Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-18 13:54

De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-18 13:54

Hey bokkers

Na al een paar 'ervaringen' topics gezien te hebben, schoot me er nog eentje te binnen:

Wat zijn nou jullie apartste/bizarste ervaringen zowel met het zoeken/hebben van een verzorger/bijrijder als het zijn van verzorger/bijrijder.

TS trapt af:

Ik kreeg een paard in handen geduwd dat veel te dik was, met de mededeling "laat haar afvallen". Als vers-van-de-pers ex-manegeruitertje (dit wist de eigenaresse) reed ik dus bijna dagelijks, af en toe een beetje aanklooien in de kleine buitenbak, maar meestal lekker over de velden, veel draf/galop en heuvels. Binnen een maand of twee was het paard een heleboel afgevallen, maar kreeg ik opeens een boos berichtje van de eigenaresse. Ik had het paard absoluut niet gereden zoals beloofd (ik had niks beloofd behalve laten afvallen) en had al haar zuurverdiende opleidingsgeld naar de knoppen geholpen omdat het paard nu niet meer zo nageeflijk e.d. liep als vantevoren. Of ik niet toch 100 euro per maand kon gaan betalen en 5 lessen per maand bij haar (à 10 euro per stuk) kon nemen. Ik had nu een band met het paard, dus ik zou nu toch niet willen stoppen en wel willen betalen, toch?

Mocht ik nou echt beweerd hebben de sterren van de hemel te rijden etc... maar nee.

En jullie verhalen? Brand los!

**Geplaatst**: 10-07-18 13:58

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 10-07-18 13:58

Dat je met de pony hoger in de rang eindigt bij onderlinge dressuurproeven dan de eigenaar, waarna je opeens niet meer op de pony mag rijden omdat hij minder fijn is gaan lopen..

**Geplaatst**: 10-07-18 14:03

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 10-07-18 14:03

Ik ging jaren geleden eens kennis maken om een paardje te gaan rijden en toen ik het dier in mijn handen gedrukt kreeg zei die meid: "Ok, ik moet er vandoor. Zadel en hoofdstel mag je straks daar terughangen en de stal is daar".
En daar stond ik met onbekende pony op onbekend terrein....

**Geplaatst**: 10-07-18 14:03

Geplaatst: 10-07-18 14:03

Ik heb ooit 2 arabieren verzorgd.
Waar toen een ook jongen en een meisje voor zorgde.

Na een tijdje merkte ik verandering in gedrag bij 1 van de 2
en toen zijn we er achter gekomen dat die jongen en het meisje de paarden met de zweep altijd opjaagde en sloegen.
het meisje is toen 1x bijna gebeten door de gene waaraan ik het merkte en de bak uitgejaagd.
Dat ze mij dit vertelde zei ik meteen, dan heb jij iets gedaan wat echt niet kon.
Want hij zou zo iets anders nooit doen.

Uiteindelijk dit aan de eigenaar verteld en ze mochten meteen hun spullen pakken en wegwezen.

Ben blij dat ze na mij 2 hele leuke meiden kregen.

**Geplaatst**: 10-07-18 14:04

Geplaatst: 10-07-18 14:04

Ik ben een blauwe maandag bijrijdster geweest voor een paard. Ze zochten iemand op minimaal M-niveau, want dat was het paard ook. Ik mocht er 2x per week op rijden, mocht ook buitenritten, enzovoorts, enzovoorts.
Lang verhaal kort: het paard was het erf niet af te krijgen, stond op achterste benen (hoezo buitenrijden?). Ook was een aardig projectje in de bak (ik kreeg de opmerking van een andere pensionklant dat het paard bij mij zoveel beter liep dan bij de eigenaresse - hoezo M-niveau?). Maar goed, ik hou op zich wel van een uitdaging, dus gewoon vrolijk doorgegaan, ondanks dat er van het hele verhaal niet zoveel klopte.
Pas toen mensen mij gingen vragen of het paard al verkocht was, "want er waren toch al twee keer kijkers geweest?" heb ik behoorlijk pissig alsnog de handdoek in de ring gegooid. Mij was namelijk niks verteld daarover.

