedenk dan ook even hoe het voor de eigenaar is. Je mag gratis een paard een paar keer in de week rijden en dan stop je zonder geldige reden (of heb je wel een reden geven toen je belde).
En is 1,5 jaar plezier met een paard ook niet goed genoeg?

**Geplaatst**: 11-07-18 15:33

Geplaatst: 11-07-18 15:33

Oh ik kan ook mee praten:

Voor mijn eigen pony een paar super bijrijders gehad, kwamen dan niet standardd iedere week maar betrouwbaar en goede communicatie.

Vroeger heb ik een pony bijgereden voor iemand die hem echt had voor de aandacht van mensen. Pony stond voor de kar, wij deden leuk rijtechnisch dingen met focus op rechtrichten, wekelijks meerdere keren met de trailer naar een bak om pony beweging te geven en investeerde best wel wat in de pony zowel in lessen als tijd.
Zo stond pony altijd in goede conditie en gingen we ieder moment als de eigenaar niet kon erheen, zodat ze fit en bezig bleef, lekker afwisselend.

Eigenaar fokte een keer een veulentje, had van ons niet gehoeven maar ach leuk een keertje en opeens geeft iedereen cadeautjes en aandacht aan het redelijke eenzame koppel. Na 3 jaar fulltime verzorgen, zelfs in de vakanties als het echtpaar weg was etc we deden alles, communicerden ook alles was best wel leuk! Kwamen er plots nog een meisje in beeld die rijtechnisch op een hele ander lijn stond: recht van de manege met zaagtechniek en wel. Er was niks over gecommuniceerd en af en toe waren wij er waren stond zij er ook opeens.

We zijn in gesprek gegaan: van joh wat zijn jullie plannen? Wij hebben een hoop lol en kunnen zo vaak als jullie willen en vinden het fijn om paard in goede conditie te zien.
De conclusie was zij gaat 1x in de week verzorgen en wij de rest want ze waren wel erg blij met ons.

Totdat we het weekend daarna aankomen en pony met veulen op de trailer zien weg rijden, in de avond komt er opeens op tafel ja nee ze is weer gedekt en dat meisje was mee. Euhm over communicatie gesproken? Veulen dan zal gefokt worden voor het weg doen want ze vinden de aandacht en cadeautjes er omheen zó leuk. Moeten zij weten, wij vonden het alleen jammer als de merrie daarna weer helemaal opgebouwd moest worden.
Toen paar dagen daarna zouden ze van stalling veranderen dus wij gaan erheen en gaat de merrie blijkbaar weer naar de hengst? Daarna nooit meer iets van gehoord.

Jaren plezier gehad zomaar weg.

Misschien lastig verhaal maar is al een tijdje terug maar heeft voor de nodige frustraties gezorgd. Na jaren trouw zomaar ingeruild en nooit meer wat van gehoord..

**Geplaatst**: 11-07-18 15:49

Geplaatst: 11-07-18 15:49

Die was duidelijk niet goed snik!

**Geplaatst**: 11-07-18 15:57

Geplaatst: 11-07-18 15:57

Dit had je toch ook gewoon aanneemt eigenaar kunnen vragen of er verkoop plannen in het verschiet liggen?
Zijn nogal aannames die je doet imo...

**Geplaatst**: 11-07-18 16:10

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 16:10

Ik vind het ergens een vermakelijk topic, maar toch ook verbaas ik me over sommige dingen hoor...
Het is wel heel herkenbaar dat eigenaren niet in zien dat hun paard wat mankeert.

Ik heb zoveel verzorg/trainings/bijrijdpaarden gehad, dat ik er nog wel 1 heb :')

Ik zocht weer wat, en ik ging naar een dame met 2 paarden aan huis. 2 talentvolle merries werd er gezegd, dus ik was wel benieuwd. Waren twee hele mooie merries, heel correct gebouwd en knap. Dame had er zelf al even niet op gezeten, maar ze wilde snel weer aan de slag, nadat ik weer aan de gang zou gaan met een van de 2 dames.
Ik pak de eerste uit stal, ja dat ze wel wat ril konden zijn. Ril? Dat beest was zo nerveus, dat je niet meer tot haar door drong. Ik wilde even met haar wandelen in de bak, maar ze was zoooo gespannen. Dus maar even laten longeren, echt met gierende achterbenen als een haas de baan door en ze werd maar niet rustig.
Komt de eigenaresse doodleuk vragen of ik er met een paar dagen op wil want de zadelmaker komt. Kijk ik nog eens naar het paard die met de staart in de lucht, het wit in dr ogen en het zweet tussen dr bilnaad nog steeds hysterisch aan het rond rennen is, toen bedacht ik me dat me dat geen strak plan lijkt :')

