Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Daarnaast ben ik erg benieuwd naar de tips die je gaat krijgen, ik heb het nl ook soms met mijn merrie. Dan moet ik echt afstappen, maar om nu 10x af te moeten stappen tijdens de rit is een beetje vermoeiend

. mo1988 schreef:heb ik ook een tijdje gehad. Ben veel alleen gaan wandelen met t paard. En dan wel wat verder. Dit een keer of 5 gedaan en daarna was dr nix meer aan de hand.
mo1988 schreef:heb ik ook een tijdje gehad. Ben veel alleen gaan wandelen met t paard. En dan wel wat verder. Dit een keer of 5 gedaan en daarna was dr nix meer aan de hand.



Sander_ schreef:Erg herkenbaar, mijn leasepaard gedraagt zich gewoon bijna exact hetzelfde als het paard van de TS.
Dus ook heel braaf met een ander paard erbij, maar in haar uppie vindt ze het allemaal erg eng, en kom je niet heel ver.
Wat ik nu oefen, is na het rijden (dan is ze moe), buiten gaan uitstappen. Dus wegstappen van het terrein, richting het bos of zo, en rustig opbouwen en steeds een stukkie verder.
Het helpt bij mij erg goed dat ze dan moe is van de training, dan kijkt ze minder, en als ze braaf blijft lopen draai ik eerder om, zodat het een beloning is.
danneke80 schreef:Ik heb eigenlijk hetzelfde met mijn paard.
Inclusief het manegepaardenverleden, het voorop lopen in de groep en de vriend op fiets.
ben heel beniuwd naar de tips hier. Ik ga wel kleine rondjes alleen, maar als ze echt niet meer wil ga ik terug. Mijn vriend gaat gelukkig ook vaak mee. Racet die van jou ook zo op de terugweg?

tamaramt schreef:dit heb ik ook geprobeerd; hielpd dus niks; had al 1,5 uur in de bak gereden en ging toen klein stukje buiten stappen achter de rijbak en weisdes
resultaat; steigerend en op hol geslagen paard
ben er afgesprongen toen omdat ze tussen een gevaarlijke weg(met palen en prikkeldraad) terugging
gevolg; ernstige zenuwbeknellingen in beide armen; jaar last van gehad; een week geen gevoel in mijn arm; heel mijn lijf bont en blauw; paard zijn been lag open en door dit alles bijna een jaar niet naar buiten kunnen gaan
tevens is mijn paard pas weer op een openbare weg gevangen waardoor hij dus ook een gevaar voor anderen is geweest
paard was een en al stress
dus bovenstaande raad ik de ts niet aan

Dit moet je gewoon steeds blijven uitbouwen, zal wel lang duren maar geduld is een schone zaak, zeggen ze. 
Breghje schreef:Als ie een paar uur per dag in de paddock staat, staat ie de rest van de dag dan op de wei of binnen? Als ie binnen staat kan ie uiteraard niet wennen aan de onverwachte dingen die buiten kunnen gebeuren.
Verder zou je kunnen beginnen met heel kleine stukjes buiten rijden, de eerste keren zelfs nog voordat hij om wil draaien naar huis dus zeg na 5 minuten, zelf om laten draaien en terug naar stal. Flink belonen, en de volgende keer weer hetzelfde. Dan krijgt ie vertrouwen in jou en zichzelf, en kan je de keer daarop net iets verder gaan. Verder geloof ik niet in "het paard heeft gewonnen" eerlijk gezegt maar dat is mijn persoonlijke mening. Hij zal eerder echt bang zijn, of onwennig, of onzeker omdat ie alleen is, hij geeft iets aan en het is aan jou het op te lossen.
Breghje schreef:Breghje schreef:Als ie een paar uur per dag in de paddock staat, staat ie de rest van de dag dan op de wei of binnen? Als ie binnen staat kan ie uiteraard niet wennen aan de onverwachte dingen die buiten kunnen gebeuren.
Verder zou je kunnen beginnen met heel kleine stukjes buiten rijden, de eerste keren zelfs nog voordat hij om wil draaien naar huis dus zeg na 5 minuten, zelf om laten draaien en terug naar stal. Flink belonen, en de volgende keer weer hetzelfde. Dan krijgt ie vertrouwen in jou en zichzelf, en kan je de keer daarop net iets verder gaan. Verder geloof ik niet in "het paard heeft gewonnen" eerlijk gezegt maar dat is mijn persoonlijke mening. Hij zal eerder echt bang zijn, of onwennig, of onzeker omdat ie alleen is, hij geeft iets aan en het is aan jou het op te lossen.
Nog maar eens, ik zie nog geen antwoord op mijn vragen komen..

EsterW schreef:Een deel van mijn antwoord was juist in reactie op jouw opmerking: "een klein stukje naar buiten en weer terug nog vóór het eng wordt. Volgens mij is dat dan dus de eerste keer na 100m, maar ja, alle kleine stukjes helpen!" Dus dat ga ik zeker doen, inclusief flink belonen en volgende keer een stukje verder etc.
W.b. je eerste vraag: terechte opmerking dat een paard vooral aan vreemde dingen went door veel buiten te staan, veel te zien en mee te maken. Mijn paard staat per dag minimaal 4, maximaal 7 uur op de paddock, rest binnen. En soms, gemiddeld een dag per week, helaas de hele dag op stal. Er is geen geen ruimte genoeg bij ons, paddock of wei, om alle paarden iedere dag de de hele dag buiten te laten staan. Jammer, maar dat is een gegeven, kan ik nu niet veranderen en daar doe ik het mee. Het is verder een hele fijne plek waar hij staat.
Ik denk dat mijn paard wel goed verkeersmak is (beetje afhankelijk van wat je daar onder precies verstaat): van een tractor, vrachtwagen, toeterende auto, fietsers, wandelende mensen, honden, gillende kinderen etc. vertrekt hij in principe geen spier. Het zijn de rare kleine dingen die hem letterlijk stokstijf doen stilstaan en dat kan iedere keer wat anders zijn. De ene keer een nieuwe paddestoel (van die route-aanwijzers) langs een bospad, de volgende keer een eend die uit het water opvliegt, de derde keer een visser die langs het water een beetje verscholen in het riet zit en die hij laat ziet. Ik vind het ook niet erg dat hij daarvan schrikt, volgens mij is het geen aanstellerij en is hij echt oprecht even angstig. Maar dan nog is het lastig als de enige optie teruggaan is, omdat hij verder niet meer in beweging te krijgen is als er verder niemand bij is. Dat angstige heeft hij dus niet in de groep. Mss. geef ik ook wel te snel op?