Als ik een paard moet doorrijden om het geschikt te maken voor verkoop, zeg dat dan eerlijk. Doe ik met liefde, maar dan ga ik niet 100 euro per maand betalen om bijrijdster te mogen zijn... -:(-

Kreeg daarna nog een slap verhaal dat verkoop helemaal niet zeker was, en dat ze ook nog een ander paardje hadden staan waar ik dan anders nog wel op mocht rijden enzo... 8)7

**Geplaatst**: 10-07-18 14:07

Geplaatst: 10-07-18 14:07

ik verzorgde ooit ook een ander paardje
en die zou ik toen kopen.
van alles afgesproken ook voor stalling enzo
(was toen namelijk nog een heel stuk jonger)

en toen in ene gingen we op buitenrit en moest ik 'voor rijden'
want er was een koper.
die ging er op de terug weg op
.. ik wist waarom, dan was het paard vet braaf...

heb het paard daarna nog 1x gezien bij nieuwe eigenaar, helaas weer helemaal terug bij af.
was er kapot van, ben daarna nooit meer gaan kijken, het hele leven is uit de ogen weg van het beesie

**Geplaatst**: 10-07-18 14:07

Geplaatst: 10-07-18 14:07

Dat de bijrijdster van mijn pony, een jaar of 8 geleden, bedacht dat ze hem wel kon longeren met strakke bijzet aan een bitloos hoofdstel. Pony was helemaal overstuur, hartstikke spierpijn...hij was met actief pensioen en we waren net weer rustig begonnen met opbouwen. Pony had al een longeerprobleem, maar daarna ging hij steigeren zodra je hem aan de longeerlijn pakte. Uiteindelijk hebben we het zo gelaten en gewoon niet meer met lijn gelongeerd, maar joh, wat ben ik boos geweest. Ze had het ook niet gevraagd aan mij, overigens. Kreeg een sms van een stalgenoot met de vraag of ik dit had toegestaan, want dat kon ze zich niet voorstellen.

**Geplaatst**: 10-07-18 14:09

Geplaatst: 10-07-18 14:09

Roadracer schreef:
Ik ben een blauwe maandag bijrijdster geweest voor een paard. Ze zochten iemand op minimaal M-niveau, want dat was het paard ook. Ik mocht er 2x per week op rijden, mocht ook buitenritten, enzovoorts, enzovoorts.
Lang verhaal kort: het paard was het erf niet af te krijgen, stond op achterste benen (hoezo buitenrijden?). Ook was een aardig projectje in de bak (ik kreeg de opmerking van een andere pensionklant dat het paard bij mij zoveel beter liep dan bij de eigenaresse - hoezo M-niveau?). Maar goed, ik hou op zich wel van een uitdaging, dus gewoon vrolijk doorgegaan, ondanks dat er van het hele verhaal niet zoveel klopte.
Pas toen mensen mij gingen vragen of het paard al verkocht was, "want er waren toch al twee keer kijkers geweest?" heb ik behoorlijk pissig alsnog de handdoek in de ring gegooid. Mij was namelijk niks verteld daarover.

Als ik een paard moet doorrijden om het geschikt te maken voor verkoop, zeg dat dan eerlijk. Doe ik met liefde, maar dan ga ik niet 100 euro per maand betalen om bijrijdster te mogen zijn...
Kreeg daarna nog een slap verhaal dat verkoop helemaal niet zeker was, en dat ze ook nog een ander paardje hadden staan waar ik dan anders nog wel op mocht rijden enzo...

o wauw,
ik had me geld terug gevraagd
dat is echt belachelijk dan ben je inderdaad gewoon een paard aan het trainen voor iemand
zodat die gene er meer geld uit kan halen.

ik heb zelf gelukkig nooit hoeven betalen voor verzorgpaarden

**Geplaatst**: 10-07-18 14:09

Geplaatst: 10-07-18 14:09

upendo schreef:
Dat je met de pony hoger in de rang eindigt bij onderlinge dressuurproeven dan de eigenaar, waarna je opeens niet meer op de pony mag rijden omdat hij minder fijn is gaan lopen..

Precies dit! Alleen kreeg ik te horen dat ik hem ook niet goed verzorgde...
Paardje liep 2 weken later in manegelessen en eigenaresse ging niet meer.