En dat vond mevrouw vreemd.
Toen dacht ik nog, nja kan best zijn dat ik me niet moet aanstellen, misschien is ze onder het zadel wel braaf. Enyhouw, de andere merrie stond in training voor een wedstrijd, dus ik dacht leuk, ik ga kijken. De amazone stapte op alsof het peerd net een week onder het zadel was, uiteindelijk zat ze maar liep de merrie als een bommetje rond en toen ze het er niet mee eens was, stond ze recht op de achterbenen.

Toen heb ik me nog eens achter de oren gekrabd en bedacht dat ik op zoek was naar brave paarden(en dat vooraf ook had genoemd, maar nee deze waren zo braaf).

Dus gezegd dat ik ze niet ga rijden. Mevrouw niet blij, kreeg na een paar dagen nog een appje dat ze het een beetje pissig was dat ik het toch had afgezegd. Dus ik begon aan mezelf te twijfelen...

...totdat ik een maand later een pb kreeg van een andere bokker. Zij was daar na mij langs geweest om de merries te rijden, maar ook zij heeft vriendelijk bedankt, ook omdat ze inzag dat de merries amper te rijden waren. Zij heeft nog wel een poging gewaagd met de andere merrie geloof ik maar dat was geen succes

Ik vraag me nog steeds af of die dame zich wel besefte hoe lastig die merries waren...

**Geplaatst**: 11-07-18 16:16

Geplaatst: 11-07-18 16:16

Ik reed een Paint voor iemand. De vraag van de eigenaresse was of ik hem wilde omscholen naar de Engelse rijstijl. Zo gezegd, zo gedaan. Ik betaalde €50,00 per maand. Als ik het erf op kwam hing ze het hoofdstel en zadel al klaar. Longeren of lekker tutten werd niet gewaardeerd. Destijds was ze zwanger. Een paar weken na haar bevalling kwam ik op stal en stond er een meisje bij. De eigenaresse kwam net de bocht om. Ik was niet meer nodig, want het andere meisje zou hem op wedstrijd gaan uitbrengen.

Au... -O-

Voor de rest zijn mijn ervaringen enorm positief. Mijn eerste verzorgpony, een Shetlander, mocht ik jaren beschouwen als eigen. De tweede, een Welsh K, ook. Daarna heb ik een eigen paard gekocht.

**Geplaatst**: 11-07-18 16:34

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 16:34

Ik heb een tijdje een aantal verzorgpony's gehad met een vriendin. Het waren destijds twee shetjes, en er zou een paard bijkomen.
Wij deden het grootste deel van de klusjes, we mestten uit, we maakten schoon, we voerden bij... Als wij niet kwamen deed de eigenaresse of niks schoonmaken of ze gooide het op een hoop. De bedoeling was dat wij ook nog konden mennen en longeren en dat soort dingen maar op een gegeven moment waren er zoveel klusjes dat je er niet eens aan toe kwam, en het werd door haar ook niet aangeboden. Één keer zijn we een klein rondje gegaan op de wagen, in een jaar.
Toen kreeg ik mijn eigen paard en ben ik gestopt met de pony's. Mijn vriendin bleef wel helpen daar en de bedoeling was dat ze een keer in de week zou rijden. Dat werd dus een keer in de drie maanden, want het kwam op de een of andere manier nooit uit, ze had de dag van tevoren een bosrit van 5 uur gemaakt of net de dag van tevoren les gehad. Dat kun je toch ook wel bedenken zelf

Verder was de vrouw heel aardig maar we deden echt veel meer van de rotklusjes dan wat je er voor terugkrijgt (poetsen,rijden, anything :')

)

**Geplaatst**: 11-07-18 16:46

Geplaatst: 11-07-18 16:46

Ik voel je. Vind dat zo bijzonder dat je denkt dat alles goed zit en alles op rolletjes gaat en erop eens iemand anders staat. Je overbodig bent en gewoon kan verdwijnen. Lot van het bijrijder, maar wel een pijnlijk lot. Vindt dat soort dingen toch altijd lastig, vooral als je dan later weer op die stal komt voor een ander paard en je ziet dat, voel ik mij daar nooit zo goed bij..

