Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-07-18 15:49

Geplaatst: 10-07-18 15:49

Mijn eerste bijrijdpaard heb ik drie jaar gereden en echt een band mee opgebouwd. eigenaar ging verhuizen en de paarden kwamen daar aan huis te staan, dit was in de winter. Door een aanrijding rond Sinterklaas had ik mijn heup gekneusd en kon dus een tijd niet rijden, en afgesproken dat ik zodra het weer kon contact op zou nemen. In diezelfde tijd is de eigenaar ook met paarden verhuisd. Toen ik weer mobiel genoeg was om te rijden heb ik contact opgenomen maar nooit meer een reactie gehad van de eigenaar. Ik heb aapjes gestuurd, gebeld, gemaild, nul reactie. En dus ook nooit afscheid kunnen nemen. Uiteindelijk gemaild dat ik het erg teleurstellend vond hoe het gelopen is en dat ik erg baalde dat ik nu geen afscheid heb kunnen nemen. Doet nog steeds een beetje pijn. Prima dat je geen bijrijders aan huis wilt maar durf dat gewoon te zeggen.

Daarna nog een paar paarden bijgereden maar dan was er telkens of geen klik met het paard of geen klik met de eigenaar. Intussen daalde het plezier en ontwikkelde ik angst en onzekerheid tijdens het rijden waardoor ik op een gegeven moment helemaal ben gestopt met rijden.

**Geplaatst**: 10-07-18 16:07

Geplaatst: 10-07-18 16:07

Ik was in contact gekomen met iemand die een nieuwe bijrijdster zocht voor haar paard.
De vorige bijrijdster deugde niet volgens haar. Paard zou niet rad lopen op het moment dat zij hem reed.

Enige puntje was: ze ging een paar dagen later op vakantie dus in die periode zou ik het paard alleen
longeren en de andere bijrijdster zou haar nog rijden. Braaf dit twee weken lang gedaan, inclusief uitmesten van stallen.

Toen ze terug kwam van vakantie hadden we afgesproken en kwam ik met mijn cap naar stal in de hoop dat ik zou mogen rijden. Bleek dat de eigenaresse een afspraak had bij de dierenarts. Na het onderzoek bleek het paard toch een blessure te hebben en moest ze een paar maanden op rust staan. Afgesproken met de eigenaresse dat we na die periode weer contact met elkaar zouden opnemen.

Ik na die periode contact opgenomen, eigenaresse wist niet meer wie ik was en het paard was inmiddels verkocht aan een zorgboerderij -O-

**Geplaatst**: 10-07-18 16:11

Geplaatst: 10-07-18 16:11

Niks heel vreemds rijtechnisch oid meegemaakt met bijrijdsters, maar wel eentje die het qua afspraken niet helemaal snapte.
Ze reed mijn paard al een tijd, maar op een gegeven moment kreeg ze bleek ze steeds niet op te komen dagen, wat ik van stalgenoten moest horen overigens. Die bleek ze rustig ‘s avonds om een uurtje of 9 op te bellen en te vragen of ze mijn paard even konden losgooien met iedere keer een ander smoesje. Opvallend vaak met slecht weer overigens.
Haar erop aangesproken uiteraard, ze zei wat problemen te hebben met de thuissituatie etc, waar ik weer medelijden mee had natuurlijk. Afgesproken dat ze dingen op tijd zou gaan aangeven, maar helaas ging het van kwaad tot erger. Uiteindelijk gezegd dat ze eerst maar alles op een rijtje moest krijgen nadat ze weken niet was komen opdagen, en dat het zo écht niet langer ging, dat ik het heel jammer vond, ook voor haar, maar dat ik ook iemand nodig had waar ik van op aan kon.
Zo dus eigenlijk uit elkaar gegaan en een half jaar niets van haar gehoord. Tot ik ineens een telefoontje van mijn instructrice kreeg dat deze dame op stal was, mijn paard had opgezadeld en aan het rijden was.... een half jaar later dus. Ze snapte er overigens niks van dat dat niet de bedoeling was, alles was opgelost, en ze kon nu gewoon weer. Ehm... nope.