**Geplaatst**: 10-07-18 14:17

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 10-07-18 14:17

tja, als ego het wint van gezond verstand...mijn rijinstructrice had een paardje staan, doet veel met homepathie...mensen hadden een paard bij haar gezet wat ze in wilden laten slapen, levensgevaarlijk, niemand kon er op rijden, want als eigenaresse het kon, kon zeker niemand anders het...was zogenaamd om paard dus nog een kans te geven..

rijinstructrice was ermee bezig, zei op gegeven moment: ik ga erop. Dat kan. En verdomd, het ging hartstikke goed. Helemaal blij en toevallig kwamen net die mensen, dus zij dat vertellen…

ik zag het al....en haar ook gezegd: uhm...ze zijn niet blij….maar stikjaloers ,want zij wilde puur de bevestiging dat het paard idd afgeschreven was....

en verhip...dag later werd paard opgehaald, het werd haar te duur (maar zie instructrice: ik wil haar ook van je kopen, ze is geweldig) en ze vond het te gevaarlijk...paard is naar de slager gegaan….ik heb wraak genomen….ze kende mij niet, heb haar aangegeven dat ik zo'n geweldig paard had zien staan en dat ik haar telefoonnummer kreeg, en dat ik 5000 euro bood...toen was ze wel zuur….hahhahaha

**Geplaatst**: 10-07-18 14:17

Geplaatst: 10-07-18 14:17

Ik ging een keer ergens kijken om misschien een paard te rijden en verzorgen.
Werd ik ook meteen op het paard gezet en moest ik laten zien of ik kon rijden.
Had van tevoren verteld dat ik niet de beste ruiter ben, maar het paard wel door de bak gestuurd krijg.

Dus, ik op dat paard... Bleek vervolgens een jong dier dat ze net hadden ingereden en waar de knopjes nog niet echt opzaten.
Ik naar mijn idee het beest toch aardig door de bak gestuurd en ook stap draf galop gedaan. Was uiteraard wel te merken dat hij nog vrij jong en onzeker was.

Vervolgens kwam ik eraf en werd me verteld dat het toch niet echt een paard voor me was, want ze zagen dat ik hem niet aan de teugel kreeg en het stuur werk viel hun ook tegen.

Uhm.. beest wist net een beetje de basis. Stuur en gas zat erop, maar de rest was nog niet echt geleerd.

**Geplaatst**: 10-07-18 14:18

Geplaatst: 10-07-18 14:18

Ik had een hele leuke verzorgpony toen ik een jaar of 17 was.
Het leek allemaal zo mooi, hij was een ex springpony, afgekeurd voor de sport wegens een peesblessure en door de (rijke paardenmagnaten) eigenaren aan de andere kant van het land ondergebracht om daar lekker vertroeteld te worden en buitenritjes te maken. Ik mocht alles met hem doen, hem als mijn eigen beschouwen. Als het zou klikken zou ik hem zelfs zo gratis mogen hebben.
Hij had echter 1 minpuntje: hij liet zich niet vangen in de wei, door niemand. Elke keer dat ik er heen ging eindigde in frustraties en een onverhoopt terugkeren naar huis. In vier maand tijd heb ik hem misschien 3 keer te pakken gekregen en even kunnen poetsen en 1 keer kunnen rijden.
De eigenaresse van de pensionstal was de enige die hem te pakken kreeg, omdat die hem ook eten gaf. De eigenaresse, die aan de andere kant van het land woonde, hoorde dit van de pensionstaleigenaresse en belde mij vervolgens op met de woorden: "je mag X niet meer zien want hij is bang voor je, want hij laat zich niet vangen door jou maar wel door A. Je mag daar niet meer op het terrein komen of bij hem in de buurt komen" en dat was het dan.
Nog maandenlang verdriet van gehad.
Ik hoorde later dat er nog een tiental andere verzorgsters zijn geweest die allemaal op dezelfde manier weggestuurd werden, en dat ik niet eens de eerste was waarbij dat gebeurde.

**Geplaatst**: 10-07-18 14:19

Geplaatst: 10-07-18 14:19

Ik heb twee jaar geleden ooit eens gedacht om mijn merrie te laten bijrijden. Drama.