**Geplaatst**: 11-07-18 17:32

Geplaatst: 11-07-18 17:32

Hele aparte denkwijze en manier van handelen.

Maar zolang jij je hier beter bij voelt. +:)+

**Geplaatst**: 11-07-18 17:52

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 11-07-18 17:52

Zou heel graag een lieve en eerlijke verzorgster willen hebben voor mijn paardje maar ben door een nare ervaring ook wel uitgekeken moet ik zeggen.

Had een paar jaar geleden omdat ik zwanger was een verzorgster voor mijn paardje, leek een leuke meid.
Had nog niet zo veel ervaring met paardrijden dus haar in het begin vaak les gegeven, zelfs een longeerles cadeau nog gedaan.
Toen ik echt met de laatste loodjes van mijn zwangerschap liep kwam ze steeds vaker afspraken niet na, was heel makkelijk en had haar ook toegevoegd aan de stal app en afgesproken dat als ze niet kon (ze mocht zo vaak komen als ze zelf wou maar liefst wel om de dag vanwege stal uitmesten) ze in de app zou vragen of iemand anders even de stal wou doen en mijn paard haar hoef behandelen voor rotstraal. Stalgenootjes hadden ook aangegeven te willen helpen als verzorgster niet kon.
Puntje bij paaltje stond ik een paar uur voordat mijn vliezen gebroken waren de stal uit te mesten omdat mijn paard er tot aan de knieeen in de stront stond (en ik heb een netjes paard in stal), stalgenootjes was niks gevraagd en hadden het ook niet gezien omdat mijn paard in de achterste stal stond en ze dachten dat verzorgster was geweest omdat ze niemand gevraagd had elke keer.
Paard nog erger rotstraal omdat dat ook al niet behandeld was, ik had het vertrouwen in haar en kon niet elke keer naar stal omdat ik hoogzwanger was.
2 weken na mijn bevalling kwam ik weer op stal, gelukkig hadden mijn stalgenootjes het in de gaten gehouden en mijn paard verzorgd want staleigenaar wist ook te vertellen dat hij haar in geen weken gezien had.
Toevallig kwam ze toen ook op stal, heb haar per direct de deur gewezen.

Uiteindelijk heeft ze mijn paard ook nog naar zn gootje gereden, paard heeft weke rug en dat wist ze, ben bijna een jaar bezig geweest om mijn paard met dure fysio en dierenarts behandeling weer een beetje recht en normaal te krijgen.
Heb werkelijk waar staan janken als een klein kind, arm paard, en ik mij nog schuldig voelen ook want ik ben tenslotte de verantwoordelijke voor mijn paard.

**Geplaatst**: 11-07-18 18:03

Geplaatst: 11-07-18 18:03

Ik heb een minder leuk verhaal en een verhaal met een goed einde.

Ik reed een paint merrie bij voor iemand. Hele lieve merrie, maar met het rijden was ze gewoon gevaarlijk. Zo uit het niks in blinde paniek ervandoor gaan en niet willen stoppen. Nadat ik haar twee maanden reed hadden we toch al heel wat verbeterd en ze kreeg ook steeds meer vertrouwen met het rijden. Het was geen gemeen paard, af en toe leek het alleen alsof er ineens een knop omging. Toen ik haar drie maanden verzorgde en reed ging ik zoals gewoonlijk weer een keer naar stal. De paint merrie was echter weg. Nooit meer iets van gehoord. Ik was er echt kapot van en zei dat ik nooit meer een verzorgpaard zou willen. Later heb ik nog gehoord dat de merrie een tumor bij de hersens had waardoor ze soms zo onvoorspelbaar kon zijn. Hierdoor is ze uiteindelijk ingeslapen.