**Geplaatst**: 10-07-18 16:18

Geplaatst: 10-07-18 16:18

Lekkere verhalen :')

veel herkenbaar...

- Mij en een vriendinnetje 2-jarig hengstje in laten rijden, wisten we uiteraard niet destijds.
- Jarenlang een paard verzorgen, vanaf 1 jaar, die werkelijk iedereen aanviel en met name de eigenaresse, paard getraind tot het uiteindelijk ingereden kon worden. Toen bleek toch wel dat ik dat paard beter kon rijden dan de eigenaresse, of ik wilde gaan betalen voor het rijden of vertrekken... Heb je dan 3 jaar lang trainen in gestopt. Heb het beestje 3x gereden. Half jaar later is het verkocht omdat ze te gevaarlijk werd voor de eigenaresse (achterover slaan, sloot in rennen, paarden aanvallen tijdens rijden) way to go +:)+

.
- Zweren dat er iets mis is met het zadel, maar tis niet waar, dus door moeten rijden, weken later bleek toch echt de zadelboom uiteindelijk finaal door midden te zijn gebroken.
- Paard loopt kreupel, subtiel, maar nee, zou niks mis mee zijn dus door moeten rijden. Week later, paard kon geen stap meer verzetten. Bleek een oude blessure die op was komen spelen. Tsja, als het paard niet van jou is ga je toch achter je oren krabben als de eigenaresse ook zelf rijdt.
- Paard in een landje alleen moeten zetten omdat het een peesklap heeft gehad kort voor de vakantie van de eigenaresse. Uiteraard sprong het paard elke keer over het hek heen en stond dan heel relaxed te grazen bij de andere paarden, was een onhoudbare situatie voor de stalhouder, voor mij en levensgevaarlijk voor het paard zelf die met een peesklap elke keer 3 hekken over moest. Eigenaresse niet bereikbaar, maar wel de wind van voren krijgen als je uiteindelijk besluit voor iedereen zijn veiligheid het paard maar in de weide bij de andere paarden te laten staan.
- Paard doorrijden voor iemand en het paard vervolgens op marktplaats tegen komen :')

- Mede-eigenaar worden van een paard omdat het anders weg moet waarna het alsnog verkocht wordt en je naar je geld kan fluiten.

Tsja...

Nu gelukkig een heel fijn plekje gevonden bij iemand waar ik regelmatig op het erf 'werk'. Zij zegt gewoon waar het op staat, wat haar plannen zijn en staat open voor feedback. Ik heb daar geen verzorgpaard/bijrijder maar mag van tijd tot tijd eens een paard pakken om een ritje te maken. Works for me, paarden hebben een mooi leven daar.

**Geplaatst**: 10-07-18 16:22

Geplaatst: 10-07-18 16:22

Ik zocht vier jaar geleden een verzorger voor mijn oude pony. Expres duidelijk in de advertentie gezet dat het alleen ging om verzorgen, hij was al oud en geblesseerd. Via-via een volwassen (50+) vrouw gevonden die vroeger had gereden en wel wat met hem wilde omtutten. Twee keer afgesproken voor wat kennismaken en te laten zien waar alles was etc, en wandelingetjes met pony gemaakt. Paar dagen later zou ze voor het eerst alleen gaan, daarna zou ze me laten weten hoe het was gegaan. Kom ik 's middags bij de wei om mijn andere paard te rijden, zie ik mijn oudje totaal afwezig in de wei staan, reageerde amper op me. Dit was een paard dat altijd als allereerste bij het hek stond, dus bij mij meteen alarmbellen. En ja hoor, op stal hadden ze de nieuwe verzorger gezien, had lekker met hem gepoetst en getut, en was daarna GAAN RIJDEN. :oo