De eerste heeft haar bijna een jaar mogen bijrijden. Maar volgens haar was er vanalles mis met het paard, ze was scheef, ongehoorzaam en ging steeds in de staak. Ik heb dit toen serieus genomen en osteopaat, dierenarts en tandarts. Werden niet echt dingen gevonden. Ben er toen weer zelf op gegaan en paard liep werkelijk zo krom als een hoepel. Wist niet wat ik meemaakte. Heb haar toen terug gezet naar twee dagen I'm de week, dan deed ik zelf twee dagen. Iedere keer kon ik reparatie werkzaam heden verrichtten.
Precies op het moment dat ik besloten had dat we echt eens om tafel moesten kwam bij haar de eis. Paard moest een slof aan en verder geen gezeik. Hier was ik het niet mee eens en ze is de volgende dag met paard over het hek gevlogen met die slof er aan. Stalhouder belde me, zei zelf heeft nooit meer iets tegen me gezegd ze heeft mijn paard op stal gezet met het tuig nog aan en is weggegaan. Stalhouder heeft haar moeten afzadelen.

Heb toen een paar maand later een ander een kans gegeven, die was niet zo erg als de eerste maar kwam afspraken compleet niet na, heb die ook uitgezwaaid.

En de derde die echt de druppel was, deed steeds dingen achter mijn rug om, gelukkig had ik een hele waakzame pension houder. Ik ben echt compleet genezen van bijrijders en hun leugens.

Zullen vast ook goede bijzitten maar helaas had ik drie keer pech.

**Geplaatst**: 10-07-18 14:23

Geplaatst: 10-07-18 14:23

Ik heb ook nog een 'leuk' verhaal, schrijf ik vanavond wel. Ben er uiteindelijk door gestopt en bijna helemaal gestopt met rijden door dat conflict.

Alvast een mini voorproefje; ik was op vakantie, paard kwam kreupel uit de wei. En ik kreeg de schuld en er werd van mij verwacht dat ik alle dierenarts kosten zou betalen. Kon al nauwelijks rondkomen omdat ik dat paard bijreed.

De details schrijf ik wel vanavond op

**Geplaatst**: 10-07-18 14:25

Geplaatst: 10-07-18 14:25

Ik had ooit eens een meisje uit de buurt wat mijn mini shetje wel wilde poetsen. Ding was 77 cm hoog en net 3 jaar dus niet echt rijdbaar.
Toch trof ik ze een keer buiten de wei, met halstertouw zo geknoopt als teugels en zij met een verschrikte blik kijkend. Die hoefde niet meer te komen.

**Geplaatst**: 10-07-18 14:32

Geplaatst: 10-07-18 14:32

Alice0cullen kan me voorstellen dat je het niet meer vertrouwd hoor

Heb eens gehad dat ik op zoek was naar een nieuw paard. Werd vooraf wel verteld dat het een aparte was, maar goed, ik vind dat mooi dus kom maar op.
Paard was aan de hand helemaal niet correct, dus eerst even aan de hand gewerkt. Daarna wilde ik opstappen, paard had onwijs veel spanning, dus even rustig mee bezig gegaan. Na 10 min kon ik rustig opstappen en wegrijden. Krijg ik ineens te horen dat het paard bij de vorige bijrijder 2 weken terug achterover was geklapt met opstappen... Ok, bedankt voor de waarschuwing...

Aan de ene kant was ik blij dat ik het vooraf niet wist, want dan had ik misschien nooit opgestapt, maar aan de andere kant vond ik het wel erg nonchalant om dat niet vooraf te zeggen. Ik ben 7 jaar terug met paard en al achterover gegaan dus ik houd op zn zachts gezegd niet van steigeraars. Maar goed, ik had een onwijze klik met het dier dus ik vond het wel ok.
Ik eerlijk verteld dat ik soms niet kan komen door lichamelijke problemen. Dat was geen enkel probleem, er werd niks van mij verwacht.
Dus ik lekker een beetje aanrommelen in de zomer, maakte onwijze vorderingen met het dier, maar de eigenaresse kwam nooit eens kijken, ondanks dat de paarden aan huis stonden. Ik wilde prima de stallen doen, maar dat was soms gekkenwerk, aangezien er eens in de 3 weken of maand maar nieuw zaagsel kwam, dus na 2 weken stonden de paarden in hun eigen beschimmelde stront. Dus kon ik ze niet schoonmaken, anders zouden ze leeg zijn. De bak werd ook slechter en slechter dus ik kon niks doen.
Ineens werd er gezegd dat het toch allemaal niet zoveel zoden aan de dijk zette wat ik deed. Ze zagen te weinig verbetering en dat hadden ze wel verwacht. Wait what? Dat deed echt pijn, want A) ze hadden vooraf uitgesproken geen verwachtingen te hebben en B) ik maakte weldegelijk vorderingen.
Dat deed wel een beetje zeer, zeker omdat ik de laatste weken eigenlijk alleen kwam om de bak/paddock en stallen wat uit te mesten, meer kon ik niet doen...