Ik woon in een klein dorp en zulke verhalen gaan snel rond. Zo is dit verhaal uiteindelijk terecht gekomen bij de eigenaar van mijn volgende bijrijdpony. Het ging om een 3,5 jarige Welsh NWR merrie die beleerd moest worden. Ik had zo'n klik met die merrie! Drie jaar lang heb ik haar daar verzorgd. Ik mocht alles met haar doen. Ik reed wedstrijden, ging mee naar keuringen, deed de boxen, hielp met binnen en buitenzetten en ik deed daar een aantal klusjes, zoals onkruid weghalen. Alles was gratis, ze hebben zelfs een keer als verrassing een nieuw zadel voor me gekocht.
Ik wist dat ik nooit een eigen pony kon hebben, dus voor mij was dit de perfecte oplossing. Tot ze uiteindelijk verkocht zou worden. Ik was er kapot van, want ik ging ervan uit dat ik nooit een eigen pony zou kunnen hebben. Gelukkig hielpen mijn ouders mij enorm en zo hebben we haar kunnen overkopen.

In september ben ik alweer twee jaar eigenaar van mijn lieve merrie die ik zelf heb beleerd. Ik had nooit durven dromen dat een bijrijdpony zo goed uit kon pakken. Afbeelding

**Geplaatst**: 11-07-18 18:20

Geplaatst: 11-07-18 18:20

Ik heb onwijs veel paarden voor anderen gereden en bij een aantal gebruikt. Bij de man waar ik op mijn 13de kwam en ik tot mijn 22ste gereden heb ik de mooiste tijd gehad die ik maar kan bedenken en ik ben hem eeuwig dankbaar $_/-\o_$ voor het bieden van een geweldige tijd met heel veel kennis en veel plezier met zijn talentvolle pony's. Ik heb nu de eer om zijn lijn voort te zetten met 1 van zijn merrie's.

Ik ben ook weggestuurd nadat ik een paard beleerd had onder het zadel. De eigenaresse was zwanger, helaas ging de zwangerschap niet goed en wou zij het rijden weer oppakken kort daarna. Ik heb de merrie een paar maandjes gereden en ze was echt leuk en braaf. Heel jammer dat het dan zo moet. Via een briefje in de zadelkamer...

Er is zo vaak een pony onder me vandaan verkocht dat ik niet echt een band meer durfde te krijgen. In 2010 moest de man ivm ziekte alles verkopen en heb ik besloten om zelf te beginnen met eigen paarden. Dan weet ik hoe het ervoor staat en hoef ik niet bang te zijn.

Nou hebben we ook een paar jaar terug meisje gehad die onze pony zouden gaan uitbrengen in de springsport ( omdat ik geen springheld ben ). Wij zouden lessen en wedstrijden betalen, vervoer en alles is ook voor onze rekening. Zo kon een kind dat geen mogelijkheid had ( geld ) toch met een talentvolle pony de sport in. Meisje 1 van een meisje van 13 jaar. Kon eigenlijk niet echt springen nog maar dat is te leren. Ze was alleen heel erg te spreken van zichzelf en moeder vond haar ook de beste. Het rijden ging niet lekker naar onze mening en ze had haar sporen al om toen ze kwam kijken en haar zweep al mee. Pony was vreselijk onrustig en het klikt gewoon niet lekker. Toen we thuis kwamen kregen we bericht van een kennisje op facebook. Het meisje had op haar facebook staan dat ze een pony had gekocht en dat die niets kende maar dat zei er meteen mee weg kon rijden. We hebben haar laten weten dat we het niet zagen zitten.

Toen kwam het meisje dat echt heel leuk kon rijden. Ze was in het begin onwijs gemotiveerd en leerde super snel. Op den duur werd het alleen steeds moeilijker om een afspraak te krijgen dat ze ook echt weer kwam. Ze reed in het begin 2 a 3 keer per week en ik deed de rest. Dat ging prima. Helaas kwam ze op den duur vaak nog niet eens wekelijks. Er was een wedstrijd ingepland en 2 dagen voor de wedstrijd vroeg ze hoe laat ze er moest zijn. We hebben haar toen laten weten dat je echt wel meer moet rijden voor je op wedstrijd kunt. Dit is niet eerlijk naar de pony. Ze zei dat ze dan niet meer qua tijd kon komen. Een paar dagen laten had ze een nieuwe verzorgpony waar ze mee ging boscrossen enzo. Man wat vond ik dat jammer, ze was zo goed ( zelf met mijn moeilijker bonte paard sprong ze zo leuk ) en deed het zo leuk met de paarden.