En ook niet eventjes, maar meteen 40 minuten in het bos. :oo

Op een paard dat ze alleen zou verzorgen. En waar ze geen proefritje op gemaakt, dus zij had geen idee hoe hij was als rijpaard en ik niet hoe zij was als ruiter. En ze was veel te groot en te zwaar voor hem. :oo

En hallo, geblesseerd?! :oo

Ze mailde me even later dat ze zo fijn had gereden en dat het zo'n leuk paard was. Want enthousiast en zo goed opgeleid en ze kon helemaal niet merken dat hij zo oud was. Dat ik vervolgens mailde dat ze zich niet aan de afspraak had gehouden was volgens haar totaal belachelijk. Ze wilde nog wel terugkomen, maar dat zag ik natuurlijk niet meer zitten. Ik was zo ontzettend kwaad. En teleurgesteld. En voelde me zo enorm schuldig naar mijn grote vriend... :(:)

Hij heeft ruim een week kreupel gelopen. Drie maanden later heb ik hem in laten slapen omdat zijn lijf niet meer wilde. Dat komt niet door die 'verzorger', maar geeft wel aan hoe hij er aan toe was.

Gelukkig heb ik over het algemeen heel fijne bijrijders gehad in de 12 jaar dat ik nu eigen paarden heb. Ik ben nu op zoek naar een nieuwe, maar door het bovenstaande verhaal ben ik wel wat voorzichtiger geworden.

**Geplaatst**: 10-07-18 16:27

Geplaatst: 10-07-18 16:27

2,5 jaar een stel paarden verzorgd, mocht ze beschouwen als mijn eigen dieren.
Ik werkte bij de eigenaresse in de zaak. Toen ineens op een avond, volkomen uit het niets:
"Ik ga verhuizen. Als je nog wat van de paarden wil hebben dan kost het je niks, maar anders gaan ze naar de slacht."
Waren allemaal opvangpaardjes dus eventueel toekomstig baasje moest met een hoop rekening houden. (Ene had cushing, ander peesblessure, 32+ jaar, kortom handleidingen)

Wow. Je kan je voorstellen dat dat echt een klap was, als 15 jarige toen.

Per direct gestopt met werken daar en contact verbroken. Jaren later via via wel gehoord dat alle beestjes gelukkig goed terecht zijn gekomen.

**Geplaatst**: 10-07-18 16:28

Geplaatst: 10-07-18 16:28

Op een advertentie gereageerd en na een keer kennis maken mocht ik paard gaan bijrijden. Eigenaressen (2 dames die een stuk jonger waren dan mij) waren helemaal tevreden en blij mrt me zeiden ze steeds. Tot ik 2 maanden later te horen kreeg dat ik overbodig was: Hun moeder ging het paard bijrijden. Beetje raar alleen dat ik dezelfde avond weer een advertentie op marktplaats zag dat ze een bijrijder zochten. Nooit geweten waarom ik weg moest, geen antwoord op gekregen.

Weer een maand later stond de advertentie er weer op, dus het zal vast niet helemaal alleen aan mij hebben gelegen.

**Geplaatst**: 10-07-18 16:32

Geplaatst: 10-07-18 16:32

Wat veel bizarre verhalen hier! Hoe mensen met hun bijrijders/bijrijdpaarden omgaan zeg..

**Geplaatst**: 10-07-18 16:32

Geplaatst: 10-07-18 16:32

Paris_ schreef:
2,5 jaar een stel paarden verzorgd, mocht ze beschouwen als mijn eigen dieren.
Ik werkte bij de eigenaresse in de zaak. Toen ineens op een avond, volkomen uit het niets:
"Ik ga verhuizen. Als je nog wat van de paarden wil hebben dan kost het je niks, maar anders gaan ze naar de slacht."
Waren allemaal opvangpaardjes dus eventueel toekomstig baasje moest met een hoop rekening houden. (Ene had cushing, ander peesblessure, 32+ jaar, kortom handleidingen)

Wow. Je kan je voorstellen dat dat echt een klap was, als 15 jarige toen.
Per direct gestopt met werken daar en contact verbroken. Jaren later via via wel gehoord dat alle beestjes gelukkig goed terecht zijn gekomen.