**Geplaatst**: 10-07-18 14:32

Geplaatst: 10-07-18 14:32

Vroegere bijrijdster van mijn merrie had op FB gezet binnen 9 maanden de punten voor het M1 binnen te hebben gehaald. Ze had net aan 2 winstpuntjes gereden in de L1 in heel vaak starten. Geen idee waar ze het vandaan haalde die punten te hebben gereden. Ook op mijn KNHS was het niet te vinden hahaha!

Toen ik een x een bosrit ging maken toen zij haar reed wilde m'n merrie alleen nog maar helemaal naar rechts buigen. Dag daarna in de bak gaan rijden, bij het linksom aanspringen belandde ik ongeveer in de bosjes over de bakrand heen zo scheef was ze. Ben er een half jaar zoet mee geweest paard weer te krijgen zoals ze was voordat bijrijdster ermee ging rijden. Gestart en meteen 4 wp in het L1 uit 2 proeven, terwijl zij en een vriendin van haar beweerden dat het geen 190 punten paard was :')

**Geplaatst**: 10-07-18 14:49

Geplaatst: 10-07-18 14:49

Bijrijdpaard niet echt kunnen vinden maar wel in de zoektocht dingen tegen gekomen, doe nu stel jonge paarden bij een boer, allemaal onder de 3 en mis t rijden wel maar is vrij weinig te vinden hier in de buurt >;)

Gevalletje 1, duidelijk in mn advertentie gezet van ja boven 1.65 of 1.60 en dan breed want ben zelf niet de kleinste, en binnen zoveel km want fiets als vervoer, krijg ik reactie van iemand die dus ten eerste te ver zit en ten tweede waren t 2 arabieren die dus sowieso te klein zijn, dus ik reageer er op van goh ze zijn te klein voor mij en het is te ver op de fiets, maar ja dan kon ik wel de bus pakken volgens diegene, uhm ja volgens mij is dat niet de bedoeling maar ja toen wilde ik niet graag genoeg :)*

En nummer 2, op zich leuk paardje wel, misschien tikje klein, maar ja werd nog veel gereden en gelongeerd, goede conditie voor de leeftijd, kon er gelijk op om te proefrijden, ze kon alleen op rechts eigenlijk niet galopperen, en ze, nou zou dat niet zo erg zijn ware t niet dat ik best onregelmatig werk en dan waarschijnlijk vaak precies op piekmomenten van beestjes zou rijden, daarnaast was ik t beestje aan t verbeteren en kon er een klap geld voor betalen dat ik denk van ja als ik nou wat van t paard zou leren oke maar niet voor andersom 8)7

Ik heb het 'geluk' dat alles hier in de buurt waarvoor iemand wordt gezocht ponyformaat is en ik toch echt een paard nodig heb

**Geplaatst**: 10-07-18 14:52

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 10-07-18 14:52

Ow en ik heb ook een leuke van mezelf

Als jong Penny meisje wilde ik een verzorgpony, zag een advertentie van een d hengst waar ze iemand voor zocht. Ik reed momenteel nergens en mocht proefrijden op een pony van een vriendin. Goed,ik schatte mijn rijkunst en vrij hoog in,maar kreeg desbetreffende pony niet eens in galop,laat staan dat ik toen met een hengst aan de gang kon

**Geplaatst**: 10-07-18 15:01

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 10-07-18 15:01

Na drie jaar fulltime hun paarden verzorgd te hebben aangezien ze zelf nooit kwamen kreeg ik een berichtje dat ik moest gaan betalen zodat hun een derde paard konden kopen en nog maar drie x pw mocht komen...... Je snapt natuurlijk al dat ik per direct gestopt ben en toen kwamen de verhalen dat ik hun gebruikt had.. Was gelukkig andersom en dat wisten de stal eigenaren gelukkig ook.