Nu staan we nog steeds open voor een leuke springruiter voor onze pony, helaas is dat nog vreselijk lastig en start ik haar maar in de dressuur en zien we wel wat er komt.
Ik zou graag iemand een mooie tijd geven (net als wat die meneer voor mij heeft gedaan ) als ze vriendelijk zijn en bereid om te leren.

Zonder de man waar ik al mijn tijd doorbracht met zijn pony's had ik nooit zoveel plezier gehad en zoveel geleerd. Ik ben en blijf hem eeuwig dankbaar. Hij is als een oom voor me en ik zie hem nog vaak. Hij heeft echt wel afgezien door mij en de andere meiden die bij hem de pony's verzorgden en natuurlijk was het niet altijd leuk, maar over het geheel gezien heeft hij een onwijs belangrijke rol in mijn leven gehad.

**Geplaatst**: 11-07-18 18:54

Geplaatst: 11-07-18 18:54

ik heb toen een tijdje met een vriendin een aantal haflingers verzorgd, rijden mocht niet maar uitmesten waren we wel goed voor elke keer. waren er zekerr 3 dagen per week te vinden.

kwam er op een dag in ene een ander meisje langs, nooit gezien. Pakte 1 van de paarden en ging ermee op buitenrit. Eigenaar nergens te bekennen en telefoon nam hij ook niet op. Vonden het al raar.

Ja ik kom soms gewoon even rijden. Apart verhaal want wij mochten er niet op rijden en alleen verzorgen.
Tot op een dag de eigenaar ons ervan beschuldigde spullen gejat te hebben wat uiteraard niet zo was (bleek dat dat ene meisje van alles mee had genomen) zijn er meteen mee gestopt

**Geplaatst**: 11-07-18 19:00

Geplaatst: 11-07-18 19:00

Wat jammer dat de goede alleen maar de slechte lijken te vinden. Nou vond ik het 2 jaar geleden ook niet meevallen voor mijn dochter (toen 18)

Ze had op de manege gereden en 1.5 jaar een eigen pony gehad die we vanwege regelmatige blessures verkocht (lees; eigenlijk meer weggegeven) hadden.

Toen op zoek gegaan naar een lease/bijrijdpaard waar ze wel wedstrijden mee mocht gaan starten (op termijn). Maar ja dat was hier niet echt goed te vinden helaas (ja op alleen wedstrijden op de naastgelegen stal, dus 1x per 6 mnd, na of een jonge hengst die ze dan wel kon rijden als iedereen verder weg was en de bak dus leeg oid na)

Uiteindelijk een leasepaard gevonden die we als eigen mogen beschouwen waar we wel 300 euro pm voor betalen. En dan denk ik er moet toch een goedkopere manier zijn om een kwpn 'er met ervaring te leasen voor iemand die graag hogerop wil komen (inmiddels rijdt ze M, maar gewoon bij B begonnen

)

**Geplaatst**: 11-07-18 19:18

Geplaatst: 11-07-18 19:18

Oké ik zal kijken hoe ik dit verhaal redelijk kort kan houden _O-

Ik heb inmiddels al 2,5 jaar geen paard meer en dit is volgens mij in 2014 ofzo gebeurd.

Ik had dus een bijrijdster, allemaal leuk maar na een tijdje bleek het toch niet helemaal wat ik zocht.
De stalling waar ik stond ging ook steeds slechter bevallen door de eigenaren en diens kinderen en weet ik wat voor familie er allemaal rond liep, allemaal "tokkies", de bijrijdster (zal haar even K noemen) klikte wel heel goed met hun en kon dus op de stal blijven om een jong paard van hun te beleren en verder te rijden, ook meer uitdaging dan ze in mijn pony had.