Maar sommige mensen nemen "je mag ze beschouwen als je eigen paard" soms iets te letterlijk, want het wil namelijk niet zeggen dat ze dan ook echt van jou zijn, de kans dat het paard verkocht kan worden zit er altijd in. Snap ook niet waarom je direct ontslag hebt genomen, aangezien ze jou de paarden nog voor niks heeft aangeboden..

**Geplaatst**: 10-07-18 16:35

Geplaatst: 10-07-18 16:35

Dat paarden rijden zodat ze onder je kont uit verkocht kunnen worden heb ik ook iets te vaak gehad helaas..

Zelf een keer meegemaakt dat ik een bijrijdster zocht en een advertentie op MP had staan. Daar kreeg ik een reactie op van een vrouw dat ze mijn paard wel gratis wou hebben aangezien ik door mijn studie niet voldoende tijd had om haar goed te verzorden. En zij was een borstkanker overlevende en vond dat zij het paard wel verdiende. Gratis. En aangezien ze ook geen geld had om het tuig aan te schaffen en ik er toch geen gebruik van maakte mocht ik dat wel bij het paard achterlaten.
Toen ik terugmailde dat ik het paard niet gratis weg wou geven en gewoon op zoek was naar een bijrijder voor 2x in de week zodat ik niet elke dag naar stal hoefde kreeg ik nog een reeks aan boze e-mails met wat voor vreselijk mens ik was dat ik een borstkanker-survivor niks gunde en dat ze hoopte dat ik zelf kanker kreeg zodat ik wist hoe vreselijk het was. Weken later mailde ze nog dat ze mijn paard nog steeds gratis wou overnemen. Daar heb ik niet op gereageerd waarop ik nog dagenlang mails ontving met scheldpartijen en verwensingen.

**Geplaatst**: 10-07-18 16:38

Geplaatst: 10-07-18 16:38

Ik heb voornamelijk heel wat leuke bijrijdpaarden gehad maar ook een paar rare eigenaren ertussen.

Eentje was een pony van een vrouw die zelf 1 keer per jaar kwam kijken. De pony was verder heel braaf maar bleek tijdens het wandelen te steigeren en naar je uit te maaien. Ook was ik een keer in de buitenbak aan het rijden waar het paard opeens een ontzettend bok geeft en ik ernaast lig, kan gebeuren het blijft een paard. Vervolgens komt het beest zo hard op me afgestormd dat ik de bak uit moest rennen. Ik kon hem ook niet meer vangen zonder half aangevallen te worden.
Vertrouwen natuurlijk weg en de eigenaresse geloofde er niks van. Ben maar gestopt maar heb een hele boze sms gehad erover.

Het andere paard was bij een vrouw die 2 pony's had. We reden altijd samen en het was redelijk gezellig maar door school heb ik toch besloten om te stoppen. Dit snapte ze en alles was oké.
Een paar weken later ben ik met een vriendin mee naar haar paard en sta daar in de wei als mevrouw langs rijdt, ik loop naar haar toe om te vragen hoe alles gaat als ze begint te schreeuwen waarom ik had gelogen. Geen idee waar ze het over heeft blijkt ze 'mij' te hebben gezien rijdend op een ander paard, duidelijk uitgelegd dat ik dat dus niet was maar ze geloofde me niet en bleef schreeuwen. Ben maar gewoon weggelopen na een tijdje proberen het uit te leggen.

