Wel in het land enzo zodat hij zn energie kwijt kon,maar verder weinig gedaan.
Hij staat nu in Oenkerk bij mij op stage en opzich gaat dat goed.
Maar toen ik hem van de week ging longeren was hij wel weer zo aan het bokken dat ik dacht van ohoh...
Hij bokt dus wel vaker tijdens het rijden,maar dan ben ik hem vaak voor.
Maar nu hij zolang niet is bereden zal hij zeker weer echt gemeen gaan bokken.
Met gemeen bedoel ik neus tussen de hoeven en rug rond en achterelkaar door knallen.
Vorig jaar heeft hij ook een aantal maanden stilgestaan vanwege een operatie bij mij waardoor ik niet mocht rijden.
Toen had ik hem zo weer terug,koppie zat er meteen weer mooi op,alle knopjes deden het nog.
Maar het stomme is:Ik moet nooit zien hoe een paard bokt want dan begin ik het eng te vinden.
Als ik een paard nog niet heb zien bokken en ik stap erop en hij begint vind ik het niet erg maar als ik hem van te voren zie bokken dan heb ik al zoiets van:laat maar.
Ik vind het niet erg om te vallen hoor,maar het probleem is dat zodra ik val,ik meestal iets breek,en daar heb ik geen zin meer in.Ik heb al zovaak wat gebroken omdat ik weer op een 'druk,moeilijk' paard ging.
Ik wil er best op maar als ik er wel afklap kan je dr yes op zeggen dat dat weer een enkele rit gipskamer word

Aan de andere kant denk ik:stel je niet aan,je hebt het vaker gedaan.
Ik ben nog maar een keer van hem afgevallen maar adt was zonder zadel met voltigeersingel.
Wat moet ik nou doen?
Zelf erop met het risico dat ik misschien wel val,of de eerste bokken op laten vangen door een ander met wat sterkere botten?
Ik ben dus niet bang om te vallen maar om weer zolang uit de roulatie te zijn,omdat ik wat voorzichtiger ben de laatste tijd heb ik niet zoveel meer gebroken,maar vroeger brak ik altijd wel wat omdat ik dan weer op de 'maffe'knollen ging.
Sorry voor het lange verhaal.