Om gelijk even een sprong vooruit te maken, K liep daar dus ook gewoon nog heel lang, en ik vond de sfeer op stal steeds minder prettig worden, waardoor ik besloot met mijn pony te verhuizen.
Toen ik daarna ook nog een grote mond van de stalhouder kreeg hoe zo'n ondankbaar kreng ik wel niet was en hoe slecht ik wel niet voor mijn pony zorgde was ik snel klaar, heb ik in 2 dagen tijd nieuwe stalling en vervoer + trailer geregeld en Maandag ochtend zodra het hek open ging stonden wij daar met de trailer.
Ik wil mijn pony pakken, nergens, ook geen mens te bekennen. Wei leeg. Geen pony.
Vervolgens komt stalhoudster + dochter naar mij toe met een briefje en een envelop.
De (psycho) vorige eigenaresse had via de vorige stalling weten te achterhalen waar ik heen verhuisd was (had gewoon geen contact meer met die vrouw, hoorde ook niks meer dus heb ook niks hierover verteld, is ook nooit afgesproken) en heeft mijn nieuwe stalhoudsters gebeld met een of ander bizar verhaal dat zij de eigenaresse was, ik de pony alleen maar in bruikleen had en weet ik veel wat allemaal, zonder ook maar iets te hoeven bewijzen hebben de stalhouders die vrouw dus telkens na "openingstijd" bij mijn pony gelaten, en toen ik hals over kop weg zou gaan haar opgebeld dat ik weg zou en ze niet wisten waarheen dus of er geen actie ondernomen moest worden.
Goed lang verhaal kort, mijn pony is toen gestolen door de vorige eigenaresse.

En dan kom ik nu dus op het bijrijdster verhaal, oké het was toen officieel niet meer mijn bijrijdster maar toch.
Deze K was er dus bij toen mijn pony gestolen werd, heeft het volledige gesprek tussen vorige eigenaar en stalhouders gehoord, het hele plan mee gekregen en zelfs geholpen mijn pony op de trailer te laden. Medeplichtig zeg maar.
Uiteindelijk heeft dus een ander die haar paard op dezelfde stal had staan, mij na een paar week bericht via Facebook, zij was bang en heeft eerst haar paard verhuisd en gezorgd dat deze veilig was voor ze zou gaan praten.
En heeft mij toen dus screenshots gestuurd van K die haar aansprak over mij en over hoe het allemaal gegaan was en het hele gesprek, plan maar ook dat ik zo "koeltjes" was toen ik erachter kwam dat ze weg was. En dat de pony dus helemaal nog niet weg was toen ik daar met de trailer kwam maar in een schuurtje achteraf gepropt stond, waar zij dus allemaal van wist...

Oké , niet meer bijrijdster dus, maar ook nooit ruzie gehad, het klikte prima tussen ons dus ik voelde toen wel aardig wat messen mijn rug in gaan, al was het kwaad al geschiet

+ ze wist tot in detail hoe belangrijk de pony voor mij was dus ik kan nog altijd niet begrijpen waarom ze mij nooit iets heeft verteld zelf..

Edit ; voor hier evt. nog vragen over komen

ja mijn pony is na een week of 3 gevonden (had geen idee waar ze heen was) gewoon op een pensionstal die zich van geen kwaad bewust was, en is na 4 week terug gekomen bij mij, geen een van de mensen uit bovenstaande verhaal heb ik ooit nog gesproken.

**Geplaatst**: 11-07-18 20:05

Geplaatst: 11-07-18 20:05

Wat een verhalen komen hier langs zeg :oo

Een aantal jaar geleden leste ik op een manage die ook pensioenstal was. Tijdens een van m’n lessen mocht ik op een privé pony. Het was mij al opgevallen dat deze pony vaker lessen liep, een vriendinnetje van mij was toevallig bijrijdster van die pony dus ik vroeg aan haar hoe het zat. De eigenaresse had blijkbaar maar tijd om 1-2 keer per week langs te komen en de bijrijdster was er 3 keer per week, maar beide hadden niet altijd tijd om de pony beweging te geven. Het dier stond 24/7 buiten maar ze merkte dat de pony beter in z’n vel zat als het wat meer aan het werk was, dus vandaar dat hij eens per week in de manegelessen meeliep.
Mijn les op de pony ging best goed en ik had er een heel goed gevoel bij, het was zo’n lief dier. Zijn bijrijdster stelde voor dat zij een berichtje naar de eigenaresse zou sturen met de vraag of ze nog een bijrijdster zocht, aangezien ik de pony zo leuk vond en wel twee keer per week wilde komen rijden. De pony zou wel binnenkort verkocht worden, maar het was verder gratis dus waarom niet

Een paar dagen later kreeg ik inderdaad een Facebook berichtje van de eigenaresse, natuurlijk mocht ik twee keer per week komen om op de pony te rijden! Ik mocht de aankomende donderdag meteen beginnen en verder zou ik op zaterdag komen. Drie weken later kreeg ik weer een berichtje van de eigenaresse, de pony was verkocht en zou zondag verhuizen, dus zaterdag kon ik voor het laatst komen en afscheid nemen. Heel jammer maar ik wist het van tevoren al, en als manege ruitertje was ik allang blij dat ik een paar weken gratis heb mogen rijden