Ben op het moment weer op zoek maar er is helaas heel weinig aanbod in mijn regio. Vind het schandalig van alle bijrijdsters die zo onverantwoord met de dieren omgaan en het is zo oneerlijk tegenover te mensen die wel respect hebben

**Geplaatst**: 10-07-18 16:47

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 10-07-18 16:47

Mijn vorige bijrijdpaard had ik ongeveer een jaar bijgereden, trouw 2 dagen per week en 50 euro per maand. Zowat alle dagen dat ik kwam kon ik alles invetten en opruimen voor de eigenaresse. Dit vond ik niet heel erg hoor, maar het moet ook niet te gek worden.. Daarentegen reed het beestje wel veel per week voor zijn conditie en had ook genoeg voer nodig. Helaas was 9 van de 10 keer dat ik de bak wilde vullen alles op... Toen de eigenaresse ook nog communiceerde op een flauwe manier en ik het gevoel kreeg dat ik er alleen nog voor het geld was, was het voor mij klaar.
Ze vond het een goed idee dat ik stopte en de laatste dag dat ik erheen zou gaan hoefde dat niet meer. Ik heb dus nooit echt ''afscheid'' genomen en de sleutel had ik bij haar huis gebracht, waar haar moeder vervolgens opendeed en er niet eens een ''dankjewel voor het verzorgen en bijrijden'' van af kon.

Ondertussen heb ik nu wel weer een heel leuk bijrijdpaard!

**Geplaatst**: 10-07-18 16:50

Geplaatst: 10-07-18 16:50

Ik had een super leuke bijrijdpony, een wat oudere pony die ik lekker in beweging mocht houden. Ging super en eigenaar was ook erg tevreden. Toch verdwenen er steeds spullen op stal, die ik vervolgens in een andere kast weer vond. Toen bleek dat de dochter van de eigenaar steeds spullen van mij jatte ben ik gestopt. Heel erg jammer, want het was een super leuke pony (en mijn hoofdstel en het dekje waren blijkbaar ook leuk :')

)

Ook een keer een pony bijgehouden met rijden zodat deze verkocht kon worden. Ik zou ook voorrijden bij de bezichtigingen en zou hiervoor betaald krijgen. Uren in die pony gestoken, heel veel tijd gestoken in het voorrijden en de bezichtigingen. Je kan het al wel raden; ik heb nooit geld gezien, zelfs een bedankje kon er niet af....

Ook de andere kant is niet altijd zo mooi als het lijkt... Ik zocht een ruitertje voor mijn mini shetlander. Geen klusjes, geen bijdrage, alleen tutten en rijden wat door mij begeleid zou worden. Omdat het een mini was had ik natuurlijk wel een maximum qua lengte en gewicht in de advertentie gezet. Daarna iemand af moeten wijzen omdat het kind veel te lang en ook te zwaar was voor mijn pony. Moeders was het daar toch niet mee eens, je wil niet weten waar ik allemaal voor uit ben gemaakt..

Toen was het voor mij ook wel klaar, ik vind het leuk om een ander plezier te gunnen met mijn pony, maar op zo'n manier is het echt niet leuk meer..

**Geplaatst**: 10-07-18 16:56

Geplaatst: 10-07-18 16:56

Jaren terug heb ik eens op een advertentie gereageerd waarin gevraagd werd om een bijrijder voor Friezen. Daar aangekomen bleek het te gaan om het rijden van net zadelmakke dieren. Je kreeg een 'vast' paard en na verkoop weer een ander.

Kosten: €300,- per maand.
Oftewel: grof betalen om paarden voor de handel in te rijden. Ik vraag me nog steeds af of er genoeg animo voor was.

**Geplaatst**: 10-07-18 16:59

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 10-07-18 16:59

Oh ik ken ook iemand die geld vraagt om de paarden te mogen verzorgen. Je mag vegen, uitmesten, tuig poetsen en met een beetje geluk wandelen. Voor €12,50 per keer

**Geplaatst**: 10-07-18 17:01

Geplaatst: 10-07-18 17:01

Paarden die zo'n beetje onder je kont wegverkocht worden heb ik ook een soort van meegemaakt.
De mensen waar ik mijn paardenvirus van mee heb gekregen hadden een jonge fries gekocht, en ik had meteen een klik met het dier. Die vrouw vond het wel een goed idee als ik dan af en toe hielp met de verzorging. Stallen uitmesten, poetsen, knuffelen, groomen enz. Rijden mocht ik dan niet, want ik was nog te onervaren en het paard ook. maar zij en ik noemden het paard ook echt mijn verzorgpaard, en ik, midden in mijn pennytijd (13, 14) was natuurlijk dolgelukkig.
Tot ik op een dag langskwam om mijn lieveling te komen poetsen.
Weg paard. -O-