Heb kort daarna een eigen paard kunnen kopen gelukkig

**Geplaatst**: 10-07-18 15:08

Geplaatst: 10-07-18 15:08

Niet echt iets meegemaakt met bijrijders, wel met stagiaires op mijn vorige werk. Een van de paarden had pas een operatie gehad en mocht weer rustig wat stappen draven en rustig galoperen maar alleen recht uit. Dat paard was ondanks ze pas 5 was heel erg braaf en iedereen kon daar zo mee weg rijden, de stagiaires waren al een aantal dagen aan het zeuren dat ze heel graag een buitenritje wilde maken samen, dus mochten ze met z'n 2e een rustig buitenritje maken maar dan alleen stappen en een stukje draven was de afspraak.

Toen ze terug kwamen zag de ene stagiare lijk bleek, maar ze vertelde dat alles goed was gegaan. Later op de dag kwam dat meisje toch naar me toe om te vertellen dat dat grietje wat zo aan het zeuren was het geblesseerde paard over slagbomen in het bos had laten springen, en ze kei hard door het bos was gaan galoperen, en dat zei haar paard niet kon houden en dat ze eigenlijk heel erg was geschrokken.

Dus op die dag hadden we ipv 2 stagiaires nog maar 1 stagiaire, die griet mocht meteen haar spullen pakken en vertrekken.

**Geplaatst**: 10-07-18 15:21

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 10-07-18 15:21

De pony die ik bij ging rijden was 2 en geen 4 zoals de eigenaar zei. Ging ik lekker als 11 jarige op een 2 jarige haflinger hengst buiten rijden.

Uiteraard wist ik niet dat het beestje zo jong was.

**Geplaatst**: 10-07-18 15:33

Re: De bizarste verzorger/bijrijder verhalen

Geplaatst: 10-07-18 15:33

Paard bij mogen rijden, eigenaresse had er nog één en ontbrak het wat aan tijd. Met deze reed ze ook b wedstrijden maar haalde vrijwel nooit winstpunten.
Hele tijd gedaan. Of ik ook wedstrijden wou rijden. Ja graag! Eerst eens zo'n onofficiële wedstrijd gedaan, wel KNHS maar je hoefde geen startpas te hebben. Kan ff niet meer opkomen hoe dat heet.
Ik werd beide proeven 2e...
Dag er na werd mij verteld dat ze zelf wel weer voldoende tijd had en ik op mocht zouten.

**Geplaatst**: 10-07-18 15:41

Geplaatst: 10-07-18 15:41

Ik heb al meerdere keren gehad dat ik al heel lang een paard reed (meerdere keren per week) en dan opeens op stal erachter kwam dat het dier was verkocht.
Sta je daar -O-

Oja, en ik heb een keer een stukje over straat willen uitstappen met een paard dat verkeersmak zou zijn.
Gelukkig kwamen er toevallig twee mensen langs die ik kende

Verder nooit op zo´n hoog steigerend / rondspringend paard gezeten.

**Geplaatst**: 10-07-18 15:46

Geplaatst: 10-07-18 15:46

Ik heb een paar super leuke paarden gehad om te rijden maar de laatste 2 waren heel bijzonder.

Bij een mocht ik eerst een band met het paard opbouwen. Prima, helemaal goed maar na een halfjaar was ik nog steeds ‘een band aan het opbouwen’. Ik longeerde dit paard een paar keer per week terwijl de afspraak was dat ik ook mocht rijden. Ik betaalde uiteindelijk om een paard te longeren. Na een halfjaar ben ik hiermee gestopt.

De tweede was een heel zielig verhaal. Het ging hier om een jonge merrie waar ik fijn mee aan het werk was. Alleen had het dier duidelijk ergens last van en dit uitte zich steeds meer in staken en op gegeven moment zelfs steigeren en er vandoor gaan. Ik heb toen meermalen bij de eigenaresse aangegeven dat er naar het zadel gekeken moet worden, het beestje was immers in de groei. Zelfs iemand met 0 paardenverstand kon zien dat het zadel niet goed lag. Volgens de eigenaresse moest ik maar doorpakken en lag het aan mijn eigen kunnen. Ik moest maar les nemen en het paard aanpakken. Ik ben gestopt, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen en heb er nog veel verdriet van gehad omdat het wel een heel lief paard was.