Maar ik heb die eigenaresse dus nooit gezien :')

Alleen twee Facebook berichtjes gekregen, toen ik begon en toen ze vertelde dat de pony verkocht zou worden. Ik vind dat nog steeds zo raar, ik snap niet hoe je een wildvreemde zomaar op je pony laat rijden zonder diegene te willen ontmoeten ofzo :')

**Geplaatst**: 11-07-18 20:37

Geplaatst: 11-07-18 20:37

Ik heb ooit eens een tinker ruidn gereden die "gezond was en dood braaf" die uiteindelijk dampig bleek te zijn. Mij niet uitgelegd wat t betekende en dat ik gewoon alles kon doen wat ik wilde.

Na 2 weken kreeg ik een dreigappje dat ik t beest veel te veel reed en totaal niet goed was voor hem. Bleek uiteindelijk dat er 3 bijrijders waren waarvan er vaker op 1 dag kwamen en gingen rijden. Dit werd ons niet verteld. Toen hebben we maar zelf een groepsapp aangemaakt om te plannen van wie wanneer ging en toen een paar dagen later kreeg ik weer dreig berichten dat ik me niet aan de afspraken hield e.d. Toen mn moeder maar gestuurd om al mn spullen te halen omdat ik op vakantie ging de volgende dag. Toen nog dreigingen gekregen omdat ik zomaar gestopt was. Dit is in ongeveer 2 maanden gebeurt.

1.5 jaar later is het paardje gelukkig verkocht naar een plek waar ie nu van zn pensioen staat te genieten.

**Geplaatst**: 11-07-18 21:24

Geplaatst: 11-07-18 21:24

Toen mijn paard nog mijn verzorgpaard was had de eigenaresse een plan bedacht: een klusjesman zou klussen rondom huis doen daar, en in ruil mocht hij rijden. Ze wilde dat ik hem les ging geven, maar hij was al een erg goede ruiter. Hij reed namelijk politiepaarden.

...ok....slik...niet mijn paard... Deze meneer belde op om wat meer over het paard te vragen. Of het wel een rustig paard was? Nou...nee, niet echt. Ik ben heus niet die penny die als enige op het paard kan, maar er zit zeker een kop op, en het gaspedaal doet het beter dan de rem... Er kwamen nog een paar opmerkingen voorbij waarbij mijn alarmbellen afgingen, dus wat verder door gevraagd naar zijn rijden. Nee, galloperen deed hij eigenlijk niet. Nee, nog nooit had een paard bij hem gebokt, en eigenlijk reed hij alleen in de binnenbak...

Hem les geven op een dergelijk eigenwijs geval als mijn paard was een verantwoording die ik absoluut no way ging nemen! Keuze was toen per direct stoppen, of zelf die klusjes maar gaan doen. Het werd waslijstjes met klussen afwerken :')

Dit ging een half jaar goed. Ik heb het paard toen ook officiëel gekregen. Hij bleef daar gestald, en met de klussen 'betaalde' ik het stalgeld. De toen dus oude eigenaresse had helaas kanker, maar zo lang het kon wilde ze dit paard en haar eigen blijven voeren. Vaak aangeboden te ondersteunen, maar was niet nodig. Ze kon het nog zelf, en ze wilde dit blijven doen. In het najaar begon me op te vallen dat mijn paard toch wel erg mager werd... Op een gegeven moment zag je zelfs met dikke wintervacht nog steeds de ribben. Dierenarts laten komen voor bloedonderzoek, 5 verschillende soorten voer geprobeerd, paard bleef afvallen, en zij bleef volhouden dat ik spoken zag, me aanstelde, er was niks aan de hand en hij kreeg echt een hele hooibaal voor zichzelf alleen... Totdat ze me in de winter opbiechtte zich zo slecht te voelen, en dus de paarden minder te voeren... Ik heb haar eigen paard winterdeken afgehaald; deze bleek binnen een week al enorm afgevallen te zijn. Ik heb vervolgens beide paarden op onbeperkt hooi gezet, en die van mij pas na een week de deken pas af te halen... Natuurlijk is kanker verschrikkelijk, en is het confronterend te moeten zeggen dat dingen je niet meer lukken. Maar mn paard kon me niet vertellen dat hij simpelweg (veel) te weinig vreten kreeg. En dan wel roepen dat ik me aanstel... Het heeft 4 jaar geduurd voordat hij geheel terug was op oude conditie, nog steeds staat hij overkoot als gevolg van. De oude eigenaresse is inmiddels overleden, ik had me er lang voor haar overlijden al bij neergelegd dat er hier nooit excuus voor zou komen, maar ik kan er nog steeds boos om worden. Hoe erg je situatie ook is; neem je verantwoordelijkheid naar dieren.