Had ze haar verkocht, maar het niet durven vertellen omdat ik dan verdrietig zou worden >;)

Ze weigerde me de gegevens van de nieuwe eigenaar te geven. Ik ben haar nog een keer toevallig tegen gekomen (het paard dus) maar heb haar daarna uit het oog verloren. Nog steeds wil ze niet vertellen aan wie ze haar heeft verkocht, zodat ik ook geen mogelijkheid heb om haar op te zoeken.
Diezelfde vrouw heeft dit een paar jaar later weer geflikt, met twee andere paarden. Ik wist dat ze verkocht zouden worden en heb haar gevraagd me vantevoren op de hoogte te stellen zodat ik afscheid kon nemen. En dag nadat ze opgehaald waren kreeg ik een appje dat ze weg waren. Wederom heb ik geen gegevens gekregen.
Ik ga nog wel met deze mensen om, het zijn mijn buren en tevens vrienden van mijn vader, dus veel keuze heb ik niet, maar het is nooit meer hetzelfde geworden.

Uiteraard waren het háár paarden en had ik er niks over te zeggen, maar ik vond het wel echt een ***streek

Laatst bijgewerkt door Laurora op 10-07-18 17:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-07-18 17:03

Geplaatst: 10-07-18 17:03

Omdat dit topic over verzorgpaarden gaat, verplaats ik het daarheen.

**Geplaatst**: 10-07-18 17:08

Geplaatst: 10-07-18 17:08

Het vreemdste was een eigenaar die, toen ik kwam proefrijden, zonder te vragen ineens foto's ging maken van mij op de pony. Ik was 17 en nog wat onzeker, volgens mij werd daar toen gebruik van gemaakt - ik heb die foto's daarna nooit meer gezien & heb geen idee wat er mee gedaan is. :o?

(Die situatie was sowieso een beetje vreemd, pony stond op een heel andere plek dan in de advertentie stond en ik moest maar even in de auto mee naar de "juiste" plek, paard was helemaal niet zo "bomproof en braaf" als in de advertentie stond, en de communicatie verliep bot en nogal stroef. Ik voelde me de hele tijd ongemakkelijk en ben nooit meer teruggegaan.)

**Geplaatst**: 10-07-18 17:13

Geplaatst: 10-07-18 17:13

CharmingS schreef:
Paris_ schreef:
2,5 jaar een stel paarden verzorgd, mocht ze beschouwen als mijn eigen dieren.
Ik werkte bij de eigenaresse in de zaak. Toen ineens op een avond, volkomen uit het niets:
"Ik ga verhuizen. Als je nog wat van de paarden wil hebben dan kost het je niks, maar anders gaan ze naar de slacht."
Waren allemaal opvangpaardjes dus eventueel toekomstig baasje moest met een hoop rekening houden. (Ene had cushing, ander peesblessure, 32+ jaar, kortom handleidingen)

Wow. Je kan je voorstellen dat dat echt een klap was, als 15 jarige toen.
Per direct gestopt met werken daar en contact verbroken. Jaren later via via wel gehoord dat alle beestjes gelukkig goed terecht zijn gekomen.

Maar sommige mensen nemen "je mag ze beschouwen als je eigen paard" soms iets te letterlijk, want het wil namelijk niet zeggen dat ze dan ook echt van jou zijn, de kans dat het paard verkocht kan worden zit er altijd in. Snap ook niet waarom je direct ontslag hebt genomen, aangezien ze jou de paarden nog voor niks heeft aangeboden..

Hahaha ja natuurlijk, dat snap ik volkomen. Ik draai al wat langer mee in dat wereldje en natuurlijk heb ik het nooit letterlijk genomen.

Maar eerlijk; zo'n woordvoering tegenover een kind? Natuurlijk kon ik geen paard betalen, anders had ik er allang eentje gehad destijds.

Als je zou weten wat ik voor de paarden heb gedaan, betaald en gekocht, dan snap je mijn reactie. Dat ze verkocht worden à la, dat is me al met een stuk of 6 paarden gebeurd.
Het gaat om de manier waarop.

**Geplaatst**: 10-07-18 17:37

Geplaatst: 10-07-18 17:37

Ik heb heel veel geluk met mijn verzorgpony. Op mijn tiende ben ik begonnen, en ik kom er nu tien jaar later nog steeds. Ik heb me altijd aan alle afspraken en regels gehouden, het is ook nooit in me opgekomen om stiekem te rijden in de tijd dat dat nog niet mocht. Vanaf een jaar of 13/14 mocht ik alles met haar doen, ook alleen buiten rijden. Ik heb echt enorm veel geluk met haar en haar eigenaren

Tussendoor vond ik nog dat ik wel extra pony's kon rijden, dat heb ik meteen afgeleerd. Ik was toen 14 en kwam bij een heel rare man terecht, samen met mijn zus. Ik had gelukkig vrij snel door dat er iets niet klopte en heb me niet door hem om laten praten om een keer alleen mee te gaan. Nadat hij daar erg boos om werd zijn we per direct gestopt. Later bleek hij meisjes te misbruiken nadat ze wat langer kwamen en dus een band op hadden gebouwd met die pony's. Wat ben ik blij geweest dat ik naar mijn gevoel heb geluisterd!

**Geplaatst**: 10-07-18 17:47

Geplaatst: 10-07-18 17:47

Jaren terug een jonge vrouw (18 jaar) laten langskomen om mijn rijpaard te verzorgen en bijrijden. Ik had maar 2/3 keer per week tijd, dus zij kon de andere dagen komen. Paard was vroeger mishandeld en wou geen mannen in de buurt. In de omgang moest je zacht maar kordaat zijn. Dit stond in de advertentie aan gegeven. Tijdens de bezichtiging kreeg ik al een naar gevoel. Ze had een vrij eigen visie en wou alles op haar manier. Zegt ze opeens: Ja, en heb je dan geen zin om af en toe eens samen te gaan wandelen? Ja, waarom niet, lijkt mij wel leuk. Maar met welk paard ga jij dan? Kijkt zij mij gek aan en zegt: Ja, ik ben hier om jou paard te verzorgen, dus ik ga met hem en jij kunt er maar 1 gaan huren bij de fokkerij hier wat verder.

Toen ik haar dus liet weten dat ze niet moest komen verzorgen kreeg ik via facebook nog hele boze berichten dat ze naar aanleidingen van zijn verleden al boeken was gaan lenen in de bib hoe je kon omgaan met dergelijke paarden. Ze vond het niet kunnen dat ze al die tijd en moeite voor niets had gedaan, dat ze niet snapte waarom ze niet mocht etc. Pfieuw, was een raar mens...

**Geplaatst**: 10-07-18 17:49

Geplaatst: 10-07-18 17:49

ook al wat verzorg en bijrijdpaarden achter de rug

nu aan het opstarten met een hele grote brave, ga er straks weer heen en nu is het zo dat dit over de meeste bizarre dingen gaat, dus toen ik vorige week kennis ging maken kwam ik erachter dat dit adres heel vlakbij mijn vorige bijrijd fries was, naja dat kan staan veel paarden daar in de omgeving... prima. Toen ik daar aankwam had ik gelijk een thuis gevoel, daar zocht ik al tijden naar!
het een en ander gesproken met de eigenaresse, kom ik erachter dat die fries die toentertijd verkocht was en in zeeland woonde, nu gewoon weer in diezelfde straat stond!
Dezelfde avond kreeg ik een berichtje dat ik ook bij die fries eens mag gaan kijken

**Geplaatst**: 10-07-18 17:50

Geplaatst: 10-07-18 17:50

Na het overlijden van mijn eigen paard kreeg ik een bijrijdpaardje. Eerst 2 dagen in de week, dat werd steeds meer tot uiteindelijk 6 dagen in de week. De 7e dag werd ze gedaan door de andere bijrijdster die haar al ruim 20 jaar of zo verzorgde.