**Geplaatst**: 11-07-18 23:48

Geplaatst: 11-07-18 23:48

Als ik deze verhalen zo allemaal lees, mag ik echt in mijn handen knijpen met de paarden/pony's die ik heb gereden/rijd

Waar ik momenteel rijd hebben ze meer paarden, eigenaresse rijd niet meer dus heeft bijrijders. Nou had ze een paard erbij gekocht (meer een aanwaaier) dus zocht ze ook daarvoor iemand die hem kon rijden. Had een vrouw gereageerd van rond de 30 jaar, veel ervaring en vanalles. Ze was een paar keer geweest, vond het paard hartstikke leuk, maar na een aantal keer rijden appte ze de eigenaresse dat ze iets met haar hart had en in het ziekenhuis lag. Wij natuurlijk ontzettend geschrokken, maar na een week of 2 nog geen reactie, ook bij appjes niet. Toen er nog een paar weken voorbij waren zag ik op facebook dat ze had gereageerd op een ander paard. De eigenaresse dacht serieus dat ze gewoon dood was, omdat ze ook niet meer reageerde op haar berichten

Moet zeggen dat ik die vrouw niet mis, want ze was ontzettend irritant, maar goed dat is een ander verhaal :Y)

**Geplaatst**: 12-07-18 08:26

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 12-07-18 08:26

Ik heb zo'n 5/6 jaar paarden bijgereden.. Toen was ik er zó klaar mee dat ik besloot dat het genoeg was en er een eigen paard kwam. Ik kan er zo ongeveer een boek over schrijven. Eerste bijrijdpaard ruim 2 jaar 3 dagen per week gereden en verzorgd. Paard liep niet zo lekker en de eigenaresse had niet veel financiën. Wij hadden aangeboden dat als het probleem operabel was maar zij het niet kon bekostigen, wij mee wilden betalen aan de operatie als dat zijn redding zou zijn, we waren erg dol op het beestje. Vervolgens vond ik rekeningen van fysio, onderzoek en dergelijke in het schriftje waarin wij dingen communiceerden. Zonder tekst, gewoon in het schrift erbij gestopt. Toen ik er naar vroeg, werd de eigenaresse heel erg kwaad want wij hadden toch aangeboden om te betalen? Zo was het helemaal niet gegaan natuurlijk en sowieso is het nogal onbeschoft om dan de rekeningen zonder iets te zeggen of vragen op mij af te schuiven. Dit liep zo hoog op, ze was zó boos dat ik besloot er per direct mee te stoppen. Volgende was een paardje waar ik maanden naast heb gelopen vanwege een blessure en al die tijd gewoon netjes meebetaalde. Ik ging 2x pd naar stal om te stappen in het opbouwproces en zorgde dat ik bij alle veearts bezoeken was want de eigenaresse kon daar niet bij zijn vanwege werk. Na een half jaar stappen en zorgen mochten we gaan opbouwen. Na 6 weken onder het zadel opbouwen en de eigenaresse op zondag nog gezien te hebben op stal, kreeg ik op maandag een sms.. Paardje werd opgehaald en was weg...Geen bedankje of niks, al die tijd had ik doorbetaald en alle zorgen op mij genomen 7 dagen per week. Paardje was weer 'goed' en ik werd gewoon zo opzij gezet. En zo kan ik nog wel even doorgaan helaas...

**Geplaatst**: 12-07-18 11:00

Geplaatst: 12-07-18 11:00

Wat een afschuwelijke mensen!Eigenlijk zou je aangifte moeten doen hiervan.

**Geplaatst**: 12-07-18 11:10

Geplaatst: 12-07-18 11:10

Ik wist na de 2e zin al hoe het af ging lopen