Aantal jaren geen problemen gehad, maar paardje werd wat ouder en kreeg het swinters wat moeilijker. Op een gegeven moment stokkreupel uit stal gehaald, dag nadat de andere bijrijdster was geweest. Kan gebeuren, je weet nooit wat zo'n paard uitspookt.
Tot ik van een stalgenoot hoorde dat zij en de andere bijrijder zo heerlijk hadden gereden in het bos... midden in winter.... terwijl alles keihard bevroren was... en ontzettend ongelijk.... Ow en ze hadden ook nog heerlijke stukken gedraafd en gegalopeerd, want het was zo koud voor hun anders.... -:(-

Is wel weer goed gekomen gelukkig, maar waar zit je verstand??

Daarnaast hadden we de afspraak met de eigenaren dat ik aan zou geven als het niet meer ging. Paardje was oud, en ze wilden graag op tijd weten als ze haar zouden moeten laten inslapen (eigenaren deden er weinig tot niets mee, dus hadden ook geen goed beeld)
Op een gegeven moment aangegeven dat de slechte dagen de goede gingen overheersen, en dat ze wei en paddock ook niet echt meer kon waarderen, dus dat wat mij betreft het einde eraan zat te komen.
Vond de andere bijrijdster complete onzin, paardje liep nog zoooo lekker, zij crosste het hele bos nog in de rondte in galop... 8)7

Heeft uiteindelijk nog zo'n 5 maanden geduurd voor de eigenaren de dierenarts lieten komen, die zei dat ze kreupel was op 4 benen, en ze geen dag te vroeg waren met inslapen... Y;(

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-18 19:21

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-18 19:21

Oh, er schiet me nog eentje tebinnen: De eigenaresse van mijn verzorgpaard werd (bewust) zwanger en bedacht dat er nu geen geld meer was voor het paard, dus dat moest dan maar weg. Ik kreeg haar eerst 'aangeboden', of ik haar niet gratis over wou nemen. Dat vond ik nog ontzettend aardig... Totdat mijn ouders duidelijk maakten dat dat niet ging lukken, en ik daarna van alle kanten volgespamd werd met berichten van 'je houdt toch van haar! Dan kun je het haar toch niet aandoen om haar niet over te nemen! Ze houdt van je, je kunt haar toch niet in de steek laten! Ach kommmm, is ze het niet waard? Houd je niet van haar?" 8)7

Ehh... Nee... Al had ik mijn ouders over kunnen halen, als je zo gaat chanteren dan vanuit principe al niet meer.

**Geplaatst**: 10-07-18 23:12

Geplaatst: 10-07-18 23:12

melody7 schreef:
Tussendoor vond ik nog dat ik wel extra pony's kon rijden, dat heb ik meteen afgeleerd. Ik was toen 14 en kwam bij een heel rare man terecht, samen met mijn zus. Ik had gelukkig vrij snel door dat er iets niet klopte en heb me niet door hem om laten praten om een keer alleen mee te gaan. Nadat hij daar erg boos om werd zijn we per direct gestopt. Later bleek hij meisjes te misbruiken nadat ze wat langer kwamen en dus een band op hadden gebouwd met die pony's. Wat ben ik blij geweest dat ik naar mijn gevoel heb geluisterd!

Zo'n soortgelijke situatie heb ik ook gehad. Ik was 14/15, en kon via via een stel paarden verzorgen/bijrijden bij een wat oudere man.
Klonk allemaal geweldig en bij het afscheid nemen; "Vanaf nu wil ik alleen jou *ik dus* nog op het terrein zien, je kan het prima alleen en je moeder hoeft er niet bij."
Ugh. Rechtsomkeert gemaakt en uiteraard nooit meer terug geweest.